Dagur - 24.12.1948, Blaðsíða 29

JÓLABLAÐ DAGS
29
lians, þegar hún sá hendurnar ;i
Báiði allar blóðrissa. „Að þú skyld-
ir ckki hafa \ it á því að hinda snæri
utan uni hálsinn á kisu og draga
liana svo á eitir þér.“
,,Eg skal gera það næst,“ sagði
Aula-Bárður og lratt um sár sín.
Daginn eftir fékk Bárður vinnu
hjá slátraranum. Slátrarinn var
góður maður og gaf Bárði heilt
kindakjötslæri að launum. Hann
mundi nú eftir því, sem móðir
Jians lialði sagt og batt því snæri ut-
an um lærið og dró jrað á eftir sér
alla leiðina heim. Þegar heim kom
var lærið auðvitað orðið ónýtt af
óhreinindum og ryki á veginum.
,,(), mikill heimskingi er þessi
sonur minn,“ veinaði móðir lians.
,,Hver heilvita maður liefði nú lík-
lega borið lærið á l)akinu.“
„FyrirgeJðu mér, rnóðir mín,“
sagði veslings Bárður, sem vildi
auðvitað gera jrað ,sem rétt var. „Eg
skal gera það næst.“
S\’o leið nokkur tími, og Bárður
Iiafði ekkert að gera. En að lokum
fékk hann vinnu hjá hestamanni og
hlaut að launum gamlan örvasa
asna.
Bárður mundi eftir því, sem móð-
ir hans hafði sagt honum, og reyndi
hann að komá asnanum á bak sér.
Þetta gekk nú heklur erfiðlega, en
að lokum tókst honum það. Síðan
Lansnir á dægravdvölum
<í bls. 12 ng 1.5
SVÖR.
Fyrra chmi: Dæmi 1: D, E, G. Dæmi II:
C, (.. I!. l)ii.ini 111: C, G, II.
Siðara dæmi: nr. 5, 7 og 9.
Tcljið yður íi stig fyrir hvert rangt svar
og 10 stig fyrir að hafa ekki merkt við allar
raðirnar, svo sem a llazl cr til í leikreghintnn.
Samkvtemt |)ví ætutð jiér að vera réttsýnn
stm hér segir:
Agjetur: 0—22 stig.
b Gbður: 23-31 stig.
lagði hann af stað heimleiðis með
asnann, sem sparkaði og lét öllum
illum kitum á bakinu ;í hónum.
1 þorpinu, j)ar sem Bárður og
móðir hans bjuggu, átti líka ríkur
maður heima, og hann átti eina
dóttur ftarna. Stúlkan var ákaflega
falleg, en hún hló aldrei. Hún var
hnuggin allan daginn og grét og
grét, og hvernig sem reynt var, gat
hún aldrei ldegið. Faðir hennar hét
því, að gefa þeim of fjár, sem gæti
komið henni til að hæja. Margir
l)öfðu reynt að vinna til verðlaitn-
anna, en enginn hafði getað komið
stúlkunni til að Iilæja hingað til.
Nú vildi svo til, að Jaegar Bárður
fór fram hjá húsinu, ])ar sem jiessi
unga stúlka bjó, sat hún við glugg-
ann og horfði út. Þegar hún sá Bárð
koma með asnann, og liveinig hann
sparkaði og ólmaðist ;i bakiíiu á
honum, fannst henni Jsetta svo
skringileg sjón, að hún gat ekki
annað en skellihlegið. Hún hló og
hló, þarigað til hún var alveg upp-
gefin og valt út af stólnum, sem
hún sat á.
Allt jojónustufólkið kom lilaup-
andi lil Jæss aðsjá, Iivað um væri að
vera. Þegar faðir stúlkunnar sá hana
þarna skellihlæjandi, hljóp hann út
til j)css áð ná í Aula-Bárð. Hann gaf
honum stórfé að launtim, eins og
SæmilejTiir: 32—11 stig.
l.élegnr: 42—77 stig.
Útkoiiiti yðar .............
Meðalútkoma er nm 38 sLig.
lofað var jteim, sem gæti komið
dóttui' hans til að hlæja.
Bárður flýtti sér heim til móðnr
sinnar með peningana. Móðir hans
l'ór síðan og keypti handa þeim góð-
an mat og falleg iöt. Þégar dóttir
ríka mannsins sá Bárð í nvju fötun-
um, lci/.t herini þegar í stáð svcf vel
á hann, að hún vildi ekki giftast
neinum nema liorium. ();> jrar sem
Bárði leizt líka vel á tingú stúlk-
una, giftu þau sig nokkrúm dögum
síðar.
Bárður og fallega konan Iians
bjuggu í Ijómandi lögru Iiúsi. Þar
var móðir lians hjá jreim bg Jmríii
nú ekki fvamai að sirita lil jiess að
hafa í sig og á.
Og jrannig lifðu jiau öll ham-
ingjusöm til æviíóka.
Ilér sjíiið þið lausn þrautanna á blaðsíðu
13 og 15. Til vinstri af hundimim Karó,
cftir að. númcruðu hju.tunum hcfur vn ið
raðað rétt sainan, og að ncðan af fimmhluta
þrautinni, cftir að fletinum hcfur verið rétt
skipl.