Dagur - 20.03.1934, Blaðsíða 1

D AGUR
kemur út á þriðjudögum,
fimmtudögum og laugar-
iögum. Kostar kr. 9.00 árg.
Gjaldkeri: Árni Jóhanns-
son í Kaupfél. Eyfirðinga.
Gjalddagi fyrir 1. júlí.
.XVII
. ár. |
Akureyri 20. marz 1934.
Afgreiðslan
er hjá JÖNI Þ. ÞÖR.
Norðurgötu 3. Talsími 112.
Uppsögn, bundin við ára-
mót, sé komin til af-
greiðslumanns fyrir 1. des.
Innlendar fréttir
Föstudag-inn 9. þ. m. skipaði
ráðuneytið menn þá, er eiga að
taka sæti í gjaldeyrisnefndinni,
samkvæmt hinum nýju bráða-
birgðalögum um gjaldeyrisleyfi
og innflutning.
Nefndina skipa L. Kaaber
bankastjóri, af hálfu Landsbank-
ans, og er hann formaður nefnd-
arinnar; Jón Baldvinsson, banka-
stjóri af hálfu útvegsbankans,
Björn ólafsson, heildsali, Kjartan
ólafsson, bæjarfulltrúi í Hafnar-
firði og Hannes Jónsson, alþm. á
Hvammstanga; allir skipaðir af
ríkisstjórninni. Áttu fjórir hinir
fyrstnefndu sæti í innflutnings-
nefndinni, en Hannesi Jónssyni
hefir verið bætt við.
Það er vert að athuga, að með
skipun þessarar nefndar er ger-
samlega gengið framhjá sam-
vinnufélögunum, er engan full-
trúa eíga í nefndinni.
Prófkosningí Skagafirdi
hefir fram farið meðal Fram-
sóknarflokksins. Voru kosnir þeir
séra Sigfús Jónsson, kaupfélags-
stjóri á Sauðárkróki og Stein-
grímur Steinþórsson, skólastjóri
á Hólum. Verða þeir þá sennilega
í kjöri fyrir flokkinn á komandi
sumri.
Embœttismenn.
Páll Kolka, læknir í Vestmanna-
eyjum hefir fengið veitingu fyr-
ir Blönduóslæknishéraði. — Jón
Pálsson, dýralæknir, hefir verið
skipaður dýralæknir í Sunnlend-
ingafjórðungi.
Þessir prestar hafa fengið
Jausn í náð og með eftirlaunum:
séra Runólfur Magnús Jónsson,
prestur að Stað í Aðalvík vestra;
séra Árni Þórarinsson, prestur að
Miklaholti og séra Pálmi Þór-
oddsson, prestur að Hofsós.
Flokksfundur Framsóknar-
manna i Suður-Múlasýslu.
(Frh.).
Á fundi í Framsóknarfélagi
Geithellnahrepps voru þessar á-
lyktanir samþykktar með sam-
hljóða atkvæðum allra fundar-
manna:
»Fundurinn lítur svo á, að
brottvikning þeirra Jóns Jónsson-
ar og Hannesar Jónssonar, úr
Framsóknarflokknum, hafi verið
óhjákvæmileg, og lýsir ánægju
sinni yfir aðgerðum miöstjórnar-
innar í því máli.
Fundui'inn lítur svo á, að stofn-
un hins nýja Bændaílokks sé að-
eins gerð til liðveizlu við andstæð-
inga bænda við næstu kosningar,
án þess hinsvegar að flokkurinn
hafi nokkur þau áhugamál á
stefnuskrá sinni, er Framsóknar-
flokkurinn eigi berst fyrir, og
væntir því fundurinn þess, að
kjósendur kjördæmisins skipi sér
fast saman til fylgis við Fram-
sóknarflokkinn við næstu kosn-
ingar.
Jafnframt og fundurinn telur
sanngjarnt, að einstaklingar inn-
an hvers sveitafélags fái að sitja
fyrir þeirri vegavinnu, sem unnin
er innsveitis í hverjum hreppi,
telur hann órýmilegt, að kaup
þeirra sé iægra, en þeirra manna,
sem til vegavinnu eru ráðnir úr
verklýðsfélögum.
Fundurinn telur bráðnauðsyn-
legt að vinna fast að því, að sem
Flokksþing
Framsóknar
hófst á sunnudaginn í Reykjavík
og voru þar á annað hundrað full-
trúa og voru þó margir ókomnir
héðan af Norðurlandi. — Héðan
af Akureyri fóru 5 með fulltrúa-
umboð: Þorsteinn M. Jónsson,
Ingimar Eydal, Vilhjálmur Þór,
Árni Jóhannsson og Karl Ingj-
aldsson. Úr Suður-Þingeyjarsýslu
hafði »Dagur« spurnir af þessum
fulltrúum: Sigurði Jónssyni, Arn-
arvatni, Sigurði Bjarklind, kaup-
félagsstjóra, Þórólfi Sigurðssyni,
Baldursheimi, Birni Sigtryggs-
syni, Brún, Jóni Sigurðssyni,
Yztafelli. úr Norður-Þingeyjar-
sýslu spurði Dagur þessa: Har-
ald Ásmundsson og Björn Har-
aldsson, feðga frá Austurgörðum,
Kelduhverfi; Þorstein Þorsteins-
son, Daðastöðum í Núpasveit;
Helga Kristjánsson, Leirhöfn á
Sléttu; *Baldur öxdal, Austara-
Landi í Axarfirði. En hálfu fleiri
munu hafa farið úr Þingeyjar-
sýslunum báðum. Héðan úr Eyja-
firði vissum vér um alþingis-
mennina báða, Einar Árnason og
Bernharð Stefánsson; ennfremur
Jón Melstað og Jósef Thorlacius.
