Dagur - 27.10.1934, Blaðsíða 2

340
DAGUR
124. tbl.

Matreiðslu- og
bökunarnámskeið
held ég undirrituð írá 1. til 14. nóv. í Nýju heima-
bökuninni, Hafnarstræti 102, kl. 2—7 síðd. daglega.
Sérstök áherzla verður lögð á að kenna
tilbúning ýmiskonar samkvæmisrétta.
Talið við mig sem fyrst.
Sími 173.
Elínborg Finnbogadóttir.

í Sjafnar sápum eru einungis hrein og óblönduð olíu
efni. Notið eingöngu SJAFNAR SÁPUR, þær eru
innlend framleiðsla,
sem stendur fyllilega jafnfætis beztu erlendum sáputegund-
uui. Hvert stykki, sem selt er af Sjafnar sápum, sparar
þjóðinni erlendan gjaldeyri og eykur atvinnu í landinu.
Pað er þegar viðurkennt, að SJAFNAR SÁPAN er bæði
ódýr og drjúg.
Sjafnar handsápur gera húðina mjúka og eru tilbúnar
fyrir hið viðkvæmasta hörund. Hver hyggin húsmóðir,
sem vill fá hreinan og blæfallegan þvott, notar ein-
göngu SJAFNAR PVOTTASÁPU.
n.
söng í Samkomuhúsinu á laugardaginn
var, íslenzk, norsk og sænsk, að endingu
þýzk lög. Röddin er breiður og sér-
lega blæfagur »mezzosopran«, í meg-
inatriðum kominn í verulega gott lægii
Ungfrúin er byrjandi og því auð-
vitað eigi auðvelt að dæma um hvort
fremur ber að þakka góðum kennara
eða fjölþættri skaphöfn það sem veru-
lega vel fór, en á hvorttveggja benti
það sem bezt var túlkað og tjáð eins
og t. d. »Med en Vandlilje«, sem ó-
blandin ánægja var að hlusta á, frá
sjónarmiði söngs og skilnings. Eg
þakka það ekki endilega kennaranum
þótt norsku og sænsku lögin væru
jafnbetur sungin en íslenzku lögin, er
fyrst voru viðfangsefnanna. Fyrsta ís-
lenzka lagið »Vetur«, var mjög ánægju-
lega sungið, en að því loknu hófst
traðk og hófaspark um salinn svo að
þaulvanan söngvara hefði tekið í taug-
arnar, hvað þá heldur byrjanda. Pað
er ófyrirgefanleg ónærgætni, að Ieyfa
áheyrendum að skurka um salinn, hve-
nær sem söngvari hefir Iokið við lag
án þess að komið sé eitthvert það hlé,
er á söngskrána er sett.
Ungfrúnni tekst oft einkar vel að
láta í ljós glettna undirfurðu, eins og
t; d. í tveim fyrstu vísunum í »En
barnsaga*, þær söng hún prýðilega
— og þó sérstaklega fögnuð af fullu
hjarta, sem í »Frúhlingsglaube« og að
nokkru leyti í »Jeg elsker dig«. — Pá
nýtur sín sérstaklega vel hinn varmi
djúpfiðluhljómur raddarinnar.
En ungfrú Guðrúnu væri engin vel-
vild sýnd með því, að segja, að allt
sem hún syngi væri »harla gott«, að
hún væri »fullkominn listamaður*, eða
þess háttar. Það væri líka skárri byrj-
andinn, sem gæti allt! Fjölmargt ræð-
ur hún vitanlega ekki við ennþá, ef
meta skal á alþjóðavísu, en á svo góð-
an efnivið er réttast að leggja alþjóð-
Iega stiku: Pótt röddin sé komin í
gott lægi, þá var hún þó ekki nógu
snöggþjál, t. d. í «Melodi«. »Ráck mig
de álskade bánderna«, varð að háværri
kröfu í stað sjálfsagðra, innilegra til-
mæla. Eg er annars ekki viss um að
lag og undirleikur Rangströms, — sem
í sjálfu sér eru einkennileg og ágæt
eins og svo margt eftir hann — hæfi
sérstaklega vel til tjáningar þessu ynd-
islega kenndarljóði Bergmans. »En
barnsaga vid brasan«, sem var Ijóm-
andi vel sungin fram til miðs, fór
út um þúfur, þegar tekið var til
»tragiskrar tjáningar (þótt skrýt ð mætti
virðast, þar sem efnið þó verður þar
»tragiskt«) í stað hinnar einföldu tal-
andi (parlando), sem er þar jafn róieg
og óbrotin sem melódían sjálf. En
þetta er að vísu ekki vandalaust að
syngja, fremur en að yrkja »Þið þekkið
fold með blíðri brá«, (spauglaust sagt).
Petta og fleiri þessu líkar misfellur
má sjálfsagt kenna því tvennu, að
röddin er enn ekki orðin nógu þjál í
sínu góða iægi, eins og t. d. kom
sérstaklega fram í vögguvísu Schu-
berts, og svo hinu, að söngkonan er
eðlilega ekki orðin verulega leiksviðs-
vön. Pað kom greinilega í ljós í »jeg
elsker dig«. Fyrra erindið söng hún
með lokuðum augum, að því er virt-
ist, og öllum sjálfráðum skiln-
ingarvitum lokuðum út á við til á
heyrenda, og söng það eins og sá,
eða sú, sem vald hefir, blés nýju Iffi
í þenna útjaskaða, blessaða brokkara,
