Dagur - 14.09.1944, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 14. september 1944
7
ÐAGUR

SÚRKÁL í DÓSUM
TOMATSAFI
SOYJABAUNIR
Kaupfjelag Eyfirðinga
Nýlenduv.deild og útibú

IÐUNNAR-SKÓR
eru glœsilegasta tákn þeirrar undraverðu
framfara, sem orðið hafa nú síðustu árin
í íslenzkum iðnaði. —
Iðunnar-skór eru nú beztu skómir, sem
fáanlegir eru í landinu. — Þar fer saman
lágt verð og gseði.
SKINNAVERKSMIÐJAN I Ð U N N.
KELLOGG’S-
CORNFLAKES
ALL BRAN
RICE KRISPIES
KRUMBLES
Kaupfjelag Eyf irðinga
Nýlenduv.deild og útibú

|Kven- og karlmannaskór
einnig inniskór á börn og fullorðna
KAUPFÉLAG EYFIRDINGA
Skódeild I
Sæmdarauki sýrúst mér
sig úr ánauð losa,
en leggjast ekki lúnir hér
lands í kaldan mosa.
Srtúum vorri fóstru irá;
festum dúk við renéur;
búum ekki, bræður, á
brjóstum hennar lengur!
Gleymum landi, gleymum þjóð,
gleymum æskusporum, —
einnig því, að íslands blóð
í æðum rermur vorum!
Léttbært verður lífið þá,
lukku glansar hagur;
upp mun renna allt þar frá
engirm mæðudagur.
Þar setri alls kyns auðmJ er
hnoss
yndie gróar (?) standið;
fðgur gæfan flytji oss
á fyrirheitna landið.
(Óspakur á íslandi).
V. Sn.
★
Frá Bergsteini blinda.
Sagt er, að Bergsteirm blirtdi
Þorvaldsson hafi kveðið Andra-
rimur allar 4 oinni jólanótt fyrir
tíðir. En ekki eru þær rímur þó
rcú til, því að Öndrur fornu eru
eftir Sigurð blinda. — Þetta at-
hæíi Bergsteins mæltist illa fyr-
ir, og þótti það ókristilegt að
vanbrúka svo þvílíka dýrðar-
gáfu drottins sem skáldskapar-
listina, og var um Bergstein
gerð þessi vísa:
Harm í staðirm hafi það,
honum verði aldrei rótt,
sem Andrarímur allar kvað
fyrir embætti á jólanótt.
★
Berésteirm blindi var kallað-
ur kraftaskáld, og heldur en
ekki þótti honum góður sopirm.
Eitt sinn var það, að hann kom
í búðina á Eyrarbakka og bað
kaupmarmirm að geia sér í
staupinu. Kaupmaður tók því
fjarri, því að harm væri alveg
brennivínslaus. Kvað hann and-
skotarm mega eiga þarm drop-
ann, sem hann ætti eftir af
brenrúvíni. Ekki lagði Berg-
steirm mikirm trúnað á það og
kvað vísu þessa við búðarborð-
ið:
Eg krefst þess at þér,
sem kaupmaðurinn gai þér,
þinn kölaki og fjandi
í ámuna far&u óstjórnandi
og at henni sviptu hverju bandi.
Brá þá svo við, að braka tók
heldur óþyrmileéa í brenrtivíns-
turmu kaupmarms, svo að við
var búið að bresta mundu af
hermi öll bönd. Þorði kaupmað-
ur þá ekki annað en gefa Beré-
steini neðan í því oé varð feé-
irm að sleppa, áður en verra
yrði úr.
★
Sagt er, að þau yrðu æfilok
Bergsteins blinda, að hann
kvæði sié sjálfur drukkirm í hel
eftir bqði annarra, oé hati harrn
þá verið æfa gemall. En með
vissu vita menn það um enda-
lykt BergSteins, að harm dó á
Eyrarbakka út úr drykkjuskap
17. júlí 1635, og þótti þá svo
ískyééiteét um dauða harts, að
hann fékk ekki kirkjuleg, heldur
var harm é^efirm utan kirkju-
garðs á Stokkseyri. Getur Gísli
biskup Oddsson þess í bréfabók
sinni, að ekkja Bergsteins hafi
„klagað sárleéa“ fyrir sér, að
maður sinn læéi utan garðs, og
| hafi „séra Oddur Stephánsson
helzt éengizt íyrir því, að hann
skyldi ekki irman kirkjugarðs
érafinn vera“.
(Eftir Jórú Þorkelssyni).
★
Bíleiéandirm: — Nýi bíllinn
minn hefir staðið sié svo vel, að
eé hefi ekki þurft að borga
érænan eyri íyrir viðgerð á hort-
um ennþá, oé er eg þó búinn að
eiéa harm rúm tvö ár.
Kurminéinn: — Já, rnaður-
irm, sem éerir við harm, var að
