Dagblaðið Vísir - DV - 15.10.1991, Síða 25

ÞRIÐJUDAGUR 15. OKTÓBER 1991.
25
Fréttir
Lögreglan í Reykjavík reyndi ný tæki til að mæla áfengismagn í blóði við
Rauðavatn á föstudag. Ökumenn tóku erindinu vel. Þeir blésu í gegnum
rör og á skjá tækisins sást á augabragði hvort þeir höfðu fengið sér „einn“.
DV-mynd GVA
Nýjung í baráttunni við ölvunarakstur:
Rafeindamælir leysir
blöðruna af hólmi
- hundraðbílstjórarmældiráhálftíma
Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu
hefur tekið í notkun nýja tækni við
að mæla hvort áfengi er í blóði öku-
manna. Hafa verið keypt fimm raf-
eindastýrð mæhtæki sem mæla
áfengismagn í blóði mjög nákvæm-
lega. Þessi tæki þykja mjög þægileg
og örugg í notkun. Munu þau vænt-
anlega leysa hina vel kunnu blöðru
af hólmi enda ódýrari í notkun. Þau
verða notuð til reynslu fram að ára-
mótum.
Það er ekki aðeins tæknin sem slík
sem er ný í þessu sambandi heldur
gera nýju tækin lögreglunni kleift að
framkvæma „rassíur" í umferðinni,
tO dæmis í desember, þar sem hundr-
uð ökumanna eru mæld á örskömm-
um tíma. Notkun gömlu blöðrunnar
er hins vegar tímafrekari en hún
hefur yfirleitt ekki verið notuð nema
grunur hafi leikið á að um ölvunar-
akstur væri að ræða.
Lögreglan prófaði nýju prómill-
tækin á Suðurlandsvegi við Rauða-
vatn á fóstudag. Mælingin fer þannig
fram að ökumaðurinn blæs í gegnum
plaströr sem sett er á tækið og á skjá
þess kemur magn alkóhóls fram á
augabragði. DV-menn fylgdust með
mælingunum í um fimmtán mínútur
og var enginn ökumaður yfir þeim
mörkum sem senda menn í
blóðprufu, 0,5 prómill áfengis.
Tæki þessi hafa verið notuð með
góðum árangri á Norðurlöndum.
Fulltrúi lögreglunnar sagði DV að
forvarnargildi þeirra væri geysilegt
og að notkun þess hefði hreinlega
þurrkað bílstjóra þar upp. Var nefnt
að eina föstudagsnótt í Svíþjóð hefðu
35 þúsund ökumenn verið mældir.
Aðeins 18 reyndust vera með of mik-
ið áfengi í blóðinu. Þar af reyndust 9
eiga við áfengisvandamál að stríða.
Þannig tóku einungis 9 áhættuna,
mun færri en áður.
Mælingin ein og sér er ekki nægileg
til aö úrskurða um ölvunarakstur.
Sem fyrr segja þessar prómillmæl-
ingar lögreglunnar aðeins fyrir um
hvort senda eigi viðkomandi í
blóðprufu eða ekki.
-hlh
Nemendur liffræðideildar háskólans ásamt heimamönnum neðan gamla
bæjarins á Hólum að námskeiðinu loknu. DV-mynd Þórhallur
Hólaskóli og háskólinn:
Vinna saman að rann-
sóknum á vatnaf iskum
Þórhallur Ásmundsson, DV, Sauðárkróki:
„Nemendumir voru alveg í sjö-
unda himni enda þetta ólíkt því sem
þeir hafa verið að fást við áöur.
Þarna fengu þeir smjörþefmn af
raunverulegum rannsóknarferð-
um,“ sagði Skúh Skúlason, sérfræð-
ingur í fiskalíffræði við Hólaskóla.
Nýlega hófst samstarf líffræðideildar
Háskóla íslands og bændaskólans
með námskeiði sem fram fór á Hól-
um um vistkerfi vatnafiska.
Námskeiðið sóttu 15 háskólanemar
auk þriggja nemenda fiskeldisbraut-
ar Hólaskóla. Meðal háskólanem-
anna er Sveinn Valdimarsson sem
lýkur líffræðinámi sínu í vetur með
rannsóknarverkefni sem hann vinn-
ur á Hólum jafnframt því að kenna
við skólann. Einnig mun annar há-
skólanemi, Haukur Þór Haraldsson,
vinna rannsóknarverkefni við Hóla-
skóla í vetur.
