Alþýðublaðið - 27.07.1967, Blaðsíða 13

KÓJflyjíoÆS.BÍfJ
Vitskert veröld
(It is a mad mad world).
Heimsfræg og snilldar vel gerð
amerísk gamanmynd í litum og
panavision.
Endursýnd kl. 5 og 9.
ÍSLENZKUR TEXTI.
Tálbeitan
Ný ensk stórmynd í litum með
íslenzkum texta.
SEAN CONNERY.
GINA LOLLOBRIGIDA.
Sýnd kl. 9.
ÖKUMENN!
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
ÓTTAR YNGVASON, hdl.
BLÖNDUHUD 1, SlMI 21296
V IDT A LS J. K L. 4 — 6
MÁLFLUTNINGUR LÖGFRÆÐISTÖRF
nýtt&betra
VEGA
KORT
Sólin sveipaði konulíkamann í
rúminu. Hún stundi.
Ég leit forvitnislega umhverf-
is mig til að aðgæta hvort ein-
liver ummerki um návist James
sæjust í herberginu. Þau sáust
aldrei. Risastór mynd af James
með spartverskan hjálm glott'i
framan í mig af náttborðinu en
myndir af James voru í liverju
herbergi. James að taka í hönd
konunga og prinsa — James í
bíl með forsetanum — James að
taka við blómvendi frá smábarni.
En náttföt eða inniskór sáust al-
drei þarna inni og hurðin að
svefnherbergi hans var aldrei
opin. Þennan morgun voru til-
finningar mínar til Trish blendn
ari en venjulega og ég saknaði
mannsins hennar. Ég leit' hana
öðrum augum en fyrr. Hún hafði
sigrað mig líka.
Hún lá á koddahlaða og leit
undrandi á mig. Hún fitjaði upp
á nefið.
— Hvað ert þú að gera, elsk-
an! Hvar er Lúcíana?
— Farin i tveggja daga frí.
Áhrifin hefðu naumast orðið
meiri þó ég hefði gefið henni
utan undir. Hún kipptist við.
Hún hlustaði þegjandi á sögu
mína og varir hennar voru sam-
anbitnar. En hvort sem hún var
reið eða ánægð fann ég til stings
þegar ég horfði á hana. Hún
var lík rósunum sem stóðu fyrir
utan dyrnar hennar. Hún líktist
sólskininu sem hún lokaði úti
með þykkum gluggatjöldum.
Ég endurtók sögu Lúcíönu og
sagði að Nicoletta í þorpinu
væri ágætis kokkur og að Lúci-
ana hefði hjólað til hennar í
þorpið til að biðja hana um að
elda í tvo daga. Ég bætti því
við, að Lúcíana sendi innileg-
ustu afsökunarbeiðnir, mér
fannst það hljóma italskt.
Trish tók fréttunum vel eftir
fyrsta áfallið og hlóð á mig alls
konar verkefnum. Ég var fegin.
Ég fór í eldhúsið til að sækja
ósæf.an safa úr þremur sítrón-
um, þurrt kex og svart kaffi —
hvílikan mat átu ríkar og fagr-
ar konur! og hafði ánægju af
þessu. Það var léttir. Hún mátti
þræla mér út.
Nuddkonan kom og þegar
Trish var komin í dökkbláan
kjól með hvítum kraga, sagði
hún allra náðarsamlegast að ég
mætti fara til Jamesar.
Ég fór hlýðin niður og velti
því fyrir mér hvað James héldi.
Ég tók tvö þrep í hverju stökki
og lenti í faðminum á Bob Lane.
Ég sleit mig lausa og horfði á
hann og skalf eins og ég hefði
köldu. Mér varð illt.
— Hvað ertu að gera, vitfirr-
ingurinn þinn? Hvað varð af þér
í gær? Veiztu að ég fékk Lúcí-
önu t’il að koma með mér upp og
lemja á dyrnar að herberginu
þínu! Með hvaða leikara stakkst
þú af? Hvernig dirfistu að koma
svona fram við mig,
Hann talaði við mig í sama
tón og karlmaður við konu sem
hann er hrifinn af. Hann brosti
til mín. Skollinn hirði þig, hugs-
aði ég. Skollinn hirði þig, elskan.
— Ég brosti.
— Já, ég.fékk biðil í gær. \—
Mann frá Kaprí. Ég gerði mitt
bezta til að stæla Midgé.
111 rbP Suzanne EbeL ✓ A
u 36_ 0( IkKí 3Á! f\ ÍT
— Gott lijá þér, sagði hann.
Ég kom til að minna þig á að ég
þarf að fara til Rómar í dag og
kem aftur ekki fyrr en á föstu-
daginn, svo mig langar til að
biðja þig að koma mér þá' til
að hitta Davíð. Hvaða dagur
hentar þér bezt?
— Ég get ekki komið.
— Við hvað áttu? sagði hann
brosandi.
— Lúcíana er ekki við og ég
ihef mikið að gera. Við getum
ekki ónáðað Trish. Ég ‘hafði al-
ei verið hrifin af svona and-
styggilegheitum og ég skamm-
aðist mín.
— Trish hefur gott af ónæði
stundum. Það er hollt. Hann
skildi mig ekki. — Gerðu það,
Júlía. Dave kann svo vel við
þig. Þú hefur líka gaman af að
koma í veg fyrir að við rífumst.
Ég var reið. Mér leið ekki
lengur illa og ég var móðguð.
Ég var mærin í óperu, sem skrif-
ar niður skilaboðin og róar hetj-
una. Ég var litli hvolpurinn rölt-
andi á eftir fólki.
