Dagur - 10.02.1944, Blaðsíða 6

<5
DAQUR
Fimmtudaginn 10. febrúar 1944
%'áf
sreMWwm
(Framhald).
Reinhardt tók óskrifaða pappírsörk og skrifaði eftirfarandi til
minnis:
1. Hver er Milada? Spyrja félaga Glasenapps.
2. Hvað fór í milli hennar og Glasenapps? Milada sýnilega
tékkneskt nafn. Samband Glasenapps við hana, hvernig sem
því var háttað, brot á herreglum.
3. — „fært þér hann aftur.“ Hver er „hann?“
4. Annað auðskilið. G. vill heimsækja M. í heiðarlegum til-
gangi. Lífið fær nýja merkingu o. s. frv.
Reinhardt ýtti blaðinu til hliðar. Til hvers að vera að þessum
heilabrotum? Það sem gera þurfti var, að finna þessa Milödu og
yfirheyra hana. Þá mundi hitt koma af sjálfu sér.
Reinhardt féll það einna verst, að allt útlit var fyrir, að Glase-
napp hefði framið sjálfsmorð. Var drukkinn og sennilega fengið
þunglyndiskast, álpast út á pallinn og oltið út í ána, og þá ekki
haft manndóm í sér til þess að berjast fyrir lífinu, — orðinn þreytt-
ur á tilverunni. Málið virtist svo einfalt, að það var næstum því til
skammar fyrir hann, að vera að brjóta heilann um það.
En eitt er þó aðgætandi, hugsaði Reinhardt. Ef málavextir eru
þessir, mega borgarbúar ekki undir nokkrum kringumstæðum fá
að vita neitt um það. Þýzkir liðsforingjar deyja hetjudauða. Aldrei
öðruvísi. Það mundi ekki hægt að komast hjá því, að gera Glase-
napp að hetju. Það varð að fyrirbyggja allan grun um veikleika, —
sjálfsmorð, — innan þýzka hersins. Þetta Glasenappmál yrði því að
verða opinbert gert sem morðmál, hvernig sem í Jrví lægi annars.
Reinhardt varð léttara innanbrjósts. Hér hafði hann komizt á
spor, sem var þess virði, áð vera rakið. Af þessu mundi leiða, að
ekki kæmi til mála að sleppa neinum af þeim, sem Gruber hafði
tekið höndum í Mánes-ölstofunni. Það yrði of hættulegt. Þeir
yrðu að vera í haldi og undir grun, — gislar, sem hlytu að deyja
nema morðinginn fyndist.
Ótakmarkaðir möguleikar opnuðust fyrir sjónum lögreglufor-
ingjans. Þetta yrði mál, sem tekið mundi eftir. Stórar auglýsingar
um alla borgina. 50000 króna verðlaun fyrir upplýsingar sem
leiddu til handsömunar á morðingja Glasenapps. — Tuttugu gislar
skotnir innan viku, ef morðinginn yrði ekki framseldur fyrr.
Reinhardt var staðinn á fætur og spígsporaði um skrifstofugólf-
ið. Hann var breyttur orðinn. Öll þreytumerki voru horfin. Hann
var hugfanginn af þeirri stefnu sem málin höfðu nú tekið. Hann
greip blaðið á borðinu og hripaði niður uppkast að tilkynningunni
um verðlaun. Því næst'þrýsti hann á hnapp á skrifborðinu.
Gruber kom inn. Það hafði verið vel til fundið að gefa honum
viðumefnið „hnefaleikarinn“. Hann bar yfirlætið og kraftana ut-
an á sér.
„Láttu prenta þessa tilkynningu og dreifa henni um borgina
hið allra bráðasta", sagði Reinhardt.
Gruber renndi augunum yfii það sem skrifað var á blaðið.
„Mjög svo snjallt, — herra lögreglustjóri", sagði hann hátíðlega,
„en hvernig vissuð þér að Glasenapp var myrtur? Eftir að við
skýrðum letrið á bréfinu og lásum það, hefði mátt koma mér til
þess að trúa því, að hann hefði framið sjálfsmorð.
Reinhardt brosti vingjarnlega. „Þú átt ýmislegt ólært, Gruber“,
sagði hann. „í okkar starfi eru það áhrifin sem skera úr. Þú ættir
að hugleiða það. — Eg þarf að fá lista yfir fólkið sem þú tókst í öl-
stofunni í sambandi við þetta Glasenapp-mál“.
„Skal gert“, svaraði Gruber, sló saman hælunum og var horfinn.
Hann kom að vörmu spori aftur með listann. „Nú, þú hefir svei
mér allar upplýsingar á reiðum höndum. Hefir líklega átt von á
því, að eg mundi vilja sjá listann, karlinn?" sagði Reinhardt.
Hnefaleikarinn svaraði ekki strax. Hann var þungbúinn á svip.
„Hvað er á seiði?“ spurði Reinhardt hastur.
„Eg hefi rétt í þessu komizt á snoðir um, að einn af þeim sé tals-
verður stórlax hér í borginni. Hann mun hafa verið vinveittur okk-
ur frá upphafi og hjálpað okkur. Hann sýndi einhvern mótþróa
við handtökuna og einhverjir af mönnum mínum hafa tekið tals-
vert óþyrmilega á honum. — Við gátum ekki vitað neitt um fortíð
mannsins, — svo eg sé ekki hvernig hægt var að komast sjá því, að
hann yrði fyrir dálitlum óþægindum?“
Reinhardt rétti úr sér.
„Hver er maðurinn?"
Gruber benti á nafn á listanum, alvörugefinn á svip. Reinhardt
las: Lev Preissinger, forstjórí Bæheimska kolahringsins.
„Bjáni geturðu verið, maður“, sagði Reinhardt, nasbráður, „hefi
eg ekki oft sagt þér, að réttara væri að láta mig um slíkar ákvarð-
anir? Hefi eg ekki sagt þér, að það sé heimskulegt að handtaka fólk
á þennan hátt, — þið verðið að vita hvað þið eruð að gera. Nú eru
allar ráðagerðir mínar til einskis."
Hann harkaði af sér. Áttaði sig á, að ekki mundi heppilegt að
(Framhald).

