Alþýðublaðið - 06.05.1967, Blaðsíða 8

B. B. UM ÁSTINA
Einn maður nægir mér ekki", segir Brigitte
Bardot. „Eg hef alltaf fvo elskhuga i
takinu, svo að ég eigi til skiptanna4
Þegar ég rakn|aði við, sagði
læknirinn minn: „Skammastu þín
ekki, Brigitte?“ Ég sagði, að það
gæti allt farið út í 'hafsauga fyrir
mér. Ég man, að ég sagði við
hjúkrunarkonu: ,,Ég vil vera ein
— ein, ein, EIN, heyrið þér það!“
En hún fór ekki frá mér,
5. marz 1.958:
Ég hef bara áhuga á einum hlut
— kynferðismálum! Eins og ég
vil hafa þau. Ég finn aðeins til
öryggiskenndar þegar maður læs-
ir mig inni af því að hann þolir
ekki, að aðrir menn horfi á mig.
17. júní 1958 =
Mig vantar elskhuga! Ég þjáist
af öryggisleysi gagnvart lífinu.
.//
mig. Ég veit það allt saman, en
mér er skítsama.
10. nóvem:ber 1958:
Það er ekkert háleitt við (ástina.
Hún er aðeins tveir líkamir sem
snertast.
26. nóvember 1958:
Ég vil helzt lialda vináttu við
gömlu elskhugana mína.
12. desember 1958:
Hverju ég er hrifnust af hjá
karlmanni? Munninum á honum,
tönnunum, að hann sé ekta. Mér
dauðleiðist! Ég hef alltaf lifað í
algerri ringulreið. Ástin er það
eina sem skiptir mig nokkru máli.
Ástin!
„Einn maður nægir mér ekki“,
segir Brigitte Bardot. ,,Ég héf allt
af tvo elskhuga í takinu, svo að
ég eigi til skiptanna.“
Brigitte Bardot, hin heimsfræga
franska kvikmyndastjarna og
þokkadís sem færir landi sínu á
ári hverju meiri erlendan gjald-
eyri en allur franski bílaiðnaður-
inn, hefur þótt fremur brokkgeng
í ástamálum, enda hefur hún sín-
ar ákveðnu skoðanir á þeim efn-
um og þræðir ekki slóð fjöldans.
í ótal blaðaviðtölum hefur hún
sagt sitt af hverju um ástina og
ekki hlíft eiginmönnum sínum
þrem, elskhugum og vinum.
Hér sjáið þið álit hennar á ýms-
um tímum, og ekki er annað hægt
að segja en að hún sé opinská í
tali:
22. júlí 1956 um eiginniann sÉ'n,
Koger Vadim:
Ég hugsaði með sjálfri mér:
Hann er glæsilegur eins og guð.
Hann er dökkur yfirlitum, hann
er hávaxinn, hann er sterkur —
og ég elska hann. En hann? Hann
elskar mig aldrei! Æ, ég verð
sjvo «|hamingjusömv Hann bauð
mér í kvöldverð. Ég fór og var hjá
honum til klukkan sex um morg-
uninn.
September 1956:
Ég veit hvernig ég er, og ég veit
líka hvernig ég vil gjarnan vera.
En ég er ekki viss um, að ég viti
lengur 'hvernig ég var áður.
Það er sagt, að ég sé óholl
æskulýðnum skaðleg fyrirmynd.
Það er líka sagt, að ég hafi ekk-
ert hjarta. Og ég er ásökuð um að
vera hóra. Ég finn það hvar sem
ég fer, að fólk afklæðir mig með
augnaráði sínu.
2. janúar 1957:
Það er búið að segja kynstrin
öll af ljótu um mig. En einhvern
tíma ætla ég að skrifa ævisögu
mína og segja fólki sannleikann.
Júní 1957:
Roger Vadim eyðileggur hjóna-
band okkar með framkomu sinni
og siðum. Hann borar í nefið á sér!
Hann hrýtur þegar hann sefur, og
hann labbar um íbúðina allan dag
inn í nærfötunum einum klæða.
Og það versta af öllu saman —
hann hagar sér fremur sem bróð-
ir minn en elskhugi.
14. júlí 1957:
Ég hef andstyggð á að leika í
kvikmyndum. Minn draumur í líf-
inu er að hafa ekkert að gera og
geta legið í leti daginn út og
daginn inn. Nei, það er nú annars
fullmikið sagt, en ef ég segði
hvað ég vildi helzt hafa fyrir
stafni, myndi enginn þora að birta
það!
Ágúst 1957:
Aldrei aftur! Ég hata hjónabönd.
Bara einn maður alltaf. Ég vil
vera frjáls. Ég vil hafa marga
karlmenn í tákinu.
