Alþýðublaðið - 09.05.1967, Blaðsíða 13

KÖMMSíGiSBÍO
'*»«. 41981
Náttfari
Sýnd kl. 5.
NOBI
Hin mikið lofaða japanska mynd
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn.
STÚLKURNAR Á STRÖNÐINNI
Sýnd kl. 5 og 7
HAFNAR-
M
FJORÐUR,
NÁGRENNI
Höfum opnað aftur eftir
gagngerðar breytingar.
★
Höfum meðal annars
Grillsteikta kjúklinga
Grísakótilettur
Hamborgara
Samlokur
heitar og kaldar
Smurt brauð.
★
Komið og reynið viðskiptin,
★
Takið með heim.
★
IVIATSTOFAN
Reykjavíkurveg 16
Hafnarfirði
Sími 51810.
Tökum að okkur alls kon-
ar matarveizlur. Pantið í
síma 51810 og 52173.
Hvert viljið þér fara?
Nefnið staðinn. Við flytjum
yður, fljótast og þægilegast.
Hafið samtjand
við ferðaskrifstofurnar eða
Ilafnarstræti 19 — sími 10275
BÍLAMÁLUN -
RÉTTINGAR
BREMSUVIÐGERÐIR O. FL.
BIFREIÐAVERKSTÆÐH)
VESTURÁS HF.
Súðavogi 30 — Sími 35740.
Framhaldssaga eftir Nicholas Johns
FANGI ÓTTANS
Chris tilkynnti þeim, að þær
yrðu að flytja úr húsinu. — Ég
dey ef ég verð að fara héðan.
Hjartað hætti að berjast í
Hervey. Móðir hennar hafði
lengi þjóðst af þunglyndi og hún
hafði átt erfitt með að laga sig
að nýjum aðstæðum. Það hafði
hjálpað henni mikið að sjá allt
af búgarðinn og allt sem gerðist
þar, þannig að henni fannst hún
enn hluti af öllu. Nú neyddist
hún til að yfirgefa bæði búgarð
inn og allar sínar minningar.
Hervey þaut út um dymar og
hrópaði í örvæntingu:
— Mamma, Mamma, hvar
ertu?
Það var dimmt úti. Um stund
stóð hún við garðshliðið án þess
að vita hvað hún átti að gera.
Hún reyndi að hugsa rökrétt.
Það var ósennilegt að móðir
hennar hefði farið til borgar-
innar. Það var o£ löng göngu
ferð þangað. En hvert gat hún
hafa farið? Hervey fölnaði þeg
ar hún mintist gjárinnar sem var
skammt frá húsinu.
Hún sagði sjálfri sér að þetta
væri fáránleg tilhugsun. Móðir
hennar hefði aldrei varpað sér
í gjána.
Samt báru fætur hennar hana
eins og af sjálfu sér yfir að
gjánni. Þegar hún kom þangað
var hún skelfingu lostin. Hún
starði niður í gjána sem var upp
Ijómuð af tunglskininu. —
Mamma, hrópaði hún, en allt
var kyrrt. Hervey hljóp aftur
sömu leið og hún hafði komið
en i stað þess að hlaupa lieim
að húsinu hljóp hún heim að
búgarðinum. Við hliðið hitti hún
Sam Truscott.
— Hvað er að Hervey? spurði
hann — Það mætti halda að
þú hefðir séð draug.
Hún reyndi að vera róleg.
— Það er mamma, Sam, sagði
hún. — Hún er einhversstaðar
úti. Ég — ég lield að eitthvað
hafi komið fyrir hana. Ég vil
fá aðstoð við að leita hennar.
— Róleg vina mín. Hann tók
um handlegg hennar. — Þú hef
ur áhyggjur að ástæðulausu. Það
amar ekert að móður yðar.
— Jú, víst. Ég veit, að eitt-
hvað hefur komið fyrir hana.
— Ég fullvissa þig um að það
er ekki rétt. Þú þarft ekki að
leita langt til að finna hana.
Hann benti að íbúðarhúsinu. Hún
er þarna inni, ásamt hr. Mann-
ing. Hún kom fyrir hálftíma.
