Dagur - 24.12.1948, Blaðsíða 26

26
JÓLABLAÐ DAGS
Úti var kolsvart myrkur. Gull-
nemarnir likuðu sig ujrj) brattann
götuslóðan að húsi Gamla.
„Eg held þið ættuð að stanza
hérna íyrir utan meðan eg fer inn
og tala viðkerlinguna.“Gamlihvísl-
aði þetta til lélaga sinna, svo hvarí
liann inn í húsið_
Góða stund voru gullnemarnir
búnir að bíða, þegar hurðin opnað-
ist undurhasgt.
„Gjörið þið svo vél, komið þið
inn úr vætunni og vindinum."
Þetta var ekki rödd Gamla og
þvísíður k erl i ngari nnar.
Nei, það var barnsrödd, — veik
drengjaröddí dálítið hás, og það
var andlit lítils drengs, sem horfði
alvarlega á mennina.
Andlitið hefði getað verið fagurt
og glaðlegt, en það var drungalegt
cg bar vott um að litlu augyin hefðu
séð meira af skuggum og löstum
l'fsins, en af heiðríkju og sólskini.
Um grannan, skjálfandi krojrp-
inn hafði drengurinn vafið ullar-
tejsj)i. — „Komið þið inn, en hafið
mömmu." Hann benti á dyr, sem
lágu fram í eldlnisið.
Þaðan barst rödd gamla, biðjandi
og ógnandi.
Gullnemarnir gengu hljóðlega
inn, þeir konru inn í lákúrulegt
herbergi. Stórt borð var í herberg-
inu, og nokkrir stólar. Þeir settust
á stólana.
Drengurinn gekk að skéijr í einu
horninu, tók þaðan flöskur, ost,
brauð og síld og setti á borðið.
„Hér er whisky og matur, gjörið
Jrið svo vel. Þið skuluð ekkert vera
hræddir við kerlinguna, mér er
sama, hvað hún segir, hún er ekk-
ert mamma mín, þótt hún segi það
— hún cr svo vond við mig. — Góða
nótt!“
Drenguriim smeygði sér inn í lít-
ið, dim.mt herbergi.
Úr eldhúsinu heyrðist háværar
raddir. —■ „Nt'i er Dick með, lylli-
byttan og slagsmála. . . .!“ Það var
skræk kvenrödd, sem hrójiaði Jretta,
en hétn varð að láta í minnijiokann
fyrir drynjandi riidd Gamla.
Gamli kom í dyrnar.
„Drekkum og verurn glaðir.
„Drekinn“ er floginn í jólafagnað
til frú Faddei).“---— ,
Það var komið miðnætti, drykkju-
og spilaveizlan var í algleymi.
Innan úr litla herberginu heyrð-
ist rödd drengsins;
„Pabbi, jrabbi, eg finn til.“
Gamli stóð ujjjr og fór inn í her-
bergið.
Gullnemarnir þögnuðu og hlust-
uðu.
„Nú, drengur, livar líður þér
verst?“
„Alls staðar," svaraði drengur-
inn, vei-kum rómi.
Gamli settist á rúmið, valði tejjjj-
ið betur um drenginn og strauk
jjvalt enni hans.
„Hefur verið gaman ií kvöld,
jrabbi?"
„Já, drengur minn, töluvert líf
:' tuskunum."
„Er ekki aðfangadagskvöld?"
„Jú, líður |)ér nú betur?“
„Hvað eru jólin eiginlega,
jrabbi?“
„Þau, Jrau er.u hátíð.“
„Mamma segir, að alls staðar séu
gelnar-jólagjafir. Hún segir, að það
sé maður, sem heiti Kláus,ekkihvít-
ur, héldur eins og Kínverjarnir,
scm klifri niður skorsteininn ;'t jóla-
nótt og laumi gjöfum í sokkana hjá
börnunum."
Gullnemarnir heyrðu ekki, hverju
Gamli svaraði, hann talaði svo lágt.
Vindurinn söng ömurlegá í trján-
um úti.
Gainli sat nokkra stund hjá
drengnum, sem hafði grijrið t' jakka-
ermi hans og var nú sofnáður.
Gamla fannst undavfegt, að ekk-
ert heyrðist framan úr stoftmni.
Hann leit fram fyrir, ljósið var
brunnið út, allir virtust vera farnir,
cn í' einu horninu sat Dick og
horfði inn í kulnandi glæðurnar
í ofninum. i bjji^!
„Halló, Dick, hvar eru hinir?“
„Skruppu frá, en koma bráðum
aftur.“
þið ekki hátt. Gamli er að tala við
Jiíladagsinorgiminn rann vpp