Alþýðublaðið - 29.07.1921, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBL AÐIÐ
^MSKIPAr^ j
/s>
E.s. Gullfoss
Farseðlar með .Gullfbss'' til
útlanda óskast sóttir á morg
un laugardag 30. jdlf.
5 Brunatryggingar
0 á innbúi og vörum
V hvergí ódýrarí en hjá
x A. V. Tulinius
V vátryggingaskrifstofu
0 Eimskipafélagshúsinu, 0
[jjj 2. hæ9' ^
4" ■» &"4>
Til sölu er ágætur kaiímauns
hjólhestur á Hverfisgötu 90 (uppi)
Utboð.
Tilboð óskast í byggingu baðhúss í kjallara leik-
fimishúss barnaskóla Reykjavíkur.
Allar upplýsingar og teikningar verki þessu við-
víkjandi liggja frammi hjá skólastjóra Morten Hansen,
daglega, frá 29. júlí til 6. ágúst næstkomandi kl.
11—12 árd. og 1—2 síðd.
Tilboðin séu send á borgarstjóraskrifstofuna fyrir
kl. 5 síðd. mánudaginn 8. ágúst og verða þau þá
opnuð þar að bjóðendum viðstöddum.
Skólanefndin.
Sölubúð
á góðum stað í bænum óskast
til leigu nú þegar eða i. sept.
Tilbóð með tilteknu leigugjaldi
merkt „Sölubúð*' leggist á afgr.
blaðsins.
Alþbl. kostar I kr. á mánuil
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
ólafur Friðriksson.
Prentsmíðjatt Gntenberg.
fack Lmdon\ Æflotýrl.
Við lifum á tuttugustu öldinni, góðurinn minn, og ein-
vígi voru lögð niður áður en við fæddumst."
„Það varst þú sem byrjaðir," hreytti Tudor úr sér
„Þú lést mig vita, að eg skyldi reyna að hafa mig á
burtu. í stuttu máli, þú vísaðir mér á dyr. Og samt
ertu svo ósvtfinn að spyrja hvers vegna eg fari með
ófriði, Þú hefir sj'álfur byrjað, og eg vil sjá úrslit máls-
ins."
Sheldon brosti meðaumkvunarbrosi og kveikti í vindl-
ingi.
En Tudor lét sig ekki.
„Þú hefir hafið strlð," staðhæfði hann.
„Hér er ekkert stríð. Það þarf tvo aðilja til þess að
hægt sé að heyja stríð; og eg segi í eitt skifti fyrir öll,
að eg gef mig ekki að slíkum heimskupörum."
„Þú hefir stigið fyrsta skrefið. Eg skal segja þér
hvers vegna."
„Eg héld þú sért ekki ófullur," mælti Sheldon. „Eg
finn að minsta kosti enga eðlilegri skýringu."
„Eg skal segja þér, hvers vegna þú byrjaðir. Það var
hreint ekki svo vitlaust af þér að gera þessa mýflugu
að úlfalda. Eg var að stela villibráð þinni og þú vildir
losna við mig. Þú varst hér og þér og telpunni leið
vel, þangað til eg kom. Og nú ertu afbrýðissamur, og
vilt losna við mig. En eg kæri mig kollóttan."
„Jæja vertu þá kyr. Eg vil ekki rífast við þig um
það. Láttu fara vel um þig. Vertu hér heilt ár, ef þig
lystir."
„Hún er ekki konan þín,“ hélt Tudor áfram og lét
sem hann hefði ekki ’tekið eftir því, sem Sheldon sagði.
„Maður hefir því leyfi til að leita ástar hennar, eins og
mann langar til, nema því að eins að hún sé-----------
jæja, það getur verið að mér hafi skjátlast, vegna
ókunnugleika, og því er mér vorkunn. Eg hefði auð-
vitað átt að sjá það með hálfopnu öðru auganu, ef eg
bara hefði hlustað á það sem menn sögðu. AUir í
Guvutu og Tulagi skemtu sér við það. Eg var nógu
vitlaus til að dæma ástandið eftir þeim fullkomna sak-
leysisblæ sem var á yfirborðinu."
Sheldon reiddist svo afskaplega. að honum sýndist
Tudor titra. En engu að síður var hann að sjá rólegur,
og hann virtist leiður á þessari þrætu.
„Þú gerir kannske svö vel að blanda henni ekki í
þetta samtal," sagði hann.
„Hví ekki? Bæði þú og hún hafa verið samtaka með
það, að hæðast að mér. Ekki gat eg vitað, að alt væri
ekki eins og það átti að vera. En nú hafa augu mín
lokist upp . . . . og eg verð að segja, að hún lék vel.
hlutverk sitt sem hin smánaða eiginkona, sló þann sem
areitti hana og leitaði hælis hjá þér. Það er ágæt sönn-
un þess, að það var satt, sem sagt var meðfratn allri
ströndinni. Félagar, jú ætli ekkil Verzlunarfélagar?
Bull og vitleysa — það er einmitt það."
Sheldon reiddi til höggs, rólegur og með öllu afli
Höggið hitti Tudor á nasirnar. Hann hentist um koll
og braut [stól í smátt um leið og hann féll. Hann reis
seint upp og með erfiðismunum og gerði enga tilraun
til að ráðast á mótstöðumann sinn.
„Jæja, nú viltu berjast? sagði hann
Sheldon fór að hlægja. Honum fanst þessi skrípa-
leikur alt of hlægilegur til að þegja. Hann ætlaði að
slá Tudor aftur. en hann stóð fölur sem nár og hand-
leggirnir héngu niður með hliðuuum; hann rótaði sér
ekki til varnar.
„Eg á ekki við það, að við berjumrt með hnefunum,"
sagði hann hægt. „Við berjumst um líf eða dauða. Þú
skýtur vel bæði með skammbyssu og rifli; það géri eg
líka. Á þann hátt vil eg að við gerum upp reikning
okkar."
„Ertu bandvitlaus? Ertu orðinn brjálaður?"
„Alls ekki. Eg er ástsjúkur. Og eg skora enn þá einu
sinni á þig, að koma út með mér og gera út um þetta
með því vopni er þú kýst."
Sheldon leit í fyrsta sinn á hann alvöruþrunginn. —
Hvaða ormar nöguðu heila þessa manns, og neyddu
hann til að koma þannig fram.