Dagur - 03.11.1948, Blaðsíða 5
Miðvikudaginn 3. nóvcmber 1948
D AGUR
5
Svar til Halldórs Helgasonar.
íþróttaritstjóri Halldór Helga-
son skrifar í síðasta tbl. íslend-
ings af mikilli rausn um „síðustu
skáldsögu Jónasar frá Brekkna-
koti“. Mér þykir leitt, b e g g j a
vegna, á hvaða strengi hann leik-
ur þar, í hvaða tón hann talar.
En þó mun betra að þola — fyrir
iitlar eða engar sakir — æru-
meiðingar og. lastmæli, heldur
en að slerigja þeim á aðra, hvort
sem gert er í fljótfærni eða af
ráðnum hug.
Mér er óljúft að standa í ill-
deilum og hef hvorki tíma, eða
rúm hér, til ýtarlegra rökræðna
um þessi mál, en einstök atriði-
hlýt ég þó að taka fyrir og svara
ásökunum.
Fyrst og fremst verð ég þá að
viðurkenna, að enn hefir mér
ekki tekizt að skrifa skáldsögu,
svo að rildómurinn kom full-
snemma! — En þar segir m. a.
að ég ;,beri meiri hluta frjáls-
íþróttamanna á Akureyri á brýn
svik við íþróttahugsjónina og
brot á íþróttalögum“. Sanngjarn
lesandi mun alls ekki geta fund-
ið þetta út úr grein minni. Til
þess og margs annars, sem í ,,rit~
dómi“ H. H. kemur fram, þarf
annað hvort lélega skilnings-
gáfu eða sterkan vilja til að mis-
skilja. Þess skal getið, að ég- las
þessa umræddu grein mína áður
en hún var prentuð, fyrir okkar
alviðurkennda mótsstjóra,
Tryggva Þorsteinss. Hefir hann
og gefið yfirlýsingu mál þessi
varðandi, sem birtist hér síðast
í þættinum. Ég minnist þarna á
„hæpna íþróttasigra“ í sumum
greinum og fylgir svo í beinu
áframhaldi það sem orðin benda
tif, og taldi, að það myndi hverj-
um meðalmanni skiljanlegt. En
svo virðist sern þetta verði að
skýra nánar:
„Aðalbomba J. J. á svo að vera
80 m hlaup kvenna“, segir Hall-
dór og er gott að hann skildi það.
Telur hann mig flytja þar „Gróu-
sögu af verstu tegund“. En sann-
leikurinn er sá, að KA-menn,
utan frjálsíþróttaráðs í. B. A.
(Halldór man óefað eftir einum
þeirra að minnsta kosti), mæltu
eindregið á móti því, að Þórs-
stúlkurnar fengju að keppa. Þeg-
ar álits Baldurs var leitað, neit-
aði hann öllum afskiptum af mál-
inu, þar sem hann væri keppandi
í mótinu. Mótsstjóri taldi þá
ekki heppilegt eða gerlegt, einn
gegn hinum, að leyfa stúlkunum
að keppa. Sennilega hafa stúlk-
urnar úr KA, sem kepptu, lítið
um þessi átök vitað, ekki verið
spurðar álits og því engu ráð-
andi um þessa niðurstöðu. — Ég
vil geta þess, þótt ekki hafi
þýðingu mikla núorðið, að þótt
stúlkurnar frá Þór væru ekki
skráðar á keppendaskrá í upp-
hafi, þar sem hlaup þetta var
ekki auglýst með öðrum greinum,
að strax er hlaupið var ákveðið
— til viðbótar eins og 800 m
hlaupið að ósk KA — þá talaði
eg við stúlkurnar og lét framkv.-
nefnd mótsins skrifa niður nöfn
þeirra, — en um það vissi móts-
stjóri ekki. En láðst hafði að láta
KA vita um nöfn keppenda í þess
ari gr„ svo sem venja er að gera.
En ég var austur í Reykjahverfi
IÞROTTA
staddur þegar keppnin fór fram,
(Halldór saknaði víst vinar í
stað!) átti ekki kost á að leið-
rétta neitt og fiétti bara umgang
málsins eftir á.
