Dagur - 18.02.1948, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 18. febrúar 1948
DAGDR
3
ÍÞRÓTIIR OG ÚTILÍF
Drengur skrifar: „Það er slæmt,
þegar drengir venja sig á ljótt
orðbragð eða skemmdarverk, en
verst er þegar þeir hafa sér að
leik að kvelja dýrin, sem eru
mállaus og geta því ekki kvartað.
Það þyrfti að vera til sérheimili
og skóli fyrir þá, þar sem reynt
væri að uppræta þessa lesti. —
En ef þessi börn eru með öðrum
börnum, er hætt við að þau
skemmi út frá sér.“
„Ætli þeir myndu samt ekki
skammast sín, ef þeir væi;u
ltlæddir í svártan jakka með
hvítu striki á bákinu“. (Sjá síð-
asta tölublað.
Nokkur benda á háar sektir,
flengingar, eða nokkurra tíma töf
í steininn o. fl. Ein segir frá því
er hún horfði á drengi brjóta
ljósaperu — eftir langa mæðu
tókst að hitta.
Hún segir svo: „Eg held að
réttast væri að sýna þessum
strákum fram á, hvað það er
mikil ómennska að brjóta niður
og eyðileggja það sem gert er
bæði þeim og öðrum til gagns.“
Onnur byrjar svona: „Mér
finnst strákarnir stundum láta
alveg hræðilega illa.“ — Úrræði
hennar verður: „Eg held það væri
bezt að senda verstu strákana í
sveitaskóla (heimávistarskóla) “.
Sumir drengir leggja til að þeim
brotlegu sé komið í sveit — til
vinnu — í fámenni — o s. frv., en
einn bætir svo við: „-------svo
framarlega að sveitirnar kærðu
sig um svoleiðis drengi.“
„Mér finnst bezt,“ segir einn,
' „að lögreglan fari með þá heim
til þeirra og segði foreldrunum
hvað þeir hefðu gert. Svo ætti að
banna foreldrunum að leyfa þeim
út á kvöldin.“
Það er bent á að rétt væri að
láta drengi greiða fyrir skmeddir,
og það verulega, en gert er ráð
fyrir að fæstir þeirra muni hafa
miklya ppninga, „en,“ segir einn,
„þeir eiga aftur á móti eitthvað,
sem þeim er mjög dýrmætt, eins
og t. d. skíði, hjólhest eða annað
þess háttar. Væri rétt að láta þá
selja þessa hluti til þess að greíða
skemmdirnar. Eg álít að þetta sé
bezta ráðið til þess að venja þá af
slíkum strákapörum.“
★
Raunverulega virðist mér allt
hið helzta koma hér fram:
ástandið er mjög alvarlegt og það
verður að reyna að bæta það. Þáð
fyrsta, sem bent er á til úrbóta, er
fræðsla um það, hvað er rétt og
rangt, hvað til góðs leiðir og hvað
til ills í þessum efnum. Og þessi
fræðsla skal helzt veitt af foreldr-
um eða öðrum nátengdum og
veitt með vingjarnlegum orðum
og kærleika. Dugi það ekki, verð-
ur að beita öðrum ráðum: láta
óknyttapiltana verða sér til háð-
ungar, eða láta af hendi eitthvað,
sem þeim er kært eða mikilsvert,
ef þeir gera sér að leik að
skemma og eyðileggja fyrir öðr-
um; forða þeim undan freisting-
unum með því að koma þeim í
fámenni og snúa huga þeirra að
nytsömum störfum. Og að koma
upp stofnun fyrir þá erfiðustu,
þar sem leitast er við að laga hið
afskræmda innræti, skapa góðan
borgara úr götustrák og prakk-
ara.