Skúh Skúlason sagði þá hjá háskól-
anum vera mjög ánægða með mögu-
leika sem samstarfið við Hólaskóla
gæfi. Heimamenn væru sömuleiðis
ánægðir með að það skyldi komast á
enda heföi verið lögð rík áhersla á
námskeiðahald og rannsóknarstarf-
semi við skólann á seinni árum.
Fyrir hggja upplýsingar um vatna-
svæði héraðsins sem er verk Tuma
Tómassonar. Skúli segir vistkerfi
vatna og áa í firðinum mjög fjöl-
breytt og urriöi, bleikja og lax veið-
ast viða. Þá væri aðstaða til úr-
vinnslu gagna orðin góð á Hólum.
Hópurinn fékk mjög gott veður á
laugardag þegar farið var í veiði- og
vísindaferð um héraðið. Rennt var í
urriöalæk við Hjarðarhaga, þaðan
haldið í Húseyjarkvísl, síðan leitað
fanga í Héraðsvötnum neðan Sól-
heima og að síðustu dýft í vatn Sæ-
mundarár við Reynistað.
____________Merming
Sinnhoffer
kvartettinn
Kammermúsíkklúbburinn hélt sína fyrstu tónleika
á þessum vetri í Bústaðakirkju sl. sunnudagskvöld.
Sinnhoffer strengjakvartettinn frá Munchen var þar
kominn og lék þrjá strengjakvartetta eftir Wolfgang
Amadeus Mozart. Á miðvikudagskvöld leika þeir fé-
laga aftur á vegum Kammermúsíkklúbbsins í Bústaða-
kirkju og verða þá á efnisskránni verk eftir Ludwig
van Beethoven.
Strengjakvartettum Mozarts er oft skipt í tvo flokka.
Annars vegar fimmtán eldri kvartetta, sem hann
samdi á árunum eftir 1770 og hafa K. númerin 136-
138,155-160 og 168-173. Hins vegar tíu kvartetta sem
samdir voru eftir 1783 og nefndir hafa verið hinir
miklu. Þar af eru sex tileinkaðir Joseph Haydn og
hafa ópus númerið X, einn er tileinkaður Anton Hoff-
meister og þrír þeir síðustu, opus XVIII, eru nefndir
hinir prússnesku. Viðfangsefnin á þessum tónleikum
voru vel valin. Þar var einn kvartett úr fyrri flokkn-
um, í F dúr K. 168, einn af Haydn kvartettunum, í d
moll K. 421, og Hoffmeister kvartettinn í D dúr, K.
499. Þegar Mozart samdi sína fyrstu kvartetta haföi
það tónlistarform enn ekki slitið barnskónum. Skilin
milli útitónlistar og kammertónlistar voru ekki ljós,
jafnvel mátti heyra enduróm af basso continuo bar-
rokksins. 1773 kynntist Mozart strengjakvartettun
Haydns op. 17 og hafði það djúpstæð áhrif á hann og
engu minni en viðkynningin viö tónlist J.S. Bachs
hafði 10 árum síðar. Þarna var eins og Mozart færi
örlítið úr jafnvægi augnablik, sem reyndist að vísu
stutt. Við þessar aðstæður samdi Mozart K. 168. og ber
Tónlist
Finnur Torfi Stefánsson
kvartettinn þess merki. Það er eins og snilldin sé ekki
alveg eins sjálfsögð og afslöppuð og venjulega. Eftir
þetta skrifaði Mozart ekki kvartetta í tíu ár. Þegar
hann aftur tók th við þá tegund tónhstar samdi hann
Haydn kvartettana. Þaö var mjög við hæfi að Mozart
tileinkaði vini sínum Haydn þessa kvartetta. í þeim
hefur hann lært allt sem hann þurfti af Haydn án
þess að glata sjálfstæöi sínu. Öryggi snilldarinnar situr
aftur í öndvegi. Hoffmeister var vinur og útgefandi
Mozarts og kvartettinn sem við hann er kenndur
stendur einn og sér meðal verka Mozarts. Þetta verk
er í senn auðvelt og erfitt, létt og þungt. Það er gert
af djúpum lærdómi en sýnir það sjaldnast. Yfirbragðið
er oft sakleysislega einfalt.
