Dagur - 10.11.1948, Blaðsíða 9

Miðvikudaginn 10. nóv. 1948
DAGUR
9
ÍÞRÓTTA
'Vetrarstarfið í íþróttahúsinu.
Eins og nýlega var getið um í
íþróttaþætti Dags, er nú íþrótta-
starfsemin að verða í fullum
gangi í íþróttahúsinu. Skólarnir
hafa þar óslitið fimleikakennslu
frá því kl. að ganga 9 að morgni
til kl. að ganga 5 síðdegis og
nokkru lengur suma daga vik-
unnar. Eftir það taka við smá-
flokkar, aðallega við badminton-
æfingar o. þ. u. 1. Um og eftir
kvöldverð talca svo við hinir f jöl-
mennari flokkar íþróttafélaganna
fiam á kvöld. Ber þar einna
mest á knáttleikjaflokkum, en
þátttaka í fimleikastarfsemi
hinna frjálsu félagasamtaka virð-
ist láta undan síga. Virðist mér
það öfugstreymi, seni ákjósanlegt
væri að færa aftur til betri vegar,
en á síðustu tímum — tímum
hins vélræna hraða — verðum
við færri og færri, sem erum svo
íhaldssamir að telja'stafrófið ekki
þýðingarlaust. M a r g i r viður-
kenndir uppeldis- og íþrótta-
frömuðir, sem bezt hafa skilið til-
gang og þýðingu íþróttanna, hafa
talið leikfimina lykilinn að öðr-
um íþróttum eða stafróf íþrótt-
anna.
Á vegum í. B. A. er nú hafin
starfsemi í íþróttahúsinu í ís-
lenzkri glímu, fimleikum og
frjálsum íþróttum. Þátttaka er
langmest í frjálsum íþróttum, en
minnst í fimleikum. Þeir, sem enn
kynnu að vilja gefa sig fram til
þátttöku, geta fengið upplýsingar
í íþróttahúsinu — sími 617 —.
Æfingar eru á þriðjudags- og
föstudagskvöldum. Lágmarksald-
ur er 13 ár, en hámarks-aldur
enginn. Verði þátttaka mikil,
verða þeir elztu og minnst æfðu
hafðir sér í flokki og fá léttari
æfingar. Það er ekki talin ástæða
til að íþróttafélagsskapurinn taki
börn innan 13 ára inn í sína æf-
ingaflokka, vegna þess að barna-
skólarnir eiga að fullnægja
íþróttaþörf þeirra þann tíma árs-
ins, sem þeir starfa. En bæjarbú-
ar, eldri sem yngri, sem ekki
sækja skóla, hafa einnig fulla
þörf á líkamsæfingum og vatns-
böðum öðru hvoru. Margir þurfa
þess vegna of lítillar áreynslu
við dagleg störf, aðrir vegna of
einhæfrar áreynslu.
Þeir Akureyringar, sem aldrei
hafa litið inn í íþróttahúsið, ættu
að gera það, ef tækifæri býðst og
athuga hvort æskumönnum muni
ekki vera hollara að eyða þar
tómstundum en víða annars
staðar.
A. D.
—o—
Eftirmælið.
Marteinn Friðriksson fékk
birta smágrein í síðasta íþrótta-
þætti þessa blaðs. Smásvar verð-
ur hanp að fá, þótt hann sendi
ritstjóra þáttarins aldrei grein-
ina eða bæði mig um rúm fyrir
hana í dálkum þessum. Átti hann
þó góða aðstöðu til þess og kur-
teisisskyldu að gegha. Hans
vegna er rétt að vona að hann
Ritstjóri: JÓNAS JÓNSSON.
hafi ekki verið laus við blygðun-
arsemi yfir hugarsmíð sinni og
ritverki.
Hann veit nefnilega fullvel,
eins og félagi hans, er eg svaraði
í síðasta blaði, að eg hefi ekki á
neinn hátt ráðist á frjálsíþrótta-
menn ' meistaramótsins. Hann
hefir og mælzt til að fá og fengið
(þótt hann láti skína í annað í
grein sinni) yfirlýsingu frá Tr. Þ.
mótsstjóra, þar sem þetta er stað-
fest, yfirlýsingu, sem Marteinn
þykist gera mikið með, en gerir
þó ómerka og um leið þann er
hana gaf, til þess að dæma mig
sekan. Þar er nokkuð langt geng-
ið.
