Dagur - 30.06.1934, Síða 1

D AGUR
kemur út á þriðjudögum,
fimmtudögum og laugar-
iögum. Kostar kr. 9.00 árg.
Gjaldkeri: Árni Jóhanns-
son f Kaupfél. Eyfirðinga.
Gjalddagi fyrir 1. júlí.
XVII
. ár. |
Akureyri 30. júní 1934.
Kosningaúrslit.
Afgreiðslan
er hjá JÖNI Þ. ÞÓK.
Norðurgötu3. Talsími 112.
Uppsögn, bundin við ára-
mót, sé komin til af-
greiðslumanns fyrir 1. des.
73. tbl.
Eyj afj arð arsýsla:
Kosningu hlutu Bcrnliarð Ste-
fhnsson (F.) meö 1319 atkv. og
Einar Árnason (F.) meö 1251 at-
kv. Garðar Þorsteinsson (S.)
fékk 917 atkv., Einar G. Jónas-
son (S.) 905 atkv.,, Stefán Ste-
fánsson (B.) 348 atkv., Pétur E.
Stefánsson (B.) 301 atkv., Baröi
Guðmundsson (A.) 371 atkv.,
Halldór Friðjónsson (A.) 303 at-
kv., Gunnar Jóhannsson (K.) 262
atkv. og Þóroddur Guömundsson
(K.) 237 atkv.
Af framangreindum atkvæöum
féllu á A-listann 30 atkv., B-list-
ann 3, C-listann 15, D-listann 15
og E-listann 37 atkv.
Barðastrandarsýsla:
Bergm Jónsson (F.) var. kos-
inn meö 508 atkv., Jónas Magn-
ússon (S.) fékk 266 atkv., Sig-
urður Einarsson (A.) 292 atkv.,
Hákon Kristófersson (B.) 140 at-
kv., Hallgrímur Hallgrímsson
(K.) 70 atkv.
N orður-isafj arðarsýsla:
Jón Auðunn (S.) kosinn meö
780 atkv. Vilmundur Jónsson
(A.) fékk 740 atkv.
Skólaför 1934.
(Framh.)
Svo er stigið á skip og eyjan
kvödd með söng og húrrahrópum.
Kvennaskipið siglir nú beint í
Grænavatn, en karlar til Skútu-
staða. Þar bíður beggja hópanna
ágætur miðdagsverður, sem gerð
eru góð skil, enda er Mývatnssil-
ungurinn lostætur öllum og ekki
sízt slíkum ferðalöngum. f mörg-
um er kuldahrollur, því svalt er á
vatninu, en allt slíkt hverfur
skjótt, er komið er í upphituð hí-
býli að heitum mat. Nú er hafð-
ur hraði á, því í kvöld á að aka
til Húsavíkur. Og að máltíð lok-
inni eru ágætir húsráðendur
kvaddir með kærri þökk og ekið
með flughraða úr hinni sérkenni-
legu og ágætu Mývatnssveit, er
hafði sýnt okkur svo margt ó-
gleymanlegt. Við þeysum upp Mý-
vatnsheiði, niður Reykjadal, út
Aðaldal, dáumst að gróðrinum í
hraununum og hinum ágætu veg-
um, fljúgum fram hjá Indriða á
Fjalli, eygjum Grenjaðarstað og
Hefir þá talning atkvæða fariö
fram í öllum kjördæmum lands-
ins, nema Suður-Þingeyjarsýslu;
þar verður talið í dag, og er eng-
inn í vafa um, aö Jónas Jónsson
nær þar kosningu. Er því vitað
um tölu kjördæmakosinna þing-
manna hvers flokks, og, verður
hún á þessa leið:
Alþýöuflokkurinn 5 þingm.
Bændaflokkurinn 1
Framsóknarflokkurinn 15 —
Sjálfstæðisflokkurinn 16 —:
Utanflokka (Ásg. Ásg). 1 —
Um tölu uppbótarþingsæta
flokkanna verður ekki vitaö meö
vissu, enn sem komið er, en svo i
mikið er þó víst, að Sjálfstæðis-
flokkurinn verður ekki í meiri
hluta á Alþingi.
í næstu blöðum verður nánar
vikið að kosningunum og úrslit-
um þeirra.
Meinleg villa hefir slæðst inn í
»Kosningaúrslit« í síðasta töblbl. 1
Austur-Skaftafellssýslu er Þorbergur
Þórðarson talinn kosinn þingmaður., en
átti auðvitað að vera Þorbergur Þor-
leifsson.
fleiri nafnkunna bæi, er sólin
hellir nú geislum sí'num yfir í
kvöldkyrrðinni, yfir Laxá, lítum
stórbýlið Laxamýri, þar sem Jó-
hann Sigurjónsson skáld sleit
barnsskónum og horfum í áttina
til Guðmundar á Sandi. Og allt-
af er sungið þó nú hafi röddin
tapað tærasta blænum. Og að lok-
um blasir Húsavík við, fögur og
hreinleg með iðgræn túnin milli
fjalls og fjöru. Þar nemum við
staðar kl. 10 y2 að kveldi,
bíða þar okkar opnir armar á-
gætra manna. Ben. Björnsson,
skólastjóri og Egill Þorláksson
kennari taka á móti okkur með
blíðu og rausn. Koma okkar er
undirbúin. Egill les af blaði
hvernig skift skuli hópnum milli
heimilanna til gistingar og hverfa
nú óðum 2 og 4 og 6 í smáhópum
sjónum okkar og innan skamms
stöndum við þar eftir barnlausir
og einmana, en áhyggjulausir
með öllu.
