Alþýðublaðið - 15.07.1921, Blaðsíða 1

Alþýðublaðíð
©efið út aí Aiþýðuflokkmnn.
ig2t
Föstudaginn 15, iúlí.
160 tölubi.
Spásarsamningarnir.
Leirvörur og búsáhöld
eru seld £ útsölu á Laugaveg 43. Verðið er lægsta heildsöluverð.
Vörurnar keyptar inn með lægstá markaðsverði og komu í þessum
mánuði. — Mikið úryal. — Komið f 1 j <5,tt.
Útsalan Lauga T'e g 4 3*
Hyað lærum yér aí þeimí
Eins og oftar, hafa raenn séð
það eftir á, hvert glapræði síjórnin
tiefir gerí með því, að hefja ekki
samninga' við Spán, fyr en rétt
rnn þsð leyti að fyrri samningar
voru útrunnir. Þetta athugaleysi
\ stjórnarinnar getur orðið okkur
dýrt spaug. En það stoðar Htið
að sakast um orðinn hlut.~
Sú reynsla, sem við hljótum að
fá af þessu, ætti að kenna okkur
tvent. í fyrsta lagi að leggja alla
stund á að víkka svo markaðinn
fyrir þær fáu vörur setn við fram-
ieiðum, að eira einstök þjóð geti
ekki sett okkur hvaða skilyrði
sem henni þóknast. Og í öðru
3agi að endurnýja svo snemma
gamla samninga, að oss verði unt
að snúa okkur annað ef á liggur.
Hið fyrra er auðvitað aðalat-
riðið. þó ekki komi til nokkurra
mála ðð gengið verði að kröfu
Spánverja um afnám aðflutnings-
bannsins, hlýtur þes3i krafa að
vekja hjá öllum hugsandi mönn-
um þá sþurningu: Hvert ráð er
til þess, að afstýra því, að svona
spurningar yerðr eftirleiðis bornar
framf Og ráðið híýtur að vera
þetta, sem hér að ofan greinir:
að leggja alla stund á að víkka
svo mjög sem unt er markaðinn
Jyrir v'órur vorar.
Hvað eftir annað hafa Norð-
smenn hótað því, að hækka tollinn
af keti héðats svo mikið, að okk
ur geti ekkert gagn orðið að því,
að flytja ket til Noregs. Orsökin
hefir verið einhver lagafrumvörp,
sem þeim hefir þótt ríða í bága
við hagsmuni sína hér; nú síðast
t, d. einkasölufrumvarpið, sem
norskir síldarspekúlantar ætluðu
að verða óðir |út af. En 'hvað
hafa útflytjendurnir gert til að
bæta úr þessu markaðsleysi f Sára-
lítið, eða ekkert. Bændur kvarta
um lágt verð fyrir afurðir sínar.
En því í ósköpunum hætta þeir
«
ekki þessum saltketsútflutningi og
senda ketið r ýtt á markaðinnf
Það væri þó reynandi, svo ekki
væri nauðsynlegt að vera altaf
upp á hian þrönga saltketsmarkað
kominn.
Um saltfiskinn okkar er hið
sama að segja. Engar tilrauair
eru gerðar til að færa út kvíarn*
ar á þeim markaði, Ailar ná-
grannaþjóðir okkar keppast um
að gera verziunarsamninga við
Rússa. Hjá þeim er markaður
fyrir síld og fisk má þar vafaiaust
selja l£ka. íslenzka stjórnin gerir
ekkert. Húa er sér þess víst eklri
fullkomlega meðvitandi, að vér
íslendingar erum engir hrepps-
ómagar Dana lengur — að vér
erum sjálfstæð þjbð, sem verður
að starfa á eigin spýtur og hugsa
sjálf fyrir sig, en láta ekki aðra
gera það.
Ábyrgðin.
í jafsmikilvægu máli og þetta
mái er hvíiir mikil og þung ábyrgð
á herðum þess, sem gerist svo
lítiltnótlegur, að ganga í isð með
andstæðing vorum, Spánverjum,
og berjast með honum, En eitt
af blöðunum hér £ bænum, Morg-
unblaðið, hefir riðið á vaðið og
skípað sér á bekk með Spánverj-
um. Vísvitandi hefir það flutt
rangar skýrslur um málið, ög
ekki enn leiðrétt þær, þrítt fyrir
áskoranir bannmanna. Vísvitandi
hefir þáð slept úr skeytinu sem
Stórstúkunni barst frá Einari H.
Kvaran (sjá skeytið á öðrum stað).
Vísvitandi hefir það tekið flugu
fregn um samning Frakka og
Norðmanna og flutt hana sem
heilagan sannleika. Og vísvitandi
hefir það svo dregið þá ályktun
af þessu, að Norðmenn mundu
slaka til við Spánverja.
Alt þetta hefir biaðið gert vís.
vitandi, af því illvígir bannfjend-
ur eru í stjórn þess, til þess að
veikja álit manna á þvi, að unt
verði að komast hjá því að ganga
að kröfum Spánverja. Það hefir
vísvitandi og af fítsu geði gerst
málgsgn erlendrar þjóðar, sem
vill kúga fátæka og fámenna þjóð
til þess, að flytja inn vöru, sem
hún hefir enga þörf fyrir og vili
ekki nota.
Og eigendurnir ganga jafn upp-
réttir eftir sem áður, þeir bera
ekki kinnroða fyrir gerðir þjóna
sinna, því þær eru í fullu sam-
ræmi við þá sjáifa og innblásnar
af þeim.
Heiðarlegur bannfjandi mundi
aldrei nota erlent rikisvald til þess
að hjálpa málstað sínum, en ó-
héiðarlegir vesaiingar gripa hvert
tækifæri sem gefst. Þeim er sama
um það, þó þeir gerðust Iand-
ráðamenn — föðurlandssvikarar —
bara ef það gæti orðið fýsnum
þeira að liði.
Frestnr.
Samkvæmt þyí, er nýjast hefir
frést um málið, er a!t útiit á, að
samningum verði frestað þangað
til eftir þing i vetur.
Umsækjendur um Landsbanka*
stjórastöðuna eru: Benedikt Sveins-
son, Jón Dúason og Snæbjörn
Arnljótsson.