bezt skipulag fáist á afurðasölu
bænda innanlands, og lítur þann-
ig á það mál, að einmitt með sam-
vinnu við Alþýðuflokkinn megi
ná sem beztum árangri í því með
hagsmuni kaupenda og seljenda
fyrir augum, — með breyttu og
bættu sölufyrirkomulagk.
# * *
1. »Fundur Framsóknarfélags
í Norðfjarðarhreppi gerði svo-
felldar ályktanir:
»Fundurinn telur áð brottvikn-
ing Jóns Jónssonar og Hannesar
Jónssonar úr Framsóknarflokkn-
um hafi verið óhjákvæmileg,
vegna framkomu þeirra á undan-
förnum þingum og lýsir fullu
trausti á miðstjórn flokksins fyr-
ir röggsamlega meðferð á því
máli«.
2. »Fundurinn lítur svo á, að
tilraun Tryggva Þórhallssonar og
félaga hans til myndunar nýs
flokks stefni einvörðungu í þá átt
að stuðla að því, að íhaldið nái
hreinum meirihluta við næstu
kosningar og skorar nú alvarlega
á alla Framsóknarmenn að standa
óskiftir saman við kosningarnar«.
Hljómleikar
Gunnars Pálssonar
í Nýja Bíó 13. og 15. marz.
Ef Gunnar Pálsson væri venju-
legur viðvaningssöngvari, mundi
vera nægilegt að gefa honum hrós
í hástigum nokkurra lýsingar-
orða, og láta þar við sitja. En
nú má það vera öllum ljóst, að
hér er á ferðinni maður, sem var-
ið hefir miklum tíma og orku í
markvissa þjálfun raddar sinnar,
og öðlast alveg sjaldgæfa tekniska
kunnáttu, á okkar mælikvarða.
Það sæmir þess vegna ekki annað,
en að reyna að gera honum eins
ítarleg skil í umsögn, og efni til
standa.
Gunnar Pálsson hefir mjög há-
an, ljósan tenór. Legan er óþving-
uð og náttúrleg, og tónhæfnin al-
veg óbrigðul. Röddin er svo ein-
ræmd (egal), að auðsætt er, að
söngvarinn hefir lagt á það at-
riði alveg sérstaka, ráðna áherzlu
við námið, og er það að vísu mjög
mikilsverður kostur, en getur þó,
á hinn bóginn, valdið nokkrum
takmörkunum, og kem eg að því
seinna. Framkoman er góð, og
söngafrekið mjög skilmerkilegt.
En þó er kannske jafnvsegi og
prek stærstu kostir hans. Enda
Þriðjudagskvöld kl 9.
HEFNDIN.
— Síðari hluti. —
Hljóm- og talmynd i io þáttum.
HARRY CAREY og ROBERI BOSWORTH.
Sagamore hefnir sín og
yfirvinnur Magua.
Pessi hluti er meira
spennandi og fjölbreytt-
ari að efni.
eru þeir tveir eiginleikar nauð-
synlegastir allra fyrir söngvara á
konsertpalli, — þessu langsamleg-
ast torveldasta sviði innan allrar
söng- og leiklistar. Því þar sem
leikarar og óperusöngvarar geta
stuðzt við óslitið bylgjufall frá-
sagnarinnar, þá hefir konsert-
söngvarinn ekkert í höndum nxsma
sundurleit slitur, litlar smásögur,
sem oftast hanga saman á blá-
þræði einum. Og Guð hjálpi þeim
söngvara, sem fer með slíkt hía-
lín upp á konsertpall, án þreks og
jafnvægis. Það er einmitt skortur
á þessum tveim eiginleikum, sem
er þess valdandi, að almenningur
sækir konserta flestra söngvara
okkar með sama hugarfari, og
væri þeir að spila í happdrætti:
Kannske trumbar allt saman, —
en hugsast getur nú að honum
takist upp!
En þó þessir kostir séu til stað-
ar, og raddbragð þar að auki, þá
þarf þó fleira með, ef vel á að
vera, til að blása lífi og lit í hin
sundurlausu dragaslitur konsert-
verkefnanna. Það þarf óendanlega
hugkvæmni í notkun hinna smá-
gervustu möskva ljóðs og lags,
það þarf ákveðna »individuella«
skaphöfn, það þarf háa, þroskaða
músikmenningu, og það þarf loks
heita og algerða innhyggð í verk-
efnið. Nú munu menn segja, að
ósanngjarnt sé að krefjast þessa
alls af Gunnari, og má vera, að
svo sé, en þó finnst mér, sem hver
alvarleg konsertumgetning verði
að styðjast við markmið, og við
þessi markmið ein, sé hún ekki
falsanir tómar. En séð frá þess-
um viðhorfum, finnst mér Gunn-
ar aðailega þetta á bresta: Hann