Kvöldið er kyrrt og bjart. —
Börnin þurfa margt að sjá, svo
seint er víða háttað. En vel mun
hafa verið borðað og ágætlega
sofið, því kl. kl. 9/2 morguninn
eftir mæta þau öll spilfrísk og
glöð. Ekið er út á Höfðann og
horft vestur yfir flóann, Flatey
»flýtur« við yfirborð sjávar, en
Grímsey hyllir upp, út í hafs-
auga.
Svo er hleypt af stað aftur inn
í þorpið og lagt upp á hina löngu
Réykjaheiði áleiðis austur í Ax-
arfjörð. Veðriö er ágætt, sólskin
og prýðilegt-skyggni. Ferðin sæk-
ist vel upp brekkurnar. Uppi á
heiðinni er svalt þótt sólin skíni,
en það gerir okkur ekkert til. —
Stanzað er við Sæluhúsmúlann og
skoðaðar rústir hins gamla sælu-
húss. Þar áttu um aldir athvarf
ýmsir ferðalangar, er brutust á-
fram yfir hina löngu heiði og
komu þar kaldir og lúnir í lélegt
heiðarhreysið, er e. t. v. barg þó
lifi þeirra í vetrarhörkunum. —
Gætu rústirnar talað, myndum
við, sem nú þeysum fyrirhafnar-
laust yfir heiðina og í dag stönd-
um þar sem sigurvegarar yfir öll-
um torfærum hennar, hlusta hug-
fangin á söguna, er þær hefðu að
segja. En rústirnar þegja, og við
búum okkur til söguna. En hún
verður ekki skráð hér, — verður
sjálfsagt aldrei skráð. Aftur á
móti hefur nú Þórarinn Björns-
son, Menntaskólakennari, sem
með er í förinni, að sýna okkur
Kelduhverfi, sína ágætu sveit,
upp raust sína og sýnir okkur og
segir margt um fjöll og örnefni,
er nú blasa við til allra hliða.
Og enn er haldið af stað, yfir
urðir og móa og sanda og flög
og hraunhellur. Brátt hallar und-
an, leiðin sækist skjótt og innan
skamms sitjum við föst í mýri
sunnan við Fjallabæinn. Bílum
er ýtt og ekið, en lítið gengur, en
er keðjur eru komnar á hjólin,
rifa þeir sig fram úr mýrinni og
að klukkustund liðinni er allt
komið af stað, og nú brunum við
áfram til Víkingavatns. Þar tek-
ur móðir Þórarins okkur tveim
höndum, hellir í okkur rjóma-
þykkri mjólkinni, en nestistösk-
urnar léttast að mun inni í stofu
og úti á hlaðvarpa.
En eftirvæntingin að sjá sem
fyrst »Ásbyrgi, prýði vors prúða
lands«, er mikil. Þessvegna vilja
nú allir af stað í skyndi. Og þeg-
ar í bílana er komið byrjar söng-
urinn á ný. Veðrið er yndislegt
og nú blasir Kelduhverfið og Ax-
arfjörðurinn við í allri sinni
dýrð, fjöllin blána í fjarska en
Rauðunúpar hylla upp í norð-
austri og endalaust útsýnið til
hafsins. ■
Eftir stundarferð er komið í
Ásbyrgi og ekið inn undir vatn,
gegn um hixln mikla gTÓður. —
Börnin hverfa úr bílunum inn í
skóginn, upp undir bergið og nið-
ur að vatninu. Köll og háreysti
kveða við allsstaðar, því berg-
málið er magnað. Hrifning þeirra
yfir þessari undrafegurð og sér-
kennileik fá engin orð lýst, enda
hygg ég, að þessi stund, er' við
dvöldum í Ásbyrgi þennan fagra
júnídag, muni þeim seint úr
minni líða, og það mun ekki hafa
verið með öllu sársaukalaust fyr-
ir sum þeirra, að slíta sig úr
þessari töfrandi dýrð. Og eftir
að ryfjað haði verið upp
kvæði Einars Ben. um Ásbyrgi
og Sleipni minnst, sem »sporaði
byrgið í svörðinn«, var ekið af
stað austur að Jökulsárbrú. Af
brúnni litum við hið »kolmó-
rauða, ferlega flagð«, ljótasta
fallið á leið okkar, sem búið er
að gera að svörtum sandi ógnar
flæmi allt til sjávar.
Litum við rétt fyrir neðan
brúna hinn forna ferjustað og
létum hugann reika til þess tíma,
sem enn er skamt að baki, er
langar hestalestir komu þramm-
andi yfir Reykjaheiði, frá Húsa-
vík, klyfjaðir nauðsynjum öx-
firðinga, héldu fram á sandinn,
að »Kallvörðunni«. Lestamenn
taka ldyfjar ofan, spretta af reið-
verum, kalla á ferjumann frá
Ferjubakka, flytja allt á smá-
ferju yfir ólgandi, mórauða ið-
una, og leggja svo dauðþreytta
hestana til sunds á eftir. —
Nú brunum við á bílum yfir
brúna.
Og nú skilja leiðir. Kvenfólkið
og Þórarinn halda aftur til gist-
ingar á æskuheimili hans, Vík-
ingavatni, en allir kaflar aðrir
að Skinnastað, sem er skammt
frá ánni.
Þar er okkur tekið tveim hönd-
um af prestinum, séra Páli Þor-
leifssyni. Nú er farið að skoða
sig um, því viðsýnt er og fagurt
á Skinnastað. Og er etinn hafði
verið kvöldverður, var ekið að
skólahúsi öxfirðinga, myndar-
legum heimavistarskóla, sem
stendur umlukt skógkjarri
skammt frá bænum, og sofið þar
um nóttina í bezta gengi. Mjög
hafði verið hlakkað til að sjá
kveldsólina á Skinnastað, sem
mjög er rómuð að fegurð, en haf-
þoka huldi þá sýn.
•— Þá er runninn upp síðasti