Dagur - 31.08.1944, Blaðsíða 6

6
DAGUR
Fimmtudaginn 31. ágúst 1944
Richard Halliburton:
Kóngavegur æfintýranna
(Framhald).
þannig þumlunguðumst við áfram hvern áfangann af öðrum með
þessum stuðningi, sem veitti okkur þægilega Öryggiskennd.
Eitt sinn þegar eg var að klöngrast yfir sérlega öruðuga gnípu,
losnaði stór steinn, sem eg hafði náð taki á, og hrapaði niður. Eg
missti fótanna og steyptist á eftir honum og tók með mér skriðu af
snjó og grjótrniður hjarnbreiðuna í hlíðum Mattherhorns.
„Adolph! Adolpli!" hrópaði eg í örvæntingu.
Það stríkkaði þegar á reipinu, og eg stanzaði snögglega, áður en
eg hafði hrapað meira en svo sem átta fet. Og þarna hékk eg og
dinglaði í lausu lofti eins og steinlímspoki, unz fylgdarmanni mín-
um tókst að bjarða mér úr þessum háska. Eftir þetta slaknaði aldi-
ei á reipinu, það sem eftir var leiðarinnar upp á tindinn.
Fylgdarmenn okkar áttuðu sig brátt á því, að við myndum ekki
vera aðrar eins steingeitur eins og við höfðum viljað vera láta þar
niður í Zermatt, enda hnigum við niður á næstu klettasyllu, yfir-
komnir af svima, þreytu og mæði og hugleiddum í þögullri örvænt-
ingu niður á hvern skriðjöklanna væri líklegast að við hröpuðum.
Og þó var þetta aðeins upphafið á þrautum okkar. Erfiðast var
að klífa yfir fjallsöxlina sjálfa, snarbratta og flughála. Það hvessti
stöðugt og stormurinn gnúði svo ákaflega um fjallseggjarnar í
þrettán þúsund feta hæð, að við urðum að ríghalda okkui-, svo að
við fykjum ekki eins og fjaðrir úr stélinu á reiðum hana.
Þarna tóku við klambraðir kaðlar, sem festir voru ramlega í
járnkróka ofan í fjallinu. Við handstyrktum okkur upp eftir þeim,
enda hefðum við aldrei komizt alla leið upp á tindinn, ef þeirra
hefði ekki notið við. En þrátt fyrir það var þetta stórum erfiðari
morgunleikfimi en svo, að eg myndi girnast að klífa síðustu sex
hundruð fetin á hverjum degi til þess að örfa matarlystina fyrir
morgunverðinn. Loftið var svo þunt, að áreynslan þreytti okkur
ákaflega. Stormurinn þeytti skafaldinu framan í okkur eins og
þúsund saumnálum. Handleggir okkar voru helsárir og hjörtu
okkar, sem óvön voru slíku erfiði, ólmuðust eins og vélknúnar
sleggjur yfiir bringspölunum.
Þegar við komum að hinu illræmda „Hengiflugi“ — miðs vegar
milli fjallsaxlanna og tindsins — var eg algerlega að þrotum kom-
inn. Sjálfsþótti minn og hvassviðrið á eftir mér var það eina, sem
rak mig áfram. Eg.gerði úrslitatilraun til þess að klifra upp tuttugu
feta langan kaðal, sem hékk þarna í lausu lofti, en gafst upp á miðri
leið. Stormurinn tók mig og þeytti mér eins klukkudingli frá
klettaveggnum út yfir botnlaust hyldýpið. Mér sortnaði fyrir aug-
um og lá við borð ,að eg sleppti reipinu. Adolph varð enn einu
sinni að koma iiiér til hjálpar. Hann hafði svo oft farið upp
„Hengiflugið" með ferðamönnum, sem voru álíka óvanir slíkum
mannraunum eins og við félagar, að hann hafði séð þennan atburð
fyrir og dró mig nú upp til sín næstum því- meðvitundarlausan.
Þegar Irvine hafði verið bjargað á sama hátt úr þessum ógöngum,
lleygðum við okkur endilöngum í snjóinn og vörpuðum mæðinni
um.stund. Þá fyrst veittum við því eftirtekt, að dagur var runninn
um allt loft. Við höfðum verið svo niðursokknir í lífsháskann og
stritið, að við höfðum gersamlega gleymt að virða fyrir okkur þá
dásamlegu sjón, sem það hlýtur að vera á hátindi Matterhorns, að
sjá sólina renna upp og bregða birtu sinni yfir eitthvert fegursta
útsýni veraldarinnar.
Síðasta spölinn var líkast því sem við gengjum upp stiga, en þó
óðum við þar lausamjöll upp á mjóalegg þegar eg barðist þarna um
og leit hvorki til hægri né vinstri, nam Adolph skyndilega staðar
og bandaði til mín hendinni.
„Þá erum við hingað komnir. Eg óska yður til hamingju".