Meðlimir Sinnhoffer kvartettsins eru gamlir gestir
hjá Kammermúsíkklúbbnum og er ahtaf gaman að
heyra í þeim. Flutningur kvartettsins er ekki af því
taginu, sem kalla má gerilsneytt. Ýmis smáatriði
mætti eltast viö í gagnrýnisskyni, en það er ekki óm-
aksins vert því af mörgu góðu er að taka í leik þeirra.
Má þar nefna tónelsku, leikgleði og næma tilfinningu
fyrir viðfangsefnunum. Voru þessir tónleikar hinir
ánægjulegustu.
Sean Young og Matt Dillon leika hamingjusamt par í sambúð en ekki er allt sem sýnist.
Laugarásbíó - Dauðakosslnn: ★★ !/2
Ungur maður með
smekk fyrir morðum
James Dearden, handritshöfundur og leikstjóri, hef-
ur frá blautu barnsbeini verið alinn upp við kvikmynd-
ir, samræður um kvikmyndir og kvikmyndagerð. Fað-
ir hans var breski leikstjórinn Basil Dearden sem leik-
stýrði íjölda kvikmynda frá stríðsárum fram á áttunda
áratuginn. Það kemur því fáum á óvart að James De-
arden skyldi leita til fortíðarinnar þegar hann hóf að
skrifa handritið aö Dauðakossinum (Kiss Before Dy-
ing). Er hér um að ræða endurgerð gæðamyndar frá
1956. Það sem meira er að á einum stað í myndinni
vísar Dearden beint í Vertigo eftir Alfred Hitchcock
og þarf þá enginn að vera í vafa um hvaðan áhrifin
koma. Og satt er það að margt er í Dauðakossinum
sem minnir á meistara þriheranna, sérstaklega í fyrri
hluta myndarinnar. En um leið og brotalamir koma í
ljós í lokin hverfa einnig áhrifin frá Hitchcock en til
að mynda byrjunaratriðið uppi á háhýsinu þegar öðr-
um tvíburanum er komið fyrir kattamef gæti verið
khppt út úr einhverri mynd Hitchcocks.
Dauðakossinn er ekki sakamálakvikmynd þar sem
spurt er hver er morðinginn? Það verður ljóst strax í
byijun að persónan sem Matt Dillon leikur er sálsjúkt
illmenni sem ekki hikar við morð ef það kemur honum
nær ætlunarverki sínu. Spennan í myndinni sem er
þó nokkur hggur frekar í hvað hann kemst upp með
áður en upp um hann kemst og tekst Dearden vel í
þessu ætlunarverki sínu þótt ekki sé það alltaf á sann-
færandi hátt.
James Dearden skrifaði á sínum tíma handritið að
Fatal Atraction en leikstýrði henni ekki. Það gerði
Kvikmyndir
Hilmar Karlsson
Adrian Lynne og voru það ekki síður mörg stílbrögð
hans sem gerðu Fatal Attraction að miklum spenn-
utrylli. Handrit Deadens aö Dauðakossinum er að
mörgu leyti vel skrifað og nær hann yfirleitt að forð-
ast khsjukennd atriöi sem oft er hætta á við gerð þrill-
era á borð við þennan. Dearden er aftur á móti enginn
snihdarleikstjóri eins og þeir sem sáu fyrsta leikstjórn-
arverk hans Pascah’s Island tóku eftir. Og einmitt
þegar fer að líða á myndina er það ómarkviss leik-
stjórn sem gerir það að verkum að að maður fylhst
ekki lotningu eins og þegar kvikmynd um sama þema
eftir Alfred Hitchcock á í hlut.
Það verður samt að segja Dauðakossinum th hróss
að þegar á heildina er litið þá er hér um ágæta afþrey-
ingu að ræða en klassískur þriher verður myndin aldr-
ei.
DAUÐAKOSSINN (KISS BEFORE DYING)
Lelkstjóri og handritshöfundur: James Dearden.
Kvikmyndun: Mike Southon.
Tónlist: Howard Shore.
Aðalhlutverk: Matt Dillon, Sean Young, Max Von Sydow og
Diane Ladd.