Alþýðublaðið - 04.05.1968, Blaðsíða 11

1 BRi Cm i/ 1
E :fiir kay winchester 1
1 f 4 I
að gera, ef maður á peninga.
Á fáum vikum hafa þeir rifið
alla innréttinguna niður og feng-
ið staðinn til að líta glæsilega
— Þá er nú ekki mikið fyrir
mig til að líta á, sagði Melita.
— Vertu nú ekki svona bit-
ur. Þú verður að játa, að þú
eft að deyja úr eftirvæntingu
að sjá, hvað hann hefur gert.
— Hvenær komstu þangað?
spurðj Melita forvitin.
— Ó, ég fer þangað einu sinni
í viku, til að vita, hvernig Clöru
frænku líður, sagðj Laureen
hirðuleysislega.
— Hvernig þola hestarnir há-
vaðann frá verkamönnunum?
Melita yppti öxlum og sagði:
Mér þykir það gleðilegt, að þú
ert ánægður, Felix frændi, en
ég ætla að heilsa upp á Clöru
frænku.
— Hún er ekki hérna í dag,
vina mín, sagði hann.
— Hvers vegna ekki? spurði
Melita.
Felix varð dálítið feimnis-
legur.
— Jú, sjáðu til, hún hafði
frekar lítið að gera í frístund-
unum, og þess vegna hefur hr.
Aldridge.......
— Haltu áfram, sagði Melita.
— Hann hefur tekið við
barnaheimilinu uppi á hæðinni,
— Þeir koma ekki, fyrr en
vérkamennirnir eru farnir, sagði
Laureen og leit á systur sína.
— Veit — veit hann að þú
kemur þangað stundum? neyddi
Melita sig til að spyrja.
— Símon? Já, já. — Ég borð-
aði með honum í síðustu viku,
sagði Laureen rólega.
— Sjáðu hvernig hann hefur
veitt vatninu úr ánni hingað,
sagði Felix.-----Hann hefur
ekki bara fleygt peningum til
hægri og vinstri, bætti hann við.
BELTI og
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
Keðjur Spyrnur Framhjól
Bótnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæSavara
á hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA ^
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 — SlMI 10199
og hún er ein af sjálfboðalið-
unum hans.
__Nú, svoleiðis. Hvað á Peter
Bull að gera í sínum frístund-
um?-
Melita hló.
__ Hann hefur stráð pening
um í kringum sig og fengið ykk
ur til að standa og sitja eins og
honum sýnist. Jæja, en þá fer ég.
Bless Felix frændi .
— Bíddu og talaðu við hr.
Aldridge, Melly. Hann er að
koma þarna.
— Fjárinn sjálfur, umlaði Me
iita lágt.
Felix kinnkaði vingjarnlega
kolli og dró sig í hlé, þegar
Símon kom. Melita fann hjarta
sitt berjast svo hratt, að hún
náði tæpasf andanum.
Þetta var í fyrsta skipti, sem
Símon Aldridge hafðj séð Mel-
itu öðruvísi klædda en í slitnu
reiðbuxunum sínum eða álíka
slitnum bómullarkjól, og hann
á'tti bágt með að finna eitthvað
til að segja. í fyrsta sinn síðan
þau kynntust, líktist hún ungfrú
Manby frá The Mill House. Brún
og hvít röndótt bómullarkjóll-
inn hennar, litli, brúni stráhatt-
urinn og allt hitt, sem tilheyrði,
lýsti verulega góðum smekk —
hugsaði hann undrandi.
— Góðan daginn, sagði hún
kuldalega. — Ég kom til að heim-
sækja frænku mína, en mér
skilst, að hún sé ekki hérna.
— Það skiptir sjálfsagt litlu
máli, sagði hann brosandi, þó að
hann skildi ekki hvers vegna
hann væri svona elskulegur við
hana. —Komdu og líttu á hest-
húsið. Hestarnir eru komnir. —
Hesthúsinu hafði verið breytt
eins og öðru í húsinu.
Það var næstum óþekkjanlegt.
— Hvernig lízt yður á? spurði
hann.
Hún gat ekki leynt undrun
sinni. — Það var afar glæsilegt
sagði hún og augu hennar tindr-
uðu.
Hann virti hana fyrir sér. —
Yður langar sjálfsagt ekki til að
vinna hér, sagði hann, — en
mig langar til að biðja yður um
að koma á hestbak einstöku sinn
um. Annars finnst mér að þér
gætuð vel gert það fyrir mig,
að vera hér og hjálpa mér, þang-
að til að ég finn góðan aðsíoðar-
mann. Ef þér ætlið að segja mér
að þér viljið ekki taka nein laun
fyrir vinnu hjá mér, leyfist mér
vonandi að segja yður, að syst-
ir yðar er ekki sama sinnis.
— Systir mín? spurði Melita
rólega.
— Já, hún hefur tekið að sér
að sjá um öll bréfaskipti fyrir
mig og vera eins konar húsmóð-
ir á heimilinu, ef ég held sam-
kvæmi. Hún þekkir hvort eð er
alla í ná'grenninu. Hefur hún
annars ekki minnzt á þetta við
yður? Þér hafið kannski ekki
talað neitt_við hana?
