Alþýðublaðið - 03.06.1967, Blaðsíða 5

V/o Stankoimport
Moskva . S S S R
býður yður fjölbreytt úrval af málmsmíða-
vélum, til dæmis:
Vélknúnar pressur
Einvirk opin pressa
allt að 250 tonn.
Einvirk lokuð pressa
allt að 1600 tonn.
Tvívirk lokuð pressa
allt að 3150 tonn.
Fjórvirk Iokuð pressa
allt að 2000 tonn.
Einvirk lokuð pressa
allt að 800 tonn.
Tvívirk lokuS pressa
allt að 1000 tonn.
Pressa
til mótunar heitra málma
með þrýstingi • allt að
8000 tonn.
V/
Upplýsingar veita einkaumboðsmenn:
BJÖRN & HALLDÓR H.F.
Síðumúla 9 . Reykjavík . Símar 36030 & 36930.
KARL VON LINNÉ
ÞEGAR frímerkjasafnarar
fletta blöðum í albúmum sín-
um, þá er það gjarnan svo, að
augu þeirra staðnæmast við
eitthvert. sérstakt frímerki og
þeir taka að spyrja sjálfa sig:
,,Hver er þessi maður, sem
myndin þarna er af?” „Hvers
vegna er hann á frímerkjum
þessa lands?” — Ef við t'. d.
flettum blöðunum í albúmi með
sænskum merkjum og stönzum
við árið 1939, sjáum við frí-
merki, tvö í seríu, og standa
efst á þeim nöfnin Berzelíus á
öðru, en Linné á hinu. Hvaða
menn eru þetta? — Við sjáum
í verðlistanum, að frímerki
þessi eru gefin út til að minn-
ast þess, að 2. júní það ár voru
liðin 200 ár frá stofnun Vís-
indaakadcmíunnar sænsku. ■>-
Karl von Linné er einn fræg-
asti grasafræðingur, sem Svíar
hafa átt. Hann er fæddur árið
1707 í Suður-Svíþjóð, og var
faðir hans prestur. Foreldrar
hans bæði voru mjög elsk að
blómum og höfðu þau hjón kom-
ið sér upp blómagarði við hús
sitt, sem talinn var fallegasti
blómagarðurinn í Smálöndum.
í þessum garði lék Linné litli
sér öllum stundum og fékk
hann snemma sitt eigið beð til
að sjá' um og svo margs þurfti
hann að spyrja föður sinn um
blómin, að hann gat ekki svarað.
Þessi litli, fallegi blómagarð-
ur stóð Linné jafnan í barns-
minni, og þótti honum sem þar
ihefði verið Paradís á jörðu.
En menn eru sjaldan lengi í
Paradís. Sjö ára gamall verður
Linné litli að skilja við vini
sína, blómin. Þá kallar alvara
lífsins á hann, hann verður að
fara í skóla. Skólalífið felldi
hann sig aldrei við. Þar var lít-
ið annað en latína, kver — og
barsmiðar ! í vikulokin var jafn-
an haldinn skólafundur. Þar var
hegningum úthlutað meðal
þeirra, sem verðugir voru, og
þeir voru hafðir heldur fleiri en
færri, því að skólastjóri sagði,
að vegna erfðasyndarinnar ættu
skólasveinarnir allir flengingu
skilið, hvað sem öðru liði. Flest-
ir, sem gengu í skóla í þá daga,
urðu prestar. En til þessa stóð
ekki hugur Linnés. í frístundum
sínum gekk hann út um tún'og
engi og tíndi grös og blóm. Þar
fylgdi hugur hans máli.
Þegar Linné lauk stúdents-
prófi, fór faðir hans til kenn-
arans til þess að spyrjast fyrir
um piltinn. Það urðu honum
mikil vonbrigði, er svarið var
það, að prestur gæti Linné aldr-
ei orðið. Nokkrir kennaranna
bættu því við, að honum væri
hentast að leggja fyrir sig skó-
smíði eða fatasaum. Meðal
kennaranna var þó einn, sem gaf
góðar vonir. Prestur gæti pilt-
urinn að vísu aldrei orðið, en
hann væri vel fallinn til þess
að stunda náttúruvisindi, og
raunar betur en nokkur annar
nemandi skólans. Sjálfum pilt-
inum bar einkennilega vel sam-
an við kennarann. Síðan er Lin-
né sendur til háskólans í Lundi.
Þar var búizt við, að hann gæti
fengið hjálp hjá efnuðum
frænda sínum, dómprófastinum.
Þegar Linné kemur til Lunds,
mætir hann líkfylgd á götunni.
Hann spyr hvern sé verið að
jarða með slíkri viðhöfn, og fær
það svar, að það sé verið að
jarða dómprófastinn sáluga.
Þótti Linné þetta heldur köld
aðkoma. — (Frh.).
SPJALL í KAFFITÍMA
Og þá kvað hann . .
BÍLAR TIL SÖLU.
Buick árgerð 1951, Chevrolei
station árgerð 1954, 2 Chevrolet
fólksbifreiðir árgerð 1953,
Lincoln árgerð 1954. Seljast
ódýrt. Sími 36051.
SERVÍETTU-
PRENTUN
.
ÞRÍR Alþýöubandalagsmenn,
Árni, Bjarni og Jón, sátu á
dögunum yfir kaffibollum á
veitingastaö í höfuöborginni og
ræddu kosningahorfurnar. Árni
og Bjami fóru brátt í hár sam-
an um fjölskyldumálin í flokkn-
um og geröust orömargir og
þungorðir um Tónabiósfundinn
og framboöin, þar eð sitt sýnd-
ist hvorum. Jón lagöi hins veg-
ar ekkert til þeirra mála, en
hlustaði á.
.1
Árni bar Hannibal Valdi-
marsson þeim sökum, að hann
berðist fyrir metorðum og veg-
tyllum Arnardalsættarinnar og
þá einkum sona sinna, en frem-
ur af kappi en forsjá. Bjarni
svaraði. með lýsingunni á „Ijótu
klíkunni” og athæfi hennar.
Jón gaf ekkert út á þetta, en
horföi gneypur í gaupnir sér.
Kaffitímmn var senn á enda:
Þá loksins spuröi Jón félaga
sína: „Jæja, drengir, og hvern-
ig ætlið þið svo aö kjósa 11.
júní?”
Árni svaraði: „Ég kýs G-
listann, en mér fyndist mátu-
legt, aö Hannibal yrði uppbót-
arþingmaöur Magnúsar Kjart-
anssonar.”
Bjarni svaraði: „Ég kýs 1-
listann, en reikna meö því, eins
og þú, Árni, aö Hannibal veröi
uppbótarmaður Magnúsar."
Þá gat Jón ekki orða bund*
izt, en sagöi: „Ykkur ber ekki
svo mikiö á milli, félagar, þeg-
ar allt kemur til alls. Ég býsi
við að samkomulag Hannibals
og Magnúsar eftir kosning-
arnar verði öllu lakara.”
3. júní 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 5
i