Alþýðublaðið - 04.05.1968, Blaðsíða 12

£0£RCTf?I!££!m)
SÍOfltt
Iðnkynning
í heimilisiðnaffi er afturför
og eitthvaff er bogiff við þaff:
fólk framleiffir orffið færri börn
en fyrrum átti sér staff.
Hver eignaðist minnst þetta ellefu og tólf
við armóð og fátæktarstref,
en nútímaforeldrar föndra við eitt
og fá þó styrk á hvert nef.
Menn gerast æ latari að geta börn,
sem guffs er þó boðorða fyrst,
en það væri hneisa og torbætt tjón,
ef týndist sú þjóðlega list.
Að sækja til útlanda í sérhverri grein
er sönnun um metnaffarbrest,
í þessu sem öffru er hiff innlenda hollt
og íslenzk verkmenning bezt.
KR-ingar ollu hins vegar von
brigðum og má mikil breyting
standa við heitstrengingar sín
ar um íslandsmeistartitilinn
nú í sumar.
MOGGI.
Mér skilst að Tíminn fari fram
á það að við Skírni verði sá
einn ritstjóri, sem viti skil-
yrðislaust hvaða bók er bezt
á hverju ári.
Kallinn nötraði af sektartil-
finningu í gær þegar hann las
í blaði að skattskráin væri um
það bil að koma út.
I>rátt fyrir allt eigum við
Brigitte Bardot eitt sameigin-
legt, samkvæmt gre'in sem ég
las í blaðinu í gær: Báðar telj
um við hjónabandið áhættu-
samt.
Makalaus sambúð
Annað kvöld, sunnudaginn 5.
maí, verður gamanleikurinn
„Makalaus sambúð” sýndur í
næst síðasta sinn í Þjóðleikhús-
inu. Þessi bandaríski gaman-
leikur hefur í mörgum löndum
hlotið miklar vinsældir og var
hann m. a. sýndur í nær því 3
ár á sama leikhúsinu í London.
Höfundurinn er Neil Simon og
hefur hann á undanförnum árum
samið marga gamanleiki, sem
hafa náð miklum vinsældum. Að
alhlutverkin eru hér leikin af
Rúrik Haraldssyni og Róbert
Arnfinnssyni. Myndin er af
Brynju Benediktsdóttur og
Herdísi Þorvaldsdóttur í hlut-
verkum systranna í leiknum.
dagíegi IIAKstur
Friðarviðræður
OG NÚ eru þeir Johnson og Hó Chi Min búnir að koma sér
saman um fundarstað. Hér á Baksíðunni í gær, sagði einn af
vitringunum okkar, að ef þeir gætu ekki fundið neinn not-
liæfan stað hér á jarðríki, þá væri ekki um annan stað að
ræðá en að senda þá til tunglsins. Þessa brýningu hafa þeir
félagar ekki þolað, því að samdægurs ákveða þeir að halda
fundinn í París. En þetta litla dæmi sýnir að fleiri blöð hér
á landi eru áhrifamikil i heimsmálunum en MorgunblaðiS eitt,
og skal þó engan veginn gert lítið úr því afreki Morgunblaðs
ins hér á dögunum að fá Johnson forseta til að draga sig í
hlé. Það var mikill og góður árangur og sjálfsagt að taka of-
an fyrir blaðinu fyrir það.
Hins vegar er björninn svo sem ekki unninn þótt bújjs sé að
ná samkomulagi um fundarstað. Ef að líkum lætur eiga
eftir að verða miklar deilur um það af hvaða gráðu fulltrú.
arnir á fundinum og hvort þeir eigi að koma fljúgandi, ak-
andi, siglandi eða fótgangandi til fundarstaðarins. Það lægi
að mörgu leyti beint við að Norðurvíetnamar lieimtuðu nú
að bandarísku fulltrúarnir kæmu fótgangandi til fundarstað-
arins, en þar með væri tryggt að viðræðurnar hæfust ekki
fyrr en vísindamenn vestra væn» búnir að finna upp fótabún-
að, sem menn gætu gengið á yfir úthafið, því að ekki er lík-
legt að Bandaríkjamenn eigi neinn þann í fórum sínum, sem
geti farið að fordæmi meistarans frá Nasaret og gengið á
vatni. Það er ósköp hætt við að fyrir þeim færi eins og
Pétri sem frægt er orðið.
En jafnvel þó að þetta kunni líka að leysast, og samkomu-
lag náist um fulltrúaval, ferðamáta þeirra og fundartíma, þá
er samt það erfiðasta eftir. Á öllum meiriháttar fundum
þarf fyrst að ræða, um hvaða mál eigi að ræða á fundinum.
Og þó að fyrir liggi frá byrjun hvert fundarefnið eigi að
verða, iþá nægir það engan veginn; það verður líka að ákveða
hvernig eigi að meðhöndla fundarefnið, hvaða atriði eigi að
ræða og framhjá hverjum eigi að ganga þegjandi, hvaða að-
ilar eigi að fá leyfi til að taka til máls og í hvaða röð og
hve oft og lengi þeir megi tala og svo framvegis. Allt eru
þetta smáatriði, sem taka verður til gaumgæfilegrár athug-
unar, áður en hægt er að snúa sén að sjálfu efninu, og stund-
um hefur svo farið í alþjóðaviðskiptum, að þessi inngangur
hefur reynzt svo erfiður, að upp ur öllu hefur slitnað án þess
að aðilar kæmust nokkurn tíma að efninu.
JÁRNGRÍMUR.
íslendingar töpuðu fyrri lands
leiknum á Spáni vegna þess
að hann var leikinn í miklum
hita. Nú te’l ég þjóðráð að ís-
lenzkir framámenn í íþróttum
taki til athugunar hvort ekki
væri heillaráð að láta erlend
lið sem hingað koma leika við
fslcndinga á jöklum uppi, þar
sem íslendingar eru mjög kald
ir, og vita hvort ekki fengist
b*etri árangur, landanna í hag.