Dagur - 20.03.1934, Blaðsíða 2

84
DAGUR
30 tb!..
er mjög ópersónulegur söngvari.
Honum verður ekki matur úr
textum. Að vísu fer hann sæmi-
lega lýtaiaust með þá, en þeir eru
honum ekkert hjálparmeðal. Lit-
brigða gætir mjög lítið. Tóninn
skortir á í fprskju og sveigjanleik
(Elastieitet), og honum virðast
vera reistar nokkuð rararaar
skorður, og gerir það hann ó-
frjálsari og ófrjórri, og alla inn-
hyggð erfiðari. Eg gæti hugsað
mér, að þetta kæmi að nokkuð
miklu ieyti af einbeittni þeirri,
sem ég gat um hér að framan, að
söngvarinn htfði lagt á Ega’.lcet
við tónmyndunina.
Ef ganga skyldi út frá að hann
hefði nú náð fullum þroska, og
þetta væri hans fasta, endanlega
form, mætti í fáum orjðum skil-
greina hann, sem söngmann, á
þessa leið:
Hann er raddmaður ágætur, á-
byggilegur og skilmerkilegur til
afreka, og ákjósanlegur tekniskur
verkefnakynnari. Públíkum hans
mætti ætíð vera öruggt um hann,
og liði alltaf vel hjá honum. En
hinn svala unaðshroll ofan eftir
bakinu, þetta örugga aðalsmerki
hinnar hæstu lífsnautnar, mundi
Daoðir upprísa.
Hið merka danska blað, »Poli-
tiken», hermir eftir fregnritara
sínum í Helsingfors, að prófes-
sor Smirnoff, hinn frægi formað-
ur læknavísindastofnunarinnar í
Moskva, hafi ásamt aðstoðar-
manni sínum, prófessor Cohn,
gert stórvæga læknisfræðilega
uppgötvun. — Smirnoff hefir ein-
beint rannsóknum sínum að starfi
mannshjartans og bent á, að það
sé það líffærið, sem menn viti
minnst um, svo mikilvægt sem
það er. Hefir hann um langt skeið
gert tilraunir á hundum og kött-
um, og þær virzt leiða í ljós, að
hjörtu, sem stanza við skyndilega
vöðvalömun, hvort heldur sem er
að kenna hræðslu, eða áhrifum
rafmagnsstraums, megi aftur fá
til eðlilegrar starfsemi.
Fyrir nokkru fékk pi-ófessor
Smirnoff leyfi til þess að gera til-
raunir sínar á mönnum. Fyrst
reyndi hann við verkamann, er
beðið hafði bana af rafmagns-
straumi og tókst að lífga hann.
En mánudaginn 26. febrúar leysti
Smirnoff það afrek af hendi, sem
telja má algjörlega einstætt í sögu
Iæknisfræðinnar.
Maður nokkur datt á stræti og
stóð ekki upp aftur. Læknir var
sóttur, og sannfærðist um, að
maðurinn væri þegar dauður,
og að banameinið væri vafalaust
hjartalömun.
Datt honum í hug að láta aka
líkinu á tilraunastofu Smirnoffs.
Var það þegar lagt á skurðar-
borðið.
Prófessorarnir Smirnoff og
Cohn skáru nú til hjartans, og
leiddu rafmagnsþræði að hjarta-
vöðvunum, um leið og þeir
spýttu örvunarmeðali, er Smir-
jioff hefir fundið, inn í æðar hins
það ekki þurfa að vænta sér frá
honum.
En nú er Gunnar ennþá ungur
maðu)’, fullur af áhuga og dugn-
aði, svo ástæðulaust er annað en
vænta sér af honum mikilla fram-
fara og aukins þroska.
Kona hans lék undir, sympate-
tiskt og nærgætið, en fjarska
voru »prentvillurnar« margar!
