Alþýðublaðið - 01.05.1968, Blaðsíða 15

m
£ IRÚIN |
EFTIR KAY WINCHESTER |
L 3 |
— Ég skal reyna, sagði hún.
— Ég vil gjarnan byrja eftir
mánuð.
— Það var slæmt, sagði hann.
— Ég hélt, að ég væri að bjóða
yður stöðu, en svo setjið þér yð
ar skilyrði. Þá segjum við eftir
mánuð. Eg hef hvort eð er aldrei
haft roð við yður.
15. K A F L I.
Melita settist nu aftur að á
sínu gamla heimili. Fyrsta verk
hennár var að tala við systur
sína.
— Er það rétt sem ég heyri,
að þú sért einkaritari Símons
spurði hún.
— Já, svaraði Laureen. —
Hann ætlar raunar að selja fyr-
irtæki sín í London og setjast hér
að sem óðalseigandi.
— Og hvað kemur það þér við?
spurði Melita og virti systur sina
fyrir sér.
— Þó nokkuð.
— Við hvað áttu?
— Hann hefur beðið mín,
sagði Laureen.
Systuruar tvær störðu hvor á
aðra. Laureen beið en Melita var
efins á svipinn.
— Þetta er dagsatt, sagði Lau
reen.
— Eg trúi þér ekki.
mrnmmmmamm*
ÉfRCð
BELTI o g
BELTAHLUTIR
&BELTAVÉLAR
BERCO
Keðiur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jofnan fyrirligg{andi
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 —SÍMI 10199
■■l|||||||||lllll|l|l|||ll|l| —
— Þetta er auðvitað ekki róm
antískt bónorð, sagði Laureen.
— En við erum líka alltof full
orðin til slíks.
— Þú virðist ekki vera neitt
sérlega elskuleg í dag, Melly.
En ég segi þér þetta til að þú
vitir það fyrst manna.
Ég er ekkert lík þér. Þegar þú
trúlofaðist Jim . .
— Ég er ekki trúlofuð Jim.
— Þú 'þarft ekki að hrópa
þetta. Það leit samt út fyrir að
allir vissu á undan mér, að þú
hefðir í hyggju að trúlofast Jim.
— Haltu áfram með söguna,
sagði Melita.
— Hann hefur engan sérstak
an áhuga fyrir kvenfólki sagði
Laureen, — og hér eru allar
mömmur á hælunum á honum.
Þær vilja eignast ríkan eigin-
mann handa dætrunum.
— Heldur hann að eina leiðin
til að losna sé að giftast þér?
— Hann vill gifta sig án þess
að konan hans hangi alltaf utan
í honum og ali honum hrúgu af
háVærum börnum.
Ég er ekkert sérlega heimilis-
leg„ en ég vil gjarnan giftast
manni eins og Símoni Aldridge,
sem kemur til með að gefa mér
dýrmætar gjafir og . .
— . . .og það án þess að krefj
ast neins í staðinn? Símon Ald-
ridge myndi aldrei gefa neitt án
þess að fá það ríkulega borgað.
— Þú átt kannski von á að
hann krefji þig um fulla vinnu
fyrir launin sem þú færð sem
hestasveinn, sagði Laureen kæru
leysislega. — Það gegnir öðru
náli með mig, ég er einmitt kona
við hans hæfi. Hann sagði mér
það sjálfur.
Melita hafði engan við að tala
og egkk um niðursokkin í
hugsanir sínar. Hvernig stóð á
því, að henni fannst eins og ský
hefði dregið fyrir sólu, þegar
■ ’ún frétti að Laureen ætlaði að
giftast Símoni? Gat það verið að
hún væri sjálf hrifin af honum?
Hjarta hennar sló örar þegar
hún skildi hver sannleikurinn
var og þó að hún reyndi að flýja
sannleikann var það til einskis.
16. K A F L I.
í næstu viku var gestaboðið í
Mill húsinu. Laureen var glæsi-
lega búin í túrkísiitum kjól og
stóð mjög vel í stöðu sinni, sem
glæsileg húsmóðir.
Þær gengu saman niður tröpp
urnar systurnar til að taka á
á móti gestunum. All margir
voru komnir, en Melita sá að-
eins tvo, Símon, sem horfði und
arlega ákaft á hana og Jim,
sem stóð bak við hann.
Laureen hikaði. Hún hafði
ekki átt von á að sjá Jim, en
hún var fljót að jafna sig, gekk
inn í herbergið og bauð hann vel
kominn. Melitu fannst þetta ó
geðslega smeðjuleg kveðja.Hvers
vegna lagði hún sig svo mjög
fram við að vera elskuleg við
hann? Var það til að gera Sím
on afbrýðissaman?
Melita gerði sitt bezta og fór
frá einum til annars og reyndi
að fá fólk til að tala saman.
Klara frænka og Adela voru
afar spenntar.Annað hvort höfðu
þær fundið hve loftið var hlaðið
spennu því að þær gengu um
beina eða þær höfðu heyrt eitt-
hvað, sem hafði farið fram hjá
Melitu. Hún vissi það ekki en
hún vissi, að hún varð dauð-
þreytt löngu áður en til mála
kom að nokkur færi.
