Alþýðublaðið - 06.06.1967, Blaðsíða 13

KflMyjQiG SBÍ Ó,
Siml 4198S
Leyniinnrásin
(The Secret Invasion)
Hörkuspennandi og vel gerð
ný, amerísk mynd í litum og
Panavision.
Stewart Granger
Mickey Rooney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Allra síðasta sinn.
ALFiE
Heimsfræg ný amerísk mynd.
íslenzkur texti.
Aðalhlutverk:
Michael Caine.
Sýnd kl. 5 og 9.
BÆNDUR
Nú er rétti tíminn til að skrá
vélar og tæki sem á að selja.
TRAKTORA
MÚGAVÉLAR
BLÁSARA
SLÁTTUVÉLAR
ÁMOKSTURSTÆKI
Við seljuin tækin.
Bíla- ©g
Búvélasalan
v/Miklatorg, sími 23136.
BÍLAMÁLUN -
RÉTTIN6AR
BREMSUVIÐGERÐIR O. I'L.
BIFREIÐAVERKSTÆÐEÐ
VESTURÁS HF.
Súðavogi 30 — Síml 35746.
Ökukennsla -
æfingatimar
Get bætt við mig
nemendum. Kenni á
Ford Consul Cortina.
Sími 41104.
AUGLÝSIÐ
í AlþýSublaðinu
Ég hef alltaf verið fljótfær,
það undrast allir, sem vita að
ég var fædd og uppalin í Manc-
hester.
— Hugsarðu aldrei áður en
þú talar? var ég einu sinni
spurð, þegar ég hafði fundið
upp rök fyrir hugmynd, sem
mér kom til hugar einni mínútu
fyrr-. — Farið iþér illa með pen
inga? spurði bankastjórinn, þeg
ar ég var komin einu sinni
enn yfir í ávísanaheftinu mínu.
— Norðlenzk stúlka ætti að
vera jarðbundnari_____ stundi
faðir minn.
En ég var ekki jarðbundin og
hafði fátt þeirra góðu hæfileika,
sem sagt er að íbúar þessarar
óhreinu borgar hafi til að
bera.
Faðir minn átti heima í Manc-
hester og hafði hennar góðu eig
inleika. Mér er sagt, að svo
hafi einnig verið um móður
mína, en hún dó áður en ég
fæddist. Eftir andlát hennar
kom systir föður míns, Maud
og sá um heimilið. Hún var
elskuleg og dekraði við mig.
Hún hristi höfuðið yfir fljót-
færni minni, en reyndi ekki að
breyta mér. Þegar ég var næst
um tvítug fór hún heim til
London og ég sá um húsið og
föður minn.
Vitanlega réði pabbi yfir mér.
En ég naut þess sama og flestar
móðurlausar telpur. Ég fékk að
ráða — að vissu marki. Hann
lét allt eftir mér. Ég fékk
næga peninga og að skemmta
mér. Við bjuggum í útjaðri
Manchester umkringd af stórum
húsum og fjölskyldum og heim
sóttum hvert annað.
Tuttugasti og þriðji afmælis
dagur minn kom og fór. Pabbi
gaf mér miklar gjafir að venju
og m. a. var hann svo heimsk
ur að gefa mér heilt ferða-
töskusett. Veizlan stóð til fimm
um morguninn og á meðan
kom mér tvennt til hugar.
Fyrst að pabbi væri farinn að
halda aftur af mér, annað að
ég vildi nota töskurnar.
Meirihluti vina minna voru
annað hvort trúlofaðir eða næst
um þvi. Tvær meira að segja
giftar. Ég hafði tekið eftir því
upp á síðkastið að ég var farin
að hugsa um brúðkaupsgjafir.
Þær, sem ekki voru trúlofaðar
voru að gera eitthvað spenn-
andi. Tvær voru flugfreyjur. Ein
nvkomin heim frá Tokíó. Fjórða
ætlaði að „tína epli í Kanada".
Starf mitt virtist leiðinlegt í
samanburði við ævintýri vina
minna.
Vikuna eftir afmælisboðið las
ég auglýsingar í Lundúnablaði
upphátt við morgunverðarborðið
— Það vantar einkaritara í
tízkuhús í Mayfair. Unnið á
laugardögum.
Pabbi bærði ekki á sér. Hann
vildi ekki, að ég færi að heim
an og það var ekki hægt að
komast undan þeirri kröfu.
Hann var næstum 2 metrar á
hæð, enn myndarlegur með lið
að brúnt hár og blá augu und
ir þéttum brám.
— Finnst þér ekki réttlátt að
ég geri eitthvað skemmtilegra
tuttugu og þriggja ára en vél-
rita í vöruhúsi?
— Þú ert fullorðin.
— Ekki kemurðu . þannig
fram við mig.
— Þú ert ranglát, sagði hann
og fékk sér smjör.
Vikurnar liðu og ég hafði nóg
að gera. Síminn hringdi lát-
laust og mér var boðið mikið
út. Ég komst ekki til Tókíó,
ekki einu sinni til Lundúna.
Styrk hönd föður míns hélt aft
ur af útþrá minni.
Ég hætti að vinna hjá vöru-
húsinu og fór að vinna í lista-
verkaverzlun. Vinnan og lista-
verkaverzlunin entust í mánuð
og vöruhúsið tók aftur við. Ég
bauð fimm vinkonum í heim-
sókn, þegar vinnukonan fór í
frí. Allt var á öðrum endanum,
vaskurinn fullur af diskum og
plötuspilarinn í fullum gangi.
Pabbi sagðist ætla að sitja í
setustofunni og horfa á sjón-
varpið og við gætum „masað“
annars staðar. Hávaði og stund
arringulreið olli honum engu
hugarangri. Mér þótti gaman að
leika á aðra og stundum, þegar
ég var í góðu skapi setti ég
eplaköku í rúmið hans pabba
eða gerði eitthvað álíka barna
legt. Pabbi þóttist ekkert sjá
fyrr en ég sprakk úr hlátri.
Þá hristist hann af hlátri líka.
Húsið, sem við bjuggum í
var annað húsið, sem pabbi
eignaðist eftir hjónaband sitt.
Hann var hreykinn af því að
bafa aldrei greitt krónu í húsa-
leigu um ævina. Hann var
heildsali og eftir því sem við-
skiptin jukust batnaði smekkur
pabba. Það skorti ekkert á heim
ili mínu frá flöskum í barskápn
um til þykkra baðhandklæða
uppi á lofti. Pabbi var ekki
mikið fyrir áð sýnast, en hann
naut þess að hafa það gott.
Hann átti stóran bíl, sem ég
varð stundum bílveik í en alltaf
breykin af. Hann bauð mér oft
í mat á góð veitingahús. Ég
gekk á skóla í Sviss. Hann naut
þess að eiga peninga og alltaf
voru einhverjir sem vildu njóta
þeirra með mér. Annað hvórt
í stóra, hraðskreiða bílnum eða
með því að hlusta á plöturnar
enduróma um herbergið.
Það var furðulegt að svo lag
legur og lífsglaður maður skyldi
ekki kvænast aftur. Þegar ég
spurði hann svaraði hann að
hann hefði enn tímann fyrir
sér. Hann var svo laglegur og
öruggur og vel klæddur að ég
var sannfærð um að margar
ekkjur væru á hælum hans. En
engin hringdi til pabba nema
vinir hans, hann fékk engin
bréf með kvenmannsrithönd.
Hann fór í vinnuna, í klúbbinn
og út með mig.
Við vorum eins og tveir pípar
s\einar, húsið tandurhreint og
það var vinnukonunni að þakka.
