Dagur - 11.05.1944, Blaðsíða 6

Fimmtudagur 11. maí 1944
DAQUR
srtfMwm
(Framhald).
gegnum tárin. ,Þú ert bölvaður asni,---, afsakið náðugi herra, en
þetta eru hans eigin orð---, en þú ert edrú. Farðu með bréfið.“
Málbeinið á Janoshik var nú orðið svo liðugt, að hann hefði
lialdið áfram með sögu sína í þessum stíl, ef Reinhardt hefði ekki
allt í einu gripið fram í fyrir honum:
„Haltu þér samanl“ hrópaði hann æfareiður. „Hver var utaná-
skirftin?"
„Hvernig ætti eg að vita það, yðar hágöfgi. Eg er heiðarlegur
maður. Mér voru gefnar tíu krónur til þess að koma bréfinu í póst,
en ekki til þess að lesa utan á það. Því að lesa utan á bréf, er fyrsta
skrefið til þess að opna það og lesa innihaldið og eg læt ekki freista
mín. Nei, yðar hágöfgi, ekki eg.“
Reinhardt ákvað ,að láta þennan siðalærdóm eins og vind um
cyrun þjóta, í bráðina að minnsta kosti. ,,Jæja,“ sagði hann, ,,og
hvenær komstu svo bréfinu í póst?“
„O, það er nú einmitt það, sem er það hörmulegasta," svaraði
Janoshik grafalvarlegur. Samvizkubitið og iðrunin virtust ætla að
gera út af við hann.
„Póstaðurðu bréfið ekki?“
„Það var hreint ekki mér að kenna," sagði Janoshik í afsökunar-
tón. „Því að laglegi, ungi maðurinn kom og lét taka mig áður en
eg gat komizt á pósthúsið."
„Ágætt,“ sagð,i Reinhardt.
Janoshik hristi höfuðið. „Það er nú einmitt ekki gott, yðar há-
göfgi. Það væri þungum steini Iétt af hjarta mér, ef bréfið kæmist
f póst.“
„Hvar er bréfið?"
„Eg veit það ekki,“ játaði Janoshik. „F.g týndi því. Eg hlýt að hafa
lagt það frá mér einhvers staðar niðri í kjallaranum, meðan mest
gekk á út af hvarfinu. Og þó hafði eg svo oft sagt við sjálfan mig:
Janoshik! Gættu þín nú að týna ekki bréfinu. Veslings liðsfor-
inginn treystir þér, og þú mátt ekki bregðast því trausti1-“.
Reinhardt var ýmsu vanur um dagana og ekki gefinn fyrir að op-
inbera tilfinningar sínar. En nú fannst honum út af flóa. Hann
sló hnefanum í borðið, svo að undir tók í herberginu.
„Monkenbergl" hrópaði hann æfareiður. „Segðu okkur hvernig
við förum að því að láta fólk muna liðna atburði."
Monkenberg þuldi, eins og up púr bók: „Við setjum það í gapa-
stokkinn, eða við berjum það með gúmmíkylfum, eða stálsvipum.
Eða spörkum úr því tennumar, eða við hengjum það upp á fingr-
unum, eða við...."
Sama vingjarnlega sakleysisbrosið lék um varir Janoshik. Hon-
um brá ekki það minnsta við þessa upptalningu. Og þegar Monk-
enberg staldraði við í lestrinum ,til þess að ná andanum, greip
hann fram í fyrir honum, blátt áfram og eðlilega, eins og þeir
væra að rabba saman um daginn og veginn.
„Þér minnið mig svo mikið á hann Pan Burian, — hann kenndi
mér í þriðja bekk. Og eg var í þriðja bekk í þrjú ár, og Pan Burian
var eiginlega orðinn hálf óþolinmóður og leiður á mér. Hann
barði mig reglulega með svipu, sem hann bjó sér til úr grein af
ungu beykitré. Það er sagt, að það sé ekkert beint samband á milli
bakhlutans og höfuðsins, og að minnsta kosti var minni mitt jafn
bágt eftir sem áður, og Pan Burian tókst ekki að bæta það neitt
þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir.“
Það varð augnabliks hlé á yfirheyrslunni, eftir að Janoshik hafði
komið að þessari athugasemd, svona eins og til þess að þeir hefðu
tíma til að átta sig á hinni saklausu einfeldni.
