Dagur - 16.01.1930, Qupperneq 2

16
DAGUR
4. tbl.

-+-#-#-#-+-#-+- • -♦-+"#-•-#-
lllffflffllffffffifffifffB
B# *m
n *i % ..
Emaileraðar vörur. •*
Mikið úrval nýkomið. — Verðlækkun. — Katlar,
allar stærðir. Pottar, djúpir og grunnir. Föt og
skálar af öllum teg og stærðum. Mjólkurfötur af
öllum stærðum. Diskar og mjólkurkönnur. Kaffi-
könnur, ljósbláar og rósóttar. Þvotta-»stell« mislit.
Sápubollar. Salt-, sápu- og sand-skrínur. Ausur.
Fiskispaðar o. fl. o. fl.
Kaupfélag Eyfirðingá.
tuuuuuuutiiiiiuiia
Hygn Hl Iííé.
Höfundur greinarinnar »Bændahring-
urinn*, sem birtist í 5. tölubl.
Verkamannsins, segir meðal annars að
að svo miklu leyti sem K. E. A. sje
félag neytenda í bændastétt, verðskuldi
það að öliu leyti fyllstu samúð verka-
iýðsins. En öðru máli sé að gegna um
starf pess sem sölufélags. Svo íangt
má samúðin ekki ná, að hún nái út
yfir störf félagsins um sölu á þeirri
framleiðslu sem skapar að mestu ieyti
afkomu bændanna ; ullarinnar, kjötsins
og mjólkurinnar. Bændur mega, með
öðrum orðum, kaupa í félagi líísnauð-
synjar sfnar og njóta þess hagnaðar,
sem það getur veitt. En ef þeir með
samvinnu reyna að ná sem hæstu
verði fyrir framieiðslu sína, er það
höfuðsök, og sá félagsskapur, sem að
því starfar fjandsamlegur verkalýðnum. Á
sama hátt ætti það að vera ósvífni og
alrangt af verkamönnunum sem ekkert
hafa að selja annað en vinnu sína, að
hafa félagsskap um að selja hana sem
hæstu verði. Er það þá ekki líka
höfuðsök sölufélags síldarframleiðenda
— Síldareinkasölunnar — að útvega
sem hæst verð fyrir síldina, af því að
neytendurnir, oft fátækir verkamenn,
verða að borga að síðustu? Og hvern-
ig getur þá Einar Olgeirsson haft sifka
sölu á hendi?
Höfundur greinarinnar segir enn
fremur: »Krafa sú, sem verkamenn
gera til samvinnufélaga sinna um allan
heim, er að þau efli kaupgetuna, ekki
aðeins með því að útvega sem mestar
vörur fyrir peningana, heldur og með
þvf að ganga á undan um að hækka
kaup verkalýðsins og bæta aðbúnað
hans«. Pessu skal ekki neitað. — En
þegar til bændanna kemur, má ekki
fara eftir sömu reglum. Að vísu mega
þeir útvega sér sem mest vörumagn
fyrir peninga sína, en þegar til þess
kemur að þeir þurfa að selja vinnu
sfna og fjölskyldunnar, sem þeir hafa
umsett í landbúnaðarafurðir, þá má
ekki féiag það, sem peir sjálfir hafa haff
forgöngu um frá upphafi, og hér er K. E. fl.,
selja framleiðslu þeirra fyrir sem bezt
verð, nema það um leið verði að
skiljast sem fjandskapur gegn verkalýðn-
um, Slíkar kenningar sem þessar hæfa
engu blaði og allra síst blaði jafnaöar-
manna!