★
Vissulega er kærleikurinn
mestur, vissulega ber okkur að
fyrirgefa hver öðrum. En þegar
kærleikurinn er forsmáður og
fyrirgefningin vanmetin, verður
annað að koma til. Sennilega eru
sum ákvæði bæjarsamþykktar
okkar athugaverð. Reglur ættu
ekki að vera mjög margar, og að-
eins þær, sem viðkomandi eftir-
litsmönnum.er í flestum tilfelluin
fært að sjá um að framfylgt sé. —
Þær eiga að vera öllum kunnar
og öllum heilvita skiljanlegt, að
þær miði til góðs. En þeir, sem
þrátt fyrir þetta allt, brjóta þær,
eiga að bera afleiðingar þeirra
brota, ákveðið, opinberlega og
undantekningarlaust. Það eitt
miðar til góðs, bæði þeim brot-
legu og þeim, sem brotið er gegn.
Kák og undansláttur er sem olía
á eldinn, sem kæfa skal.----
Já, — útilífið hefir margar
myndir að sýna. Og sumt af því
hættulega, sem hér hefir verið
bent á, — eða annað, sem ekki
hefir verið nefnt beinlínis, eins og
t. d. snjókastið á götum og hvar-
vetna, — er í sumra augum sport
og íþrótt. Innan vissra takmarka
á það líka að vera svo. En það er
engum íþróttamanni eða góðum
dreng sæmandi að kasta snjókúl-
um að óviðbúnu fólki eða varnar-
lausu, né heldur að skemma ann-
arra eigur með snjó- eða stein-
kasti. Slíkir skyldu telja sig flest
annað fremur en góða drengi og
sanna íþróttamenn.
1. febrúar 1948.
Jónas Jónsson.
★
Stórhríðarmótinu
var haldið áfram í brekkunni
sunnan og neðan við Fálkafell sl.
sunnudag. Vegna þíðviðris var
færi þolanlegt á hjarninu, en
rennslið nokkuð misjafnt hjá
þátttakendum.
Keppt var í bruni og svigi í A-
B,- og C-flokkum. Stúlkurnar
eru enn dræmnar að æfa hér,
kepptu þarna aðeins þrjár — og
þar af tvær úr Ólafsfirði! Pilt-
arnir voru bara margir, sérstak-
lega í C-flokki! Helztu úrslit voru
þessi:
Brun kvenna:
1. Unnur B. Árnad. í. G. A.
42.6 sek.
2. Björg Finnbogadóttir K. A.
50.6 sek.
3. Sigurveig Jónsdóttir í. G A.
52. 8sek.
Svig kvenna:
1. Unnur B. Árnadóttir í. G. A.
30.4 sek. (samanlagt).
2. Björg Finnbogadóttir K. A.
35.7 sek.
3. Sigurveig Jónsdóttir 41.6 sek.
Brun karla, A-fl.:
1. Eggert Steinsen K. A. 96.5 sek.
2. Mikael Jóhanness. Þór 100 sek.
3. Jón Kr. Vilhjálmsson Þór 104.7
sek.
Jón fékk víti í fyrri ferð, en
náði í síðari ferð langbezta tíma í
brautinni: 44.1 sek.
B-flokkur:
1. Birgir Sigurðss. Þór 99.7 sek.
2. Baldvin Haraldss. Þór 103.5
sek.
3. Sverrir Valdimarss. í. G. A.
124.6 sek.
Birgir kemst í A-fl. að ári,
„keyrði“ líka mjög vel.
C-flokkur:
1. Herm. Ingimarss. Þór 101.3 sek.
2. Björn Halldórss. Þór 103.6 sek.
3. Halldór Ólafss. K. A. 107.3 sek.
Herm. kemst upp í B-fl.
Brun karla, A-fl.:
1. Jón Kr. Vilhjálmsson Þór 1.25
mín.
2. Eggert Steinsen K. A. 1.34 mín.
3. Mikael Jóhanness. Þór 1.40 mín.
B-flokkur:
1. Magnús Ágústsson M. A. 1.43
mín.
2. Birgir Sigurðss. Þór 1.44 mín.
3. Baldvin Haraldss Þór 1.46 mín.
C-flokkur:
1. Þórarinn Guðmundsson M. A.
1.32 mín.