Reinhardt fann til meðaumkunar með hinum óhamingjusama
Pan Burian. Þolinmæðil Þolinmæði! hugsaði hann. Nú reynir á
þolrifin í henni.
„Reyndu nú að muna hvar þú lézt bréfð. Eg skipa þér að reyna
að muna það, og veizt að það er hollast, að vera ekki með neina
vafninga."
Janoshik stóð frammi fyrir kvalara sínum. Hann minnti á sljóan
húðarklár, sem er barinn til þess að reyna að dragaþungtvagnhlass,
cn kemst ekki úr sporunum þótt hann reyni. Hann baðaði út hönd-
unum í örvæntingu. „Nei. Nei, eg get það ekki. Ekki svona."
Þolinmæði lögregluforingjans var nú alveg þrotin. Hann var að
þVf kominn, að ryðja úr sér langri runu af hótunum um pyntingar
þegar hann sá gleðiljóma færast yfir andlitið á Janoshik.
„Eg lagði frá mér sópinn og fötuna, og svo náði eg í hrein hand-
klæði, og svo beygði eg mig til þess að reima skóna mína, og svo fór
eg-----já, hvert fór eg svo. .. . ?“
„O, bara ef eg væri kominn yfir til Mánes, þá mundi eg geta séð
staðinn á augabragði, það þori eg að veðja um. En þér veðjið nú
náttúrlega aldrei. Poczporek lögreglustjóri í tuttugustu lögreglu-
deild var vanur að segja: Þú skalt aldrei veðja við lögregluna,
fanoshik, vegna þess að það er ómögulegt að ná skuldum hjá
henni. En ef þér finnið bréfið, þá bið eg yður að sjá um að það
verði sett í póst.“
Tillagan um, að hann færi yfir um til Mánes hafði verið borin
(Framhald).
• IÐUNNAR SKÓFATNAÐUR
I
»
»
I
I
»
II
ÚR ERLENDUM BLÖÐUM
(Framhald af 3. síðu).
ins og sáðmannsins. Og það
verða ekk iaðeins mannabein,
sem verða plægð undir, þegar
plógurinn veltir dökkri mold-
inni. Þar undir mun og grafinn
hinn illi, myrkvi og heiðni andi,
sem svifið hefir yfir vötnum
Evrópu í meira en áratug. En
hverju verður sáð? Hvaða upp-
skeruvon gera menn sér? Þetta
eru spurningar sem eru tengdar
vorinu. Jörðin er þá ný og fersk,
mitt í auðn og rústum. Og
vissulega gæti nýr himinn
hvelfst yfir okkur líka, en ekki
fyrr en stríðið hefir verið unnið,
á umdeildum hæðum og strönd-
um, og fjarlægum, ókunnum
vígstöðvum og á öllum þeim
þúsundum vígstöðvna, þar sem
mannlegar sorgir og óskir og
vonir eru skapaðar.
Hvers óskar þessi kynslóð?
Með hverju verður það blóð,
sem nú verður úthellt, goldið?
Þetta eru stríðsspurningar.
Þetta eru líka mikilvægustu
hernaðarmál.
Lausl. þýtt.
Veggfóður
í miklu úrvali, fœst hjá
HALLGRÍMI KRISTJÁNS-
SYNI, Brekkugötu 13. Sími
206.
TAKIÐ EFTIR!
Af sérstökum ástæðum
verður viðtalstími
Vinnumiðlunarskrif-
stofunnar — yfir maí-
mánuð — kl. 10—12
f. h. en ekki síðari hluta
dags, eins og verið hef-
ir.
SKRIFSTOFUSTJÓRI.
F Ö T,
á stóran 14 ára dreng, til sölu í
Hafnarstræti 106, niðri.
Hér með tilkynnist, að eg
undirritaður banna öllum óvið-
komandi alla veiði í Skjálíanda-
fljóti, fyrir landi Þingeyjar að
norðan og norðvestan.
Helgastöðum í marz 1944.
FRIÐRIK JÓNSSON.
20-30 þúsund manns
víðsvegctr á lcmdinu
/
lesa Dag að staðaldri.
er viðurkenndur af öllum J Auglýsendurl
landsmönnum fyrir gæðL
i
<
<
á
Athugið, að Dagur er
bezta auglýsingablað
dreifbýlisins.