Dagur - 13.12.1934, Blaðsíða 3

143. tbl.
DAGIJR
303
Jólaskór
Karla, Kvenna, unglinga og barna
eru nú komnir.
Úrval og verð við allra hœfi.
Lítið í
Kaupfélag Eyfirðinga
Skódeildina.
cx=>o*
Ihaldsmenn eru hræddir við
Skemtilegar þarflegar
jólagjafir
er BORBBllNAÐUR — nikkelerað, cromað og
silfurhúðað. — Mjög fjölbreytt úrval í fallegum jóla-umbúðum.
Kaupfélag Eyfirðinga.
Járn- og glervörudeild.
Saumavélai,
föt-vélar og hand-vélar,
nokkur stykki enn óseld.
ofmikla kaupgetu almennings Kaupfélag Eyfirðinga.
Þeir vilja því mínnka atvinnuna x lanxliiiti. Járn- og glervörudeildin.
Ef þér óskið eftix*
ódýru rafljósi
megið þér ekki spara 'með því að
kaupa ódýran glóðarlampa, því að verð
lampans er aðeins brot af Jjósaútgjöldun-
um. — Afbragðslampinn lýsir betur en x
ódýri lampinn, með sömu straumeyðslu og
v endingu, og þessvegna ódýrari í notkun.
Kaupið þessvegna afbragðslampann
með merkinu
:,,r:4æ
W.J&

QSRAM
Fjárveitinganefnd Alþingis
klofnaði. f minni hlutanum voru
fulltrúar íhaldsins, þeir Magnús
Guðm., Þorsteinn Þorsteinsson, P.
Ottesen og Jón Sigurðsson. Þeir
lögðu fram sérstakt nefndarálit
þar sem skýrt er tekið fram, að
tillögur þeirra séu miðaðar við
þá meginstefnu, sem Sjálfstæðis-
flokkurinn fylgi í þessum málum.
Þarf þá ekki að efa, að Sjálfstæð-
isflokkurinn í heild hefir þá
stefnu, sem fram kemur í nefnd-
aráliti minnihlutans.
Hvaða stefna er það?
Sjálfstæðisflokkurinn óttast
það, að kaupgeta almennings
verði of mikil og hana verði því
að takmarka með niðurskurði
verklegra framkvæmda, svo nemi
fullum 600 þús. kr. Á þenna hátt
ætlar íhaldið að minnka atvinn-
una í landinu, til þess að koma í
veg fyrir of mikla kaupgetu al-
mennings.
íhaldið hefir aldrei fyrr þorað
að halda opinberlega fram þess-
um kenningum sínum. Nú hefir
flokkurinn þó sýnt hreinan lit og
er það þakkarvert hjá því, sem
oft hefir áður verið.
Breytingartillögur íhaldsmanna
við fjárlagafrumvarpið, þar sem
þeir leggja til, að fjárveitingar til
verklegra framkvæmda á næsta
ári verði lækkaðar um meira en
600 þús. kr., eru sem hér segir:
Framlög til nýrra símalína eiga
að lækka um 35 þús. kr., úr 180
þús. niður í 85 þús.
Framlag til sjúkrahúss á Reyð-
arfirði, 10 þús. kr., á að falla
niður.
Framlag til strandferða ríkis-
skipa á að lækka um 80 þús. kr.,
úr 400 þús. niður í 320 þús.
Framlag til verklegs fram-
haldsnáms á að lækka um 5 þús.
kr., úr 10 þús. niður í 5 þús.
Framlag til raflýsingar og ann-
ara umbóta á Eiðum, að upphæð
50 þús. kr., á að falla niður.
Framlag til Gagnfmðaskóla í
Reykjavík, að upphæð 30 þús. kr.,
á að falla niður.
Framlag til rafveitu á Hall-
ormsstað, að upphæð 5 þús. kr.,
á að falla niður.
Framlag til atvinnubóta á að
lækka um 200 þús. kr., úr 500
þús., niður í 300 þús.
Framlag til Byggingar- og
landnámssjóðs á að lækka um 100
þús. kr., úr 300 þús. niður í 200
þús.
Framlag til verkamannabú-
staða á að lækka um 100 þús. kr.,
úr 180 þús. niður í 80 þús.
Kaupgetuna verður að tak-
marka, segja íhaldsmenn. Minnk-
um atvinnuna í landinu á næsta
ári um 600 þús. kr., segja þeir
ennfremur, á þann hátt er hægt
að halda kaupgetu almennings og
kaupi verkamanna í skefjum.
Kaupgetuleysi verkamanna í
kaupstöðum leiðir óhjákvæmilega
af sér minnkandi sölu innlendrar
framleiðslu á innlendum markaði.
Þetta kemur framleiðendum í koll
og lamar kaupgetu þeirra.
íhaldsmenn sjá það rétt, að til-
lögur þeirra eru ágætlega til þess
fallnar að þrengja svo að.hag
hinna vinnandi stétta, að þær
eigi örðugt með eða verði ókleift
að afla sér brýnustu lífsnauð-
synja.
En hvað segja kaupmenn um
þessa stefnu íhaldsins?
íhaldsmenn vilja vernda kaup-
mennina gegn innflutningshöft-
um, af því að þau dragi úr at-
vinnu þeirra. En jafnframt vilja
íhaldsmenn draga úr kaupgetu al-
mennings, svo að hann geti sem
allra minnst keypt af vörum
kaupmanna.
Hver getur fundið vitglóru út
úr þessu?
Magnús Jónsson, æðsti prestur
íhaldsins, hefir verið háværastur
um það að kaupgetu almennings
þyrfti að takmarka. Jafnframt
fer hann fram á það við Alþingi,
að laun sín verði hækkuð, Til
livers vill hann fá þau hækkuð?
Auðvitað til þess að auka kaup-
getu sína.
M. J. segir því hreint út: Ég
verð að fá hækkuð laun, til þess
að kaupgeta mín aukist. En við
almenning segir hann: »Þetta er
eitthvert mesta óvit, sem heyrzt
hefir«, að það eigi að auka kaup-
getu ykkar. Það er ég, sem á að
fá hækkuð laun, en þið skuluð
sitja við launalækkun og þverr-
andi kaupgetu. Það er fullgott
handa ykkur, en ég sætti mig alls
ekki við slíkt.
Stefnur flokkanna eru nú orön-
ar fullskýrar, svo að ekkert er
um að villast.
Annarsvegar berjast stjórnar-
flokkarnir fyrir aukinni kaupgetu
og blómstrandi atvinnulífi, sem
er hið sama og bættur hagur al-
mennings. Á hinn bóginn berst í-
haldið fyrir minnkandi kaupgetu
og kyrrstöðu atvinnulífsins, sem
þýðir sama og versnandi hagur
almennings.
Um almenning verður því hér
eftir ekki sagt, að sá eigi kvöl,
sem á völ. Valið á milli þessara
tvegg'j a stefna í þjóðmálunum er
ekki vandasamt.
íhaldið hefir nú talað svo skýrt
og ákveðið, að enginn getur fram-
ar afsakað fylgi sitt við það með
því, að hann viti ekki hvað það
vill.