Dagur - 07.12.1944, Blaðsíða 6

6
DAGUR
HROSUN
" 60MER8
EDIUDRDS
BORIMÍIRD.
(Framhald).
hann hafði varla gengið eitt skref inn eftit gólfinu, þegar Edward
leit upp og hrópaði óðara upp yfir sig af fögnuði:
„Bateman! JÞað var sannarlega óvænt ánægja, að sjá þig.“ Hann
rétti höndina yfir búðarborðið og tók þétt og innilega í hönd vinar
síns. Framkoma hans var blátt áfram og eðlileg og blygðunin út af
niðurlægingu hans var öll hjá Bateman. Edward virtist ekki finna
til þess.
„Bíddu andartak meðan eg geng frá þessum pakka,“ sagði hann
og vafði bómullarstrangann innan í pappír og fékk hörundsdökk-
um viðskiptamanninum, sem beið fyrir framan.
Því næst sneri hann sér brosandi að vini sínum.
„Hvernig komst þú og hvenær? Herra minn trúr, eg er feginn að
sjá þig! Fáðu þér sæti, Bateman."
„Við getum ekki talað saman hér. Komdu með mér á gistihúsið.
Þú getur vonandi fengið frí?“ spurði Bateman hikandi.
„Auðvitað á eg frí, þegar eg vil. Hér á Tahiti er nægur tírni til
alls.“
Hann sneri sér að Kínverja, sem stóð innan við búðarborðið.
„Ah-Ling,“ sagði hann. „Þegar húsbóndinn kemur, þá segðu hon-
um, að eg hafi skroppið frá með kunningja mínum, sem er ný'
kominn frá Ameríku."
„Allt í lagi,“ sagði Kínverjinn bipsandi.
Edward snaraði sér í jakka og setti upp hatt, og þeir Bateman
skunduðu út úr búðinni.
„Eg átti ekki von á, að sjá þig mæla baðmullardúk í hendurnar
á óþrifalegum negra,“ sagði Bateman, hálfhlæjan’di.
„Braunschmidt rak nrig úr vistinni, — og eitthvað verður maður
að gera.“
Bateman fannst Edward taka niðurlægingunni undarlega létti-
lega, en hann kunni ekki við að lengja samtalið um þetta efni að
svo stöddu.
„Mér þykir ósennilegt, að þú safnir miklu fé í þessu embætti,"
sagði hann þó, eftir dálitla þögn.
„Nei, fé safnar maður ekki. En maður hefir til hnífs og skeiðar,
og eg er ánægður.
„Þú hefir tæplega verið ánægður með það fyrir tveimur árunr.“
„Nei, — en maður vitkast með aldrinum," svaraði Edward.
Bateman leit rannsakandi á hann. Edward var kæruleysislega
klæddur; hann var í ljósunr baðnrullarbuxum, — ekki yfrið hrein-
um að sjá, og með ódýran, innlendan stráhatt á höfðinu. Hann var
grennri en hann átti vanda til, hörundið dökkbr^nt af völdum
sólarinnar og víst var hann fríðari en nokkru sinni fyrr. Eitthvað
var það þó í fari hans, sem konr Batenran ókunnuglega fyrir sjónir.
Hann steig léttilega til jarðar, — nær því kæruleysislega, — virtist
kátur og léttur í skapi án nokkurs sérstaks tilefnis. Bateman fannst
framkoma hans öll undarleg.
„Eg veit ekki yfir hverjum fjáranum hann er svona kátur,“ sagði
lrann við sjálfan sig.
Þeir komu brátt að gistihúsinu og fengu sér sæti við borð á svöl-
unr hússins. Kínverskur þjónn kom nreð drykkjarföng. Edward
var nrjög ákafur að lreyra fréttir frá Chicago og lét spurningujjr
rigna yfir vin sinn. Áhugi hans fyrir því, sem heima gerðist, virtist
einlægur og eðlilegur. En Bateman fannst undarlegt að áhuga hans
að þessu leyti, virtist deilt jafnt niður á milli ýnrsra óskyldra efna.
