Dagur - 22.12.1934, Síða 1
kemur út á þriðjudögum,
fimmtudögum og laugar-
dögum. Kostar kr. 9.00 árg.'
Gjaldkeri: Árni Jóhanns-
son í Kaupfél. Eyfirðinga
Gjalddagi fyrir 1. júlf.
XVII
w - «»■
. ár. í
Afgreiðslan
er hjá JÖNI Þ. ÞÓK.
Norðurgötu3. Talsími 112.
Uppsögn, bundin við ára-
mót, sé komin til af-
greiðslumanns fyrir 1. des.
Akureyri 22, desember 1934.
147. tbl.
í; jólaljós.
• •
• •
: : Hvíl þú nú, sól, í köldu marar djúpi,
j \ nú kýs eg jólin til að lýsa mér,
því allt þau klæða helgum friðarhjúpi,
og himnabirtu innri-vitund sér.
• •
• •
|«j En ekkert hreysi er svo lágt á jörðu,
: : að ei sú birta þangað komist inn,
og skyldi nokkur hafa mætt svo hörðu
: : að hugur þrái’ ei jólaboðskapinn?
• •
• •
• •
• •
• •
• •
V
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• *
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
Er nokkur höll svo björtum búin ljósum,
að birta jóla e.i þar fái skrýtt?
Sjást nokkur blik svo björt frá norðurljósum
að birtan helga ei þau geti prýtt?
Nei, jólin ljóma jafnt í hreysi og höllu
og hjörtum öllum boða sama frið,
því sonur Quðs, hann ann og unnir öllu
og einnig þeim, sem kannast hann ei við.
Pá verð eg barn, er jólaljósið logar,
þá lít eg brenna þann hinn helga arn,
þá gyllast sund, þá glampa allir vogar,
og geiglaus stari á fjöll og eyðihjarn.
Hver skyldi þá ei minnast sinnar móður
og mildiríka kærleikshöndu þrá?
Hver getur þá ei sætzt við sekan bróður
og söknuð reynt að strjúka af þreyttri brá?
Eg bið, að öllum jólaljósið lýsi,
og ljóminn helgi ylji hverri sál,
að kærleiksþrána sérhvert hjarta hýsi,
og hugsjón allra göfgi kærleiksmál.
Svo koma jólin, nýir hljóma hreimar,
er hver einn ómur fær sinn jólablæ.
í helgu ljósi ljóma æðri heimar,
og ljósi stafar yfir jörð og sæ,
Sigfús Elíasson.
• •
%••
• •
»•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
... ••• ••« ••»
••••••••
.*.
• • •»• V %* V
......•• ••••„•••••• *••••••••••• *••••••••••* •••••••••• ••••
Leiðrétting. Fallið hafði í burtu getningu bókarinnar »Kak« í síðasta
fangamarkið S. H. f. H. undir um- tölublaói.
Vinum öllum og vandamönnum tilkynuist, að faðir minn: .lóliann
Pétur Jakob Rist Sveinbjörnsson dó í gær.
Jarðarförin er ákveðin með kveðjuathöfn héðan frá kirkjunni föstu-
daginn 28. þ. m. kl. 10 f. b. og frá Munkaþverá kl. 1 e. b. sama dag.
Láru§ J. Rist.
Hvað virðist yður um Krist?
Prédikun eftir síra Jóhann Frederiksson.
Texti: Matt. 16:13-17
»En er Jesús kom til byggúa
Sesareu Filippi, spurði hann læri-
sveina sína og sagði: Hvern segja
menn manns-soninn vera? Og
þeir sögðu: Sumir Jóhannes skír-
ara, aðrir Elía, og aðrir Jeremía
eða einn af spámönnunum. Hann
segir við þá: En þér, hvem segið
þér mig vera? En Símon Pétur
svaraði og sagði: Þú ert Kristur,
sonur hins lifanda Guðs. En Jes-
ús svaraði og sagði við hann:
Sæll ert þú, Símon Jónasson, því
að hold og blóð hefir ekki opin-
berað þér það, heldur faðir minn
í himninum«.