— Ég hef þegar gert nóg,
sagði ég eins reiðilega og mér
var unnt. — Ég vil fá að hugsa
um mín mál og sinna þeim. Ég
hef mína vinnu og ef mér tekst
að sleppa vil ég hitta vin minn.
Svo bætti ég við: — Mann á
mínum aldri.
Ég hafði lagt mig svo mjög
fram við að töfra þennan svip
af andliti hans og nú var það
ég sem kom honum aftur á.
Hann virti mig fyrir sér lok-
aður og kuldalegur.
— Heimskulegt af mér að
skilja það ekki, þegar þú fórst í
gær. Jæja þá.
— Vertu sæll.
Bob Lar.e tók upp sígarettu og
kveikti sér í henni og horfði á
mig gegnum reykinn. Hlauptu
upp og biddu Trish að hitta mig.
Ég hljóp upp stigann. Þegar
ég kom fyrir hornið og í hvarf
þerraði ég burt t.árin af kinnum
mínum. Ég þaut inn í herbergi
Trish og steingleymdi að berja.
TÓLFTI KAFLI.
I
Fjarvera Lúcíönu var til að
setja allt á annan endann. Rykið
var um allt og okkur fannst við
vera í útilegu. Nicoletta gat eld-
að, satt var það, en maturinn
var meira en klukkustund of
síðbúinn og þorpsstúlkurnar sem
skorti gyðjúna í eldhúsið gerðu
naumast handtak. Þjónninn var
svo til alltaf reykjandi í garð-
inum.
Ég tíndi blóm, reifst í eldhús-
inu og dustaði af þeim húsgögn-
Minnfngarsjóður
Frh. af 2. siðu.
Stefánsson, danskennari. Formað
ur Þjóðleikhússkórsins fór mörg
um þakkarorðum um framlag
þessa fólks sem allt' vann sin
verk ókeypis, svo og hinna fjöl
mörgu sem gefið höfðu happa
þessar.
drættisvinninga á skemmtanir
Dr. med, Snorri Hallgrímsson,
próf., tók við gjöf þessari f.h.
sjóðsstjórnar og þakkaði þá rausn
og framtakssemi sem Þjóðleikhúss
kórinn hefði sýnt, með því að
koma á skemmtunum þessum og
láta ágóðann falla óskiptan til
Minningarsjóðs Dr. Victors Ur ‘
bancic sem þakklætisvott kórsins
við minningu hins fjölhæfa tón
listarmanns Dr. Urbancic en eins
og kunnugt væri, þá hefði minn
styrkja lækni til sérnáms í heila
ingarsjóðurinn það markmið að
skurðlækningum samkvæmt nán
ari ákvæðum í stofnskrá sjóðs
ins.
Hreindýrin
Frh. af 2. síðu.
af talningu hreindýranna 3 síð-
ustu árin virðist fullt samræmi
milli talnanna frá ári til
árs. Ungkálfar reyndust t.d. öll
árin vera um 26% af tölu full
orðinna dýra. Þetta bendir til
þess, að aðeins helmingur kúnna,
eða þar um bil, komi fram kálf
um. Ekki virðist fjarri lagi að
á’ætla að heildartala dýranna sé
um það bil 10% hærri en fram
kemur við talningu og að allur
stofninn sé nú um 2800 dýr.
Séu dýrin alfriðuð og engin
stór óhöpp koma fyrir af náttúr
unnar hendi ætti stofninn að geta
tvöfaldazt á um það bil áratug,
ef slíkt væri talið æskilegt.
Hreindýrastofninum fór vel fram
á árunum frá 1940 til 1960, en
árin, sem leyft var að veiða, var
slátrað árlega mun fleiri dýrum
en eðlileg fjölgun hjarðarinnar
gat bætt upp og því gekk á stofn-
inn á þessu tímabili. Síðustu þrjú
árin, sem dýrin hafa verið friðuð,
virðist þeim hafa fjölgað með
eðlilegum hætti.
Guðmundur Gíslason, læknir,
vinnur úfram að rannsóknum sín
um á heilbfigði hreindýrastofns
ins.
um, sem sólin skein á. En ég
virtist jafn einskis nýt og hinar
án Lúcíönu. Ég grét oft. Matur-
inn kom of seint, Skilaboðin
gleymdust, allt smámunir, sem
komu mér til að tárast.
Það hefði verið heilsusam-
legt að hafa andúð á Trish, en
ég gat það ekki. Var það henni
að kenna hve fögur hún var eða
Bob að hann kaus hana fremur?
Vitanlega voru speglar alls stað-
ar. Þeir voru á göngunum og
inni í herbergjunum. Mér fannst
alltaf skemmtilegt að sjá speg-
ilmynd hennar, en mig hryllti
við minni eigin. Hann elskaði
mig ekki og því elskaði ég mig
ekki.
Hjónin fóru út að borða um
kvöldið Nicolettu til mikillar
gleði. Ég fékk mér salat í eld-
húsinu og fór ftt að ganga. Ég
,,var í svörtum kjól og með hvíta
kniplingsslæðu, sem Lúcíana'
hafði gefið mér. Stúlkurnar á
ísóla bundu þær um hárið.
Þegar ég kom að kirkjunni
við torgið sá ég hóp unglinga

_ ÞuR* r«**i»ario
mustaro
Heimsins mest selfla sinnep,
og auövitað kemur þaS frá
ALUR S.F. — SÍMI: 1 3051
ALLTTIL SAUMA
27. júlí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13