Og svo sannarlega: Við vorum komnir upp á tindinn — fjórtán
þúsund sjöhundruð og áttatíu fet yfir sjávarmál — og allt Svissland
lá fyrir fótum okkar eins og þanið landabréf. Veður var bjart og
við gátum séð(næstum því hvern einasta tind á 'öllum Alpafjöllun-
um. Hvítserkur (Mount Blanc) ljómaði í vesturátt, hvítur og
geysilegur, en í norðrinu þrumdi Jungfrúin og sveipaði eilífum
jökulbreiðum fast að herðum sér. í suðurátt djarfaði fyrir Ítalíu
með öllum vötnunum í blámóðu fjarlægðarinnar, en í austri
gnæfði Monte Rósa-fjallgarðurinn hátt við himin. Við snæddum
morgunverð úr malpokum okkar og sátum á meðan á hækjum
okkar á hengjubrúninnl efst á hátindinum. Stormurinn ætlaði að
slíta okkur í tætlur, enda liöfðum við óboðnir ráðizt inn í ein-
valdsríki hans. En við gleymdum gersamlega æði höfuðskepnanna
allt umhverfis okkur og fylltumst hljóðlátri hrifningu og innilegri
sigurgleði. Skelfingar og erfiði fjallgöngunnar var gleymt og eg
fann til djúprar lotningar, þegar eg skyggndist ofan í hyldýpið
undir fótum mér og virti fyrir' mér hið geysilega hringsvið um-
hverfis mig. Eg var farinn að halda, að Irvine fyndi til alveg sams
konar kennda eins og eg, því að eg sá, að hann spennti greipar
og einblíndi niður í hina sexþúsund feta djúpu gjá fyrir fótum
okkar með lotningarsvip, sem sannfærði mig um það, að hann
væri kominn í fullt samræmi við eilífðina og óendanleikann.
„ó, Dick,“ .andvarpaði hann með svo óvenjulega hátíðlegum
rómi, að eg bjóst við einhverjum innblásnum spakmælum um tign
(Framhald),
SMOKINGFÖT
- TVlHNEPPT -
nýkomin frá Ameríku.
1 KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA
V ef naðar vörudeild
NÝKOMIÐ:
Sulta, margar tegundir
Pickles
Sandwich Spread
Hunang
Tómatsósa
Tómatsúpur í dósum
Grænmetissúpur í dósum
Grapefruit safi
Aspargus, margar tegundir
Grænar baunir
Peanut Butter
Kaupfélag Eyfirðinga
NÝLENDUVÖRUDEILD
SÍHKHK
| K a u p u m
krækiber og bláber
Akureyrar Apótek.
$*4»$*4»4»4»4»$*$*4»$»$*$»$*$*$*$»4»$»4»$*$»$»$»4»$»
NOTIÐ SJAFNAR-VORUR
llí
SKÁK NR. 12.
Franskm leikur.
Bréfaskák frá 1934.
Hvítt: Paul Keres, Eistland.
Svart: Verbak, Þýszkaland.
1. e4, e6, 2. d4, d5, 3. Be3 (a) dxe4,
'4. Rd2, f5 (b), 5. f3, exf3, 6. Rgxf3,
Rf6, 7. Bd3, c5 (c), 8. 0—0, cxd4, 9.
Rxd4,
Staða eitir 9. leik hvíts.
Sv. lék hér 9. — t4 í von um mann °&
tapaði skákinni í nokkrum leikjum.
Bezt var: 9. — Bc5.
f4(d), 10. Hxf4, e5,11. Bd5 skák,Kf7
(e), 12. Dh 5skák, g), 13. Bc4 skák,
Ke8 (f), 14. Dxe5 skák, Dxe7, 15.
Dxf6 og sv. gafst upp.
a. Má gjarnan leika til tilbreyting-
ar, en gefur hv. ekki betri stöðu, svo
fremi, að sv. reyni ekki að hanga á
peðinu.
b. Þarna gerir sv. hv. greiðá og ger-
ir opnunina að „bragði", ef svo mætti
segja. 4.....Rf6 var rétti leikurinn
til þess að mæta 5. f3 með Rd5!
c. Fljótfærnisleg aðferð til þess að
bæta fyrir leiðindapeðið á e6. Sv.
átti hér að hugsa um vömina eina og
reyna að fá „lokaða* ‘skák. Það var
hans eina von.
d. Sér grefur gröf o. s. frv. Þessi
leikur kemur sv. í koll. Sennil. var
bezti leikurinn hér 9.....Bc5 og ef
10. Rxf5, BxB skák, 11. RxB, Dd4.
e. Ekki 11.....B (eða R) — d7
vegna 12. Re6, Da5, 13. Hoa4, DxB,
14. Rc7 skék.
f. Sennilega hefir sv. hér treyst á
13.....K—g7, 14. Dxp, Bd6 og sézt
yfir 14. Dh6 skák, KxD, 15. H—h4
skák, 16. Bh6 mát.
g. Eftir 15.....DxB, 16. Kfl, er
staða sv. vitaskuld algjörlega vonlaus.
Skemmtileg, lítil skák.
Paul Keres er einn af hinum efn-
ilegustu skákmeisturum síðari ára.
Vil kaupa
nokkra hænuunga
0. C. Thorarensen.

«