Dagur - 10.02.1944, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 10. febrúar 1944
DAGUR
ÓDÝR ELDIVIÐARKAUP!
K O K S
á 180 kr. smálestin
KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA
TILKYNNING
Viðskiptaráðið hefir ákveðið, að hámarksálagning í smá-
sölu á alla innlenda málningu og lökk megi ekki vera
hærri en 30%.
Akvæði þessi koma til framkvæmda, að því er snertir
vörur, sem keyptar eru frá og með 1. febrúar 1944.
Reykjavík, 31. janúar 1944.
Verðlagsstjórinn.

í enskri landatræði eftir
Pascoud (London 1726) er
kaili um ísland. Segir þar m. a.,
að helztu bæir á landinu heiti
Hola, Skalhot og Kurbar (lík-
legts átt við Kirkjubæ). Kastali
er þar einn, sem heitir Bested
(líkl. Bessastaðir) og tvær beztu
hafnirnar heita Hnar og
Keplarwick (líkl. Hafnarfjörður
og Keflavík). Á íslandi eru þrjú
eldfjöll: Heckla, Helga og la
Croix (Krossfjall), þau fjöll eru
öll mjög há og snævi þakin og
spúa eldi, sjóðandi vatni, foss-
um af brennisteinsvökva, sem
brennur eins og vínandi, svartri
ösku og stórum vikrum, og það
með svo miklum hvellum, að
rríestu þrumur eru ekki eins ægi-
legar. Á einum stað í Jræði-
bók“ þessari er talað um villi-
menn og skurðgoðadýrkendur,
er búi í hellum uppi í landinu,
og margt tleira fróðlegt segir
þar frá íslandi og íslertdingum!
Árið 1729 kom út lýsing
Danmerkur og Noregs eftir
hinn nafníræga rithötund og
leikritaskáld Ludvig Holberg.
Er þar nokkuð sagt frá Islandi,
vinsamlegt flest og rétti Hol-
berg nefnir nokkrar hinar verstu
skröksögur, er þá gengu erlend-
is um ísland og hrekur þær.
Segir þar á einum stað t. d.:
„Menn sem koma af löngum
ferðum, fyrirverða sig eigi fyrir
að segja hinar ótrúlegustu
skröksögur, og ef menn haía á
móti þeim, sarma þeir þær með
eiði. Einu sirmi sagði kaupmað-
ur, sem verzlaði á íslandi, mér,
að hann hefði séð íslending taka
af sér skóna og stýfa þá úr
hneía eins og pörmukökur. Eg
hristi höfuðið til merkis um, að
eg tryði þessu ekki, en hann
lagði eið út á það, að sagan væri
sörm, og þá varð eg að þagna“.
★
Firmst þér, góði mirm, að eg
líti út fyrir að vera orðin þrí-
tug?
— Nei, góða mín. Ekki rrú
orðið.
Auglýsing um kvikmynda-
sýrtingu: — Barnasýrdng kl. 5
í dag. Fullorðnum ekki leyfður
aðgangur, nema þeir séu í iylgd
með börnum.
★
í loftvarnarbirginu: — Þú
hefir aldrei kysst mig svona dá-
samlega áður, Lára. Er það
vegna myrkvunarirmar?
— Nei. Það er vegna þess,
að eg heiti Vera.
★
Það fara ekki margir sölu-
merm í fötin hans Harvey’s sál-
uga Firestorte, hins heimskunna
hjólbarða-framleiðanda. Henry
gamli Ford, bílakongurirm,
hafði ekki roð við hortum í
þeirri íþrótt, og var hann þó
engirm skussi sem sölumaður
heldur. Einu sirmi voru þeir
Firestone og Ford, saman á
ferðalagi vestur í Indíána-
byggðum Ameríku. Þeir veðj-
uðu þá um það, hvorum þeirra
tækist betur að selja varning
sinn gömlum og auðugum Indí-
ána, sem þeir heimsóttu vestur
þar.
Ford tók Indíánann tyrst af-
síðis, en hvernig sem hann
gyllti bíla sína og hrósaði
ágæti þeirra, neitaði Indíánirm
kaupunum: Hann átti engan bil
og kærði sig ekki um að eignast
slíkt farartæki.
Þó fór Firestone gamli á stúf-
ana. Hann talaði við Indíánann
undir íjögur augu, og að stund-
arkorni liðnu kom harm sigri
hrósandi aftur: Harm hafði selt
Indíánanum hjólbarða — þótt
harrn ætti engan bílirm — sem
leikfang handa syrti hans!