Aðsókn var sæmileg, þó betri
hefði mátt vera, og fólk mjog
þaklátt. —
Gunnar Pálsson er nú á förum
héðan úr bænum. Hann hefir ver-
ið einhver mesti máttarstólpi í
sönglífi bæjarins undanfarin ár,
og fjöldi söngfólks hér hefir not-
ið kennslu hans, beint og óbeint.
Eg veit eg tala fyrir munn
allra músikvina bæjarins, þegar
eg flyt honum alúðarþakkir fyrir
mikið og ósérplægt starf, fyrir
kenjalausa samvinnu og framúr-
skarandi prúðmensku. Og eg veit,
aö þó Akureyringar harmi mjög
burtför hans, þá munu þeir gleðj-
ast, ef það mætti verða honum til
frekari þroska og frama.
Akureyri 16. marz 1934.
Stefán Bjarman.
framliðna, en meðal þetta knýr
hjartað til vélgengrar starfsemi,
með aðstoð rafmagnsstraumsins.
Eftir að prófessorarnir höfðu
starfað um stundarfjórðung að
líkinu, tók hjartað að slá. Þeir
tóhu nú rafmagnsþræðina úr sam-
bandi við hjartavöövana, hjartað
liélt áfram af eigin ramleik og
hinn framliðni lauk upp augun-
um. —
Daginn eftir hermir fregnrit-
arinn að hinum »upprisna« hafi
liðið prýðilega og að enginn efi
leiki á því, að hann verði útskrif-
aður þegar skurðurinn sé gróinn.
Smirnoff þykir þá með þessu
hafa sannað álit sitt, að hjarta-
lömún, er stafar af ytri vélgeng-
um áhrifum, þurfi ekki endilega
að leiða til bana, en hann leggur
auðvitað áherzlu á það, að endur-
lífgun verði að fara fram þegar
eftir andlátið, áður en líkaminn
taki að stirðna og blóðið sé
hlaupið frá hjartanu.
Nú hefir Smirnoff fengið skip-
un um að halda áfram tilraunum
sínum í sambandi við rússnesk
sjúkrahús. Hefir verið byggð fyr-
ir hann tilraunastofa í sambandi
við hjartveikrasjúkra hús á Krím.
Tilraunirnar þar eiga aðallega að
beinast að því að lækna skemmd
eða sýkt hjörtu, á grundvelli upp-
götvana Smirnoffs. Er það nokk-
uð annað en það, sem hann hefir
að þessu gert; þar hefir verið að
ræða um hjörtu, sem heilbrigð
hafa verið í sjálfu sér, þótt lam-
azt hafi til dauða af utanaðkom-
andi áhrifum.
Með skipunum nú um helgina fóru
héðan frú Sigurjóna Jakobsdóttir, með
manni sínum Þorsteini M. Jónsssyni
bóksala; fi-ú Hlíðar, Stefán Árnason,
kaupm., Erlingur Friðjónsson, öll til
Reykjavíkur. Til Reykjavíkur og út-
landa fór Vilhjálmur Þór, kaupfélags-
stjóri, með GoðafosBÍ.
K. E. A.s^^f
|eð síðustu skipsferðum fengum við
mjög miklar birgðir af
emailleruðum vörum

svo sem:
Poiíum, skálum, fötum, diskum,
könnum. kötlum o. ;/.
^ Emailleraðcir vörur fást hvergi betri né ódýrari. ^
| Kaupfélag Eyfirðinga, |>
Járn- og Olervörudeild.
Niðurl.
Með hliðsjón af þessum atburð-
um, þarf auðvitað engum að koma
á óvart, þó að stigamennirnir
haldi áfram hlutverki sínu og til-
kynni, að þeir muni hafa fram-
bjóðendur í kjördæmum landsins
við næstu kosningar til Alþingis,
er fram fara á komandi sumri.