— Jú, oft, sagði Melita og nú
roðnaði hún af reiði. En hún
hefur víst álitið að þetta væri
leyndarmál. Ég þakka yður kær-
lega fyrir það tilboð yðar að
vinna hér sem hestasveinn, en ég
held, að ég neyðist til að afþakka
það.
— Bíðið nú við! kallaði hann.
þegar hún snerist á hæl til að
fara. Mér virtist á yður, að þér
væruð reiðubúnar til að taka til-
boði mínu alveg þangað til að
ég minntist á Laureen. Hverju
veldur?
Melita leit heiftug á' hann,
en svo sljákkaði reiði hennar.
Hún var hvorki afbrýðisöm né
reið við Laureen, hún mátti leika
húsmóðurina eins lengi og hún
vildi. Ástæðan var einfaldlega
sú, að Laureen gat aldrei sagt
sannleikann, þótt líka mætti
segja, að hún lygi ekki beint. Mel-
ita gat hvorki útskýrt fyrir Sím-
oni hvernig í málunum lá, né
neitað tilboði hans. Þó hefði
hann álitið að hún væri afbrýði
söm við Laureen*
— Þykir þér vænt um Jim,
Laureen? spurði hún.
Ég veit það ekki, svaraði Laur
een, -r-hann á enga peninga (en
peningar skiptu hana miklu
máli). Ég veit ekki hvað ég á
að gera. Það lítur helzt út fyrir
að hann verði á eftir mér alla
ævi.
— Sagði hann, að hann elsk-
varð öskureiður.
— Ég veit það , en Jim varð
líka reiður. Hann sagðist hata
mig og þá fyrst kom mér til
hugar, að hann elskaði mig
kannski.
— Yrði það leiðinlegt? spurði
Melita. — Hann verður góður
eiginmaður.
Áttu við að hann leyfi mér
að gera það sem mig lystir, sagði
Laureen blátt áfram. — Það gæti
kannski gengið, ef ég fengi að
vinna hjá Raoul. Raoul lofaði
að ég fengi fötin ódýrt ef ég
ynni þar sem sýningarstúlka, en
ég held samt, að ég ætti að halda
mér við Símon. Ég vil eignast
ríkan mann og við Jim getum
haldið áfram að vera vinir. Það
’ er skemmtilegt að hugsa til
þess, að Jim þráir mig og Sím
on er afbrýðissamur.
Hún leit á Melitu og sá fyrir
litninguna, sem skein úr andliti
systur hennar.
— Hefur ekkert áhrif á þig,
Laureen? spurði Melita lágt. —
Þykir þér ekki vænt um neinn?
Mér þætti betur ef þú hataðir
einhvern. Þá' vissi ég að þú bær
ir einhverjar tilfinningar í
brjóst í stað þess að nú tek-
urðu bara allt, sem. .
Laureen starði á hana. — Eg
hef ekki hugsað mér að vera ást
fanginn, ef þú vonast eftir því,
sagði hún einkennilega lágmælt.
— Ég hef séð ástfangnar stúlk-
ur. Þeim líður illa. En ég ætla
aldrei að þjást.
18. K A F L I .
Daginn eftir fór Melita í út-
reiðartúr á einhverjum erfiðasta
hestinum, sem var í hesthúsinu.
Einmitt þegar hún var að
leggja af stað, kom Símon Ald-
ridge hlaupandi og kallaði á eft
ir henni.
— Látið þennan hest vera.
Þér verðið að sitja hest betur áð
ur en þér snertið hann.
Reiðin sauð í Melitu.
— Ég skal temja hann, þó að
það verði það síðasta sem ég
geri, hrópaði hún og lagði af
stað.
____ Komið aftur hingað, Me-
lita, kallaði Símon. —Ég fyrir-
býð yður að fara.
En Melita reið eins hratt og
hún komst burtu frá hesthús-
inu. Símon Aldridge hljóp að
hestinum sínum, en sá, að það
,átti eftir að leggja á' hann svo
að hann varð að fara heim án
þess að elta Melitu. Hann skildi
ekki, hvernig á því stóð að f
hvert skipti, sem hann sá hana
langaði hann til að kyssa hana
en það endaði alltaf með því að
hann varð reiður við hana og
skammaðist eða gagnrýndi hana
sterklega.
Laureen stóð á svölunum, þeg
ar hann kom og hún gekk til
hans .
— Af hverju ertu svona reiði
legur, Símon? spurði hún glað-
lega. — Við skildum ekki, hvar
þú gazt verið.
— Við? endurtók hann stutt-
Vegna mistaka féll hfuti af framhalds
sögunni í gær niHur og birtist því aftur
sá kafSij sem þá átti að koma.
aði þig úti á svölunum? Símon
Dregið 6. maí
Endurnýjun lýkur á hádegi dráttardags
Umboðsmenn geyma ekki miða viðskiptavina fram yfir
dráttardag.
4 maí 1968
ALÞÝÐUBLAÐIÐ JJjf