En tilraun hans — eins og H.
H. — til þess að bera í bætifláka
fyrir félag sitt í sambandi cið
kvennahlaupið, sýnir vel, að hann
veit þar viðkvæman blett. Það
hlaup gleymdist í fyrstu, og það
er náttúrlega vítavert, en þó
ekkert eins dæmi. (Þess má líka
geta í því sambandi, að á Afmæl-
ismóti Þórs í sumar fengust að-
eins tvær stúlkur til keppni í
þessu hlauph engin frá K. A.!).
En nú er hlaupinu bætt inn í að
ósk K. A. án þess að vera auglýst
sem aðrar greinar, án þess að tal-
að sé um ákveðinn frest til um-
sóknar um þátttöku. Keppendur
frá K. A. voru ákveðnir strax, en
frá Þór þegar ,er hlaupið var
ákveðið. Og þegar hlaupa skyldi,
mættu keppendur beggja félaga
o. þ. á. m. Akureyrarmeistari frá
fyrra ári. Sem þátttakendur
í keppninni höfðu stúlkurnar
allar sama rétt. Framkvæmda-
nefnd mótsins mátti ásaka fyrir
gleymskuna, en keppendur áttu
ekki að gjalda hennar.
Vissulega átti Þór tvo fulltrúa
af þremur í frjálsíþi'óttaráði og
gátu þeir ráðið í þessu máli, eins
og mótstjóri sagði „mótmælend-
um“ frá K. A. hiklaust. En
hvorki hann né Baldur vildu
gera þetta að kapps- eða deilu-
máli eins og á stóð. Réttar kepp-
enda vegna tel eg hæpna þá af-
stöðu þeirra, en met hins vegar
drengilegt viðhorf, að láta ekki
kapp um verðlaun, met og titla
leiða sig út í deilur og ógöngur.
Hitt er ekki sambærilegt við
þetta, þótt reynt sé í vandræðum
að ætla að bæta keppendum inn
í keppni á síðustu stundu, í þeim
greinum, sem auglýstar hafa ver-
ið, og þar sem auglýstur frestur
til þátttökubeiðni er löngu út-
runninn. Þar er um reglu að
ræða, sem ekki hefir verið hnikað
frá á siðustu íþróttamótum hér.
Og eg geri mér nú eiginlega von
um Marteinn skilji þetta. — Að
öðru leyti vísa eg til greinar
minnar í síðasta þætti, og bið M.
ÞÁTTUR
F. að gera sér grein fyrir þeim
misjöfnu sjónarmiðum og mis-
munandi íþróttamannlegu við-
horfum og tilhliðrunarsemi, sem
fram kom á þessu margnefnda
móti.
Eins og Marteinn tekur fram
réði K. A. alveg hvaða greinar
voru teknar til keppni á meist-
aramóti í fyrri — hinu fyrsta, er
svo var kallað — og var ekkert
um það deilt. íþróttafélagið Þór
stofnaði ekki til neinnar óánægju
út af þeim ákvörðunum, þar sem
K. A. sá alveg um það mót. Satt
er líka, að á síðasta þingi í. B. A.
var samþykkt að keppa í sömu
greinum á meistaramóti áfram og
fleiri greinum til viðbótar, þegar
aðstæður þættu til. En M. Fr.
hefir þótt áhrifameira að bæta
við frá sjálfum sér stóra orðinu
öllum inn í málsgreinina, þ. e.
„öllum sömu greinum“. Hann um
það hve vandur hann er að rök-
um. sínum. En að þessu öllu at-
huguðu, virðist úlfaþyturinn út
af 60 og 800 metrunum orðinn
fullnógur, og að mínu áliti sann-
aður ómerkur, svo að nægi í
bráðina.
Eg vil svo þakka Marteini hans
vingjarnlegu bendingar til mín
viðvíkjandi ski'ifum mínum um
íþróttamál hér í blaðinu. Hver,
sem vill, getur kynnt sér, hvort
nokkur þessi þáttur Dags hefir
borið meiri svip rógmennsku og
mannskemmdaviðleitni en síðari
hluti þess síðasta með undir-
skriftinni Marteinn Friðriksson.