En hitt verður eflaust mörgum
fyrir, að velta málefninu rækilega
fyrir sér, og spyrja þvínæst, bæði
sjálfa sig og aðra, nokkurra
spurninga. Og strax við fljóta yf-
irsýn verður ljóst hvert getur
stefnt. Þegar atkvæði frá kjós-
endum, sem áður hafa óklofið og
að verðugu hyllt Framsóknar-
flokkinn, skiftast á milli fram-
bjóðenda hans og frambjóðenda
stigamannaflokksins, sem flekað
geta hina reikulli kjósendur, verð-
ur gefin staðreynd, að frambjóð-
endur íhaldsklíkunnar í landinu
fá hæsta atkvæðatölu og vinna
kjördæmin hvert af öðru.
Og hvað er það þá sem hinir póli-
tísku stigamienn verða valdir að?
Því er fljótsvarað. Þeir hjálpa í-
haldinu til að ná á hægan hátt
öllum æðstu völdum meðal þjóðar-
innar. Hjálpa íhaldinu, sem arð-
rænt hefir þjóðina meira og
minna og þar með skapað flokk
ofbeldismanna. Hjálpa íhaldinu,
sem enga skóla og enga sanna
menningu vill hafa. Og hver er
meiri stigamennska en það, að
hjálpa þessu íhaldi til að fá að
ialda áfram eyðileggingum sínum
og æfa skrílvikur þess á milli?
Hver er meiri stigamennska en
það, að bægja öllum beztu mönn-
um þjóðarinnar frá völdum? Eg
spyr. Svari þeir, sem þykjast
geta það. En þetta er nú það, sem
stigamennirnir geta gert, og orð-
ið með því beinlínis valdir að
þjóðar-ógæfu. Þess vegna um
fram allt, þið kjósendur: svarið
stigamönnunum með fyrirlitningu
og greiðið þeim ekki eitt einasta
atkvæði við næstu alþingiskosn-
ingar.
Æska í íslenzkum sveitum! —
Hverja vilt þú gera að æðstu
varðmönnum þjóðarinnar, um
næstu alþingiskosningar ? Þá
menn, sem drengilegast hafa bar-
izt fyrir viðreisn sveitanna og
mestu og beztu afrekað til þjóðar-
heilla? Eða hyggst þú að stuðla
til þess, ásamt stigamönnunum,
að íhaldið nái yfirtökunum? Það,
sem gert verður nú við alþingis-
kosningarnar á komandi sumri,
veldur straumhvörfum, meira en
áður hefir þekkst, hvort sem það
verður á verri eða betri veginn.
Þctta er alvarlegt umhugsunar-
efni. Æska sveitanna er liðsterk.
Hvað vill hún? Hvort vill hún
nú launa það, sem fyrir hana hef-
ir verið gert, vel eða illa? Hefir
hún þrek til að horfa í svika-
skuggsjána og vit til að draga
réttar ályktanir af því, sem þar
ber fyrir augu? Skynja hið gín-
andi hengiflug smánar, sem svik
fimm-menninganna hefir leitt
þjóðina fram á.
Það er ekki ný bóla, að menn
veljist til sundrungarstarfa. Og
það eru alla jafna ómerkilegir
snápar. En þegar mætir og mikil-
hæfir menn gera sér leik að því,
aö svíkja eigin lífsstefnur, svikja
allt það bezta og göfugasta sem
þeir hafa áður þekkt, þá fer að
verða uggvænt um þjóðarmenn-
ingu. Fyrir því verður það nú
grátleg sjón, að sjá hin fimm, ó-
þægu, rosknu börn, ganga jafn
bíræfið og hiklaust til liðsemdar
við hina holétnu blóðsugu-stétt,
og raun er á orðin.
Sigurður Kristinn Harpann.
Gestir í bxnum, er komu með síðustu
skipum, eru m. a. og auk þeirra, er
taldir hafa verið: Guðbrandur ísberg,
sýslumaður Húnvetninga.; frá Steinunn
Jósefsdóttir frá Hnjúki í Vatnsdal og
dóttir hennar, Guðrún; Höskuldur
Baldvinsson, rafvirkjunarfræðingur, í
rafvirkjunarerindum til Ólafsfjarðar.
Ritstjóri: Ingimar Eydal.
Fréttaritstjóri:
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
Prentsnliðja Odds Björnssonar.