TIL SÖLU:
Vil selja 70—80 stokka af ágætri trillulínu, strengi,
stampa o. fl. Einnig nýtt línuspil (oddaspil). Sömuleiðis
getur komið til greina sala á 3i/£ tonns trillubát, með
10 h.k. hráolíuvél í góðu lagi. Verð kr. 3.500.
ÞORHALLUR KRISTJANSSON, Hjalteyri.
Dagur 12. febrúar 1919.
Dýrtíðaróáran yfirstandandi tíma
heftir furðu lítið áhuga alþýðu og
undirbúning til framtíðarmála og
stórvirkja; mikill hluti hennar lætur
áhyggjurnar eigi binda sig meira en
þörf krefur; hugurinn leitar lengra til
nýrra framsóknarverkefna. . . .
Þetta er hið skýrasta og gleðileg-
asta tákn þess ,að hér býr þjóð með
„fullveldis" hug og hjarta, er veit sín
hlutverk. Þjóð, sem skilur að hún
verður að gjalda með sjálfsfórnum og
frjálsum framlögum, málagjöld sín
til umbóta og þroska. Þjóð, sem varð-
veitir fullveldið, ef trúnaðarmenn
hennar og fulltrúar eru samvizkusam-
ir og láta stjórnast af þeim hjart-
slætti, er hreyfir brjóst alþýð-
unnar. . . .
Ur hvatningargrein um heilsuhæl-
ismálið.
í fréttapistlum er þetta að finna
m. a.:
Bifieið ók út af Kópavogsbrúnni. I
henni voru Matthías læknir, Sveinn
Björnsson o. fl. Háflæði var og fallið
hátt. Bifreiðamönnum var bjargað,
en drukku og dösuðust.

ÚTSÆÐISKARTÖFLUR
Þeir félagsmenn, sem hafa hugsað sér, að biðja
okkur að útvega sér útsœðiskartöflur fyrir vorið,
þurfa að senda pantanir sinar til skrifstofu félagsins
fyrir febrúarlok.
KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA
Nýlenduvörudeild
SKAK NR. 6.
Frá alþjóðakappteflinu í Munchen
1936.
Drottninéarpeð.
Hvítt: Paul Keres, Eistland.
Svart: Eééert Gilfer, ísland.
1. d4—Rf6. 2. c4—e6. 3. Rc3—
Bb4. 4. Dc2—0—0? (Bezt er — 4.
-----c5 eða d5). 5. e4—d5. 6. e5—
Rfd7. (Ef leikið er 6.---Re4 er
framh. 7. a3—Bxcf. 8. Bxc3 og Re4
stendur illa). 7. a3—Bxc3f. 8. bxc3—
c5. 9. Rf3—cxd4. (Nú var Rc6 betra,
sv. komst þá betur úr kreppunni.
Mannaskiptin og tvípeðið veikja
stöðu sv.). 10. cxd4—dxc4. 11. Bxc4
—h6. (Rc6 var enn betra enda þótt
hv. hefði leikið Rg5 o. s. frv.). 12. h4
—He8. 13. Hh3—Rf8. 14. Hg3—
Kh8. 15. Bxh6!—Da5f (eða gxh6. 16.
Dd2—Kh7. 17. Bd3f—Rg6 18. h5—
Hg8. 19. hxg—fxg. 20. Ke2 og síðan
Hhl). 16. Ke2!—gxh6. 17. Dcl—
Kh7. 18. Rg5f!—hxg5. 19. Dxg5—
Rg6. 20. h5 og sv. gafst upp.
Paul Keres er einn hinn allra djarf-
asti og efnilegasti af hinum yngri
skákmeisturum. Þegar 1936 hafði
hann unnið sér mikið frægðarorð á
skákþingum víða um lönd.
HUS TIL SOLU
Húseign mín, Lögbergsgata 3,
Akureyri, er til sölu, og allt hús-
ið laust til íbúðar 14. maí n. k.
Tilboð í húseignina óskast fyrir
1. marz n. k. og er réttur áskil-
inn, að taká hvaða tilboði sem
er, eða hafna öllum.
Akureyri, 6. febr. 1944.
Gunnar Eiríksson•
SKÓLATÖSKUR
Bókabúð Akureyrar
ATVINNA
Stúlka getur fengið atvinnu við
afgreiðslu- og innheimtustörf.
Þarí að kunna ensku og helzt
vélritun.
Bókabúð Akureyrar