Þá vill höfundur, að mér skilst, telja
alla bændur í K. E. A. sfórbændur. Er
höfundur svo fáfróður og ílla að sér
um hagi og kjör bænda, að hann veit
ekki, að allur þorri bænda í héraðinu,
og þá í K. E. A., eru smábændur,
sem vinna sjálfir að framleiðslunni á
jörðum sínum, oftast með fjölskyld-
unni einni saman, vinna baki brotnu
ailan ársins hring, jafnvel oft 365 daga
ársins, og eiga að fæstu eða engu,
betri kjörum að fagna en verkamaður-
inn á mölinni, nema lakar sé. Eg veit
enga, sem réttnefndari er verkalýður
en fjölskyldur bændanna, þótt þær
selji ekki öðrum vinnu sína en móður
vorri, jörð.
Það virðist svo, sem sumir þeir
»mannvinir«, sem kallaðir þykjast vera
til forystu og forsjár verkamanna í
kauptúnunum skorti víðsýni til að
láta sér skiljast það, að viðar en þar
eru til menn, sem þungi Iífsbaráttunn-
ar hvílir á, og að kjör þeirra þarf að
bæta og fjárhagslega afkomu, engu
síður en hinna. En einn þátturinn í
því starfi er samvinnan um sölu á
þeirri vöru, er þeir hafa skapað úr
skauti náttúrunnar. K.
o
Staöreyndir, sem tala.
í grein Steinþ. Ouðmundssonar
(i 4. tbl. Verkam ), sem áður hefir
verið hrakin hér í blaðinu, stendur
allra síðast ein setning, sem er ó-
hrekjanlegur sannleikur, en það er
þar sem hann segir um íhaldsflokk
þessa kjördæmis, að úr honum sé
búið að brjóta >allar vígtennur til
sjálfstæðra afreka*.
Pegar litið er á alla framkomu
flokksins við þessar nýafstððnu
kosningar, verða þessi orð Stþ. G.
minnisstæð. Flokkurinn hefir gert
alt, sem í hans valdi stóð, til þess
að dyljast. Hann gerði lista sinn
svo litlausan, sem frekast var unt
meira að segja hið margeftirþráða
»sjá!fstæðis-flokks«-nafn var bann-
sungið sem of »sjálstætt«. — »Listi
borgaraflokksins« hefir þótt fsmeygi-
legra og líklegra til fylgis — jafn-
vel sumum mönnum listans var
talið það lil giidis, að þeir væru
^itan flokka — eða öðruvísi var
ekki hægt að skilja ummælin um
þá bæði sl. vetur og nú. Alt þetta
sýnir mjög vel að orð Stþ. Q. sann-
ast, vígtennur flokksins eru brotn-
|h X* n ■■ í Fnjóskadal fæst leigð til
Ornin |IjfPj| ^búðar frá n.k. fardögum.
JUIUIII UUlII Sala getur komið til mála.
Semja ber við undirritaðann.
9. janúar 1930.
Þórhallur Guðmundsson, Dæli
ar úr honum, og það svo mjög,
að hann treystir sér ekki einu sinni
til að koma fram undir »sjálfstæð-
is«-nafninu. Pegar til átakanna kem-
ur, verður hann að grípa til manna,
sem hreinskilnislega afneita flokkn-
um. Pað að C-llstamenn nú unnu
eitt sæti í bæjarstjórn frá Jafnaðar-
mönnum, breytir engu í þessari
staðreynd.
Þegar á flokk jafnaðarmanna er
lítið hér í bænum, þá verður því
ekki neitað, að útkoman er fremur
ömurleg fyrir hann. Lög, sem færa
aldur kjósenda niður í 21 ár í stað-
inn fyrir 25 áður, eru nýgengin í
gildi, en í fyrsta sinn sem þessi
nýja viðbót kjósenda, æskulýðurinn,
notar kosningarrétt sinn, kemur það
fyrir að jafnaðarmenn tapa 2 sæt-
um af 5, sem þeir áttui bæjarstjórn.
Að öllu athuguðu virðist þetía í
raun og vera óeðlileg afleiðing, því
að flestir búast jafnan við, að ein-
mitt æskulýðurinn freistist til að
fylkja sér undir merki þeirra, sem
lengst ganga og mestum breyting-
um vilja af stað' koma.