Það var opið út á svalirnar
og þegar hún fór þangað út til
að anda að sér fersku lofti
heyrði hún raddir, sem hún
þekkti. Jim og Laureen.
Hún leit inn í salinn og sá að
Símon var að koma til hennar.
Hún reyndi að finna sér eitt-
hvað til að segja, sama hvað
það var til þess að koma í veg
fyrir að hann heyrði hvað Jim
og Laureen voru að tala saman
En þau heyrðu bæði greini-
lega ,að Laureen sagði.
— Láttu ekki svona, elskan
eftir öll þessi ár. Það er blátt
áfram ótrúlegt, að þér hafi fyrst
núna skilizt . . .
Svo skelltj hún upp ur og þau
heyrðu ekki meira.
Þegar gestirnir voru farnir
hnakkrifust Laureen og Melita,
Símon reyndi að stilla til friðar.
— Ég vil ekki hafa þessi læti,
sagði hann.
— Ég hef lofað að giftast þér
Símon, sagði Laureen rólega þó
að rödd hennar væri kuldaleg,
— en þar með er ekki sagt, að
þér leyfist að skipta þér af einka
málum mínum. Við systurnar
högum okkur eins og okkur hent
ar.
Símon varð svo undrandi, að
Melita skellti upp úr. Hann
stóð þarna og gapti meðan Laur
een var utan við sig og óróleg,
þó að liún virtist róleg á yfir
borðinu.
— Ef einhver ætti að vera
móðgaður er það ég, sagði Sím
on.
— Hvað á það eiginlega að
þýða hjá þér að vera á stefnu-
móti með Jim Thurlow, Laur-
een? Hann er unnusti Melitu.
— Það mál kemur yður ekki
við, sagði Melita lágt.
-— Jú víst, sagði Símon. —
Ég hef bannað honum að stíga
sínum fæti hingað. Ég hef alltaf
haft óbeit á honum og . .
— Hvernig ætlarðu að bjóða
Melly hingað en ekki manninum
hennar?" spurði Laureen.
— Þá banna ég henni líka að
koma hingað eftir að hún giftir
sig, sagði Símon og þar með var
umræðunum lokið.
Rétt áður en þær fóru að sofa
kom Laureen inn til Melitu. Hún
var í fallegum náttkjól og Me-
lita hélt fyrst að hann væri á-
stæðan fyrir heimsókn systur
sinnar.
— Hvernig finnst þér? spurði
Laureen.
— Sæmilegt, svaraði Melita.
— Mér finnst hann hinmesk-
ur. Þetta er nælon, en minnir
á flauel og er alveg nýtt á
markaðnum. En hún hafði ekki
komið til að sýna náttkjólinn
sinn. — Það var þetta með hann
Jim Thurlow, sagði hún og Me-
lita kipptist við.
— Hvað með hann?
— Þykir þér vænt um hann,
Melly? Eða ertu bara að draga
hann á tálar?
— Hvað kemur það þér við
Laureen?
—Mér kemur það við að vissu
leyti, en ég óska ekki að segja
þér það strax.
— Þú skalt einskis spyrja á
meðan.
HARDVIÐAR
OTIHURDIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
— Þá . . .. þá verður það orð
ið of seint, tautaði Laureen og
gekk til dyra. •
— Þú getur ekki farið eftir
að hafa talað svona, sagði Me-
lita. — Mig langar líka sjálfa til
að ræða um Jim við þig.
— Hvers vegna? spurði Laur-
een og gekk til hennar.
Melita fór hjá sér. Laureen
var alltaf svo full af sjálfs-
trausti. Það var afar erfitt að
komast inn fyrir skelina, sem
umkringdi hana.
— Ég .. .. ég veit það ekki..
ég elska hann ekki, en svo virð
ist, sem hann álíti að hann verði
að giftast mér. Ég var að vona,
að þú gætir fengið hann ofan
af því.
Laureen virtist undrandi og
hún gekk út að glugganum.
— Ég veit ekki, hvað er að
ykkur báðum, sagði Melita æst.
— Þið hafið alltaf farið i taug-
arnar á hvort öðru. Hvers vegna
horfir hann ástaraugum á þig
nú, þegar þú ert trúlofuð Sím-
oni.
— Horfir hann ástaraugum á
mig? spurði Laureen lágt?
— Ætli það ekki, sagði Me-
lita hvasst. — Ekki horfir hann
þeim augum á mig.
— Ég er ekki trúlofuð Símoni
enn, Melly, sagði Laureen allt í
einu. — Þetta var einskonar
samningur og mér leizt vel á
hann þá. Hann er myndarlegur
maður, en afskaplega leiðinleg-
ur. Gætirðu ímyndað þér hann
rómantískan.
Melita kipptist við og fékk
hjartslátt. Fá orð áttu ver við
Símon Aldridge en einmitt ró-
mantískur. Melita var viss um
að faðmlög hans væru karlmann-
leg og sterk og það fór straum
ur um hana við tilhugsunina.
PLÖTUSPILARAR SEGULBANDSTÆKl
RAFTÆKJADEILD — HAFNARSTRÆTÍ 23
SfMI 18395
__________________________________________________/
Ji
1. maí 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
■gíbn-’ÖUuiójA i'&l iBOI .i