Fulikominn íþróttasigur hefði
verið að mæla með þátttöku allra
stúlknanna, sem mættu til hlaups
ins og hljóta þó fyrsta sætið, en
— að mínum dómi — hæpinn
íþróttasigur fyrir félag, að leggja
eindregið til, að útilokaður sé sá
keppandinn, sem líklegastur er
talinn til sigurs og hljóta meist-
ara á þeim grundvelli. Aðrir hafi
sína skoðun mín vegna.
Annað atriðið var í 60 m hlaup
inu, en þar urðu úrslit og aðferð-
ir nokkuð á annan veg.
Baldri var greinilega sagt það,
að frá bæjardyrum KA-manna
séð, bætti hann þessu hlaupi við
aðeins til þess að ná þar í meist-
aratitil fyrir sig og félag sitt, jafn
framt því, sem niðurfelling 800
m hlaupsins væri til þess að ræna
KA einu mmeistara. (Halldór
Helgason verður að muna það,
að KA á fleiri fyrirliða íþrótta-
mála en hann, formann félags-
ins, pilta, sem einnig geta leyst
frá skjóðunni og sagt margt mis-
jafnt, a. m. k. ef ekki þarf að
prenta ummælin!) Það verður lík
legast að teljast smekksatriði,
hvort þetta er íþróttamannaleg
framkoma eða ekki. Mér finnst
hún enn raunalega fráleit. En
Baldur lýsti því þegar í stað yfir,
að hann — þegar svona væri að
farið — taki alls ekki þátt í 60
m hlaupinu. En svo fór þessu
hlaupi, að jafnir urðu á snúruna
sinn frá hvoru félagi, Geir og
Hreinn. Var þá ákveðin stund
og staður, að þeir reyndu með
sér til fullnaðarúrslita. En þegar
að þeim úrslitum kom, gat Geir
ekki hlaupið vegna bilunar í fæti.
Samkv. gildandi reglum var þá
Hreini heimilt að mæta til leiks
og láta dæma sér fullan sigur.
Það gerði hann auðv. ekki og tók
það fram, greinilega, er honum
voru afhent 1. verðl. (eftir hlut-
kesti) að hann tæki við þeim sem
jafnoki keppinautar sem hlaut 2.
verðl., en alls ekki sem Akureyr-
armeistari í greininni. í þessum
viðskiptum kom fram hinn rétti
íþrótta-andi og engin minnimátt-
arkennd, hvað, sem segja má um
mína framkomu. Sálfræðin
kennir, að minnimáttarkenndin
birtist gjarna í stóryrðum og of-
forsi, og sé ég þekktur að þeim
einkennum, er ég sennilega á
„hættusvæðinu!“ Annars erura
við Þingeyingar á orði fyrir aðra
„kennd“ frekar, en þá minni-
máttar.
Þá eru skýrð aðalatriði þessar
ar umdeildu greinar minnar. Fé-
lögum mínum, sem r.efndir eru
þar og hér, er e.t.v. engin þökk á
ummælum mínum þeim viðvíkj-
andi en munu allir viðurkenna,
ef spurðir eru, að hér er rétt
með heimildir farið.
Um önnur atriði verð ég stutt-
oi'ður.
ÞATTUR
Ritstjóri: JÓNAS JÓNSSON.
Síðast í íþróttaþætti íslend-
ings frá 6. okt. s. 1. stendur (áður
með svipuðum orðum) um meist-
aramótið: „Undirbúningur og
framkvæmd mótsins var mjög
ábótavant“ — — Við skulum
ekki setja fyrir okkur málfræði-
lega galla, en viðurkenna —eins
og áður — að þetta sé ekki skrök
en ég segi enn sem fyrr, að í
þessu sambandi átti að geta um
þá óvenjumiklu érfiðleika sem
mættu, í snjó, frostum, stormi
og regni sitt á hvað, en það er
ekki gert. Það getur hver lesið
sem vilL’ Áður í greininni stend-
ur reyndar: Árangrar í mótinu
hafa yfirleitt verið góðir —
þrátt fyrir mjög óhagstætt veð-
urfar,“ — en þess er ekki getið
til afsökunar framkvæmdanefnd
mótsins, heldur (eins og mátti)
til vegsauka fyrir keppendum. —
Jafnvel það getur orðið næsta
erfitt, að hafa áhöld eins og t. d.
markúr, stökkrár o. fl. í full-
komnu lagi á móti, sem tekur
vikur í staðinn fyrir 3 daga eins
og áætlað var um þetta mót og
fylgt hefði verið í sæmilegu veð-
urfari. En þarna var ómögulegt
að fylgja dagskrá, heldur varð
að smala saman keppendum og
starfsmönnum þegar veður þótti
viðunandi, og svo gátu liðið 2—4
dagar þangað til næst var fært
út á völlinn.