★
Það var pest í svínunum á
bænum, en þar sem vinnumað-
urinn var lasirm, sendi húsmóð-
irirm virmukonurta eina nóttina
eftir dýralækninum. Næstu nótt
elnaði virmumarminum sóttin,
og nú var vinnukonan send eft-
ir héraðslækninum. Húsbónd-
inn vaknaði við umganginn og
hrópaði:
— Hvaða göltur er nú á þér,
Stína mín?
— Nú er það ekki gölturirm,
húsbóndi góður, svaraði Stína.
- Það er bara hann Jón.
Maður nokkur átti ágætan
reiðhest, sem allir kunningjar
harts öfunduðu harm af. Eirm
þeirra, slungirm kaupsýslumað-
ur, hafði oft falazt eftir hestin
um, en ekki fengið. Nú drapst
hesturinn, og eigandirm gerði
það ai skömmum sírrum, að
hann sendi kaupmarminum
skrokkinn að gjöf. Skömmu síð
ar hittust þeir, og gárunginn
spurði vin sinn, hverrtig honum
hefði líkað gjöfirt. „Vet“, svar
aði kaupmaðurirm. — ,(Eg hafði
3600 kr. upp úr hestirrum“.
„Hvernig fórstu að því? Klár
irm var þó dauðuf“.
„O, eg efndi bara til happ-
drættis um reiðhestirm þinn
meðal kurmingja okkar beggja
og seldi miðana dýrt“.
„En góði maður! Urðu þeir
ekki fokvortdir út af gabbinu?"
„Nei, seiseinei", svaraði kaup
maðurinn rólega. — „Sá eini,
sem kvartaði, var sá, sem hlaut
vinninginn, og honum ertdur
greiddi eg penirtga hans og gaf
honum dálitla fúlgu að auki fyr
ir*halda sér' saman. Þar með var
það mál úr sögurmi“.
■ Hvatvísi Morgunblaðsins
(Fxamhald af 2. síðu).
áfram að rita um málið á mjög
ósmekklegan háit.
Nú hefir mál þetta tyrir nokkr-
um dögum verið gert opinbert
af utanríkisráðuneytinu og birt
í öllum blöðum. En þá skeður
hið furðuleg-.i, að • itstjóri Moi'g-
unbbðsins notar betia tækifærx
x
til þess að ráðast að utanríkis-
íáðherra á hinn flónskulegasta
og ógeðslegasta hátt. Fyrir það
að ráðheirafm gegnir skyldu
sinni vegna fréttaflutnings, sem
varður við l<.g, uin viðkvæmt ut-
anríkismál, notar ritstjóri Morg-
unblaðsins aðstöðu sína til þess
að skrifa unx hann persónulegar
vivirðingar. Slík fiamkoma sen
xessi er i. ngt fyrir neðan al-
mennt velsæmi. Löggjafinn hef-
ir nxeð hinum ströngu laga-
akvæðu n sett skoxðu! vxð því, að
menn geti opinberlega farið
með utanríkismál landsins eftir
xvi, sem hverjuni einum gott
xyl ii. En persóna þess ráðhei'ra,
sem fer með þessi viðkvæmu
mál, hefir enga slíka vernd, jafn-
vel ekki er hann gegnir embætt-
isskyldu sinni. Hvað blaðamenn
telja sér sæmandi undir kring-
umstæðum sem þessum, er hins
vegar góður mælikvarði á menn-
ingu þeirra.
Vér íslendingar erum viðvan-
ingar í utanríkismálum, en því
meiri þörf er á því, að menn
reyni að temja sér þá háttvísi í
þessum málum, sem aðrar þjóðir
hafa lært og tileinkað sér af
langri reynslu".
Eins og sjá má á hinum til-
færðu orðum Vísis, er hann
hneykslaður og undrandi yfir
framkomu Mbl. 1 þessu máli og
vítir hana hispurslaust og að
maklegleikum. Nálega allur
landslýður mun taka undir með
Vísi í þessu máli. En ekki þarf
mönnum svo mjög að koma á
óvart, þó að Mbl. kunni ekki
mannasiði í utanríkismálum,
þar sem æðsti yfirmaður þeirra
er Vilhjálmur Þór. Menn hafa
hlotið að veita því eftirtekt, að
Mbl. er stútfullt af fýlu og árás-
argirni á þenna ráðherra. Nú
síðast gerði blaðið það að ái'ásar-
efni á Vilhjálm Þór, að hann
hefði látið taka eitthvert skilrúm
burt úr stjómarráðsskrifstofun-
um til þess að bæta vinnuskil-
yrði þar. Líklega heimtar Mbl.,
að skilrúmið verði sett á sinn
stað við næstu stjórnarskipti!
Nýtt!
Nýtt!
PIQUE
CHUTNEY-SÓSA
Ljúffeng með kjöti
og fiski.