Dagur - 09.03.1944, Blaðsíða 6

DAQUR
Fimmtudagur 9. marz 1944
Mf&m
sre/w¥#ev/v
(Framhald).
Hún fann sterklegan arm lagðan yfir herðar sér. Einhver hratt
henni með sér út úr hópnum, greip hönd hennar fast og teymdi
hana hratt með sér. Strætisvagn kom og stöðvaðist skammt frá.
„Stökktu upp í,“ var hrópað og hún hlýddi. yagninn ók af stað, áð-
ur en hún hafði áttað sig á því, sem gerzt hafði.
Breda stóð við hlið hennar í vagninum og brosti. „Þetta hefir
komið þér alveg á óvart,“ sagði hann, vingjarnlega. „Eg bið þig að
afsaka, ef eg hefi gert þér bilt við.“
„Þú ert Breda,“ sagði hún, ,,er það ekki?“ Milada leit á hann,
hálf hrædd og hálf undrandi. „Kannske eg mætti heyra skýringu?"
„Eg gerði það til þess að firra þig vandræðum. En við getum
ckki talað saman hér. Viltu ganga með mér spöl á fljótsbakkanum?
Það er haustlitur á trjánum, skógurinn ljómar í rauðum, gulum
og grænum litum —“
Milada gat ekki varist brosi, þessi náttúrulýsing var l>arnsleg og
áköf.
„Ertu alltaf svona skáldlegur þegar þú biður stúlku að ganga
með þér spölkorn á fljótsbakkanum?“
Þau stigu af strætisvagninum við Moldárbrúna og gengu inn í
skemmtigarðinn. Þar var fáförult. Nokkrir þýzkir hermann vöfr-
uðu þar um í leiðindum sínum, héldu alltaf hópinn, fóru aldrei
einir síns liðs. Gömul kona gekk frarn hjá. Hún var klædd í snjáða
kápu og bar hið gula armband, sem Gyðingum var gert að bera,
um handlegginn. Hún studdi sig við stafprik og bograði við að
tína bréfsnepla og blaðatætlur í poka, sem hún dró á eftir sér.
„Hún er mörkuð, — eins og við öll,“ hvíslaði Milada. Þau héldu
áfram.
„Þú verður að læra að dylja tilfinningar þínar, gæta tungu þinn-
ar,“ sagði Breda. „Þessi Seliger, til dæmis, — þú verður að læra að
vara þig á slíkum mönnum. Hvert orð, sem út fyrir hans varir
kemur, er hnitmiðað til þess að láta okkur koma upp um okkur,
svíkja okkur sjálf í hendur Gestapo, — og hurð skall nærri hælum
þama áðan. Þú varst rétt að segja búin að láta Seliger lokka þig í
gildru. Þess vegna nam eg þig á burt í skyndingu."
„Hvers vegna lætur þú þér svo ant um mig?" spurði hún.
Hann leit beint framan í hana. „Eg horfði á þig meðan þú varst
að lesa tilkynninguna. Andlit þitt endurvarpar hugsunum þínum
og tilfinningum. Eg sá'fleiri svipbreytingar en efni tilkynningar-
innar gat annars gefið tilefni til.“
„Hverjum er hægt að treysta?“ spurði hún beisklega, „þú gefur
mér gott ráð um að læra að dylja tilfinningar mínar og hafa gát á
tungu minni, og ef eg væri námfús, ætti eg að nota þessa góðu
reglu gagnvart þér.“
„Alveg rétt.“ Hann kinkaði kolli. „Ef þú óskar, skulum við ekki
tala meira um þessa hluti, skilja og gleyma því, að við höfum nokk-
um tíma hitzt."
Þau gengu þögul áfram. Liðio var nær dagsetri og rauður bjarmi
hinnar deyjandi sólar lýsti upp himininn. Loftið var þrungið ang-
an bliknaðra laufa.
„Hvað er það eiginlega sem þú vilt mér?“ spurði hún eftir stund-
arþögn.
„Eg varnaði því, að þú segðir Seliger það sem þú veitzt um
Glasenappmálið. Eg vil fá þig til þess að segja mér alltaf létta.“
„Hvers vegna?"
,„Vegna þess, að vinur minn Janoshik, einn hinn djarfasti mað-
ur, sem eg þekki, er í hættu, og það sem þú veitzt, gæti hjálpað
honum."
„Er hann einn af gislunum?"
Breda hikaði við. „Eg veit það ekki með vissu.’ En eg er hrædd-
ur um að hann sé einn af þeim. Gestapo birtir ekki nöfn band-
ingja sinna fyrr en þeir era dauðir, ef þeir gera það þá.“
Milada hugsaði um bón hans. Eftir drykklanga stund sagði hún:
„Glasenapp var ekki myrtur. Hann framdi sjálfsmorð."
Breda gekk áfram þungum, öruggum skrefum. Milada hafði átt
von á því, að hann yrði alveg forviða á þessum upplýsingum.
„Ertu ekkert undrandi á þessu?“ spurði hún.
Breda brosti. „Nei. Því að ef ætlunin hefði verið að drepa Þjóð-
verjann, hefði vinur minn aðvarað mig og forðað mér frá að koma
í Mánes-krána þetta kvöld. En eg var þar.“
„Sástu - Glasenapp?" .
„Já. Mér sýndist hann niðurdreginn og gugginn. Þar að auki var
hann út-úr drakkinn."
„Vesalingurinn," sagði Milada.
Það var tekið að rökkva. Breda reyndi að lesa úr svip hennar
hvað undir bjó. „En þó er eg undrandi yfir því,“ sagði hann, „að
þú skulir svo viss um að Glasenapp hafi framið sjálfsmorð."
„Hann sagði mér, að hann ætlaði að fyrirfara sér,“ svaraði hún.
„Eg kenndi í brjósti um hann fyrst í stað, af því að hann bjargaði
lífi mínu. En eg kynntist honum þó ekki, eins og hann var, fyrr en
sama daginn og hann dó. Og eftir það hataði eg hann."
Breda gerði enga tilraun til þess að bafa áhrif á gang frásagnar-
(Framhald),
r