1 þetta sinn hefir þessi regla
brugðist (ef hér í raun réttri er um
nokkra reglu 'að ræða). Hvernig
sem því nú víkur við, þá virðist
full ástæða til að draga þá ályktun
af þessari kosningu, að jarðvegur-
inn sé hér harðla lítill fyrir öfga-
kenningar hinna æstustu jafnaðar-
manna, eða þeirra, sem kenna sig við
kommunistastefnuna. En sem kunn-
ugt er hefir borið mest á þeirri
stefnu meðal foringjanna hér f bæ
undanfarið, og við skipun manna
á lista þeirra jafnaðarmanna, var
einmitt sú stefnan allmjög sett á
oddinn. Jafnframt var hafin all hörð
árás á Framsókn.
Eins og kunnugt er, geta Fram-
sóknarmenn í mörgum málum átt
samleið með þeim mönnum jafnað-
armannaflokksins, eða Alþýðuflokks-
ins, sem starfa að umbótum á nú-
verandi þjóðfélagsskipulagi, þótt
ágreini um ýmislegt það, sem lagt
er til grundvallar. —
Afstaða Framsóknar til Alþýðu-
flokksins stendur því óbreytt, þrátt
fyrir árásir kommunista. Með þeim
á Framsóknarflokkurinn enga sam-
leið, og hefir aldrei átt. — Það eru
viðreisnar og umbótamennirnir inn-
an Alþýðuflokksins og engir aðrir,
sem koma til greina í samstarfi á
milli þessara tveggja flokka.
Hinum ætti af reynslunni að geta
skilist, að það er á umbótunum en
ekki á æsingum, sem framtíðarvel-
ferð alþýðunnar byggist, og að þeir
sem í raun og sannleika vilja efla
velgengni hennar, verða að vinna
saman, í stað þess að sundra kröft-
unurn með æsingum og staðlausum
árásum, því alt slíkt hlýtur að valda
klofningi og tefja fyrir framförunum.
f þetta sinn hefir dómur kjósenda
karlm og drg. seljast með
10% afslœtti
fyrst um sinn.
Páll Sigurgeirsson.
rteknir. Ennfremur gerðir fjöl-
breyttir uppdrættir í svefn-
herbergis- og eldhúspuntu-
handklæði. ODOAGÚTU 11 (niöri).
í HAUST var mér dreginn svart-
ur lambhrútur með mínu marki:
Sneiðrifað aftan hægra og tvístfft
aftan vinstra. — Lamd þetta á ég
ekki og getur réttur eigandi vitjað
andvirðisins til mín og greitt áfall-
inn kostnað.
Kálfborgará, 10. desember 1929.
Elfsabet Helgadóttir.
Obels
munntóbak
er best.
fallið — og jafnaðarmenn hér í
bænum hafa orðið að kaupa reynslu
sína dýru verði.
------o------
Esjð kom hingað á mánudagskvöld-
ið og hafði tafist mikið vegna íllviðris,
einkum á Skagafirði. Héðan fór hún
ekki fyr en f gærmorgun vegna dimm-
viðris. Með henni tóku sér far héðan
þingmennirnir Ingólfur Bjarnason og
Erlingur Friðjónsson. Ennfremur Þór-
ólfur Sigurðsson í Baldursheimi o. fl.
Snorri Siglússon kennari kom með
Esju á mánudaginn.
«Norðlíngur« tilkynti úrslit bæjarstjórn-
arkosningarinnar hér, hvað A-listann
snerti, áður en kosningin fór fram. Hann
sagði, að listinn kæmi tveimur að og
fleiri ekki. Það skakkaði um einn.
Leiðrétting kemur í næsta blaði Norð-
lings,
Ritstjórar:
Ingimar Eydal.
Gilsbakkaveg 6.
Friðrik Ásmundsson Brekkan.
Aðalstræti 15.
Prentamiðja Odda BjBnuuonar.