Alþýðublaðið - 27.05.1967, Blaðsíða 4

Á

Eitstjórl: Benedikt Gröndal. Simar 14900—14903. — Auglýsingasíml:
14906. — Aðsetur: Alþýöuhúsið við Hveríisgötu, Evík. — Prentsmiöja
Alþýðublaðsins. Sími 14905. — Áskriftargjald kr. 109.00: — t lausa*
eölu kr. 7.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Seðlabankahöftin
EITT aðalatriðið í kosningaáróðri stjórnarandstöð
unnar og þó sérstaklega Framsóknarflokksins er það,
að Seðlabankinn hafi, auðvitað að undirlagi ríkis-
stjórnarinnar, skipulagt stórkostlega lánsfjárkreppu,
sem. sé að leggja allt atvinnulíf iandsmanna í rúst.
Seðlabankinn sjúgi til sín starfsfé viðskiptabankanna
og „frysti“ það í fórum sínum.
í öllum nálægum löndum er gert ráð fyrir því, að
seðlabankarnir geti kveðið svo á, ‘að viðskiptabankar
skuli eiga nokkurn hluta innstæðna sinna handbæran
í seðlabankanum og að þeir skuli leggja nokkurn
hluta innstæðuaukningar í seðlabankann. Lagaákvæði
um þetta voru þó ekki sett hér á landi fyrr en 1958.
Það var einmitt ríkisstjórn Hermanns Jónassonar,
sem beitti sér fyrir setningu þeirra. Bankamál
heyrðu þá undir ríkisstjórnina alla, svo að það var
Hermann Jónasson, formaður Framsóknarflokksins,
sem mælti fyrir þeim lagafyrirmælum, sem Fram-
sóknarflokkurinn telur nú undirrót alls ills í íslenzku
efnáhagslífi. Hér sannast eins og fyrri daginn um
Framsóknarflokkinn, að það, sem er rétt, þegar 'hann
er í stjórn, er rangt, þegar hann er utan stjórnar.
En hvað svo um það, að Seðlabankinn hafi notað
þessar heimildir til þess að „frysta“ fé 1 stórum stíl,
eins og Tíminn heldur fram? Tíminn hefur sagt mik
ið ósatt fyrr og síðar, en sjaldan hefur hann farið
með jafn staðlausa stafi. Á síðastliðnu ári jókst hið
svonefnda „bundna“ fé í Seðlabankanum um 337
millj. kr. En hvað gerði Seðlabankinn við þetta fé?
Frysti hánn það, eins og Tíminn segir?
Á síðastliðnu ári jók Seðlabankinn endurkaup sín
á afurðavíxlum af viðskiptabönkunum um 146 millj.
kr. Auk þess fengu viðskiptabankarnir hjá honum 320
millj. kr., ýmist sem aukinn yfirdrátt eða sem úttekt
á innstæðu. Viðskiptabankamir fengu með öðrum orð
um 466 millj. kr. frá Seðlabankanum samtímis því
sem þeir „bundu“ hjá honum 337 millj. kr. Þeir
fengu 129 millj. kr. meira fé hjá Seðlabankanum en
þeir létu til hans. Þetta er þá öll „frystingin“! Og
þetta ætti Tíminn að geta vitað, ef hann hefði
minnsta áhuga á því að segja satt.
Þetta hefur svo á hinn bóginn gert viðskiptabönk
unum kleift að lána meira út en innlögum í þá svar
ar. Heildarútlán bahka og sparisjóða námu í fyrra
1370 millj. kr., en heildarinnlán 1074 millj. kr. Það
er Seðlcbankinn, sem gert hefur kleift, að útlánin
urðu 304 millj. kr. meiri en innlánin.
Er hægt að hugsa sér öllu fjarstæðukenndari mál-
flutning en Tíminn hefur haldið uppi í þessum efn-
um?
4 27. maí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Sérfræðingur
Frh. af 3. síSu.
hand íslenzkra sveitarfélaga efnir
til miðvikudaginn 7. júní, þar sem
rædd verður áætlunargerð sveit-
arfélaga. Þann sama dag mun !hr.
