Alþýðublaðið - 18.07.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Auglýsing,
Tíi þess að fá ákveðnari hugœynd um atvinnuleysið í bænum,
hefir nefnd úr fulltrúaráði verklýðsfélaganna, sem kosin hefir verið til
að athuga þetta, meðal annars, ákveðið að safna skýrslum um at-
vinnuleysið, og verður í því skyni maður á hverju kvöldi virkra daga
á skrifstofu Aiþýðubiaðsíns, frá kl. 7—9 síðd., frá föstud. 15. þ. m.
til þriðjudags 19. s. m., að báðum dögum meðtöldum. — Nefndin.
S a1tke t
seljum vér nú fyrir kr. 225,00
tunnu eða kr. 1 ,oo fyrir %■ kg.
Kaupfélag Reykvikinga
Laugaveg 22 A. Siml 728,
R&fmagnsleiðslur.
Straumnum hefir þegar verið
hieypt á götuæðarnar og mems
ættu ekki að draga lengur að
iáta okkur leggja rafleiðslur um
hús sín. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í tfma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hiti & Ljós.
Laugaveg 20 B. Sími 830.
5kófataaður
1 dag og næstu viku seija
Kaupféiögin á Laugav. 22
og í Gamia bankanum skó-
fatnað með 20% afslætti:
Kvenstigvél, Karimannastíg-
vél, Verkamannastígvél,
Drengjastigvél, Barnaskór.
Alt er þetta mjög góður varn-
Ingur og með betra verðí en
menn eiga að venjast hér. —
Kona tekur að sér að þvo i
húsum. Uppl á Bergstaðastr. 33 B.
Hálfflöskur kaupir Jón Sn.
Jónsson, Bjargarstfg 17.
AHtbl. kostar I kr. k máiiuii.
Ritatjóri og ábyrgðarmaðnr:
ólafur Friðrikssoa.
PrenUmiðjan Gutenbere.
3/mtk LmcUm'. Æflntýri.
Þennan morgun dó sá fyrsti. Binu-Carley hafði ein-
hverra orsaka vegna dregist aftur úr, og Koogoo.
Poonga-Poongamaðurinn, sem hafði stært sig af því, að
hann ætlaði að éta skógarbúana, gekk á undan. Alt í
einu heyrðu þau Jóhanna og Sheldon eins og hvin á
streng og Koogoo baðaði út höndunum, fleygði frá sér
byssunni og féll áfram og stóð ekki upp aftur. Rétt
undir vinstra herðarblaðinu sást á beinodd örvar, sem
farið hafði í gegnum hann. Skógarþyknið var alt rann-
sakað, en ekkert blað bærðist.
„Skógarbúarnir gera alt af þessar skrattans gildrur,
„hrópaði Binu-Carley, og hrukku margir saman við
rödd hans. „Koogoo notar ekki augun. Hann skilur
ekkert".
Koogoo krepti undir sig handleggina. Hann lá breyt-
ingarlítill þar sem hann hafði dottið, Rétt í því að
Binu-Carley kom til hans gaf hann upp andann,
„Rétt 1 hjartastað", sagði Sheldon, nm leið og hann
stóð á fætur eftir að hafa rannsakað sárið. „Þetta hlýt-
ur að hafa verið einhverskonar gildra".
Hann veitti því athygli, að Jóhanna var orðin náföl.
Hún starði með opnum augum á llkið, sem fyrir
augnabliki síðan var lifandi maður.
„Eg hefi sjálf ráðið þennan mann“, sagði hún. „Hann
kom innan úr skógunum við Poonga-Poonga, fór rak-
leiðis út á Martha og bauð vinnu sína. Hann var fyrsti
verkmaðurinn minn".
„Sko! Sjáið þettað, „hrópaði Binu-Carley alt í einu
og greiddi undan viðarfléttur. og kok þá í ljós svo
gildur bogi, að enginn einn maður hefði getað skotið
af honum. Hann rakti sig áfram uns hánn fanu hvernig
í öllvt lá. Loogoo hafði stígið á trefjar sem voru í sam-
bandi við strenginn og hleypt þannig af boganum.
Þau voru nú kominn Iangt inn í frumskógana. Alls-
staðar var hálfrökkur, og ekki einn einasti sólargeisli
komst í gegnum laufið og vafningsviðinn, Tahitimönn-
unum var sýnilega ekki um sel við þetta atvik og við
kyrðina í skóginum en þeir voru þó frekast gramir og
vildu óðir komast áfram. Poonga-Poongamönnunum
varð minna um. Þeir voru sjálfir skógarbúar og vanir
svo,na hernaði, þó nokkuð önnur aðferð væri notuð
hér, en heima hjá þeim. Þeim Jóhönnu og Sheldon leið
verst, en engum datt það í hug, að hvítir menn mundu
láta þetta á sig fá, og þau báru sig vitanlega karlmann-
lega eins og sæmir sér bezt fyrir „hina miklu stjóm-
endur“.
Binu Carley gekk á undan, þegar þau lögðu aftur af
stað, og hann fann hverja gildruna á eftir annari. Hver
hættan rak aðra, sú versta voru þyrnar sem var skýlt
lævíslega í götunni og stungust upp í fætur ferðafólks-
ins. Síðari hluta dagsins lá við að spjót, sem stóð upp
úr gryfju í troðningunum, dræpi Binu-Carley. Oft varð
hann að fara út af stignum til þess að komast bak við
gildru. Stundum varð allur leiðangurinn að blða lang-
an tíma, meðan hann rannsakaði] staði, sem honum
þótti grunsamlegir. Þrátt fyrir varfærni hans hljóp þó
ör af streng og rispaði eyrað á einum Poonga-Poonga-
manninum.
Þegar þeir komu þar að, sem lltill troðningur lá til
hliðar, nam Sheldon staðar og spurði Carley, hvort
hann vissi hvert hann lægi.
„Margir skógarbúar hafa garða hér umhverfis„, svaraði
hann. „Jæja, viljir þú sjá þá, þá komdu með“.
„Farðu hægt“, sagði hann aðvarandi rétt á eftir.
„Hérna rétt við er garður. Ef við sláum skógarbúa,
tökum við hann fastan“.
Binu-Carley skreið nær og gægðist sem snöggvast
inn á rutt svæði, þvf næst gaf hann Sheldon merki um
að nálgast. Jóhanna skreið við hlið hans, og þau
gægðust nú bæði út úr rjóðrinu. Rudda svæðið var á
að giska þrjár dagsláttur á stærð og vel girt til að verja
það ágangi villisvína. Á því voru melónu og banantré
með fullþroska ávöxtum. Gorkúlur og allskonar smá-
jurtir uxu undir trjánum. í einu horni garðsins var
strákofi, opin á allar hliðar, og veitti aðeins skjól við
regni. Grannleitur, skeggjaður skógarbúi sat á hækjum