Um þá ákvörðun að fella niður
800 m hlaupið, hef ég áður sagt
sannleikann og er því litlu við
að bæta. Stjórn frjálsíþrótta-
deildar, sem sá um framkvæmd
mótsins, samdi áætlun alla fyrir-
fram og sýndi stjórn félagsins, er
samþ. hana athugasemdalaust.
Sem rök fyrir því, að fella niður
800 in en taka inn 60 m var það
fært, að „start“ og spretthlaup
æfðu flestir hlauparar. Þar var
áður á skrá bara um 100 m hlaup
að ræða — og svo 400 m sem hér
getur varla talizt hlaupið sem
spretthlaup enn sem komið er
fyrir æfingaleysi, en lengri hlaup
in voru þrenn: 800, 1500 og 3000
m. Enginn mundi í svipinn eftir
sérstökum fyrirmælum frá
bandalagsþingi viðvíkjandi þessu.
Satt er það, að ég var í mótsnefnd
á þinginu, en hafði ekki aðstöðu
til að vera við þegar gengið var
frá skrá þessari, en þó tilneyddur
vegna forfalla annarra, að lesa
hana þar upp að lokum. — En
það er oft og skýrt fram tekið
við samþykktir slíkra áætlana í
þinginu, að leyfilegt er þeim, sem
um framkvæmd móta sjá, að
breyta til eitthvað eftir því, sem
aðstæðan býður á hverjum tíma
Og án ámælis frá Þór og öllum
hafa t. d. bæði KA og Sundráð
Akureyrar leyft sér að fella nið-
ur orðalaust heil mót sem þeim
hefir verið falin til framkvæmda
af þingi í. B. A„ svo að hér var
ekki um einstakt eða stórt brot
að ræða.
Við nánari athugun kemur
ljós, að skeð getpr að það sé
byggt á misskílningi, er ég segi,
að KA hafi verið mynnt á að
tilkynna þátttöku í fimmtar-
manni um verra eða meira van-
sæmandi en að hann vinni sigra
sína með rangindum. Ef slík
framkoma sannast, kostar það
keppandann brottrekstur úr
íþróttamóti og útilokun frá
keppni í íþróttamótum um lengri
eða skemmri tíma.
Ekkert af þessu komfyriríþessu
umrædda íþróttamóti, enda hefir
Tryggvi Þorsteinsson mótstjóri
og yfirdómari mótsins séð ástæðu
1 til að afsanna þessa ásökun for-
manns íþróttafélags síns með yf-
irlýsingu, er hér birtist í blaðinu.
íþróttagreinarnar, sem mót-
stjórnin ætlaði að fella niður
þraut — og bið ég afsökunar á voru 800 m h]aup og 80 m. hlaup
því, ef svo er. En samt var það
svo, að tilkynningin barst ekki
fyrr, en frestur var útrunninn.
Samkv. aðferð KA í kvenna-
hlaupinu síðar í mótinu, hefði því
framkvæmdanefnd átt að neita
KA um þátttöku í fimmtarþraut
inni, og hefði þá ,meistarinn‘ lent
Þórsmegin!
Mesta „rausnin“ í „ritdómi“ H.
H. er í sambandi við ímyndaða
ákæru á hendur frjálsíþrótta-
mönnum Ak. og vegna þess að
um tíma var ákveðið að fella
niður 800 m hlaupið, — sem þó
fór að lokum fram og með ágæt
um fyrir KA a. m. k. Keppendur
frá Þór hefðu auðvitað ekki kom-
ið til greina fremur en í kvenna-
hlauþinu. Mörgu í grein hans er
af þessum ástæðum þarflaust að
svara, enda hér orðið iengra mál
en skyldi. Mun svo og mörgum
finnast þessi skfif okkar Halldórs
Helgasonar miður heþpileg og
getur verið að, svo sé í aðra rönd
ina. En jgfnframt munu þau or-
saka það, að á næstu íþróttamót-
um Akureyrarfélaganna verður
ýmsum átriðum betur athugað
en áður, bæði um framkvæmd
og framferði, sýnd vaxandi til
litssemi og drengskapur bæði af
keppendum og þeim, sem ura-
hverfis standa og oft sýna vafá-
sama íþróttamennsku í orðum og
athöfnum: Væri þá nokkuð unn-
ið til framdráttar og bóta mik
ilsverðum málum, og því náð
sem ætlað var í upphafi.