Það þekkir enginn Drottinn,
sem ekki hefir séð hann.
Sem svar við þessu berið þið
kannske fyrir ykkur þessi ritn-
ingarorð: »Enginn hefir nokkurn-
tíma séð Guð«. Og hvernig getum
við svo séð hann?
Að vísu hefir enginn séð Guð í
sinni fullkomnu dýrð, en trúar-
sagan ber það þó með sér að
margir hafa séð Drottinn í einni
mynd eða annari.
í Gamla testamentinu lesum við
að Drottinn heimsótti Abraham,
og þeir töluðu saman. Oft höfum
við óskað að Drottinn heimsækti
okkur á líkan hátt.
í sömu bókinni lesum við einn-
ig að Drottinn birtist Jakobi. í
uppvexti var Jakob hinn mesti
strákur, eigingjarn, svikull og ó-
svífinn og komst oft í mikil vand-
ræði. Einu sinni átti Jakob von á
að mæta bróður sínum, sem hann
hafði leikið illa. Jakob var hrædd-
ur. Þegar hann hafði gert allt
það bezta, sem honum fannst
hann geta gert, leitaði hann Guðs
einn í hljóði. Guð mætti Jakobi,
þeir glímdu saman. Jakob var yf-
irunninn í viðureigninni. Svo
kallaði hann staðinn, þar sem
þeir glímdu »Pniel« því þar sá
hann Guð augliti til auglitis.
Upp frá þessu varð Jakob betri
maður.
Sthnir leggja lítinn trúnað á
þessar sögur. En hvað um það.
Við getum þó ekki komizt hjá þvi
að athuga þann sannleiksþráð í
þessum sögnum sem er í samræmi
við lífsreynslu margra fram á
vorn dag.
Eftir erfiðar stundir og glímu
við bitran sannleikann hafa
augu margra opnast til að sjá
Guð.
Við óskum öll eftir því að sjá
Drottinn. Stundum komum við
hlaupandi eins og ríki unglingur-
inn og spyrjum: Hvað eigum við
að gera til að geta eignast eilíft
líf — séð Guð? En svo þegar
Drottinn hefir bent okkur á hvað
við eigum að gera, eða á eitt eða
annað í lifi voru, sem hefir hindr-
að okkur frá því að sjá hann, þá
segjum við: Þetta kostar of mik-
ið. Þegar á rejmir viljum við ekki
leggja það í sölurnar sem þarf til
þess að fá að sjá Guð. Nei, það
kostar of mikið og við hverfum á
burt.
Við höfum kannske séð Jóhann-
es, Eiia, Jeremía, eða einhvern
spámann, en ekki Jesú. Og án
þess að hafa séð Jesú reynum við
að gera okkur grein fyrir hvað
okkur virðist um hann.
Jesús spurði lærisveina sína að
því, hverh fólkið héldi manns-son-
inn vera. Sumir sögðu: Jóhannes
skírara, aðrir Elía og aðrir Jere-
mía eða einn af spámönnunum.
Skoðanir fólksins voru skiftar.
Einn hélt þetta, annah hitt.
Svo snýr .Jesús sér að læri-
sveinum sínum og spyr: En þér,
hvern haldið þið mig vera? Símon
Pétur svaraði og sagði: Þú ert
Kristur, sonur hins lifanda Guðs.
Jesús svaraði honum og sagði:
Sæll ert þú Símon Jónasson, því
að hold og' blóð hefir ei opinberað
þér það, heldur faðir minn í
himninum.
Án þessarar opinberunar verð-
ur það ætíð ágreiningsefni, hver
Kristur sé, og hvað hann sé.
Meira hefir verið skrifað um
’ (Frh. á 4. síðu).