2. Björn Halldórss. Þór 1.36 mín.
3. Albert Þorkelss. K. A. 1.39
mín.
Magnús og Þórarinn eru báðir
fjölhæfir og snjallir skíðamenn og
„eiga fyrir því“ að hækka að ári,
Magnús í A-fl., Þórarinn í B-fl.,
Björn og Albert fara sömuleiðis
upp í B-fl.
Svigbrautin var hin sama fyrir
alla karlaflokka, með 28 hliðum
og fallið nálega 140 m.
Sömuleiðis fóru allir piltarnir
sömu brunbraut. Var hún talin
tæplega tveggja km. löng og fall-
ið um 350 m.
Keppnin fór vel fram undir
yfirstjórn dr. Sveins Þórðarsonar,
en brautirnar lagði Björgvin
Júníusson.
Þrátt fyrir góða veðrið voru
óhorfendur ekki margir, enda
fleira að sjá þennan daginn:
skrautbúna riddarafylkingu á
ferð um bæinn á völdum eldis-
fákum — og „kötturinn (reynd-
ar fiðraður!) sleginn úr tunn-
unni“ úti á Þórsvelli.
Stórhríðarmótinu er lokið.
★
Skautamót
er ákveðið um aðra helgi hér
frá, ef færi og veður leyfa. Þar er
búizt við fjölbreyttri keppni:
hlaup, listhluap, dans og íshocky.
Skautafélag Akureyrar mun sjá
um þetta mót.
UTAN ÚR HEIMI:
Bréf frá Washington:
Á blaðamannafundi hjá Truman
Einn af lesendum Dags skrifar
frá Washington 1. febrúar:
Það hafa verið miklir kuldar
hér undanfarið eins og í flestum
hlutum Bandaríkjanna. Jörð er
alhvít, nema göturnar, en þar
hefir umferðin breytt snjónum í
krap og óþverra. Mikið ei’ talað
um olíuskortinn og fólk er
áminnt um að spara olíu til upp-
hitunar
En lífið gengur sinn vana gang.
f þinginu þræta þeir um fjár-
hagsáætlun Trumans, Marshall-
áætlunina og hjálp til Evrópu. —
Republikanar halda því fram, að
upphæðin til hjálpar Evrópu sé
alltof há, fyrr megi gagn gera.
Og þeir fáu Demokratar, sem eru
mættir, segja fátt.
En Truman er ákveðinn. Á
blaðamannafundi nú á dögunum,
lýsti hann yfir því, að þessi hjálp
til Vestur-Evrópu væri meira en
sjálfsögð, hún væri nauðsynleg til
þess að varðveita heimsfriðinn.
Þegar hann var spurður um upp-
hæðina, sagði hann að annað
hvort væri að veita alla þá upp-
hæð eða ekkert, því að minna
mundi ekki ná þeim árangri, sem
sótzt væri eftir. Minntizt hann á
hin geysilegu útgjöld ófriðarins
og að hér væri sízt meiri ástæða
til þess að klípa við nögl sér.
★
Truman heldur blaðamanna-
fundi sína í vinstri álmu Hvíta
hússins. Fjöldi blaðamanna er
jafnan viðstaddur og spurningum
rignir yfir forsetann, jafnvel
fleiri en einni í einu. Truman
sjálfur stendur við skrifborð sitt
og að baki honum nokkrir ráðu-
nautar. Salurinn er hringmynd-
aður og standa blaðamennirnir í
hálfhring fyrir framan forsetann.
Flestir blaðamannanna hafa
komið á þessa fundi Trumans um
langt skeið, svo að forsetinn
þekkir þá orðið og ávarpar stund-
um með nafni, en þeir ávarpa
hann jafnan sem herra forseta. —
Fundirnir standa jafnan yfir um
10—15 mín. og svarar forsetinn
öllum spurningum glaðlega og
greiðlega, en þegar hann vill ekki
eða getur ekki svarað, segir hann
það blátt áfram.
