Alþýðublaðið - 28.05.1968, Blaðsíða 15

Illllll
lllllllllllll
111111111111
llllllllf
Framhaldssaga eftir
JONSDÓTTUR
Teikningar eftir
RAONAR LÁR.
yður frá því.
Ég átti erfitt með að segja
„Guðmundur", en ekki Gvend-
ur eins og ég var vön.
—Hann sagði mér allt um það.
Er það ekki neitt, sem þéf hafið
frekar fram að færa?
— Það held ég bara ekki,
hvort það væri eitthvað sem ég
sagði ég og reyndi að hugsa um,
hefði að segja, en það var áreið
anlega ekki neitt nema þetta með
blaðið undir dúknum og það
höfðu þeir víst fundið, enda kom
það börnunum ekki neitt við.
— Vilduð þér vera svo góður
að lesa skýrsluna yfir.
Ég las þessa fínu skýrslu, sem
stúlkan hafði vélritað og í henni
var allt, sem ég hafði sagt og
jafnvel svolítið meira.
Það var líka allt, sem Gvendur
hafði að segja og það var meira
en ég hafði að segja, ef þið vitið
15
við hvað ég á. Hann hafði nefni
lega sagt allt, sem ég gat sagt
og bætt við miklu við frá' eigin
brjósti.
Svo skrifaði ég undir skýrsl-
una.
Ég hafði engu við að bæta.
Eg var aðeins boðuð hingað
sem vitni og nú hafði ég undir
skrifað skýrsluna og þar með
var málinu lokið, hvað rannsókn
x
arlögreglunni við kom og þar
með Gvendi.
Ég var hins vegar ekki jafn
ákveðin og lögreglan í að gefast
upp fyrirvaralaust.
Fulltrúar hjá rannsóknarlög-
reglúnni eru rólegir og flana
ekki að neinu, enda hrökk fulltrú-
inn ekki við af skelfingu. Full-
trúar eru alltaf rólegjr og skipta
ekki skapi, nema mikið gangi á
eins og alvarlegar yfirheyrslur og
svoleiðis. Þá ku þeir nota það,
sem í glæpareyfurum nefnist
„third degree“.
Gvendur segir að það sé hel-
vítis lygi, að svoleiðis sé notað
hjá' islenzku rannsóknarlögregl-
unni.
Hann ætti svo sem að vita það.
Rannsóknarlögreglumaðurinn
sjálfur, sem er á góðri leið með
að vérða fulltrúi.
Rannsóknarlögreglumenn og
þá'sérstaklega fulltrúar eru alls
ekki öfundsverðir. Þeir þurfa að
yfirheyr-a afbrotamenn og ég er
viss-um að mestur hluti afbrota-
manna er í raun og veru óham-
ingjusamir menn, sem vitanlega
BfRCð
BELTI og
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
Keðiur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjói Boltar og Rœr
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæSavara
á hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 —SÍMI 10199
VBPpmwm
verður að yfirheyra þar sem þeii-
hafa gerzt brotlegir við lögin.
Nei, rannsóknarlögreglumenn
eru ekki öfundsverðir.
Það kemur í þeirx-a hlut að fara
heim og tilkynna fjölskyldunum
um lát manna úr umferðarslysum
og um afbrot þeirra.
Ég verð að segja það eins og
það er. Ég öfunda rannsóknar-
lögreglumennina ekki af sporun-
um þeim.
Þau skref hljóta að vera erfið.
Áður en ég giftist Gvendi hélt
ég að prestar gerðu þetta, en
Gvendur sagði mér, að rannsókn-
arlögreglumenn væru alltaf látn-
ir sjá um svoleiðis.
Það hlýtur að vera hræðilegt,
að fara til konu og segja henni,
að maður hennar hafi látizt af
slysförum.. Og skilið liana eftir
sem ekkju með fullt hús af föður-
lausum börnum.
