Dagur - 23.06.1934, Blaðsíða 1
kemur út á þriðjudögum,
fimmtudögum og laugar-
iögum. Kostar kr. 9.00 árg.
Gjaldkeri: Árni Jóhanns-
son í Kaupfél. Eyfirðinga.
Gjalddagi fyrir 1. júlí.
Afgreiðslan
er hjá JÖNI Þ. ÞÖR.
Norðurgötu3. Talsími 112.
Uppsögn, bundin við ára-
mót, sé komin til af-
greiðslumanns fyrir 1. des.
XVII.
ár. 1 Akureyri 23. júní 1934.
70. tbl.
Kosningaskrifstofa pramsðknarflokksins er i Skjaldborg, SÍIDÍ124.
Vitnisburður JÓOS PollÓkSSOhðl.
Árið 1908 ritaði foringi íhalds-
flokksins, Jón Þorláksson, grein í
Lögréttu, þar sem hann lýsti
snilldarlega starfsaðferðum í-
haldsmanna á öllum tímum og í
öllum löndum og þá . jafnframt
stefnu síns eigin flokks, íhalds-
flokksins, sem nú gengur undir
nafninu »Sjálfstæðisflokkur».
•J. Þ. lætur svo um mælt:
»Það eru venjulega hinir efn-
aðri borgarar í hverju þjóbfélagi,
sem fylla íhaldsflokkinn. Þeir cru
ánægðir mcð sinn hag, og finna
þess vegna ekki að þörf sé breyt-
inga eða bóta á hag þjóóarinnar
og vilja ekki láta heimta af sér
skatta í því skyni.
Framfara- og umbótaflokkana
skipa aftur á móti þeir eflialitlu
sem finna, að þjóðfélagið þarf að
gera margt og mikið til að bæta
lífsskilyrði alþýðunnar; sömu
stefnu fylgja og þeir meðal efn-
aðri manna, sem einblína ekki á
eigin pyngju, heldur hafa hag
þjóðarinnar í heild sinni fyrir
augum.
Ihaldsmenn semja í öllum lönd-
um stefnuskrár sínar þannig, að
þær gangi sem bezt í augu al-
mennings, því aö á því veltur
fylgið. Þess vegna segja þeir
ekki:
Við viljum enga nýja vegi, ekki
talsíma, ckki járnbrautir, ekki
hafnir, kæTum okkur ekki um al-
þýðuskóla o. s. frv.; ef þeir segðu
þetta, fengju þeir sem sé lítið
fylgi. Þeir segja sem svo: Við
viljum fara sparlega með landsfé,
við viljum styðja gætilega fjár-
málastjórn, viö viljum elcki
hleypa okhur í skuldir. Þeir vita
það ofur vel, að ef þeir geta pass-
að að þjóðin komist ekki í lands-
sjóðinn, þá fær þjóðin hvorki al-
þýðuskóla, jámbrcmtir, hafnir,
eða annað slikt, sem hún telur sig
þurfa, en þeir, íhaldsmennirnir,
halda að hún geti án verið.
Þetta er eyrnamark reglulegs
afturhaldsflokks,hverju nafni sem
hann kýs að nefna sig, vantrú,
á landinu, að það svari arði, ef
synir þess vilja kosta upp á að
hlynna að því, og vantrú á þjóð-
inni, að hún sé fær um að nota
þær lyftistengur á leiðinni til
hagsældar og sjálfstæðis, sem afl-
mestar hafa reynzt annarsstað-
ar....«
Hér á landi hefir Framsóknar-
flokkurinn barizt á móti þeirri í-
haldsstefnu, sem J. Þ. lýsir svo
aðdáunarlega vel í framangreind-
um línum. í hverri setningu hittir
J, Þ. naglann beint á höfuðið. —
Efnuðu mennirnir í flokki J. Þ,.,
íhaldsflokknum, hafa jafnan stað-
ið á móti almennum umbótum
Framsóknarmanna í nafni sparn-
aðar og gætilegrar fjármála-
stjórnar. Flokksmenn J.Þ.,íhalds-
mennirnir, segjast ekki vilja
hleypa þjóðinni eða sér í skuldir;
samt safna þeir til 26 milj. kr.
ríkisskulda á 10 árum og meira
en helmingur þess eru eyðslu- og
óhófsskuldir. Jafnframt sóa
flokksmenn J. Þ. 32 milj. af fé
bankanna, sem leiðir til enn
hækkandi ríkisskulda, aukinnar
vaxtabyrði ríkissjóðsins og okur-
vaxta fyrir skilamenn landsins. Á
sama tíma og flokksmenn J. Þ.,
íhaldsmenn, prédika sparnað á fé
til almennra umbóta og berja sér
á brjóst yfir of mikilli skulda-
söfnun, safna þeir á 4 árum ein-
staklingsskuldum erlendis, að
upphæð 15 miljónir kr. ofan á
það, sem fyrir var. íhaldsmenn
vilja engar hömlur á innflutningi
óþarfavarnings, en það þýðir
sama og óhagstæðan greiðslu-
jöfnuð og sívaxandi skuldir við
útlönd.