Nokkrum sinnum áður hafa K.
A.-menn (sem vissulega eru allra
beztu menn — eða hér um bil
það) stokkið upp á nef sér (það
er svona 1.65 m. og því ekki Ak-
ureyrarmet!) út af því, sem eg
hefi skrifað hér, oftar en einu
sinni án þess að hafa lesið það
sjálfir — að eigin.sögn! Eg hefi
tekið því rólega og sagt þeim vel-
komið að svara, eg skyldi taka
grein í íþróttaþáttinn. Eg hefi líka
oft beðið þá, form. félagsins
o. fl., að skrifa um kappleiki og
mót, sem hér hafa farið fram, svo
að þeir mættu þá betur við una,
en það hefir lítinn árangur borið.
Það löngum léttara að rífa niður
en byggja upp, ásaka án þess að
bera ábyrgðina. — Nú loks kom
ein grein, óboðin þó. Og hefði
slík grein verið stíluð til annars
en þess, sem ábyrgð ber á þætt-
inum, hefði hún þar aldrei birzt.
En hvað eina, sem eg hefi um
þessi mál skrifað, er eg til að rök-
ræða, við þá menn, sem sæmileg-
um rökum taka — og beita á
móti.
Verður svo að skeika að sköp-
uðu, hvort þessi skrif okkar þre-
menninganna Verða til þess, að
einhverjir félagar mínir í Þór
hverfi yfir í K. A. eins og „marg-
ir góðir“ íþróttamenn hafa „oft“
gert fyrir íþróttaskrif J. J., eins
og Marteinn heldur fram! Sé
þetta rétt, finnst mér hann ætti
■fremur að senda mér þakkar-
ávarp en skammargrein! Það
skyldi þó aldrei vera svo, að eg
átti mestan þátt í sigri K. A. á
meistaramótinu! Annars virðist
mér það benda á fremur lélegan
félagsþroska, að láta stundar-
gremju, augnabliksviðhorf og
persónulegan krit þveita sér úr
einu félagi í annað. En félagsleg-
ur þroski er eitt höfuðeinkenni
góðs íþróttamanns. Og eg held að
bæði Marteinn og hinir mörgu
góðu íþróttamenn yrðu rjóðir á
vangann ætti sögumaður að leiða
þá fram og nefna þá með nöfnum.
Læt eg svo lokið máli mínu nú,
en hætti ekki að svo komnu að
skrifa hér, þrátt fyrir einlægar
óskir og bendingar Marteins
Friðrikssonar.
Jónas Jónsson.
fþróttamót á fyrri hluta
næsta árs ákveðin
Stjórn íþróttasambands ís-
lands hefir ákveðið nokkur
íþróttalandsmót á fyrri hluta
næsta árs. Samkvæmt upplýsing-
um frá skrifstofu Sambandsins
eru það þessi mót: Handknatt-
leiksmeistaramót, inni, karlar,
stendur frá 22. okt. 1948 til 17.
febrúar 1949. Handknattleiks-
meistaramót, utnahúss, karlch’,
fer fram 15. apríl til 1. júní næstk.
Skautamót íslands hefst í Rvík
30. jan. næstk. íslandsglíman
verður háð 20. maí, í Rvík.
Hnefaleikamót íslands fer fram
1. apríl í Rvík. Skíðamót íslands
fer fram dagana 14.—18. apríl.
Skíðasamband íslands ákveður
mótsstað. Sundmeistaramót ís-
lands verður í Rvík 4.-6. maí og
sundknattleiksmót 10.—19. maí.
Frú Svanhvít Egils
heWur hljómleika
hér nm helgina
Söngkonan, frú Svanhvít Eg-
ilsdóttir og tékkneski hljómlist-
armaðurinn Jan Moravék, eru
væntanleg hingað nú í vikulokin
og munu halda hér hljómleika á
vegum Tónlistarfélagsins nú um
helgina. Frú Svanhvít hélt fyrstu
hljómleika sína nú eftir stríðið
í Reykjavík i lok fyrri mánaðar,
við ágætan orðstír. Frúin er
hafnfirzk og hóf sem barn að
leggja stund á tónlist. Hún lauk
prófi í píanóleik frá Tónlistar-
skólanum í Reykjavík árið 1936
og fór þá utan til Þýzkalands til
náms í söng og píanóleik. Stund-
aði hún nám í Leipzig í röskt ár,
kom þá heim og söng hér, m. a.
