Alþýðublaðið - 07.08.1968, Blaðsíða 10

VERZLUNARMANNAHELG
Fuglarnir á Tjörninni í
fýlu
Það er skrítið að labba eftir
Fríkirkjuveginum milli klukkan
fimm og sek á sunnudegi að
: sumarlagi í þokkalegu veðri og
| sjá ekki nokkra sál. Heyra ekki
j. einu sinni í bíl bara fulgarnir á
- Tjörninni og þeir í hálfgerðri
| fýlu því engir koma að víkja að
iþeim brauðmolum.
í Grillinu á Hótel Sögu voru
á að gizka 12 til 15 og þjónn-
inn þar sagði það tæki hálf
tímia að búa til súkkulaði, sem
ég bað um: Við næsta borð sátu
r að ég held Finnar og afskap.
; lega töluðu þeir mikið. Mér
, finnst allitaf útlendingar þurfi
mifclu meira að tala en við.
Við Norræna húsið voru menn
iað vinna og nú er komin ný
tjöm þar réfct við bæjardymar.
i Austurstræti var eins og róleg
gata í simásvei'taþorpi og tómlegt
á HressingMskáianum. Nokkrir
túristar með kort og myndavél
: -ar fyrir framan Útvegsbankann
. og einn vék sér að mér og spnrði
; á bjagaðri ensku hvort Gullfoss
væri, rétt eins og hann byggist
við að s.iá hann hinum megin
við homið.
A Arn'ahólnum hititi ég gaml
am 'Skipsfélaga og hann bar sig
illa sagðirt vera blankur og eiga
ekki fvrir afréítara enda hvergi
neitt að fá.
Svona vair .-unmidagurinn og
þó leið manni vel og fannst
maður eiga talsvert stærri hluta
borgarinnar en vanalega, hvergi
fólk á bönum. hvergí ærandi
unglingalýður, hvergi flautandi
bílar að flýta sér á næsta bíla
stæði, hvergi hrópandi blaðsölu
böm. T>að var eins og allt stæði
kymt og alls staðar dregið fyrir
glugga og bílskúramir stóðu
1 tómir.
a. " Fyrir framan útvarpshúsið sat
útlendingur og filmaði æðakollu
hjón, sem svömluðu í rólegheit
um með bamahópinn sinn. Eng-
inn bíll á Skúlagötunni og
strætisvagnamir óku tómir frá
K alkof nsveginum.
Djöfulli var kvenpening-
urinn fullur...
Á mámíudagsmorgun leyt'ði ég
mér þann munað, sem ég hef
lengi ætlað mér, að rölta heim-
an frá mér úr Langholfcinu og
niðrí bæ. Ég labba yfir Laug
arásveginn eftir Dyngjuveginum
og fyrir framan borgarstjórahús
ið stóðu báðir Benzarnir sá grái
og sá blái.
Ég hef oft í hugamum reynt
að gera mér grein fyrir lita-
raftinum í Esjunni í glaða sól-
skini að morgni dags en þegar
ég ætla að lýsa því í orðum þá
briegst mér algjörlega bogalist
in. L'tamýktin er eitthvað í
ætt við flos þar sem öllu er
blandað saman svo enginn lit-
urinn sker sig úr. Mig bresta
orð.
Mikil umsvif eru í Laugardaln
um og einir tíu eða tólf strætis
vagnar standa þar í röð við aust
urgirðinguna. Ekki fæ ég séð
sambandið milli strætó og land
búnaðar, en þó datt mér .í hug,
að vagnarnir ættu að tákna kýr
koma í ha'iarófu úr haganum.
Ekki er að efa það, að land
búnaðurinn ætlar ekki að láta
sjávarútveginn skáka sér og
þesri sýning þeirra búnaðarkólf
anna á ekki að vera neitt rusl.
En þetita mcð strætóana það
skil ég ekki.
Fá tjöld voru á skákinni við
hliðina á nýju sundlaugunum og
engir á ferli. Einhverjar húsa-
grindur eru komnar þar og ég
veit ekki hvað þær eiga að fyrir
stilla.
Þegar komið var niður í mið
bæinn var enn sama kyrrðin og
róin og þegar ég settist inn á
Hressó voru þar bara tveir strák
ÍO 7- ágúst 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ar, töluðu hátt voru að koma
úr partýi eins og þeir sögðu:
— Ég gæti verið í partýi alla
vikuna og á daginn líka, ef ég
bara nenni sagði annar þeirra
og þeir báðu um pilla, flýttu
sér og drukku af stút.
— Mikið djöfulli var kven-
peningurinn fullur maður, sagði
hinn og bað um brauðsneið með
rækjum.
Meistari Kjarval
Það var dauflegt á höfninni,
verið að afgreiða tvö Eimskipa
félagsskip og ekkert fjör í upp
Texfi Bjöm
Bjarman
skipuininni. Egill Skallagrímsison
nýkominn af veiðum og engir að
vinna við Blikur.