— Er hún hér? stundi Hervey
og hljóp að húsinu; hún barði
að dyrum og eftir smástund opn-
uðust þær og Chris stóð frammi
fyrir henni. Áður en hún kom
upp orði, sagði hann:
— Gjörið þér svo vel.
Hún þaut fram hjá honum og
inn í eldhúsið. Það var eldur á
arninum og móðir hennar sat í
hægindastól við arininn. Hún
leit brosandi á hana.
— Mamma! Því sagðirðu mér
ekki, hvert þú værir að fara?
Ég var svo hrædd!
— Mér kom það skyndilega
til hugar, vina mín.
— Það er meira te á katlinum.
Hervey, sagði Christopher. — Ég
skal hella í bollann. Hann rétti
Hervey teið og sagði svo við
móður hennar:
— Á ég að segja henni það
8
eða ætlið þér að gera það?
— Segja mér hvað? *'
Hann skellti upp úr.
— Við förum ekki, vina mín,
sagði móðir hennar og hló einn-
ig. — Við verðum um kyrrt. Eru
það ekki góðar fréttir?
Hervey leit á Chris.
— Hafið þér skipt irm skoð-
un?
— Nei, sagði hann aðeins.
— Við flytjum hingað, Her-
vey sagði frú Galton áköf. Ég
talaði um það við hr. Manning,
hann vantar ráðskonu og ég
fékk stöðuna. Finnst þér það
ekki dásamlegt? spurði hún
meðan Hervey.þagði stöðugt.
Stúlkan leit á manninn og sá
hrukkurnar milli augna hans.
— Lízt yður illa á þetta? —
spurði hann. Eruð þér hræddur
við að búa undir sama þaki og
— Það er gott að sjá þig aftur
hérna á búgarðinum, Hervey,
sagði hann.
Sam hafði unnið á Dale bú-
garðinum áður en hún fæddist.
Hervey átti margar góðar end-
urminningar um Sam. Þau
höfðu alltaf staðið nærri, hvort
öðru.
— Varst þú ekki líka feginn
að koma aftur hingað, Sam?
— Jú, svo sannarlega.
Hervey fann að hann beið eft-
ir að hún spyrði hann einhvers.
Hún reyndi að standast freist-
inguna en dálítið varð hún að
vita. Hún spurði brosandi: --------—----
— Hvernig semur ykkur yg^HSbÓI
til léttis var hringt á bjölluna.
Berring læknir getur tekið á
móti þér núna.
En ekkjan hreyfði sig ekki.
Hún var hörkuleg á svipinn.
— Ég skil vel að mamma þín
skildi gleypa við tækifærinu að
komast aftur á búgarðinn, sagði
hún. En hún iðrast þess bráð-
lega, Hervey. Taktu eftir því
sem ég segi. Þú iðrast þess einn
ig-
Bjallan hringdi aftur.
— Frú Brown, læknirinn bíð-
ur.
— Ef ég má segja mitt álit
þá er það að elta uppi óham-
ingjuna að búa hjá þessu
skrímsli. Ég skil ekki hvernig
þið farið að því að sofna á
kvöldin. Þessi maður getur hve-
nær sem er fengið annað minn-
isleysiskast og ....
Hervey reis á fætur og gekk
til dyra. Ekkjan leit undrandl
á hana og fór inn á lækninga-
stofuna. Fyrst eftir að hún var
horfin fór Hervey að hugsa.
Manning, Sam?
— Mjög vel. Hann er prýðis
náungi.
—1 En bóndi?
Gamli maðurinn hló.
— Hann leggur sig fram til
t rn ai 1. síðu.
framleiðslu störfuðu, væri að
mörgu leyti enn lítt þroskuð. Þó
kvað hann þetta hafa breytzt til
batnaðar á síðustu árum, enda
gerðu kaupendur fiskafurða sí-
Hann lauk ekki við setning-
una. Frú aGlton spratt á fætur,
mun yngri og hressari en hún
hafði verið lengi.
— Við skulum koma okkur
heim, Hervey, sagði hún. Kinn-
ar hennar voru rjóðar og augun
glömpuðu. — Við þurfum að
pakka. Þeim mun fyrr sem við
flytjum hingað, þeim mun betra.