Allt það fé, sem Framsóknar-
flokkurinn varði á árunum 1928
—1931 til hinna stórfelldustu um-
bóta, sem nokkru sinni hafa gerð-
ar verið hér á landi, nefna íhalds-
menn eyðslufé. Þeir eru t. d. á
móti alþýðuskólunum, eins og Jón
Þorl. tekur fram, og óska að þeim
yrði sökt í sjó, eins og einn í-
haldsmaður komst að orði á
Húsavíkurfundinum í vor. Van-
trú á landið og vantrú á þjóðina
er eyrnamark flokksins, eins og
J. Þ. segir. Allt ber að sama
brunni: Hverju nafni sem íhalds-
flokkur nefnir sig, jafnvel þó að
hann kalli sig »sjálfstæðisflokk«,
þá stendur'vitnisburður Jóns Þor-
lákssonar algerlega óhaggaður
enn þann dag í dag og á morgun
líka, þ. 24. júní, sjálfan kosninga-
daginn.
Þetta skulu kjósendur hafa
hugfast, þegar ’ þeir ganga að
kjörborðinu á morgun. Jón Þorl.
hefir lýst innræti og starfsað-
ferðum ihaldsflokksins laukrétt.
C ' 1 1 Komið ík kosnin^asknfstofuna i Skjaldborg. Opin kl.
rramSOKnarmenn \ 4.IO * dag og allan daginn á morgun.
Réliudans, tækiíærisstefna
Kommúnistaflokkurinn hefir
sett á fót athugunarstöð, þar
sem rannsakaður er og mæld-
ur út pólitískur ferill hvers fé-
laga. Á þenna hátt er félögunum
skift í tvennt, réttlínumenn og
tækifærissinna. Hinir fyrtöldu
eru ástmegir og verndarar verka-
lýðsins og dansa eftir réttri línu,
hinir síðartöldu eru fjandmenn
síns eigin flokks og verkalýðsins,
skaðræðisgripir, sem reka klíku-
starf innan flokksins. Þessa
fanta er smátt og smátt verið að
reka úr flokknum og hreinsa á
þann hátt hismið frá hveitinu.
Aðrir eru settir á biðlista og
þannig gefinn kostur á að bæta
ráð sitt, snúa frá villu sins vegar,
hætta að grípa tækifærin, leggja
nið,ur klíkustarfið, en slást aftur í
för með hinum eftir »réttu lín-
unni«. Allur þessi útreikningur á
»réttu línunni« kvað vera afar
torveldur og torskilinn, en þó
sk j átlast reikningsmeisturunum
aldrei. Þeir eru alveg óskeikulir
eins og páfinn'í Rómaborg í aug-
um sanntrúaðra katólskra manna.
Þar tjáir ekki að deila við dómar-
ann, og þeir, sem stigið hafa út
af »réttu línunni«, villzt á eyði-
mörk tækifæranna eða ráfað inn
í myrkur klíkustarfsins, eiga að-
eins tvo kosti fyrir höndum: ann-
aðhvort að vera reknir úr flokkn-
um, út í hin yztu myrkur, eða
ganga í sekk og ösku, iðrast
synda sinna og játa þær og gang-
ast skilyrðislaust undir aga
flokksins, beygðir og bljúgir.
Þetta er nú frjálsræðið sem
ríkir í flokki Kommúnista, vernd-
ara verkalýðsins eins og þeir
kalla sig.
Mestöll orka Kommúnista-
flokksins gengur í það að reikna
út réttlínumenn og klíkufúsa
tækifærissinna. »Félagi« Einar
Olgeirsson er margyfirlýstur
klíkumaður og tækifærissinni. —
Verklýðsblaðið hefir hvað eftir
annað stimplað hann sem flokks-
svikara og skaðræðismann. Þrátt
fyrir þetta býður Kommúnista-
flokkurinn verkalýðnum á Akur-
eyri að kjósa þenna mann á þing.
Hér gerast ýms undarleg fyrir-
brigði. Ráðandi menn í Komm-
únistaflokknum hamra á því, að
E. O. sé flokknum skaðlegur
vegna tækifærisstefnu, sáttfýsi
og klíkuskapar. Þenna sáttfúsa
tækifærissinna og klíkumann
býður svo flokkurinn fram á Ak-
ureyri, en í málgagni kommún-
ista í Reykjavík eru kjósendur
minntir á, að þeir þeir eigi ekki
og séu ekki að kjósa tækifæris-
sinnan E. O., heldur séu þeir að
kjósa flokkinn. Ráðandi komm-
únistar í Reykjavík sjá ekki ann-
að fært en að vara menn við E.
O., frambjóðanda flokksins á
þenna fína hátt. Kjósið ekki
manninn, heldur flokkinn, segja
þeir. Ráðamenn flokksins hér á
Akureyri vara og ákaft við tæki-
færissinnum, en samt skora sömu
menn á allan almenning að kjósa
tækifærissinnann, »félaga« Einar
Olgeirsson, og þeir festa þessar
áskoranir upp á torgum og gatna-
mótum. Allur þessi tvískinnung-
ur, allar þessar mótsagnir og
þversagnir í liði kommúnista,
trufla og rugla verkalýðinn og
koma þeirri hugmynd inn hjá
hinum gætnari og skynsamari
mönnum, að foringjar kommún-
ista séu á einhvern hátt geggjað-
ir menn, sem sjálfir viti ekki sitt
rjúkandi ráð. Og þeim er mikil