Við homið á Bafnarbúðum
voru tveir langþyrstir að bræða
iþað-með sér, hvaða apótek væri
opið, svo þeir gætu komizt yfir
gias af kogesspriíti. Við Ægis
garð lá amerískt neivískip og
svertingjar að pússa kopar um
borð.
Á tröðinni fyrir framan
Borgina hitti ég meistara Kjar-
var, og ha-nn var þreytulegur og
ekki eins hress og vanalega.
— Komdu við skulum fá okk
ur sæti í sófanum inni, sagði
meistarinn.
Við sátum í sófanum í mót-
tökunni og meistarinn talaði:
— Ég er að verða gamall og
hættur að ferðast. í gærkvöldi
skrapp ég upp að Esju og fékk
mér bað. Það var of kalt og
ég svaf illa og fór á fætur um
þrjúleytið og inn á vinnustofu og
var þar til fimm og þá var ég
svo vitlaus að panta mér kaffi
og -meðlæti, þegar ég kom hing
að aftur og gat ekki sofnað.
Maður sofnar ekki þegar m.aður
er búinn að drekka kaffi og
borða stóra sandköku með
smjöri ofan á. Nei, heitt vatn
er betra, heldurðu það ekki vin
ur?
Ég jánkaði og meistarinn hélt
áfram:
— Mig langar austur, það er
sól á Héraðinu núnia og fjöllin og
allt það bíður eftir mér en sum
arið bíður ekki eftir gömlum
mianni, sem er orðin þreytfur.
Ég fór á Landspítalann um
daginn og þeir skoðuðu í mér
taugakerfið. Þeir eru góðir skoð
unarmenn þar uppfrá.
Ég sagðist hafa skoðað Nor-
ræna húsið daginn áður og meist
arinn stóð upp og sagði:
— Gott það sku'li gerast
skemmtilegir hlutir, nú æfla ég
upp að leggja mig og vita, hvort
hvort ég get elcki sofið.
Hanarnir í Mosfellssveit-
inni
Á barnum á Borginni var
Iþröng og hávaði um hádegið, en
þó íókst ein-um kunningja mín
um að segja mér smellna sögu,
sem ég verð að láta fylgja hér
með, þó hún sé kannske ofur
lítið dónaleg.
Við getum hugsað okkur að
sagan hafi gerzt í hænsnabúi
hérna upp í Mosfellssveit og
nýr unghani hafði bæfczt í hóp-
inm.
Gamli haninn kom fljótlega
að máli við þann unga og sagði-
— Heyrðu vinur þú verður
að vera vænn og skilja einar
fjórar fimm pútur eftir fyrir
mig.
Sá nýi hélt nú ekki:
— Auðvifcað verðið þið gömlu
að víkja fyrir okkur nýju, sagði
hann bara og reigði ;ig.
wmr-
Sá gamli bar sig illa og sagð
ist ekki trúa öðru en sá ungi
gæfi sér að minnsta kosti sjans
til að fconiM nm bað og bauð
upp á kapphlaup kringiun
hænsnfihú=-ið og ef hann ynni
fengi hann þe-isar fjórar eða
fi'rmm sem hann hefði beðið um.
Eftir mikið þref og þras lét
sá ungi undan og af því hann
var sigurvi-s leyfði hann þeim
gamla að fá dálítið forskot.
Sem þeir hanarnir komu
hlaupandi fyrir fyrstia hornið sat
þar Jón bóndi m.eð byssuna sína
og plaffaði unga hanann niður
um leið og hanm stuindi:
— Ja, detta nú ekki af mér
■allar lýs, þetta er þriðji ung
haninn í röð, sem er hinseginn.
Já, svona var hún siagan, sem
vinur minn, á bamum sagði mér.
Ekki neitt gras af seðlum
Tvær Fokkervélar eru að
korna smekkfullar frá Eyj.um.
Unga fólkið, sem kemur út úr
þeim hlaðið pokum og pinkl
um er sjúskað og slæpt og
strákarnir verða að splæsa í
bílana svo þeir komist alla leið
heim.
Tvet'r fá sér sæti við bardisk
inn og panta Túíeöl.
— Þetta er búið að vera
strangt, maður, segir sá á
gulu peysunni með rauðu Alpa
húfuna.
— Já en það var líka fjör og
læíi, segir hinn.
— Og, maðmr keraur heldur
ekki með meitt gras af seðl-
um til baka, segir sá með Alpa
húfuna og þeir söfcra í sig Túle
ölið.
Ung telpa á bláu.m gallabux
úm dregur á eftir sér annan fót
inn og er með svarta bauga
undir augunum. Lítill hnokki á
stuttbuxuim kemur til mín og seg
ist hafa búið í tjaldi með pabba
og mömmu og pabba „í svarta
Framhald á 13. síðu.