Alþýðublaðið - 01.08.1921, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Nýkomið til
H. P. Duus.
Baunir niðursoðnar
Súpu-Asparges
Slik-Asparges ,
Tomatpurree
Pickles
Jarðarber
Tröfler
Kjöt niðursoðið
Leverpostej
Champinios
Síld
Ansjovis
Rejer.
Brunabótatryggingar
á húsum (einnig húsum í smíðum), innanhúsmunum, verzlunarvörum
og aliskonar lausafé annast Slghvatui? BjaPHHSOH banka-
stjóri, Amtmannsstíg 2. — Skrifstofutími kl. 10—12 Og 1—6.
8
1»
8
Brunatryggingar
á innbúi og vörum
hvergl ódýrari en hjá
A. V. Tulinius
vátryggingaskrifstofu
Eí m s kipaf ó Iags h ús i nu,
2. hæð.
Rafmagnsleiðslur,
Straumnum hefir þegar verið
hleypt á götuæðarnar og menn
ættu ekki að draga lengur að
láta okkur leggja rafleiðslur um
hús sfn. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í tfma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hlti & Ljóe.
Laugaveg 20 B. Sími 830.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
Óiaftsr Friðrikssoj:.
Prenísroiðian Gntenberj?,
Jack Lcxdon: Æflutýri.
„Fullkomlega. [Þú hefir víst ekkert á móti því, að eg
gefi nokkrar fyrirskipanir[?"
„Alls ekki, svaraði Tudor mjög rólegur, því ósk hans
var nú uppfylt.
Sheldon lét sækja Adamu Adam og Noa Noah.
„Heyrirðu nú,“ sagði Sheldon. „Þessi maður og eg
ætlum að berjast í dag. Kannske deyr hann, kannske
eg. Ef hann deyr, er alt gott. Ef eg dey, verðið þið að
annast Jóhönnu. Þið byrgið ykkur að riflum og gætið
hennar nótt og dag. Ef hún æskir þess sjálf, að tala
við^Tudor, þá er alt gott. Ef hún vill ekki tala við hann,
verðið þið að halda honum utan dyra. Skiljið þið það?“
Þeir muldruðu eitthvað og kinkuðu kolli. Þeir höfðu
þekt marga hvíta menn, og vissu af reynslunni, að
gagnslaust var að grenslast um alt þeirra undarlega
athæfi. Ef þessa tvo menn langaði til að drepa hvorn
annan, kom þeim það ekkert við; það kom eyjarskeggj-
um ekkert við. Þeir gengu að skotvopnunum og tóku
sinn riffilinn hvor.
„Bezt væri, að allir Tahitimennirnir fengju strax rifla“,
sagði Adamu Adam. „Kannske verður mikið stríð“.
„Ágætt, gerðu það“, svaraði Sheldon, sem nú var að
úthluta skotfærum.
Þeir fóru út úr stofunni og fóru niður tröppurnar með
átta rifla. Tudor stóð óþolinmóður og beið eftir Sheldon,
hann var þegar húinn að spenna skothylkjabeltið um sig.
„Komdu nú, flýttu þér. Við eyðum bara tímanum",
sagði hann, þegar Sheldon leitaði eftir auka skothylkjum
í skambyssu sína.
Þeir urðu samferða niður tröppurnar og yfir girta
svæðið niður til strandarinnar. Þar ánéru þeir bökum
saman og fóru hvor til síns staðar, og með riflana
undir handleggnum. Tudor fór til Beranda, Sheldon til
Balesuna.
XXVII. KAFLI.
Sheldon var varla kominn til Balesuna, þegar hann
heyrði byssuskot; það var merki um það, að Tudor
snéri nú við. Sheldon hleypti líka áf sinni byssu út í
loftið. Hann gekk eins og í draumi, hugsunarlaust eftir
ströndinni.
Honum fanst þetta alt svo asnalegt, að hann skyldi
varla að það væri alvara. Hann fór í huganum yfir það,
sem skeð hafði, til þess að reyna að finna eitthvað,
sem réttlætti framferði þeirra. Hann langaði ekkert til
að drepa Tudor. Þó hann hefði borið sig að eins og
bjáni, þegar hann bað stúlkunnar, var það engin ástæða
til að drepa hann. En af hverju stafaði alt þetta? Hann
hafði að vísu sært Jóhönnu með seinni athugasemdum
sínum, en fyrir það hafði hann verið barinn niður, og
af því hann hafði slegið hann, þurfti hann ekki endilega
að drepa hann.
Hann hafði farið því nær fjórðung vegarins milli ánna,
þegar honum varð það ljóst, að Tudör gekk auðvitað
ekki á ströndinni. Hann gekk vitanlega í skjóli við
pálmatrén. Sheldon snéri til vinstri, til þess lfka að
leita skjóls, þegar hann heyrði skyndilega byssuhvell
og um leið sá hann kúluna þyrla sandinum upp á að
giska 100 fet aftan við sig. Hann fann nú, að hversu
vitlaust sem þetta var, þá var það þó veruleikinn eiu-
bær. Kúlan var ætluð honum, en þó var það óskiljanlegt.
Hann hélt sér altaf 1 hlé við trén og gekk beint áfram,
þangað til hann var kominn hálfa leið. Ef Tudor hefði
gengið með sama hraða hlaut hann að vera kominn
jafnlangt; en Sheldon þóttist vita, að hanu hefði gengið
í boga. Þetta jók á erfiðleikana með að finna hann.
Trén stóðu í beinum röðum, svo hann sá að eins eftir
einum göngum í einu. Óvinur hans gat komið eftir
hverjum þeirra sem var. Hann gat verið hvort sem var
hundrað eða þúsund skref frá honum.