Dagur - 05.04.1944, Blaðsíða 7

DAQUR
7
Miðvikudagur 5. apríl 1944
MATVÆLI
sem geymd eru á frystihúsi voru á Oddeyri,
verða að vera tekin fyrir 15. apríl n. k., ella
greiðist nýtt frystigiald til 15. júlí.
Kaupfélag Eyfirðinga.
UM PÁSKANA
verða mjólkur- og brauðbúðir vorar opnar svo sem hér
segir:
Á skírdag frá kl. 10—12.
Á föstudaginn langa frá kl. 10—12, nema í Haínarstræti.
Á páskadag verður lokað allan daginn.
Á 2. páskadag verður opið frá kl. 10—2.
KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA

IÐUNNAR SKÓFATNAÐUR
i
er viðurkenndur af öllum
landsmönnum fyrir gæði.
&
s.)

AUGLÝSING
um hættu við siglingar.
Að gefnu tileíni vill ráðuneytið vekja sérstaka
athygli sjófarenda á auglýsingu atvinnu- og
samgöngumálaráðuneytisins dags. 7. maí 1943
(birt í 32. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1943),
um hættu við siglingar í námunda við skip, sem
fást við tundurduflaveiðar.
Atvinnu- og samgöngumálaráðun., 27. marz 1944.
oaoa<HKHKHja<H>aa<H>aiKHKH)H>aaoaa<HKHía<HKHKHí<HKHKKKHKrtH«H
Möðruíellssálmur nefnist
langur bragur, er kveðinn var
útaf kvöldræðum í Möðrufells-
baðstofu eftir húslestur þar. Var
þetta í búskapartíð Páls Gísla-
sonar, er mun hafa búið í
Möðrufelli um og eftir miðja 19.
öld. Eftir því, sem í „sálminum“
hermir, hefir margt borið á
góma meðal heimilisfólksins og
flest af þvi um næsta auvirðileg
efni, sem sem alls konar útá-
setningur um nágrannana og
fleira af svipuðu tagi.
Bragur þessi er álllangur, alls
52 erindi, og er ortur af Bene-
dikt ívarssyni, er nefndur var
spámaður, af því hann spáði
fyrir um veðráttu og fór þar eft-
ir athugun á vetrarbrautinni.
Bragurinn hefst á þessa leið:
Góðar stundir! Eg þakka þét
þirm fyrir lestur mæta.
Svo mæltu altir. Satt það er,
sín eiga menn að gæta.
Sína meiningu segja réð
harm síra Stúrmur núna,
baugatýr eirm svo ört fékk téð.
Eftir þá ræðu búna
bóndinn spyr brátt um kúna.
Til skýringar skal þess getið,
að fyrrum voru víða svokallað-
ar Stúrmshugvekjur notaðar til
húslestra. Var sú bók þýdd, lík-
lega armað hvort úr dönsku eða
þýzku.
Móðir bóndans tók mikinn
þátt í þessum kvöldræðum, og
átti hún síðasta orðið. Sálmur-
inn endar á þessa leið:
Síðan þagnaði seimalaut,
syngja þá fara mundi:
„Þegar Halldóra bekkinn braut
um blessaðar messustundir/‘.
Allir sofnuðu söng við þann,
samt má því ekki gleyma,
um morgurtinn segja menþöll
vann
misjafnt sig næði dreyma,
sjá þóttist vofur sveima.
★
Sú athugasemd hefir Degi
verið send, að vísa eftir Pál á
Kolgrímastöðum, sem birtist
nýlega í blaðinu, sé úr lagi færð.
Rétt sé hún þannig:
Feitra hunda hóp að sjá
hugarró má skakka
skörpum tönnum skella á
skinhoraða rakka.
★
Kerlingar tvær, sem ekki
þóttu stíga í vitið, voru að tala
saman. Segir þá önnur þeirra:
„Skyldi vera nokkur hæfa
fyrir þvi að það sé maður í
tunglinu? Eg heyrði piltana
vera að tala um það í gær-
kvöldi, að þeir hefðu séð karlinn
í tunglinu“
Þá svarar hin kerlingin:
„Já, þetta er sjálfsagt satt,
því að í mínu ungdæmi heyrði
eg talað um karlinn í tunglinu,
og þetta er þá líklega sá sami“.
„Já, eða sonur hans“, svaraði
hin.
★
Ferðalangurinn: — Á hvað
