Alþýðublaðið - 23.07.1921, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið - 23.07.1921, Blaðsíða 1
Alþýðublaðið Gefið út aí Alþýöuíiokknum, 1921 50 ára ajnæli á hægri jafnaðarmannaflokkurinn 1 Danmörku á þessu ári og verð- ur í tilefni af því haldín hátfð i Kaupmímnahöfn. Hefst hún í dag með skrúðgöngu og ræðuhöldum. Pétur G. Guðmundsson tekur þátt f hátíðahöldunum af hendi Islendinga. Fyrsta eintakið af jafnaðar- mannablaði er gefið þar út 21. júlí 1871. Jafnaðarmenn hafa náð mikium tökum á dönsku þjóðinni, sem sjá má af því, að við síðustu kosningar áttu þeir 32 prósent af öllum greiddum atkvæðum. Alls eru 1003 pólitísk félög, með 130,000 félögum, í sambandinu og iðnfélögin eru 3113 með 362,363 félagsmönnum og eru þau yfirleitt í sambandinu. Fiokk- urina ræður alls yfir 57 blöðum, smáum og stórum, og eru þau gefin daglega út í 175,000 ein- tökum Mörg samvinnufyrirtæki eru f sambandi við flokkinn. Þar á meðal banki. Flokkurinn hefir meirihluta í bæjarstjórn Khafnar (33 af 55) og auk þess meirihiuta í 49 öðrum sveitastjórnum. Verklýðssamtökin í Danmörku hafa komið í framkvæmd ýmsum endurbótum, sem miða f rétta átt, en upp á sfðkastið hefir orðið misklíð nokkur innan flokksins og hefir myndast róttækari flokk- ur, sem starfar í sambandi við þriðja Iaternationaie. Eykst þeim flokki nú fylgi daglega, ekki síst vegna þess, að borið heflr full- •mikið á kyrstöðu og aðgerðaleysi meðal hægri jafnaðarmanna. En væntanlega fara þeir að rumska, er þeir líta yfir 50 ára starf, því óhjákvæmiíega hijóta þeir að sjá, að þeir eru komnir út af braut inni, sem þeir upphaflega ætluðu að fara. Eins og kyrstaðan er til niðurdreps fyrir hvaða málefni 'sem er, eins eru harðir dómar þeirra sem kyrstöðunni valda, um Laugardaginn 23. júlí. þá sem galiana sjá og vilja bæta þá, bezta meðalið til að rífa úr stíflunni og hleypa skrið á endur- bæturnar. Kyrstöðumennirnir vega því að sjáifum sér með framkomu sinni. En vitanlega gerðu þeir meira gagn ef þeir létu segjast og hættu að berja höfðinu við steininn. í von um það, að næstu 50 ár færi verkalýðnum í Danmörku fult frelsi og fulian sigur f barátt- unni við auðvaidið, og að honum megi hið bráðasta bætast nýir og skapandi kraftar, óskum vér hon- um tii hamingju, og væntum þess að hann sjái réttu leiðina áður en lýkur. JrúmeHska valðhajanna Nú er konungskoman um garð gengin og allur sá eyðslu- og skemtunarbragur er henni fylgdi. Sjálfsagt er sá útgjaldaliður, er þjóðinni stafar af þessu, mjög til- fíananlegur nú á þessum tíma, er þjóðin hefir ekki annað til að eyða en lánsfé, er hún fær með umtöl- um og ókjörum. Það er sagt að ósk hinna kon- unglegu gesta hafi verið að hóðega væri lagt í kostnað út af þessari komu þeirra hingað, og mun fiest- um hafa virzt, er þau sáu, að það fólk bæri alt með sér hófstillingu f háttum og nautaum, En þetta verður tæplega sagt um okkar iúnlendu valdhafa. Þeir virðast hafa notað þetta tækifæri vel til að skemta sér á landsins kostnað og hleypa af stað peningastraumi handa sér og skjólstæðingum sín- um að mata sig á. Það hefir vfst enginn haft á móti því, að tekið væri sómasam- lega á móti konungi vorum, og að gata hans væri greidd eftir því sem hægt væri meðan hann dveldi hér á landi; en hver mun hafa ætlast til þess, að stórum 167. tölubl. Brunatryggingar 0 á innbúi ð hvergí ódýrari en hjá A. V. Tulinius vátryggingaskrifstofu Ei m s kípaf ó lags h ús i nu, 2. hæð. jJ| hóp af hæstlaunuðu embættismönn- unum og undirtillum þeirra yrði boðið til ókeypis veizluhalds og skemtiferðalags á kostnað lands- ins, í tílefni af konungskomunni. Hver mundi hafa trúað þvf, að þessir herrar dirfðust þess að bjóða sér sjálfir f slíká ferð, til að sjúga út síðustu krafta ör- magna þjóðar. Það er ekki því að heilsa að sá jöfnuður rfki hér á landi, að allir séu jafnir fyrir lögunum, annars væri rétt og sjálfsagt að draga þessa herra fyrir lög og dóm, fyrir óleyfiiega meðferð á almannafé. Eða er það ekki óleyfileg meðferð á almanna- fé, að eyða þvf úr ríkissjóði til að skemta sér fyrir, þótt það séu æðstu embættismenn þjóðarinnar er gera það? Eða gerir það ekki sökina ennþá svartari? Vegna þess að í þjóðfélagi voru ríkir ekki svo mikið réttlæti, að auðið sé að láta hátt setta em- bættismenn sæta abyrgð fyrir verk er þeir vinna, þótt þau í sjálfu sér séu hegningarverð, þá er ekki um aðra leið að gera fyrir þjóð- ina, en að muna þessum mönnum þessa háðung við næstu kosning- ar. Það er eina ráðið til að sýna þeim að þjóðin ekki lætur bjóða sér alt. Enginn þessara herra, er not- uðu konungskomuna til að svaila út landsfé, mega eiga aíturkvæmt í þingsæti. Það fé, er þjóðin leggur f hinn sameiginlega rfkissjóð, ætlast hún

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.