SJÖTTI KAFLI.
Þegar Hervey hjólaði í vinn-
una viku siðar heyrði hún móð-
ur sína syngja í eldhúsinu. Það
lék enginn efi á því að hún var
önnur og betri manneskja síðan
hún hafði flutt á búgarðinn. Og
húsið leit einnig betur út. Her-
vey gladdist yfir breytingunni,
henni hafði alltaf þótt vænt um
búgarðinn.
Sam Truscott opnaði hliðið
fyrir henni. Hann brosti glað-
lega.
að verða góður bóndi. Ég býst auknar kröfur um hreinlæti. Árin
við að það takist. Hann vinn- 1960—1962 kvað Guðlaugur rann
ur eins og þræll. sókn hafa verið gerð á vatni, not
Það er rétt. Hervey sá afar ugu fiskvinnslu hérlendis. Rann
lítið til Chris eftir að hún fór sakað var vatn sem fyirleitt var
að búa á búgarðinum. Hann fór fjr vatnsveitu viðkomandi bæjar
eldsnemma um morgnana og ega þorps. Af 69 vatnsbólum töld
hann eyddi ekki miklum tíma ust 32 (46%) góð, 10 (14%) göll
í að borða. Hann fór ekki að ug 0g 27 (40%) slæm eða með ó-
hátta fyrr en dimmt var orðið, neyzluhæfu og ónothæfu vatni. Af
þá borðaði hann kvöldverð og soitu vatni eða sjó úr höfnum eða
fór beint í rúmið. sjóblönduðu vatni úr borholum
Hervey bjóst við að hann voru tekin sýnishorn á 58 stöðum
þrælaði svona til að gleyma for- 0g töldust 16 (22%) góð (eingöngu
tíðinni og slúðursögunum. borholur), 5 (9%) gölluð (allt bor
Hún steig aftur á hjólið. Ég holur) og 37 (69%) slæm (alltsjór
verð að hraða mér, Sam, ég er ur höfnum) eða ónothæf til þvotta
að verða of sein. 0g fiskvinnslu.
Sama dag kom frú Brown inn Niðurstaðan í heild var því sú
á biðstofuna og studdist þungt ag af þessum 127 vatnsbólum, sem
við staf sinn. rannsökuð voru, töldust samtals
- Þessi hræðilega gigt, 48 (38%) góð, 15 (12%) gölluð
kvartaði hún. — Hún ætlar ekki 0g 64 (50%) óneyzluhæf og ónot
að batna neitt. Hvað er langt hæf.
þangað til ég næ í lækninn? Þetta voru ískyggilegar tölur,
— Þér eruð síðasti sjúkling- ekki aðeins fyrir fiskiðnaðinn í
urinn í dag, frú Brown, sagði iandinu heldur einnig fyrir íbúa
Hervey. þeirra bæja og þorpa úti á landi,
Hana langaði ekki til að tala Sem verða að neyta drykkjarvatns
við þessu málgefnu konu, þó mengað coligerlum af saurupp-
henni hefði þótt vænt um hana runa.
meðan hún vann á búgarðinum. Ráðstefnu Verkfræðingafélags ís
Þá hafði henni þótt mas henn- lands verður áfram haldið á morg
ar skemmtilegt en ekki lengur. Un og á miðvikudag. Nánar verður
Slúður hennar og ákærur höfðu skýrt frá því, sem á ráðstefnunni
gert Chris lífið erfitt.
Hervey kipptist við Undar-
legt að hún skyldi hugsa svona
um mann, sem hún hafði að-
eins þekkt fáeinar vikur.
Loks var frú Brown ein eftir
í biðstofunni. Hún gekk nær
borði Hervey og horfði hvasst
á hana.
— Svo þú ert aftur flutt á
Dale búgarðinn, Hervey?
— Já.
— Það kemur mér að vísu
ekki við, en ....
— Það er rétt. Það kemur þér
ekki við, sagði stúlkan. Henni
verður um fjallað hér í blaðinu á
morgun og fimmtudag.
ALLT TIL SAUMA
9. maí 1967
ALÞÝÐUBLAÐIÐ J3