ertu að glápa, sveitalubbinn
þinn?
Bóndinn: — Eg veit það
ekki ennþá, en eg ætla að gá að
því i húsdýrafræðinni minni,
þegar eg kem heim.
★
— Mér er alveg óskiljanlegt,
að forfeður okkar skyldu geta
liíað án síma.
— Þeir gátu það heldur ekki.
Þeir eru allir dauðir.
★
— Hvenær varð sund al-
gengt í Skotlandi?
— Ekki fyrr en byrjað var
að taka brúartolla.
FJÁRPEST ARMÁLIN
(Framhald af 2. síðu).
framleiðslnni verður ekki i stór-
um stíl breytt í aðra átt á með-
an. Það virðist því ekki einung-
is skynsamlegt frá almennu
sjónarmiði, heldur óumflýjan-
legt, til þess að sjá bændum og
búaliði í ýmsum héruðum far-
borða, efnalega og atvinnulega,
að gera þar fjárskiptin, og það
:'yrr en síðar. Það getur auðsjá-
anlega ekki náð nokkurri átt,
að ætla að gera meginhluta
landsins að tilraunastöð, um
marga áratugi, að láta að a. m.
k. helming allra fjárbænda á
andinu bíða í búsveltu á með-
an. Frá hvaða sjónarmiði sem
litið er, virðist því einboðið að
minnka svæðið, og þá að sjálf-
sögðu á jarðarsvæðunum, eins
og t. d. í Þingeyjarsýslu, milli
Jökulsár og Skjálfandafljóts.
Fjárskipti hafa haft þar mikið
fylgi, allt frá því að sýnt var að
mistekist hafði að stemma stigu
fyrir mæðiveikinni þar, með
girðingum, sem lagðar voru ár-
ið 1941. Eftirtektavert er það,
að ýmsir framsýnir menn hafa
veitt fjárskiptaúrlausninni ótví-
rætt fylgi, þó fjárpestin væri
komin í fé þeirra, af því að þeir
sáu hvað í vændum var. Aðrir,
sem eins stóð á með, höfðu
ósveigjanlega trú á að þeirra
f járkyn myndi standast pestina,
og skiptu þá fyrst skoðun, er sú
von brást. Er þetta lærdómsríkt
fyrir þá, sem nú og hér eftir
standa á mörkum þess að þurfa
að taka hreina afstöðu til fjár-
pestarúrlausna í sínu héraði.
Vissulega hafa fjárskipti
mikinn kostnað í för með sér
fyrir ríkissjóð, og mun mörgum
það í augum vaxa. Ekki verður
reynt að leggja hér fram heild-
aráætlun um slíka framkvæmd,
en samanburð má gera um þann
kostnað annars vegar, sem rík-
issjóður er þegar bundinn í
styrkgreiðslum til lambauppeld-
is vegna ákveðinnar fjártölu, og
hins vegar fjárskiptakostnað
vegna sömu fjártölu. Má þá
miða dæmið við ástæður á fyr-
irhuguðu fjárskiptasvæði í
Þingeyjarsýslu. Þar þarf að
greiða uppeldisstyrk á að m .k.
50 lömb fyrir hverjar 100 ær,
sem á eru settar, ef nokkur von
á að vera til, að stofninn haldi
tölu. Sennilega hrykki það þó
ekki til. — Fylgi útborgun upp-
eldisstyrks vísitölu eftir, eins og
til mun ætlast, er víst um það,
að árlegur uppeldisstyrkur
vegna 50 lamba nemur að m.
k. 1/10 af þeim kostnaði, sem
ríkissjóður hefði af fjárskiptum
þess bús, sem dæmið fjallar um
(þ. e. 100 ám og 50 lömbum)
þó bótaákvæðum laganna væri
fylgt í hvívetna. Má þá telja,
hvort heldur vill, að ríkissjóð-
ur fái fjárskiptakostnaðinn end-
urgreiddan á 10 árum, í spöruð-
um uppeldisstyrkjum, eða að
hann fái 10 % arð af því fé, sem
hann ver til f járskiptanna. Mun
leituri á að fyrirtæki hans svari
meiri, beinum arði, auk þess
sem líta má — einnig frá ríkis-
ins sjónarmiði — á þá arðupp-
bót, sem í því felst að forða um
leið fjölda bænda frá að yfir-
gefa jarðir sínar.
Ritað i febrúar 1944.