Jónas Jónsson.
Jónasi íþróttaritstjóra svarað.
í næstsíðasta tbl. Dags (20.
okt.) birti íþróttaritstjórinn, Jón-
as Jónsson frá Brekknakoti,
mjög furðulegan pistil um Meist-
aramót Akureyrar í frjáls-
íþróttum.
íþróttafélagið Þór átti að sjá
um mótið, og Jónas er formaður
þess félags.
Undirbúningur, mótsins var í
lakasta lagi, enda viðurkennir
Jónas það í grein sinni, en svo
grípur Jónas til þess leiðinda
ráðs, að ófrægja andstöðufélag
sitt í íþróttum, Knattspyrnufélag
Akureyrar, með ósönnum áburði
og rangfærðum og villandi stað-
hæfingum. Þetta lætur formaður
annars íþróttafélagsins í bænum
sér sæma, að birta á prenti í við-
lesnu blaði.
Hann segir meðal annars: „K.
A. hlaut miklu fleiri meistara en
Þór, en þess er hvergi getið, að
þar var um hæpna íþróttasigra að
ræða í sumuin greinum."
Ekki er hægt að bregða íþrótta
kvenna, en bætt var við þær
íþróttagreinar, sem í mótinu
voru í fyrra, 60 m. hlaupi.
Knattspyrnufélag Akureyrar
beitti sér fyrir því á síðastliðnu
ári, að þetta meistaramót yrði
thekið upp á mótskrá í. B. A'. og
sá þá um mótið og valdi í það
flestar þær keppnisgreinai', -sem
venjulegt er að keppa í á meist-
aramótum, og hægt var að keppa
í, við aðstæður hér.
Engin óánægja var þá um nið-
urröðun og val íþrótagreina í
mótið og á síðasta ársþingi í. B.
A. var samþykkt, að keppt skyldi
á meistaramótunum í öllum
þeim greinum, sem keppt var í á
síðasta móti og síðan bætt við
greinum, eftir því sem aðstaða
batnaði og reynslan sýndi að
eðlilegt væri.
Eftir að framkvæmdanefnd
mótsins hafði neitað, að verða
við tilmælum stjórnar K. A. um
að taka umræddar greinar inn í
mótið, bentu nokkrir íþrótta-
menn úr K. A. Frjálsíþróttaráði í.‘
B. A. á þessa lítilsvirðingu, er
mótstjórnin sýndi samþykktum
Bandalagsins og tók formaður
ráðsins að séi', að koma keppni á
í þessum greinum.
K. A. hafði skráð keppendur í
báðar þessar greinar,' en þegar
keppni átti að fara fram í
kvennahlaupinu, kom í ljós, að
Þór hafði ekki skráða keppend-
ur þar. Mótstjórnin leitaði þá
álits K. A.-manna um, hvort
leyfa ætti óskráðu stúlkunum að
keppa og fékk þau svör, að um
þær hlytu að gilda sömu reglur
og óskráða íþróttamenn frá K. A„
sem farið var fram á að fengju að
taka þátt í langstökki og fleiri
greinum, vegna þess hve röð
keppnisgreinanna hafði breytzt
og mótið flutzt til um nokkra
daga, en var synjað af mótstjórn-
inni. Frjálsíþróttaráð f. B. A. var
þarna á staðnum og staðfesti
þetta sjónarmið K. A.-manna, en
í því eiga sæti tveir menn úr Þór
og einn úr K. A.
Það fer fjarri mér að halda, að
Jónas skrifi grein sína fyrir
hönd undirmanna sinna í íþrótta-
félaginu Þór og allra sízt þeirra,
sem tóku þátt í meistaramótin.
Þetta eru því hans eigin hugar-
smíðar.
Það er ekki í fyrsta sinn í þess-
ari umræddu grein Jónasar, að
hann ræðst á íþróttakeppendur
og íþróttadómara á Akureyri
með miður heppilegu orðavali og
bregður þeim um ýmsar vammir
að ósekju, en fi'am að þessu hefir
(Framhald á 7. síðu).