í „Bláu kápunni“, sem mörg-
um er enn í fersku minrii. Síðan
hvarf hún aftur til Þýzkalands
og Austurríkis, og dvaldi lengst
af í Vín og Gratz við nám hjá
kunnum kennurum. Frú Svan-
hvít hefur haldið fjölda hljóm-
leika og sungið í útvarp og getið
sér hið bezta orð-sem menntuð
söngkona með mikla hæfileika.
Jan Moravék er tékkneskrar ætt-
ar, en fæddur og uppalinn í Aust-
urríki. Hann varð mikill snill-
ingur í harmónikuleik á unga
aldri, en nam síðan klarínett-
og' píanóleik. Hefur samt jafnan
haldið tryggð við æskuhljóðfær-
Nýútkomin
kennslubók
í vefnaði
Nýlega kom á bókamarkaðinn
kennslubók í vefnaði, Vefnaðar-
bók, eftir Sigrúnu P. Blöndal,
Hallormsstað.
Bók þessi er fyrir margra hluta
sakir mjög merk, og þá m. a.
vegna þess, að hér er um að ræða
fyrstu og jafnframt einu kennslu-
bók á íslenzku um vefnað.
Bók þessi kom fyrst í heftum
sem fylgirit Iilínar og kom fyrsta
heftið út árið 1932. Það tók 12 ár
að koma allri bókinni út, en
heftin voru prentuð i 6000 ein-
taka upplagi og send ókeypis með
„Hlín“.
Það má segja að þrír aðilar
stæðu að því að koma þessu á
framfæri, nefnilega frú Sigrún P.
Blöndal, frk. Halldóra Bjarna-
dóttir og Heimilisiðnaðarfélag ís-
lands.
Bókin er nú gefin út í einu
lagi, og er það Árist íslenzkra
kvenna „Hlín“, sem gefur bók-
ina út. Ritstjóri og útgefandi
„Hlínar" er sem kunnugt er frk.
Halldóra Bjarnadóttir.
í formála bókarinnar segir frk.
Halldóra m. a.: „Það sýndi sig
brátt, þegar vefnaðarbók frú Sig-
rúnár Blöndal var fullgerð, að
hana þurfti fljótlega að prenta
að nýju. Bókin er notuð sem
kennslubók í húsmæðraskólum
landsins, en var ófáanleg í bóka-
verzlunum, svo það er brýn þörf
á því að flýta sem mest útgáfu
hennar.
Eftir fráfall frú Sigrúnar hefir
eftirmaður hennar við Hús-
mæðraskólann á Hallormsstað,
frú Þórný Friðriksdóttir, góðfús-
lega tekið að sér að yfirfara bók-
ina að nýju og lagfæra smávillur,
sem slæðst höfðu inn í hina lang-
dregnu útgáfu.
Sá hagnaður, sem kann að
verða af útgáfu þessarar bókar,
rennur í kapellusjóð frú Sigrúnar
Blöndal á Hallormsstað.“
í Vefnaðarbókinni er mikill
fjöldi skýringarmynda. Hún er
prentuð á góðan pappír og frá-
gangur allur virðist hinn ágæt-
asti. — Bókin er prentuð í Prent-
verki Odds Björnssonar h. f.
A.
Tveir sjómenn
drukknuðu um helgina
Tveir sjómenn drukknuðu um
þessa sl. helgi. Féllu báðir fyrir
borð af skipum á siglingu. Hinn
fyrri er Stefán Eðvaldsson búr-
maður á strandferðaskipinu
Heklu, er féll fyrir borð skömmu
eftir a ðskipið fór frá Reykjavík í
strandferð. Náðist hann eigi.
Hinn síðari er Árni Guðmonar-
son sjómaður á Skagaströnd, er
féll fyrir borð af vélbátnum
„Vin“ á Skagaströnd á sunnu-
daginn, er báturinn var að koma
úr fiskiróðri. Árni var um
fimmtugt, kvæntur maður og á
uppkomin börn.
ið sitt, harmonikuna, og mun
hann leika á hana á hljómleik-
unum hér,