Waterstone einnig koma á fund
Hagráðs og ræða um ýmis vanda
mál áætlunargerðar.
Hr. Albert Waterstone hefur
starfað við Alþjóðabankann í
Washington, D.G., um tuttugu ára
skeið. Hann er Bandaríkjamaður,
hagfræðingur að menntun. Á und
anförnum árum hefur hann verið
ráðunautur bankans varðandi
áætlunargerð. í því sambandi hef
ur hann heimsótt fjölda landa
bæði til að kynna sér óætlunar-
gerð og í leiðbeiningaskyni. Hann
hefur ritað bækur um efnahags-
þróun Mexíkó og um áætlunar-
gerð í Júgóslavíu, Marokkó og
Pakistan auk mikils rits um
reynsluna af áætlunargerð yfir-
leitt, er út kom 1965 á vegum Al-
þjóðabankans (Development
Planning: Lessons of Experience).
Auk þess hefur hann haldið fyrir
lestra og námskeið um efnahags-
þróun og áætlunargerð við all-
marga háskóla og verið kennari
við skóla Alþjóðabankans (Eco-
nomic Decelopment Institute).
BRAGÐBEZTA
AMERÍSKA
SERVÍETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
SÍGARETTAN
★ VONDUR VEGUR.
Ég skrapp til Þingvalla um helg-
ina, sem raunar er nú varla sérstaklega í frásögur
færandi. Vegurinn austur var nánast ófær á köfl-
um, fyrir smábíla að minnsta kosti. Víða voru stór-
hættuleg hvörf, sem ástæða hefði verið að merkja,
eða vara menn við. Það er eins og okkar ágætu
vegagerðarmönnum ætli seint að lærast að merkja
ófærur eða torfærur á helztu þjóðvegum landsins.
Hefur þetta komið illa við margan bílinn og bíl-
stjórann.
Það ætti að vera vandalaust og
ekki ýkja kostnaðarsamt að setja upp varúðar-
merki við helztu hvörfin og torfærurnar, sem oft
sjást ckki fyrr en alveg er komið að þeim. Slíkt
mundi áreiðanlega vel þegið og metið af flestum
ökumönnum.
Annars þegar vegir eru jafnslæm-
ir og vegur yfir Mosfellsheiði til Þingvalla var
um síðastliðna helgi og raunar vegurinn áfram frá
Þingvöllum austur að Sogi er sérstök ástæða til að
setja upp varúðarmerki strax þar sem Þingvalla-
vegur beygir út af Vesturlandsvegi og þar sem
haldið er út með vatninu frá Valhöll. Menn vita þá
að minnsta kosti að þeir geta átt von á vondu.
★ GÓÐUR MATUR.
Veitingahúsið Valhöll á Þing-
völlum hefur tekið stakkaskiptum á síðastliðnum
árum. Þar er viðurgjörningur allur til fyrirmyndar
og snyrtiherbergin, sem lengi voru helzti löstur á
staðnum eru nú umbreytt og jafnvel til fyrir-
myndar.
Það er ágætt' að gera sér daga-
mun á sunnudegi með því að fá sér ökuferð og há-
degismat í Valhöll, eða síðdegiskaffi. Aldrei hef
ég þó skilið fólk, sem ekur austur að Þingvöllum
til að borða hakkað buff með lauk eða svínakótel-
ettur, þegar hægt er að fá nýveiddan silung, bæði
steiktan og soðinn, sem er hreinasta lostæti og að
sjálfsögðu sá réttur, sem þetta veitingahús yfirleitt
hefur fram yfir veitingahúsin í borginni. Ristaði
silungurinn, sem ég snæddi þarna um síðustu helgi
var afbragð og þjónusta prýðileg. Verð er ekki til-
takanlega hátt, er haft er í huga, að þessi staður
byggist eingöngu á umferðinni, sem þarna er á
sumrin.
Þarna verður áreiðanlega gest-
kvæmt ekki síður en undanfarin sumur. — Karl.
Auglýsið í Alþýðublaðinu