Alþýðublaðið - 26.05.1967, Blaðsíða 16

NÚ er stærsta fegurðarsam-
keppni landsins framundan, og
í þetta skipti þurfa menn ekki að
láta sér nægja að horfa á myndir
af þátttakendum ellegar þeytast
langar leiðir á svo kallaða fram-
hoðsfundi (sem auðvitað eru bara
isýningar), heldur fer nú meiri
partur keppninnar fram 1 sjón-
varpi og hver stjórnmálaflokkur
(fegurðarmálaflokkur) fær þar
vissan tíma til þess að kynna
sína menn og láta þá tala, því að
auðvitað mega þeir ekki þegja.
Fólk :hefur ekki svo lítið af sínum
sjarma í því sem út úr því kemur
«g hvernig andlitið speglar blæ-
Ihrigði sálarlífsins jafnótt og tal-
færin ganga. Á hinn bóginn skipt-
ir það ekki meginmáli hvað þeir
isegja því það sem þeir segja að
þeir meina jafnmikið allir. Og
það sem þeir segja er þar að auki
evo lítill partur iaf öllu því sem
þeir meina að þeir geta alltaf sagt
á eftir að einmitt þetta hafi hann
ekki haft tíma til að segja. Ergo:
(Einn gæti t.d. farið að lesa upp
iúr Heljarslóðarorustu og annar
úr Passíusálmunum, og sá þríðji
iupp úr Andrés Önd á dönsku, og
jþað yrði auðvitað einhver að gera
eem verið hefði lengi í Danmörku
«g talaði baunversku með af-
Ibrigðum vel, mér dettur í hug
Hannibal.
Þá ráða stjórnmálafíokkarnir
(fegrunarflokkarnir) hvernig þeir
nota tímann sem þeim er gefinn í
sjónvarpinu. Þeir flokkar sem
telja sig hafa stór úrval af sætum
mönnum láta marga koma fram
og segja einhverja speki í örfáum
orðum. Má vænta að þeir vitni í
Shakespeare og Hávamál og í
Laotse (og Magnús vitnar í Bibl-
íuna), og víki svo fyrir næsta
manni. Aðrir flokkar sem telja
sig eiga einstaka afburða sjarm-
öra láta þá vera lengi í einu
frammi fyrir háttvirtum kjósend-
um svo að þeir geti teigað í sig
þeirra þokka og hátignarlega
reisn. Slíkir menn ættu annað
hvort að tala af hógværð' og lítil-
læti um daginn og veginn, um sól
arlagið eins og það er á Gróttu,
lyktina sem þessa dagana stígur
upp úr malbikinu á götum Reykja
víkur, ellegar beitilyng og lamba
gras, nú eða þá hitt að fara með
valda kafla úr fornsögunum, eink
um þar sem barizt er við tröll og
forynjur og forfeður vorir gengu
berserksgang. Einnig kemur til
greina að kveða rímur. Mundi það
sérstaklega fara vel Gils Guð-
mundssyni og Eysteini.
Auðvitað skyldu stjórnmála-
flokkar (fegrunarflokkar) huga að
klæðaburði frambjóðenda, því að
í öllum fegrunarsamkeppnum (ég
er á móti þessari fleirtölu, en
verða að láta undan fyrir tíðar-
andanum í þessu tilfellí) skiptir
ekki litlu hvernig múnderingin er.
Þegar um kvenfólk er að ræða
þykir miklu varða að þær hafi
sem allra minnst utan á sér. Gegn
ir sama máli um karlmenn í sum
um tilfellum, en í öðrum tilfell-
um ættu þeir að vera sem allra
mest klæddir, t.d. í duggarapersy
um, herklæðum að fomum sið,
ellegar bara eins og Þórður á
Sæbóli. Þá gæti t.d. Bjarni Ben.
komið fram í sundbol og Eggert
í peysu.
Á eftir fundinum verður far*
ið í mótmælagöngu til bauda
ríska sendiráðsins . . .
Þjóðviljinn.
Það er makalaust, hvað þeir
geta rifizt um þessar leiðir í
pólitíkinni. Eins og þær séu
ckki allar sama markinu
brenndar: að vera níðurleið-
ir . . .

ERFITI NÁM
Trén eru byrjuð að bruma
og blómin að springa út.
í loftinu er einhver angan
eins og af síldargrút.
Bráðum er kjördagur kominn
og kemur nokkuð fljótt,
en stjórnmálamennirnir stauta
stafrófið dag og nótt.
A B C D og áfram,
en illa gengur það
og langt mun ennþá í land, að
þeir læri að kveða að.

i
\
í
?
I»
\
i’
(»
\
í
Ég var búinn að segja þér, að fá þér stærri hund!
Ekki er ofsögum sagt af því live sumir eru alltaf lieppnir.

Svakaleg spæling var þetta,
þegar löggau stoppaði haun
Óla Ketils um hvítasunnuna,
en kallinn stóð sig vel . . .
Ósköp gengur á hjá stjórn-
málamönnunum núna. Ætli
það standi eitthvað til hjá
þeim? . . .