Hann vildi eins og ólnrur vita um hagi fjölskyldu Batemans og líð-
an Isabellu. Hann talaði um hana blátt áfram og eðlilega, eins og
hún væri systir hans frekar en lreitmey. Og áður en Bateman fékk
nokkru um sanrtalið ráðið, hafði það snúist að fyrirtækjum föður
hans og nýbyggingurtr. Hann var staðráðinn í því, að leiða viðræð-
urnar aftur að Isabellu og/sambandi þeirra Edwards, en áður en
hann fengi ráðrúm til þess, sá hann að Edward veifaði hendinni í
kveðjuskyni. Einhver gekk að borði þeirra, en þar sem Bateman
sneri baki að honum gat hann ekki séð hver maðurinn var.
„Komdu og fáðu þér sæti,“ sagði F.dward.
Hinn ókunni maður stóð við hlið þeirra. Hann vdr mjög hár,
grannvaxinn og með mikið og fagurt snjóhvítt hár. Andlitið var
toginleitt en þó mikilúðlegt.
„Þetta er fornvinur minn, Bateman Hunter. Eg hefi oft sagt þér
frá honum,“ sagði Edwárd.
„Það gleður mig að kynnast yður. Eg var eitt sinn kunnugur föð-
ur yðar.“
Ókunni maðurinn rétti Bateman hönd sína og það var ekki fyrr
en þá, að Edward sagði nafn hans.
„Þetta er Arnold Jackson."
Bateman fann, að hann hvítnaði í andliti og honum fannst allt
í einu heljarkulda leggja frá handtaki mannsins. Þetta var þá fals-
arinn og svikarinn Arnold Jackson, móðurbróðir Isabellu. Hann
reyndi að leyna fátinu. Arnold Jackson leit glottandi á hann.
„Mér þykir ólíklegt, að þér kannist við mig,“ sagði hann.
(Framhald).
Fimmtudaginn 7. desember 1944
ALÚÐARÞAKKIR til vina minna, ástvina og samstarfs-
manna íyrir hugheilar árnaðaróskir lottleiðis eða með hlýju
handtaki heima hjá rnér hirtn 3 .desember síðastliðinn.
Sérstaklega þakka eg vinum mínum og sveitungum í
Hrafnagilshreppi fyrir veglegt samsæti mér og mírmm til
hartda, ásamt kærkomirmi gjöf.
Hjartans þakkir fyrir gengnar götur.
HÓLMGEIR ÞORSTEINSSON Hrafnagili.
Kaupið jólagafirnar
á meðan úrvalið er fjölbreyttast, nýkomin
afar falleg silkiteppi, vattteppi, silkináttkjól-
ar, silkiijndirföt, dömu-greiðslusloppar,
herra- og dömuskinnhanzkar, fóðraðir og ó-
fóðraðir, nýmóðins kjólautau, vasaklútar í
skrautöskjum, dömuveski og töskur, hv. og
misl. silki- og ullartreflar, hæstmóðins herra-
bindi, manchettuskyrtur og axlabönd.
BALDUIN RYEL H.F.
Þökkum innilega öllum þeim, sem veittu hjálp, og auðsýndu
vináttu, við útför JÓHANNESAR HELGASONAR, Ytra-
Laugalandd.
Aðstandendur.
HERRAR, FRÚR, UNGFRÚR!
Góðar snyrtivörur eru kærkomnar
jólagjafir.
Höfum í f jölbreyttu úrvali, alls konar
snyrtivörur fyrir kvenfólk.
Einnig mjög skemmtilega gjafakassa
fyir herra.
STJÖRNU APÓTEK
FOKDREIFAR.
(Framhald af 4. síðu). .
grunna, kollhlaupið sig gjörsamlega,
fyrir misbeitingu þess, sem snilling-
arnir sáu og sköpuðu fólkinu til
handa.