seéja mér þetta.
★
Fangarnir, þrír að tölu, stóðu
í röð frammi fyrir dómaranum,
en harm var ranéeygður í meira
lagi. Hyéést nú dómarinn
hvessa sjónir á þarm, sem lenést
stóð til hægri á éólfinu, og seéir
allvaldsmarmsleéa: — Ertu
sekur, eða ertu ekki sekur? —
Eé er saklaus, seéir þá sá í mið■
ið, því að honum sýndist dómar-
irm horfa á sié- — Hvað ert þú
að svara, áður en að þér kemur?
segir dómarinn með þjósti.
Nú, eé hefi ekki saét aukatekið
orð, saéði sá þriðji, —— en ekki
þar fyrir, eg er saklaus líka.
Stjómarfrumv. (Frh. af 2. síðu).
Dýrtíðarfrumvarp stjórnarinn-
ar hefir orðið fyrir talsverðri
gagnrýni í sumum Reykjavíkur-
blöðunum og einnig á Alþingi.
Einkum er það fundið að frv.
að það banni ekki grunnkaups-
hækkanir, heldur aðeins dýrtið-
aruppbætur á þær. En þenna
ágalla ætti að vera auðvelt að
lagfæra ,ef vilji til þess er fyrir
hendi. Frumvarpið gengur í
rétta átt að því leyti, að ekki dug-
ar að skera niður verðlag eitt út
af fyrir sig og ekki heldur kaup-
gjald, heldur bæði verðlag og
kaupgjald í réttum hlutföllum
eins og ætlast mun til. Líklegt
er, að stjórnin geti fellt sig við
einhverjar breytingar á frum-
varpinu, en hitt er fremur ólík-
legt, að hún felli sig við það, að
þingið felli frumvarpið og se.tji
ekkert í staðinn.
Alþýðublaðið hefir snúizt önd-
vert gegn frumvarpinu, a. m. k.
eins og það er. M. a. segir það:
„Það er allt öðru máli að gegna,
hvað hægt væri að gera til þess
að stöðva dýrtíðarflóðið eða
draga úr því með frjálsu sam-
komulagi launastéttanna, bænda
og atvinnurekenda. Er í þessu
sambandi ástæða til að upplýsa,
þó að stjórninni muni varla vera
það ókunnugt, að síðustu dag-
ana hafa farið fram nokkrar eft-
irgrennslanir á því, hvort ekki
mundi unnt að ná frjálsu sam-
komulagi milli réttra aðila um
það, að festa núverandi grunn-
kaup í næstu tvö ár, — þó ekki
svo að ekki væri svigrúm til
nauðsynlegrar og sanngjarnrar
samræmingar á kaupgjaldi — að
því tilskyldu að núverandi verð
landbúnaðarafurða yrði þá
einnig fest um jafn langan tíma,
þannig að ekki þyrfti dýrtfðin að
vaxa af völ<jum neinnar áfram-
haldandi skrúfu milli kaup-
gjaldsins og afurðaverðsins....
Er Alþýðublaðinu kunnugt um,
að stjórn Alþýðusambandsins
hefir tekið vel undir þessa hug-
mynd og Jýst sig henni með-
rnælta með vissum skilyrðum,
enda má með sanni segja, að hér
sé verið á réttri leið“.
Auðvitað vðsri langsamlega
heppilegast og hyggilegast, að
lækningin á dýrtíðinni, eða þó
ekki væri nema stöðvun hennar,
færi fram með frjálsu samkomu-
lagi réttra aðila, og að löggjafinn
þyrfti þar ekki að koma til skjal-
anna. En ef sú leið reynist ekki
fær, og hún hefir ekki reynzt það
til þessa, hvað á þá að gera? Á þá
að láta allt skeika að sköpuðu,
þó að fyrirsjáanlegt sé að það
hafi í för með sér hrun atvinnu-
veganna og að krónan verði að
fimmeyring? Væri þá ekki skyn-
samlegra að löggjafinn gripi inn
í til þess að hindra það, jafnvel
þó að það skapaði andspyrnu og
óánægju grunnhygginna manna
meðal fjölmennustu stéttar þjóð-
arinnar?
Þegar.litið er til undanfarinn-
ar og yfirstandandi reynslu, þarf
mikla trú til þess að treysta á
frjálsu leiðina til bjargar í þess-
um efnum. Að minnsta kosti
getur enginn glöggskyggn mað-
ur treyst á kommúnista, sem for-
ustumenn Sjálfstæðisflokksins
hafa stutt til valda og áhrifa í
verklýðsfélögunum.