Innilega þakka ég öllum þeim, sem heiðruðu mig á sjötugs-
afmæli mínu, þann 19. febr. síðastliðinn, með heimsóknum,
gjöfum og skeytum. Sérstaklega þakka ég þó félagssystrum
mínum í Kvenfélagi Hörgdæla fyrir rausnarlega .gjöf, og óska
þeim og félaginu alls góðs á komandi árum.
Friðbjörg Jónsdóttir, Skriðu.

Jörðin Sigtún
í Öngulsstaðahreppi fæst til
kaups og er laus til ábúðar
í næstu fardögum. Tilboð
óskast fyrir 20. marz næstk.
Réttur áskilinn að taka
hvaða tilboði sem er, eða
hafna öllum.
JÓN ÞORLEIFSSON,
Grýtu.
Ung stúlka
óskar eftir afgreiðslustörfum,
eða annari léttri vinnu, nú þeg-
ar eða síðar. — Tilboð merkt 100
sendist afgreiðslu blaðsins fyrir
14, þessa mánaðar,
Eitt til tvö herbergi
og eldliús óskast til leigu frá 14.
maí. Tvennt í heimili. Góð um-
gengni. Trygg greiðsla.
Uppl. í síma 460.
Hálft hús til sölu..
Efri hæð hússins Aðalstræti
16 er til sölu og sýnis nú
þegar, ásamt hálfri efstu
hæð og hálfum kjallara,
einnig hálf eignarlóð fylgir.
Upplýsingar gefur
Asgeir matthíasson,
Wefim
____v
Úr „Degi“ 5. marz 1919.
.... Mér dettur nú í hug bóndi,
sem bjó hér í sýslu fyrir einum
mannsaldri. Hann var mismæltur og
þó góður karl. Hann átti son, sem
nokkuð var hneigður til þess að
bralla og fara óvarlega í fjármálum.
Þá sagði bóndinn um son sinn:
„Ojá, Nonni minn er nú að koma
fyrir sig höfðinu!“
Það má með sanni segja, að sumir
þingmennirnir okkar Islendinga „eru
nú að koma fyrir sig höfðinu“. Vér
bændumir, sem viljum hitt heldur,
að einstaklingarnir og alþjóðin komi
iyrir sié iótunum — vér ættum nú
að ganga þannig til næstu þingkosn-
inga, að allir frambjóðendur þeir,
sem sækja til alþingis með fæturna
upp í loftið, sitji heima. En hina ætt-
um vér að styrkja til þingmennsku á
allar lundir, sem vilja koma fyrir sig
fótunum, sjálfa sig og þjóðina. Þess
er brýn þörf. . . .
Úr grein eftir Guðmund Friðjónsson.
VERÐA ÍSLENDINGAR EFTIR-
BÁTAR NORÐMANNA?
(Framh. af 5. síðu).
bandsslit íslands og Danmerkur,
þá mega ekki verða fleiri en 30
atkvæði gegn sambandsslitun-
um, ella verða íslendingar eftir-
bátar Norðmanna".
Norðmenn sýndu það í verki
1905, að hugur fylgir máli, er
þeir syngja:
Ja, vi elsker dette landet.
En hvað sýna íslendingar með
þjóðaratkvæðagreiðslu sinni eft-
ir 10 vikur? Verða þeir eftirbátar
Norðmanna?
Munið, að allur hinn mennt-
aði heimur veitir því nána eftir-
tekt.
Úr erlendum blöðum.
(Framhald af 3. síðu).
ing þessi er ekki spádómur, held-
ur frásögn þeirra atburða, sem
munu gerast í náinni framtíð".
(Þýzki rithöf. Max Wern-
er í ameríska tímaritinu
,,Look.“)
Frá Ferðafélagi
Akureyrar
Ferðafélag Akureyrar hélt að-
alfund sinn 24. f. m. Samkv.
skýrslu formanns eru félagar nú
um 400 .og höfðu nær 70 bætst
við á árinu.
Skemmtiferðir voru farnar 7,
þar af ein 5 daga ferð til Aust-
fjarða. Vinnuferðir til Vatna-
hjallavegar voru farnar 6. Ráð-
gerðar höfðu verið fleiri
skemmti- og vinnuferðir en
nokkrar þeirra féllu niður vegna
óhagstæðrar veðráttu.
Skemmti- og fræðslukvöld
voru 3 á starfsárinu. Voru þar
flutt erindi, sýndar skuggamynd-
ir o. fl. Þá var og gefið út 4. h.
af ritinu Ferðir.
Unnið var að fjársöfnun til
Sæluhúsasjóðs með ágætum
árangri, er hann nú að upphæð
um kr. 10.600, þá era og nokkr-
ar eftirstöðvar í Vegasjóði og
Ferðasjóði. Rekstursreikn. er
ekki gerður upp að fullu vegna
þess að óvanalegur dráttur hefir
orðifi á útkomu Ársritsins,
(Framh. á 8. sf#u).