Á fundinum 30. jan. sl. — en
þar átti eg kost að vera — var
einn blaðamannanna svo framur,
að minnast á ákvörðun Eisen-
howers um að draga sig til baka í
forsetaframboðinu, en allir vita,
að Truman mun hafa orðið
manna glaðastur við þá fregn. yar
Eisenhower álitinn hættulegasti
keppinautur hans, ef hann gæfi
sig fram. Þegar Truman var því
spurður, hvað hann hefði að segja
um þessa ákvörðun Eisenhowers,
átti hann bágt með að dylja
ánægju sína, hló og sagði að hers-
höfðinginn vissi eflaust hvað væri
bezt fyrir hann sjálfan, og ef þetta
væri í samræmi við það, væri
hann, Truman, því sannarlega
ekki mótfallinn!
★
Traust manna yfirleitt til Eis-
enhowers er geysimikið, og er
fjöldi manna, jafnt úr báðum
floikkum, á þeirri skoðun, að
hann væri allra núlifandi Amer-
íkumanna bezt fallinn fyrir þessa
geysi ábyrgðarmiklu stöðu. Hers-
höfðinginn hefir nú lýst yfir því,
að hann muni alls ekki gefa kost
á sér, en muni hverfa að hinu
nýja starfi sínu, sem forseti Col-
umbia háskólans í New York-
borg, í vor. Columbia er einn
hinna stærri og þekktari háskóla,
nemendafjöldinn að jafnaði um 30
þús. Er það geysimikill heiður,
sem Eisenhower er sýndur, með
því að gera hann að eftirmanni
dr. Butler, sem var forseti skól-
ans um 40 ára skeið.
Og um margt er rabbað og rætt
í Washington eins og alls staðar.
Dýrtíðin er efst á baugi og það,
livað sé hægt að gera, en ekki
gert, til að halda henni í skefjum.
Meðal kvenþjóðarinnar er það
nýja tízkan (The new look), sem
situr í öndvegi, en annars er hún
nú orðin svo sjálfsögð, að varla
er hún nokkur nýjung lengur.
Og þegar mér dettur í hug vetur-
inn heima og hörkurnar, gæti eg
trúað, að síðari kjó.lar og pils
yrðu velþegin vara.—-
.ö: . ...„S. P.
Afskorin blóm koma
daglega á markaðinn
Ágóðaskyld úttekt
í Blómabúð KEA
Ný, afskorin blóm,.túlípanar og
páskaliljur, eru farin að koma á
markaðinn hér aftur, sagði Arn-
ór Karlsson, forstöðumaður
Blómabúðar KEA, við blaðið í
gær. Gerum við okkur vonh’ um
að geta fullnægt eftirspurninni
eftirleiðis. Arnór skýrði enn-
fremur frá því, að öll blóm,
kranzar, keramíkvörur og annað
það, sem keypt er í blómabúð-
inni, væri ágóðaskyld úttekt, þ. e.
a. s. að félagsmenn í KEA fá end-
urgreiddan arð af viðskiptunum
um áramót, eins og af annarri
ágóðaskyldri úttekt í kaupfélag-
inu. Er blómabúð KEA fyrsta
samvinnublómabúðin á landinu.
Til nýjungar í þessari starf-
semi má og telja það, að blóma-
búðin sendir kranza hvert á land
sem er. Pantanir þurfa aðeins að
berast með sæmilegum fyrir’iara.
Þá sér búðin um blómasendingar
til manna í Reykjavík. Geta menn
hér pantað blómagjafir til út-
sendingar í Reykjavík og greitt
þær hér Eru að þessu þægindi
fyrir héraðsbúa og bæjarmenn.
Leiðrétting. í næst síðasta tbl.
birtist ritdómur eftir Þorl. Mar-
teinsson um Ketil í Engihlíð,
skáldsögu eftir Sven Edvin Salje,
sem bókaútgáfan Norðri gaf út
árið 1946. Fyrir mistök í prent-
smiðjunni, féll niður nafn bókar-
innar í upphafi greinar, en það er,
eins og fyrr segir: Kctill í Engi-
hlíð.