svo að mér fór kalt vatn um bak, En
við endurtekningu erindisins hafði at-
hyglin að meira eða minna Ieyti
beinzt út á við aftur, að hinni mavg-
höfðuðu áheyrendaófreskju, og nú
féll lag og ljóð flugstýft til jarðar,
barst að eyrum sem fallegur ómur að
vísu, en annað ekki.
Mörgum mundi virðast, og með
réttu, sem varla taki því, þar sem
byrjandi á í hlut, að tala um litla
lífsreynslu, svo auðvitað mál. — »Der
Doppelgánger* var sunginn með fall-
egum tón víðast, á köflum mjög fall-
egum. En höfundur ljóðsins segir á
öðrum stað :
»Aus meinen grossen Schmerzen
mach’ ich die kleinen Lieder«,
og úr funadeiglu sársaukans er »Tví-
farinn« steyptur. En í þá deiglu rann ó-
lífisblóð tónskálds og ljóðskálds —
Pað getur ekki talizt nokkrum byrj-
anda til rýrðar, þótt honum takist
ekki að blása sér í brjóst stirðnuðu
vonleysi og æðisgenginni örvænting
þessara ofurmenna, augliti til auglitis
við áheyrendur. Pað var engin von að
slíkt tækist hér. Karlfeldt segir ein-
hversstaðar:
Nu áro mörkrets fasor övervunna,
nu kan jag le, ty jag har skádat döden.
Eitthvað svipað þarí sá að geta
sagt, sem á að geta endurmótað í sálu
sinni slík verk sem »Tvífarinn« er.
En þótt ekki væri a 111 »harla gott«,
þá var ánægjulegt að kynnast þessum
hæfileikum. í stuttu máli: Fararefni
eru góð, fararheill í mörgu það sem
a! er, en langt í land, sé stefnt til
hæðstu tinda. En þegar »blúht das
fernste tiefste Tal«, — takist að
losa úr læðingi aðvífandi áhrifa þá
strengi, er liggja dýpst, og sé vinnu-
þrek nóg, þá er blæfegurð nóg fyrir
hendi, raddmagn nóg, þótt um enga
bylmingsrödd sé en ræða, og að því
er fljótséð verður, nægilega auðug
skaphöfn til þess að svo mætti fara
að hverjum áheyranda, er heyrt hefði
Guðrúnu Þorsteinsdóttir syngja, dytti
jafnan síðan í hug, er hann minntizt
hennar: »Bara du gár över mark-
erna. S. H. f. H.
ÚTYARPIÐ.
Laugard. 27. okt.: Kl. 18.45 Barnatími.
Jóhann Þorsteinsson: Rangárþing. Kl.
19.25 Þingfréttir. Kl. 20.30 Hallgríms-
kvöld. Gjafaskýrsla, flutt at Ólafi Bjarna-
syni. Vilhjáimur Þ. Gíslason: Hallgrímur
Pétursson, líf og skáldskapur. Passíu-
sálmar sungnir af blönduðum röddum.
Hljómleikar: Parcival eftir Wagner. Hlé
Danslög.
Sunnud. 28. okt.: Kl. n Messa og ferm-
ing í dómkirkjunni. Kl. 15 Guðm. Finn-
bogason: Trú og vísindi. Kl, 15.40 Tón-
leikar frá »Hótel ísland*. Kl. 18.45
Barnatími. Sr. Fr. Hallgrímsson. Kl.
19.20 Kristinn Ármannsson: Danska og
skyld mál. Kl. 20.30 Aðalbjörg Sigurð-
ardóttir: Konan og löggjöfin. Kl. 21
Grammófóntónleikar: Symfónía i,opi2i
eftir Beethoven. Danslög.
Mánud. 29. okt.: Kl, 20.30 Aðalbjörg Sig-
urðardóttir: Konan og löggjöfin (frh.),
Kl. 21 Útvarpshljómsveitin: Alþýðulög.
Elísabet Einarsd.: Einsöngur. Grammó-
fóntónleikar: Suite eftir Zwecker.
20 ungfttr hænur
eru til sölu, með tækifærisverði.
Jón Baldvinsson.
I HAUST var mér dregið
lamb með mínu marki, sýlt hægra,
biti framan, sýlt vinstra.
Lamb þetta á ég ekki og gelur
rétt r eigandi vitjað þess 11 Jóh. Sig-
valdasonar, Skriðulandi og greiði á-
fallinn kostnað og semji við mig um
markið. Hellu 26: okt. 1934.
Þóroddur Sœmundsson.
Prjonavél
er til sölu, upp'ýsingar gefur
Jón Baldvinsson.
kenni ég í vetur ef næg þátt
taka fæst, konum, ungum
stúlkum og smátelpum. Vænt-
anlegir þátttakendur gefi sig
fram fyrir 1. nóv. n. k,
friða §(eián$,
Hafnarstræti 102, Sími 173,
Tapast hafa úr heimahögum Akur-
eyrar tvær veturgamlar ser.
Hvít með marki gat og fjöður a.
hægra. Svört með marki fjöður a.
hægra og gat vinstra. Ef einhver
hefur orðið var við þessar ær er hann
vinsamlega beðinn að koma boðum
til undirritaðs.
Jón Baidvinsson, Akureyri.
Ungmennastúkan Alcwrlilja nr. 2 held-
ur fund n. k. sunnudag kl. 7% í
Skjaldborg. (En ekki kl. 1 eins og
stóð í Alþýðumanninum). Hagnefndin
skemmtir með upplestri og samlestri.
Auglýsið i „D E Q /.“
Eitstjóri Ingimar Eydal.
Fréttaritstjóri
Sigfús Halldórs frá Höfnum-
PrentsmiÖja Odds Bjömssonar,