Dagur - 04.02.1948, Page 5

Miðvikudaginn 4. febrúar 1948
D AGUR
5
Viðburðir ársins 1948 í \
spámannsins de Wohl '
„Það verður ekki stríð,“ segir skáldsagnahöf-
undurinn og stjörnuspámaðurinn Louis de Wohl
Ilefir þú gaman af spádómum
og spásögnum? Fæstir vilja játa,
að svo sé, að undarlegt er það
samt, hversu marga lesendur
spásagnarit eiga. Einn af þeim
mönnum, sem athygli hafa vakið
fyrir spádóma s/na er ameríski
skáldsagnahöfundurinn Louis de
Wohl.
Hann segist hafa fylgst með
gangi himintunglanna í 17 ár og
hafa orðið margs vísari um áhrif
þedrra á líf mannanna. Wohl tel-
ur ekki að himintunglin breyti
lífi einstaklinga og þjóða, gegn
vilja þeirra sjálfra og óskum, en
hann heldur því fram að viss af-
staða himintunglanna gefi til
kynna örlagaríka atburði fyrir þá
menn, sem lifa undir tákni þeirra
og eru fæddir undir vissri afstöðu
stjarnanna. Flestir nútímamenn
hrista höfuðið þegar um slíka
hluti er rætt við þá, en þeir sem
taka þetta alvarlega benda á, að
De Wohl hafi furðulega oft haft
rétt fyrir sér. Árið 1938 gaf hann
út spádómabók og sagði þar fyrir
um það, með hverjum hætti
Mussolini mundi taka þátt í
. styrjöldinni 1940, og árið 1940
sagði hann fyrir um það, að Hitl-
er mundi hverfa á dularfullan
hátt eða bíða dramatískan dauð-
daga. í nóvember 1940 spáði hann
því að Cunningham flotaforingi
mundi eiga í mikilli sjóorrustu
frá 27.—30. marz, og fyrir stríðs-
lok hafði hann spáð pólitískri
baráttu De Gaulle í svipuðu formi
og hún nú er orðin.
Með ensku herstjórninni.
De 'Wohl dvaldi í Bretlandi á
stríðsárunum á vegum brezku
herstjórnarinnar. Starf hans þar
var ekki að segja fyrir um úrslit
átaka, eða leiða herinn eftir spá-
dómum, heldur vildi brezka her-
stjórnin gjarnan fylgjast með því,
hverju væri líklegast að stjörnu-
fræðingai’ Hitlers mundu spá
honum á hverjum tíma eftir af-
stöðu himintunglanna, því að al-
kunna var að Hitler trúði mjög á
stjörnuspádóma og hagaði sér í
mörgum tilfellum í samræmi við
þá. Ekki hefir verið skýrt frá því,
hvort herstjórnin hafi orðið
nokkurs vísari af athugunum
spámannsins.
Stórviðburðir á þessu ári.
En de Wohl er ekki þar með úr
sögunni. í janúarmánuði birti
hann spásögn sína fyrir árið 1948
í svissneska blaðinu „Sie und Er“.
Kennir þar margra grasa. Ekki
þykja allir spádómarnir merki-
legir, og um ýmsa þeirra má vafa-
laust segja það, að hver sá, sem
sæmilega fylgist með gangi
heimsmálanna, mundi treysta sér
til þess að spá eftir líkum eitt-
hvað á þá leið, sem De Wohl ger-
ir. En í þessum spádómum hans
er þó að finna þann, sem mest er
um vert, að hann segir fyrir um
iað, að ekki verði stríð á þessu
ári.
Nýtt leynivopn.
Hins vegar spáir hann engu um
iað, að friður ríki um langan ald-
ur, og hann segir m. a. að atóm-
sprengjan verði ekki það vopnið,
sem komi til með að ráða úrslit-
um í næsta stríði, hvenær sem
það kann svo að bresta á. Nýtt
vopn er í smíðum, og hvorki
Bandaríkin né Sovét-Rússland
hafa vald á því ennþá, heldur er
það nú í höndum þjóðar, „sem í
tveimur heimsstyrjöldum hefir
verið öruggur bandamaður
Frakklands."
Á árinu 1948 munu Bretar
„sigrast á sósíalismanum“, segir
de Wohl. „Teiknin um það verða
þegar á lofti í febrúar og marz.“
Á árinu mun koma fram í Bret-
landi annar De Gaulle. „Teiknin
eru sérlega giftusamleg fyrir
ensku konungsfjölskylduna og
brezki konungurinn á eftir að
verða þjóð sinni að miklu liði.“
Miklum viðburðum spáir hann í
Kína, hefjast þeir þegar stjarnan
Uranus er í réttri afstöðu, en þó
verða þessir viðburðir ekki nema
smámunir hjá því, sem verður
eftir 50 ár, þegar Kína stendur á
milli tveggja stórvelda sem eiga í
ægilegri styrjöld.
13. júlí hættudagur.
Wohl spáir ekki stríði á þessu
ári, jafnvel þótt oftsinnis á árinu
verði þannig ástatt í lieiminum,
að stríð virðist í þann mund að
hefjast, og sérstaklega verður
hættulegt augnablik hinn 13. júlí
næstk. og svo aftur 22 október.
13. júlí verður örlagamesti dagur
ársins og leggur Wohl til, að menn
hætti sér ekki í flugvélum þann
dag'. í Bandaríkjunum kemur
fram nýr leiðtogi, sem mikla at-
hygli vekur, og de Wohl telur, að
þar muni átt við Eisenhower, sem
verði kosinn forseti í stað Tru-
mans. Stórviðburðir í Bandaríkj-
unum verða í marz, júlí og sept-
ember. Miklar breytingar verða á
innanríkisstjórnmálum þar, segir
Wohl.
Þar, sem vandræðin berja
að dyrum.
Utlitið fyrir Franco er ekki sgr-
lega glæsilegt, samkvæmt rúnum
himintúnglanna og má hann gá
að sér þegar kemur fram í apríl.
Tyrkland verður á hættunnar
stund í haust, og forsetinn, Inönu,
er lækkandi stjarna á stjórnmála-
himninum. Önnur vandræði
knýja einkum á dyr við landa-
mæri íran, og ítölsk-júgóslavísku
landamærin. De Wohl segir, að
margt sé líkt með hinmintáknum
þeirra De Gaulle hershöfðingja
og Maurice Thorez kommúnista-
foringja í Frakklandi. Báðir eru
fæddir undir baráttustjörnu og
báðir hafa kvenhylli, og skilur
spámaðurinn það þannig, að
konur munu einkum kjósa þá. Til
þess að komast að þessari síðustu
niðurstöðu, þarf raunar ekki að
líta til himins. Nægir að gá í
skýrslur síðustu kosninga í
Frakklandi. Mikill hluti kven-
þjóðarinnar fylkti sér um hina_
nýju hreyfingu De Gaulle.
Þannig hljóða nokkrir helztu
spádómar þessa stjörnumeistara.
Menn brosa að þeim, en eru þó
jafnan reiðubúnir að hlýða á boð-
skap þeirra, og alltaf eru slíkir
menn uppi með þjóðunum og
virðast í góðu gengi.
— Fokdreifar
(Framhald af 4. síðu).
Ljótur leikur barna.
Hugrún skrifar blaðinu eftirfar-
andi viðvörunarorð:
„EG GET ekki lengur orða
bundist yfir sjón, sem mætir aug-
um mínum daglega hér í bænum,
en það er af því að það veldur
mér áhyggju vegna undangeng-
innar reynslu. Það líður víst tæp-
lega sá dagur, að eg verði ekki að
horfa á börn og unglinga hang-
andi aítan í bifreiðum á fleygi-
ferð um göturnar, og jafnvel þeg-
ar fer að skyggja, taka drengir
sig saman og hlaupa margir í senn
til þess að ná taki í sömu bifreið-
inni, sem síðan, án vitundar bif-
reiðastjórans, beygir fyrir ótal
götuhorn með alla drengjakáss-
una aftan í, þó hefir ef til vill einn
og einn helzt úr lestinni og liggur
eða stendur einhvers staðar og
bíður eftir því að grípa næsta
tækifæri, en hver verður svo
endirinn á þessum glæfraleik? Ef
til vill endar allt vel, og ef til vill
ekki, en einkennilegt mætti það
heita, ef ekkert slys hlytist af, en
það er ekkert spurt að því, hver
fyrir því verður. Það getur eins
orðið óvitinn, sem hefir ekki.vilj-
að verða ókarlmannlegri en stóri
ofurhuginn, glanninn vil eg segja,
það er ekki ábyrgðarlaust fyrir
stálpaða unglinginn að hafa slíkt
fyrir þeim yngri, hann á þó hægra
með að gæta sín og varast hætt-
una.
Áskorun til lögreglunnar.
EG VIL NÚ þegar leyfa mér að
skora á lögregluna, að gera ýtar-
legar ráðstafanir til þess að
breyting mætti verða á þessu. Ef
hún hefir ekki tíma sjálf, ætti
hún að velja skáta eða aðra dug-
lega drengi til gatnagæzlu, þegar
þeir hafa frístundir, þeir gætu svo
gert henni aðvart og gefið upp
nþfn hinna seku. Eg tr.úi ekki
öðru, en að það séu margir
drengir hþr í bæ, sem sjá hætt-
una sem af þessum ljóta leik get-
ur hlotist, og þá eina drengi tel
eg karlmenni, sem vilja aðvara
félaga sína og aðra við hættum,
sem yfir þeim vofir. Sem betur
fer eru margir unglingar hér sem
hrista höfuð sín yíir heimsku
þeirra, sem hafa gaman af því að
stofna lífi og limum í voða með
því að hanga aftan í bifreiðum.
Dæmin úr Reykjavík.
EG GET EKKI gleymt því,
þegar 11 ára drengur af Vestur-
götunni í Reykjavík fór hress og
glaður út til leikja, en var eftir
skamma stund borinn inn and-
vana, lemstrað lík. Hann hékk
aftan í bifreið, og það var hans
síðasti leikur. Eða drengurinn á
Öldugötunni, 10 ára, ljómandi
fallegur drengur, eftirlæti móður
sinnar, hann hljóp út til leikja,
en rétt í því kom bifreið eftir göt-
unni, hann lét eftir löngun sinni,
og móðir hans tók hann upp af
götunni og bar hann inn. Um
kvöldið var hann dáinn. Svona
mætti lengi telja. — En það er
ekki alltaf, sem barnið deyr, sum
verða bæklaðir aumingjar, sjálf-
um sér og ástvinum til byrði og
þjáninga. Þetta eru sannar harm-
sögur, sem aldrei hefðu þurft að
verða til, ef ekki hefði ráðið það
sama og þau börn hér á Akureyri
, *!-
lata stjórnást af, sem í dag og
gær og á morgun hanga aftan í
bifreiðunum. Og hvernig líður
svo vesalings bifreiðastjórunum,
sem verða fyrir þessu óláni, oft
alsaklausir? Ekki vita þeir, þegar
gripið er í bifreiðina. Þeir verða
oft að þola ásakanir annarra, án
þess að geta borið hönd fyrir höf-
uð sér, þeir gleyma því ekki, að
þessi hryllilegi atburður gerðist,
hann fýlgir þeim eins og skugginn
þeirra, án þess að þeir hafi unnið
nokkuð til saka unnið.
BÖRN! Látið ofurhug ykkar og
karlmennsku aðeins sjást á þeim
vettvangi, sem miðar til gæfu og
gengis, verið hlýðin og takið
áminningum þeirra, sem vilja
ykkur vel. Hættið þegar í dag
ljótum og hættulegum leik.“
— Samvinna
kaupstaðanna
(Framhald af 1. síðu).
telur nefndin óhjákvæmilegt að
komið verði á beinum siglingum
frá útlöndum til aðalhafna lands-
ins, eftir fastri áætlun.
Mikilvægt verkefni.
í þessum ályktunum Akureyr-
inganna er drepið á nokkur
helztu atriði þeirra endurbóta,
sem eru lífsnauðsyn fyrir allt at-
hafnalíf þessara landshluta. Hin-
ar ágætu undirtektir verzlunar-
staðanna við málaleitan Akureyr-
arbæjar, sýna, að landsmenn al-
mennt eru að vakna til meðvit-
undar um það, að beinna úrbóta
er ekki að vænta af hálfu Alþing-
is eða ríkisvalds, fyrr en þessum
aðilum er það Ijóst, að hér er al-
vara á ferðum, að landsmenn ut-
an Reykjavíkur eru samhentir í
þessum málum, hvað sem flokka-
skipan líður. Er þess að vænta að
þessi samheldni verði rík meðal
nefndarmanna er suður kemur.
Hér 1 blaðinu hefir nú um nokk-
urra ára bil verið bent á hina
þjóðþættulegu þróun, sem orðin
er í verzlunar- og siglingamálum
landsing og á þá staðreynd, að öll
loforð valdhafanna og þeirra, er
siglingamálunum ráða, um end-
urbætur eins fljótt og kostur væri
eftir lok ófriðarins, hafa verið
svikin. Ástandið í verzlunar- og
siglingamálum norður- og aust-
urlandsins er verr nú en það
nokkru sinni var á krepputímun-
um fyrir stríðið. Hlutverk sam-
vinnunefndar kaupstaðanna og
verzlunarstaðanna er því mikil-
vægt og munu landsmenn vænta
þess, að valdhafarnir og stjói’n-
málaflokkarnir láti sér nú skilj-
ast, að við svo búið má ekki
standa, að þessi mál verða ekki
svæfð, heldur verður baráttunni
haldið áfram unz réttmætar end-
urbætur eru fengnar.
Bréf:
„Allt brann óvátryggt“
í 4. tölublaði Dags, þetta ár,
stendur þessi fyrirsögn í smá-
greinaflokkinum „Fokdreifar",
er þar meðal annars komizt svo
að orði, um brunann í Sigluvík er
varð 21. þ. m. „Ekki hafði verið
hirt um að vátryggja innbú, gripi
og hús, og tryggja þannig efna-
legt .öryggi, þó að eldsvoða bæri
að höndum.“
Eins og hér er hagað orðum
finnst mér líklegt að ókunnugir
hugsi svo, að í Sigluvík hafi orðið
tjón á vátryggðum húsum og þá
um leið húsum, er verið hafi vá-
tryggingarskyld. Eg vil því upp-
lýsa þetta. Þarna brann íbúðar-
hús og fjós, hvort tveggja vá-
tryggt. Eftir stendur hlaða, haug-
hús og reykingaklefi, er sömu-
leiðis voru vátryggð. Með öðrum
orðum, í bæjarþorpinu voru öll
húsin tryggð. Þó greinarhöfundur
segi, að ekki hafi verið hirt um að
ú'yggja heimilismuni, þá er það
ekki rétt, því í þessum húsum,
sem brunnu, var innbú tryggt
fyrir 7 þúsundir krónur.
Vegna þess, að verið er að sak-
ast um alltof lágar tryggingar vil
eg-taka fram: Árið 1934 voru öll
ofannefnd hus virt til brunabóta,
eins og vera bar. Árið 1946 var sú
virðing fjórfölduð, eins og lög og
reglur Brunabótafél. ísl. hljóða,
og síðan er svo sl. haust bætt við
upphæðina 30%. — Þó þetta sé nú
eins og eg hefi þegar tekið fram,
notar greinarhöfundur orðin
„allt brann óvátryggt“.
Það er ekkert nema gott um
það að segja að fólk sé hvatt til
þess að vátryggja eigur sínar. En
tryggingarmálin öll verður að
skoða meira en frá einni hlið, og
um brunatryggingarupphæð, sem
gildir á hverjum tíma, verður
ætíð vandfundin, því að aldrei
má tryggja fyrir meira en sann-
virði. Og tjón af eldsvoða verður,
því miður, aldrei með öllu fyrir-
byggt, jafnvel þó allt sé að nokkru
tryggt.
Þorl. Marteiusson.
ATHS.
Síðasti Fokdreifapistill Dags
fjallaði um bruna og tryggingar
almennt og var m. a. komizt svo
að orði, að „það má kallast und-
antekning, ef í ljós kemur eftir
eldsvoða, að allt hafi verið skyn-
samlega vátryggt. Hitt er reglan,
að fréttunum af hinum hörmu-
legu brunum fylgja þessar upp-
lýsingar: Allt brann óvátryggt.“
Fyrirsögnin á kafla þessum, sem
bréfritarinn vitnar til, vísaði til
þess. Þótt vátryggingar í Siglu-
vík hafi verið í betra lagi eftir því
sem nú er upplýst, en fyrstu
fregnir hermdu, þá munu þó
fæstir telja, að í þessum bruna
hafi allt verið „skynsamlega vá-
tryggt“, eins og komizt var að
orði hér í blaðinu. Telur blaðið
því ábendingu sína og áminn-
ingu í fullu gildi, þrátt fyrir upp-
lýsingar bréfritarans. — Ritstj.
Sel sleðajára
Hallgrímur járnsmiður.
Divan
til sölu. A. v. á.