Dagur - 24.12.1948, