Alþýðublaðið - 09.06.1967, Blaðsíða 7

Útgefandi: Samband
ungra jafnaðarmanna
Húsnæöismál mikilvægustu
félagsmál almennings
Rætt viö Sigurð GuÖmundsson skrifstofustjóra
TÍÐINDAMENN Æskunnar og Landsins hittu fyrir
nokkru að máli Sigurð Guðmundsson skrifsofustjóra,
formann SUJ, er skipar 5. .sætið á framboðslista Al-
þýðuflokksins við Alþingiskosningamar. — Sigurður
hefur nú um tveggja ára skeið verið starfsmaður Hús
næðismálastofnunar ríkisins og þar sem húsnæðis-
málin eru Alþýðuflokknum og öllu ungu fólki hjart-
fólgin snerist viðtalið allt um þau:
Sigurður Guðmundsson, skrifstofustjóri.
— Hvað getur þú sagt okkur
um upphæð hámarksiána frá
Húsnæðismálastofnuninni nú og
þróun þeirra gegnum árin?
Hámarkslán miðað við byrj-
unarframkvæmdir á þessu ári
verður a. m. k. 355 þúsund kr.
Þar við getur bætzt verkalýðs-
lán að upphæð 75 þús. kr. og
þessi tvö lán gera þá samtals 430
þús. kr. Fyrirsjáanlegt er, að
hámarkslán til félagsmanns í
verkalýðsfélagi innan Alþýðu-
sambands íslands nemur a. m. k.
þessari upphæð miðað við byrj-
unarframkvæmdir á þessu ári.
Hugsanlegt er að þetta lán geti
orðið eitthvað hærra og fer það
eftir vísitölu byggingarkostnað-
ar. En líka er hugsanlegt að í
einstaka tilfellum verði það
lægra, ef viðkomandi á rétt til
hárra lána annars staðar frá.
Lánin frá Húsnæðismálastofn-
uninni hafa margfaldazt mjög
hin seinni árin. Þannig voru há-
markslán i raun fram eftir öllu
aðeins 70 þús. kr. Þetta var á
framsóknartímanum 1955 til
1961. Hámarkslánið var þó form
lega þá 100 þús. kr., en í raun-
inni ekki hærri upphæð en fyrr
greinijr. Sé (sú upphalð- tekin
annars vegar og 430 þús. kr.
lánið fyrir árið 1967 hinsvegar
verður ljóst að á 11 ára bili
eða svo hafa lánin frá Húsnæðis-
málastofnuninni sexfaldazt. Á
árunum 1955-1967 hefur bygg-
ingavísitalan hins vegar þrefald-
azt, eða úr 100 í 298 stig. Lang-
mesta lánahækkunin hefur orð-
ið frá árinu 1965 eða úr 200 þús.
kr. miðað við byrjunarfram-
kvæmdir síðari hluta árs 1964
upp í a. m. k. 430 þúsund kr.
miðað við byrjunarframkvæmd-
ir á yfirstandandi ári. Verður af
þessu Ijóst, að lánið 'hefur tvö-
faldazt á aðeins u. þ. b. 3ja ára
tímabili. Athyglisvert er einnig,
að einmitt þetta 3ja ára tímábil
er það kjörtímabil Alþingis, sem
nú er á enda.
Það er ánægjulegt og athyglis-
vert, hve mjög hið opinbera hef-
ur komið til aðstoðar við hús-
byggjendur nú hin seinnni árin
og var mikil þörf á slíku. Enn
þarf þó að sækja mjög á og
stefna að því, sem flestir virðast
nú sammála um að sé takmárk-
ið, en það er að lánin nemi a.
m. k. 80% af kostnaðarverði
hverrar íbúðar.
— En hverjar telur þú brýn-
astar umbætur sem fyrir dyrum
kynnu að standa?