Septeniber 1957:
Bráðum verð ég alveg laus við
Boger. En ég get ekki lifað án
ástar, Það þýðir ekki, að ég sé ó-
trygglynd. En ég get ekki lifað
bara fyrir eirin mann. Ég verð að
lifa mínu eigin lífi. Og ég verð
alltaf að vera ástfangin af ein-
hverjum!
7. janúar 1958:
Ég lifi í nútiðinni, frá degi til
dags, án þess að ákveða neitt
fyrirfram. Ég er eins og dýr eða
barn. Ást og sj'álfsagi eiga ekki
saman.
28. janúar 1958:
Elskhugi minn? Ég elska hann
ekki. Hann er bara' bolinn minn!
11. febrúar 1958:
Ég get ekki ásakað Jean Loui
fyrir r eitt. Hann var bara ekkert
tengdur mér. Það er skýringin.
Ég þarfnaðist hans svo mikið, en
'hann var alltaf í burtu. Og smám
saman vandist ég því *að lifa án
hans. En ég þarf að hafa karl-
mann hjá mér allar stundir.
22. febrúar 1958 =
(Eftir fyrstu sjálfsmorffstilraun-
ina.):
19. ijúní 1958:
Mér finnst svo gaman að sitja
í kjöitunni á gömlum konum. Ég
get bara ekki stillt mig um það.
Roger segir að ég elski alveg eins
og barn.
21. september 1958:
Ég veit vel hvað sagt er um
15. febrúar 1958:
í dag fékk ég nýtt tilboð frá
Hollywood um að koma þangað
og leika í kvikmynd. En ég er
hrædd. Ég veit ekki við hvað. Hér
í París leik ég innan um vini og
félaga, það er eins og að vera í
fjölskyldu, og þá er ég örugg.
„September 1959:
móðir. Ég er ekki sköpuð til að
ala börn.
10. sepember 1959:
Anette Ströybejí(g hefur .ekki
bundið endi á mína dásamlegu
vináttu við Roger Vadirn. Aðeins
á hjónaband okkar. Ég er mjög
hrifin af Anette.
Janúar 1960:
Þegar ég var fimmtán ára var
ég að leita að einhverju. Ekki að-
eins í ævintýralandi. Ég veit ekki
hvað það var. Ef til vill var ég
að reyna að.skilja sjálfa mig.
22. febrúar 1960:
Ég get ekki elskað karlmann
alla tuttugu og fjóra tíma sólar-
hringsins. Hvernig á ég að geta
stuðzt við Jacques? Hvernig á
hann að geta gefið mér það ör-
yggi sem ég þarfnast? Hann þarfn
ast sjálfur öryggis.
12. maí 1960:
Ég er ómöguleg móðir, og ég
kæri mig ekkert um að vera öðru
vísi en ég er. Ég sé barnið mitt
bai'a einu sinni á dag, tvisvar á
sunnudögum. Ég er alls ekki góð
móðir, mér þykii-' það leitt, en ég
er svona gerð.
i
16. ágúst 1960:
Jacques er alltaf að segja fólki,
að hann kunni tökin á mér. En
hann ræður ekki yfir mér. Ég vil
ekki láta annað fólk skipta sér af
mér. Ég geri það sem mig langar
til og gef engar skýringar á mínu
háttalagi.
20. ágúst 1960: (UM Jacques
Charrier eftir skilnað þqirra):
Ég hef misst bróður og eignazt
stóran son! Ég er orðin. leið á að
elska menn. KannSki fer ég bara
í rúmið með konum á næstunni.
Ég vil ekki bera ábyrgð á því sem
ég segi, ekki einu sinni tveim mín-
útum eftir að ég læt það út úr
mér.
í Les CabroIIes
28. september 1960:
Ég kom hingað til að fela mig.
Ég vil útiloka mig frá öllum ytri
áhrifum. Ég vil vera tóm, al'ger-
lega tóm. Ég þarfnast einskis.
Ég vil vera ein og sicoða sam-
vizku mína í næði.
Hvers vegna látum við Jacques
ekki hvort annað í friði? Fyrst
var það bara í gamni. Ég. var of
viss í minni sök. En ég elskaði
Jacdues og vildi halda í hann. En
svo missti ég stjórn á mér. Ég
gat ekki hugsað skýrt. Ég verða
að ákveða hvorn' ég vil heldur,
manninn minn sem ég elska, eða
-elskhuga minn, Samy, sem 4 dá-
samlega vel við mig líkamlega
séð.
Ég skil ekki lengur sjálfa mig.
Ef við giftum okkur aftur yrði
það dýrlegt í tíu daga, en færi
svo aftur norður og niður. Við
'höfum sagt of margt, sem ekki
gleymist. Þegar ég giftist Jaeques
ákvað ég að vera 'góð. En nú er
það of seint.
Október 1960: (Eftir
aðra sjálfsmorffstilraunina):
Meðan ég var að koma til sjáifr-
Frh. 10. síðu.
S ,6. maí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