Hún hafði verið hjá okkur í
10 ár og sást aldrei nema á
laugardögum. Húsið angaði af
bónlykt og svínakótilettur biðu
á borðinu.
Mig langaði enn til að breyta
um lifnaðarháttu. Ég talaði við
vinkonur mínar og þá menn,
sem ég þekkti. Ég var að hug-
leiða þetta vandamál janúar-
morgun meðan við pabbi sátum
við morgunverðarborðið. Hann
setti sultu á brauðsneiðina og
sagði: —- Við ætlum að opna
eitt útibú í viðbót.
— Gott. sagði ég utan við
mig. — Hvar núna?
— í Kanada.
— Ein vinkona mín ætlar að
tína epli í Kanada, sagði ég og
hugsaði um nýju ferðatöskurn-
ar.
— Epli eru tínd á haustin,
sagði pabbi. — Ég fer til Van
couver og verð þar í 6 mánuði.
Kannske lengur.
Ég hellti niður kaffi.
— Hvað sagðirðu?
— Við ákváðum það á fundi
í gær. Það þarf að þjálfa suma
mennina sem taka við þar.
Hann braut saman blaðið sitt.
— Lestu ekki blaðið pabbi!
Hvað um mig? Má ég fara til
Kanada?
— Ef þú vilt.
Mér hafði aldrei fyrr komið
til hugar, að pabba langaði
kannske að hafa mig ekki alltaf
í eftirdragi.
— Þú ert skrímsli! sagði ég
og skellti könnunni á borðið. —
Ég hef verið að reyna að kom
ast eitthvað og þú hefur ekki
einu sinni leyft mér að fara
til Lundúna. Og núna ætlarðu
sjálfur til Kanada og skilja mig
eftir eina.
— Komdu ef þú vilt.
— Ég vil það ekki.
— Hugleiddu málið. Liggur
ekkert á. Nokkrar vikur tiv
stefnu. Hann kyssti mið viðutan
og fór í vinnuna. Hann kom allt
af löngu á undan veslings und
irmönnunum.
Ég þvoði upp og fór inn í
herbergið mitt. Ég þurfti ekki
að fara í vinnuna fyrr en eft
ir hálftíma. Það var kalt úti
og inni. Pabbi fann aldrei fyrir
kulda og ég var alltaf að flýta
mér.
Ég settist og fór að mála mig.
Þetta var andlit Machesterstúlku
sem þráði að verða sólbrún und
ir ókunnri sól. Móðgun mín
sljóvgaðist í svölu herberginu.
Þessi breyting á háttum mínum
kostaði umræður og ég ætlaði
að ræða við Harry.
Strákar höfðu elt mig á rönd
um frá því ég var fimmtán
ára og ég var vön að segja
pabba að það væri vegna þess,
að þeim þætti ég svo skemmti
le£. En þó ég hefði stundum
verið skotin var ég komin að
þeirri niðurstöðu að eitthvað
vantaði í mig. Ég varð aldrei
ástfangin. Sumir strákanna voru
ljómandi sætir en ég leið aldrei
yfir þeim, ég kaus frekar Harry.
Fólk sagði að Harry líktist
pabba, þegar hann var ungur.
Hann leit beint í augu manns
eins og pabbi, hann hataði
skraut eins og hann elskaði
sannleikann og hló að fljót-
færni. En þó Harry líktist
pabba í innræti gerði hann
það ekki í útliti. Fólk tók eft-
ir pabba hvar sem hann var en
enginn sá Harry. Hann var hvít
ur og gugginn og hafði nefbrotn
að í skóla. Hann var ekki lag-
legur. Mér fannst hann skemmti
legri en strákarnir í sportbílun
um.
BÍLAR TIL SÖLU.
Buick árgerð 1951, Chevrolet
station árgerð 1954, 2 Chevrolet
fólksbifreiðir árgerð 1953,
Lincoln árgerð 1954. Seljast
ódýrt. Sími 36051.
6. júní 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