Á ennþá sama raunasagan að ger-
ast?
;— Erum við í nokkurri hœttu hér
á Islandi?
— Hver svarar því? En mér virðist
sem við mættum skrúfa fyrir útvárp-
ið, svolítið oftar en við gerum —
njóta oftar en er, þagnar og næðis til
að hugsa sjálf og álykta stund og
stund.
— Eins og eg hefi þegar tekið fram
er eg með þessu ekki að deila á starf-
semi útvarpsins íslenzka. Vitanlega
hefir það sína ágalla meðal mikilla
kosta eins og gengur.
•p|INHVER var t. d. að undrast það
í samtali við mig á okkar „vegi
og degi“ fyrir nokkru, að stórlærðir
menn og foringjar meðal þjóðarinnar
— á sínum sviðum — væru að fjöl-
yrða í útvarpssal um það dásamlega
Húsmæðrakennara-skólaslátur „sem
að“ annar hafði verið svo heppinn að
fá að smakka, og hinn lofaði sjálfum
sér og alþjóð, að hann skyldi líka ná
í bita af „ef að“ hann sæi sér nokkurt
færi. Gott og vel; málið er nú svíina
og svona — eins og gengur á al-
mannavegi — en hitt er gleðilegt að
mega í framtíðinni eiga von þess að
frúm og freyjum landsins verði kennt
að búa til svona inndælt slátur!
Hitt þótti mér verra er doktor
Björn tók upp þá kennsluaðferð, í
sínum góðu tímum: „Spumingar og
svör um ísl. mál“, að útreka illt með
illu. Þ. e.: segja sjálfur vitleysu, til
þess að láta fólkið hætta við aðra!
Þótt margir hlusti á dr. Björn, munu
þeir þó til, sem aðeins heyra vitleys-
una, vita ekki hvernig á henni stend-
ur, og bera hann svo fyrir henni sem
ágætu máli og segja að hverju góðu
kvöldi loknu „góðu nóttina“. Eg veit
að dr. Bjöm mun fá að lesa þessar
línur, en verður þá vonandi alveg
hættur með þessa kennsluaðferð.
Nóg um það, segjum við báðir.
Sem sagt, — útvarpið býður okkur
tækifæri. En hugsunarlaust og án at-
hygli fáum við ekki notið þeirra okk-
ur til menningarauka.
Við skulum loka fyrir um stund,
lesa dagskrána, velji og hafna, hlusta
eða opna ekki.
Annars virðist mér sem við „fljót-
um sofandi"-------eitthvert.“
Allt til
jólabakstursins
á einum stað
Vöruhúsið h/f.
sýnir í kvöld kl. 9:
Gög og Gokke
og galdrakarlinn
Föstudaginn kl. 9:
Pittsburg
Laugardag kl. 6:
*
A vængjum vindanna
Laugardaginn kl. 9:
Gög og Gokke
•Og galdrakarlinn
Sunnudaginn kl. 3:
Gög og Gokke .
og galdrakarlinn
Sunnudaginn kl. 5:
Listamanrialíf
XI. 9:
Á vængjum vindanna
Ýmiss konar
Jólatrésskraut
svo sem:
KÚLUR, margar stærðir
ENGLAHÁR og SILFUR-
RÆMUR o. fl.
JÓLAPAPPÍR, margar
tegundir
| JÓLABÖGGLAMIÐAR
ýmiss konar
JÓLASVEINAR úr post-
ulíni
GERFI-JÓLATRÉ á
• veizluborðið
JÓLAKORT, ótal gerðir.
Mjög falleg tegund kem-
ur um helgina ásamt
ENSKUM BÖGGLAMIÐ-
UM og UMBÖNDUM
o. fl. o. fl.
Bókaverzlun
Þ. Thorlacius
Gerist áskrifendur
að
ÆFISÖGU
EINARS
JÓNSSONAR
og
STURLUNGASÖGU
Bókaverzlun
Þ. Thorlacius
V