Skelfing er ég fegin því, að
hann Gvendur skuli ekki vera í
umferðardeildinni og þurfa að
gera svona.
— Vitið þér til þess, að börn-
in hafi fyrr farið að heiman?
spurði fulltrúinn.
Ég horfði beint í augun á hon-
rm. Það var auðvelt fyi'ir mig að
svara þessari spurningu. Ég
Iiafði spurzt fyrir í nágrenninu
og Gvendur hafði aðstoðað mig
við það.
.. — Nei, aldrei, svaraði ég.
— Hafið þér spurt vini þeirra
og fólkið, sem býr í sama húsi
og þér og þau?
- Já.
Ef þeir gætu nú aðcins gert
eitthvað annað en að láta aug-
lýsa í útvarpinu og senda lög-
reglumenn til að leita barnanna,
menn, sem ekki höfðu hugmynd
um það, hvar væri bezt aS leita
þeirra.
Ef þeir gætu aðeins látið mig
fá börnin.
— Og hvernig voru þau klædd
þegar þau hurfu, að því er þér
vitið bezt?
— f náttföt.
— Ég átti ekki við, livernig
þau voru klædd, þegar þau
hurfu sagði fulltrúinn, — held
ur í hvaða föt, þau hefðu farið,
þegar þau fóru út. Fóru þau í
úlpur og ef svo er hvernig litar?
Eg verð að játa, að mér fannst
fulltrúinn fremur ringlaður. Vit
anlega gat ég ekki lýst neinum
öðrum fötum, en þeim, sem
Siggi og Magga höfðu komið í
til min. Það gat vel verið, að
þau hefðu sótt önnur föt inn til
Friðrikku og Bjössa eftir að ég
sofnaði, en hvernig gat ég sagt
um það ?
Ég lýsti bara blóú gallabuxun
um hans Sigga, sem voru með ör
lítið dekkri bót á öðru hnénu.
Ég sagði fulltrúanum, að Siggi
væri renglulegur. Ljósnærður
og bláeygður. Að Magga væri
lítil og grönn og dökkhærð í blá
köflóttri úlpu og grænum sokka-
buxum. Ég lýsti úlpunni vel og
eins brúna jakkanum hans
Sigga með prjónakraganum.
Það var enginn vandi fyrir
mig. Úlpan var saumuð úr gam-
allri kápu af mér og jakkinn var
saumaðúr upp úr gömlum frakka
af honum Gvendi.
Ég gaf Friðrikku það hvoru
tveggja.
Eg þurfti ekki að segja þeim
neitt nánar um þetta. Þeir vissu
báðir, hvers vegna börnin höfðu
stungið af.
En fulltrúinn mildaðist ögn
meðan vélritunarstúlkan var að
vélrita það, sem hann hafði hrip
að niður. Ég átti að undirrita
skýrsluna, þegar hún væri orð
in skýrsla.
— Munið þér nokkuð, hvað
börnin sögðu rétt áður en þau
fóru að sofa?
Ég fór að hugsa um það, hvað
Siggi og Magga höfðu sagt kvöld
ið áður, en mundi ekki eftir
neinu merkilegu, nema því, að
þau vildu fá að vita, hvort það
væri rétt að morðingi leitaði allt
af á morðstaðinn.
— Eiginlega ekki, sagði ég. —
Litla telpan, hún Magga, virtist
sannfærð um að faðir hennar
væri saklaus. Hún sagði, að hann
gætl aldrei gert flugu mein. En
Guðmundur hefur sjálfsagt sagt
DAGINN
Köílðttar nankinsbuxur á hörn ny unglíiga
FATAVERKSMIÐJAN HEKLA
HÚSNÆÐI
í miðbænum til leigu.
Með innréttingu fyrir snyrtistofu eða tannlseknastofu.
Sími fylgir.
Upplýsingar í síma 19422.
- ALÞÝÐUBLAÐID J,^
28. maí 1968