Alþýðublaðið - 29.07.1921, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐOBLAÐIÐ
„Við Islendingar.
Halldór Hermannsson, bóka
vöróur frá Ithsci, er hér staddur.
Rétt eias og hann hefði verið
„kvaddur heim“(?) til að gerast
foringi andbanninga í líðveizlu
þeirra við Spánverja. Að minsta
kosti er hann þegar farinn að
rita í Spánverja málgagnið hér,
og það í þeim tón, sem einkenn-
ir andbanninga.
Hann bendir á — einkum f
sambandi við bannmálið — barna-
lega oftrú og tálvonir smáþjóðar
ionar ,um það, „að heimurinn
stæði á öndinni og einb'índi á
Island af eftirvæntingu þess,
hvernig það leiddi til lykta eitt
eður annað mál“. Og um áfengis-
bannmálið segir hann berum orð-
utn, að „þegar verið var að ræða
um lögleiðingu vínbannsins, létu
bannmenn sér það tíðum um munn
fara, að fengist þvf framgengt,
yrði ísland írægast allra landa
undir sólunni". (Hvar standa þau
ummæli bannmanna, herra bóka-
vörður?). BOg nú eiga allir gull-
hringar að detta af því (landinu),
ef bannlögunum er eitthvað breytt
(segir hann), því samkvæmt fund-
arsamþykt Good Tempiara, sem
- ég las nýlega f blaði þeirra, þá
ætti það að „gerspilia áiiti lands
og þjóðar í augum alls heimsins".
— „ Við íslendingar*), sem er-
lendis búum . . . getum ekki látið
vera að brosa . . .“
Slfkum ummælum er óþarft að
svara. Þau dæma sig sjáif, eins
og hvað annað, sem andbanning-
ar leggja til bannmálsins. En á
það má benda:
að mætir mennn „láta vera að
brosa“, er þeir þykjast sjá þjóð
sfna f ógöngum;
að það eru óþarfir menn —
ekki sfður þeir „sem erlendis búa*
—, er beita hæfileikum sínum og
áhrifum til að hnekkja siðferðis
legum áhugamálum þjóðar sinnar,
og
aá sum mestu velferðarmál
mannkynsins haýa átt upptök sfn
hjá afskektum og umkomulitlum
smáþjóðum.
Bannmadur.
*) Hér auðkent.
Gamalmennaskemttin.
Þegar unga fólkið fer að skemta
sér, situr gamla fólkið heima, og
margt gamalt fóik hér í bæ hefir
fátt að segja af skemtunum undir
berum himni.
Þess vegna hefir stjórn Sam-
verjans ákveðið að stofna til gleð-
skapar á túninu umhverfis Ás og
Hof hér í vesturbænum þriðjudag
inn 2. ágúst, og býður þangað
hér með öllu fólki bæjarins, sem
komið er yfir sextugt.
Það er ætlast til að fólkið sé
komið á túnið kl. iVa eftir há-
degi, og skemti sér við söng,
ræður kaffidrykkju og ef til vill
fleira 4—5 stundir. Velkomið að
þeir sem treysta sér fari f stór-
fiskaleik.
Fátækt fólk er vitanlega sér
staklega velkomið, það er æfin
lega á efsta bekk bjá Samverjan
um. Og til þess að enginn úr þeim
hóp gleymist, verða ekki send nein
boðsbréf önnur en þessi blaða-
grein. En lesendur blaðsins eru
beðnir að sjá um hver í sfnu húsi
að gamla fólkið fái að vita um
þetta og noti tækifærið.
Aldurstakmarkið er 60 ár, en
þegar fátæklingar eiga í hlut, verð-
ur ekki rekist í þvf þótt einhver
sé nokkrum mánuðum yngri.
Fatlað fólk á þessum aldri —
segjum 60 til 100 ára, — sem
langar til að koma, en treystir sér
ekki til að ganga, ætti að láta
einhvern úr stjóra Samverjans vita
um sig á sunnudag eða mánudag,
verður þá reynt að flytja það fram
og aftur.
Fylgdarmönnum blindra er vel-
komið kaffi, þótt yngri séu en sex-
tugir.
Vei má vera, að sumt fóik á
þessum aldri, sem ekki er fátækt,
kunni ekki við að þiggja ókeypis
veitingar bjá Samverjanum, en
hefði þó annars viljað koma. Segið
því, að það sé velkomið, Samverj-
inn mun meira að segja taka þvi
tveim höndum, gefa því með ann
ari hendinni kaffi og skemtun, en
þiggi aftur gjafir þess til starfsins
með hinni.
Það er ekki búsist við þvf, að
þessi gamaimcnnaskemtun eyði fé
frá matgjöfum næsta vetur, —
húsnæðisieysið í vetur er á hinn
bóginn stórvarhugavert. — Sam
verjinn á svo marga velunnara, að
það er varla hætt við öðru, en að
þeir sjái um að þetta beri sig. Vér
búumst t. d. við, að bakarar gefl
eitthvað með kaffinu, og biðjum
þá að iáta oss vita um það dag-
inn áður. Svo mælumst vér tiE:
að nokkrar heimasætur eða frúr
hjálpi til að bera veitingar tií
gestanna, og segi til sfn degi fyr
og komi a. m. k. háifri stundu á
undan gestunum.
En alt er þetta „ef yeður leyf-
ir“. Verði rok eða rigning á
þriðjudaginn verður öllu frestað tit
næsta sólshinsdags.
Hin dagblöðin eru vinsamlega
beðin að birta þessa grein.
F. h. Samverjans
Sigurbjörn Á. Gíslason^
(Ási. Sími 236)
€rienð síuskeyti.
Khöfn, 29 júlf.
Uppskernbrestur í RússlandL.
Uppskeran f Rússlandi hefir
mjög brugðist. Meira en 35 miij.
manna liða þegar hungursneyð.
Soltnir hópar manna fara um með
ránum og gripdeildum í þorpun-
um. Lenin hefir sagt, að þetta sé
það erfiðasta, sem enn hefir hent
stjórnina. Ef tii vill verður að
viðurkenna gamlar ríkisskuldir
Rússlands, svo hægt sé að fá ‘
matvæli frá útlönduro. Búnt er
við, að hætt verði við einkaleyft
rfkisins á utanrfkiiveizlun. Ame-
rfka lætur fæða og sjá um niiljótt
rússnesk börn, ef amerískum föng-
um verður siept.
Stóra Norræna sfmafélagið hefir
fengið einkaréttindi á ritsfma frá
Rússlandi unr Síberíu til Japan
(í nýjustu erlendum blöðum er
getið um hungurneyð þá i Rúss~
landi, sem hér er sfmað um. —
Stafar hún af þvf, að f sunnan-
verðu Mið Rússlandi hafa gengið
geysilegir hitar og þurkar um
sfðustu mánaðamót og fram f
þennan mánuð. Hafa tré öli, grasið
og kornið skrælnað, og rprungur
komið í jarðveginn, en aliar vatns-
lyndir hafa þorna’ð. Þessi ósköp
hafa það í för með sér, að ölium
skepnum verður að slátra, og þeg-
ar þær eru uppétnar, flýr fólkið