Alþýðublaðið - 01.05.1968, Blaðsíða 8
Steinsson,
Það var róleg't að sjá yfir atvinnulífinu á mánudagínn, er ég
leit niður að höfn. Að vísu var verið að landa úr togaranum Vík-
ing, sem kom inn um morguninn með 200 tonn af i’iski eftir viku
veiðiferð. Afli togarans var blandaður að sjá, mest karfi og svo
þorskur og ufsi. Olíuskip sigldi út úr höfninni og stefndi til
Reykjavíkur, en við hátabryggjuna lágu tveir eða þrír mótorbát-
ar og nokkrar trillur. Verið var að útbúa Höfrung „litla” á hand-
færaveiðar, en nafni hans II lá þar skammt frá og hafði ekki
farið á sjó vegna smábilunar.
Afli Akranesbáta hefur verið
góður að undanförnu, eða allt
síðan fyrir páska og því nóg að
starfa í fiskverkunarstöðvunum.
Þá hefur afli trillubátanna
einnig verið mjög góður, senni
lega ekki í annan tíma betri,
allt unp í tæp 3 tonn á tvö færi
í róðri.
Frá fyrstu tíð hafa' Akurnes-
ingar fyrst og fremst byggt af
komu sína á sjávarafla og svo
er enn. þrátt fyrir brsytta at-
viurmhætti á síðari árum. Ef
ekki aflast sést það fljótlega
á bæiarlífinu og þó einkum á
verzluninni. Sagt er, að kaup-
maður einn hafi hringt dag
lega 1 vigtarskúrinn eitt sinn
og snurt hvort. aflinn væri ekki
farinn að glæðast, sem var treg
ur bá s+undina. Enginn dómur
skal lagður á það, hvort sagan
er sönn eða ekki, en sönn gæti
hún verið.
En hvað sem því líður, þá er
atvinna næg þessa stundina og
kemur það sér vel fyrir verka
fólkið,' eftir at.vinnuleysi, verk
falT og gæft.alnvsi fvrr í vetur.
F-g leit inn á nokkra vinnu-
sstaði s 1. mánudag og spjall-
aði stu+ta stund við verkstjór-
ana þar.
í hraðfrystihúsi Heimaskaga
hf. var allt á ferð og flugi og
kvenfóik og karlmenn kepptust
við að vinna að aflanum, sem
v,nri7t um morg-
uninn. Guðmundur Guðjónsson,
verkstjóri gaf sér tíma til að
spjalla við mig stutta stund.
—■ f>að er nóg að gera, Guð
mundur?
—• Já þessa stundina er það.
— Hvað leggja margir bátar
upp hjá ykkur?
— Það er bara einn bátur, Ás
mundnr Þessi fiskur sem við
erum að vinna núna er úr togar
anum Víking.
— Og hvemig er hann?
— Þetta er eingöngu þorsk-
ur sem við höfum tekið á móti,
enn þá og hann alveg prýðileg
ur.
— FvHr hvaða markað er
hann pakkaður?
— Hann fer í svokallaðar neyt
endapakningar fyrir Ameríku-
markað.
— Hvnð vinnur margt fólk
hérna núna?
— Þenca stundina eru um 60
manns að ég held. Það er að
vísu nokkru fleiri núna. en veniu
]ega. vegna bess að við tökum
fisk úr Víkingi og svo er fisk
urinn cpinipgur f vinnslu í
iþessar pakningar.
— F.n bvað með karfann.
Takið b;ð bann í vinndu.
— Jú ég bvst við því. Ann
ars er mér sagt að karfavinnsla
borgj ciff pkki og þurfi frysti
húsin að borga eina krónu með
hveriu kílói sem bau vinni.
— Fvert er hann seldur?
— Karfanum er pakkað í 7
punda pakkningar fyrir Rúss-
landsmarkað.
— Ég þakka Guðmundi fyrir
spjallið og næsti áfangastaður
er frystihús HB & Co., þar
skammt frá.
Fyrirtæki Haraldar Böðvars-
sonar & Co. er hið stærsta hér
á Akranesi. Þar vinna að iafn-
aði um 250 manns og launa-
greiðslur þess' námu á s.l. ári
yfir 47 millj. króna beint til
starfsfólksins og eru þá ótald
ar þær uPDhæðir sem greiddar
voru fyrir veitta þjónustu. svo
sem viðhald skipa og véla og
fleira þess háttar.
Eftir að hafa beðið góða
stund hitti ég verkstjórann, Sig
mar Akason og spjöllum við
stutta stund í skrifstofu hans.
Af og til kemur verkafólk í lúg
una til að sækja launaumslagið
sitt. Það liggur því beinast við
að spyrja um þá hluti.
— Ætlið það sé ekki rúm-
lega hálf milljón. sem verka-
fólkinu í frystihúsinu er greidd
í laun þessa viku. cpgir Sigmar.
— Og hvað( gerir það á mann?
— Ætli vikan hafi ekki gert
svona rúmar 5 þúc krónur hjá
kvenfólkinu, en svona 7-8 þús.
hjá karlmönnunum. Annars er
þetta svolítið misjafnt.
— Og það hefur verið nóg
að gera?
—• Já svo hefur verið undan
farið. Það má segja, að síðan
ur niðursuöuverksmiðju HB & CO,
Ingimundur
stjóri.
U
iiÉís!
& 4
Hnífarnir vildu bíta illa á steinbítinn.
viku fyrir páska hafi verið stanz
laust nóg að gera.
— Meira en í fyrra?
— Það hefur verið öðruvísi. í
fyrra var aflinn jafnari, en núna
hefur aflinn að me^tu komið að
undanförnu, auk þess sem frá
tafir hafa verið í vetur m.a.
vegna verkfallsins.
— Hvað leggja margir bátar
hér upp afla?
— Það eru 5 netabátar, 3
línubátar og 1 handfærabátur,
sem hefur aflað ágætlega að
undanförnu.
— Og starfsfólkið. Hvað er
það márgt?
— Ætli það sé ekki um 100
manns núna.
Lengur tef ég ekki Sigmar,
en litast stutta stund um vinnu
salina. Þarna vinnur fólk á öll
um aldri, karlar, konur, piltar
og stúlkur og allir virðast kepp
ast við. í einum sálnum er fisk
urinn snyrtur og pakkaður og i
öðrum hámar flökunarvélin
hvern bm-H”" á fætur öðrum
og skila” að lokum roð
flettum crognt flökunarvél-
inni crfr.-r'ó’" Vqriar og konur í
röð og F-ka steinbít upp á
gamla rn^tcmn.
En b'"”' " nú úr önnum
frystihúp«* næst skulum við
staldra í niðursuðu-
verksTr’irJ • TTT! & Co., sem
þarna er til búsa skammt frá,
nánar 1:1 ‘í hinu gamla,
húsi T1''— r—"nns við Breiðar-
götu ov þar ag máli
verkst.iór-- Tv>ftimund Steins
son.
Erj áð”” - cnjalla við hann
langar m’” ■'',c geta þess. að
fyrsta n;ír—"^"verksmiðjan hér
á Akrn”°-' '■” °ú fyrsta hér á
landi v°" ‘'■í'”-ett árið 1863 í
húsinu ?•=« Lambhúsasund
eða við FiVVofún, eins og gat
án heiti’- f dag, sem það hús
stóð við. Þ-« var skoti, að nafni
8 1. maí 1968 - ALÞYÐUBLAÐIÐ