Þar kemur að vísu margt til
greina, en ég myndi segja, að
brýnt væri að koma á laggirnar
lánadeild Byggingasjóðs ríkisins
til byggingar námsmannahúsa
við þá skóla landsins, þar sem
slíks er þörf. Vel mætti sam-
ræma slíkt þeim byggingum
heimavistarskóla, sem nú tíðk-
ast. Það má ekki gleyma því, að
unga fólkið leggur Bygginga-
sjóði ríkisins til verulegt fé með
skyldusparnaði sínum. Og hvað
er það eðlilegra en að unga fólk
ið fái að njóta þess fjár að
nokkru með því, að reist verði
slík námsmannahús, bæði fyrir
gifta námsmenn og einhleypa. —
Ég tel, að hér sé um brýnt hags
munamál unga fólksins að ræða,
hagsmunamál, sem æskulýðs-
samtök landsins ættu að láta sig
miklu skipta, taka upp og bera
fram til sigurs. Það veit ég, að
ekki stendur á Sambandi ungra
jafnaðarmanna að taka þ'átt í
slíku.
Annað mál, sem ég tel mikil-
vægt, er, að Húsnæðismálastofn
unin láni fé til kaupa, endur-
bygginga og viðhalds á eldri í-
búðum. Það er þjóðhagslega séð
mjög liagkvæmt, að sumum göml
um íbúðum verði haldið vel við
í stað þess að þær séu látnar
grotna niður. Sé fé lánað til
kaupa á og viðhalds á gömlum
íbúðum er ekki vafi á, að þjóð-
félagið sparar sér stórfé. Þenn-
an þátt Húsna/Jismálastafnun-
arinnar þarf að reisa frá grunni
og gera talsvert sterkan.
Þá myndi ég telja æskilegt, að
Húsnæðismálastofnuninni yrði
gert kleift að lána stutt en nokk
uð há lán til þeirra, sem enn
eru í vandræðum frá neyðarár-
um Framsóknar og Sjálfstæðis-
flokksins, er þeir fóru með for-
ustuna í húsnæðismálunum. Enn
standa um allt land hálfkláraðar
íbúðir, sem nægilegt fé var ekki
lánað til á sínum tíma. Hér þarf
ríkisvaldið að hlaupa myndar-
lega undir bagga og bæta úr van
rækzlu fyrri vandræðatíma með
lánum, sem myndu gera eigend-
um þessara íbúða kleift að Ijúka
við þær. Hér tel ég að um sé
að ræða vandamál, sem ekki
kosti ýkjamikið fé að bæta úr.
Sé þesu vandam'áli ekki sinnt,
munu þessar íbúðir, áður en
langt um líður, taka að drabb-
ast niður, hálfkaraðar eins og
þær eru, fyrir utan það hvað
eigendur þeirra líða undir þeim.
Því þarf að bæta liér rækilega
úr.
Síðast en ekki sízrt tel ég
nauðsynlegt að byrjað verði að
byggja leiguíbúðir á vegum og
í eigu félagslegra aðila. Meðan
leiguibúðir eru í eigu einkaaðila,
er ekki við því að búast, að þær
verði leigðar út á viðráðanlegu
verði fyrir þá, sem í þeim verða
að búa. Því tel ég bæði heilbrigt
og eðlilegt og raunar sjálfsagt
að félagslegir aðilar taki að
byggja leiguíbúðir fyrir þá, sem
þeirra þurfa að njóta. Ég 'hef
hér einkum í huga aðila eins og
verkalýðsfélögin, sveitarfélög,
samvinnufélög og ríkisvaldið. —
Yrði eitthvað um slíkar bygg-
ingar myndu þær fljótt verða til
þess að bæta verulega úr fyrir
mjög mörgum fjölskyldum, sem
í dag búa í slæmu leiguhúsnæði
ig þar að auki rándýru.
— Hvaff viltu svo segja uni
komandi ár í þesum efnum?
komandi ár í þessum efnum?
Frh. á 15. síðu.
Útlitsteikning eins af fjölbýlishúsum Byggingaráætlunarinnar.
9. júní 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ J
ý? AlA.I-TtUírVá JA ' )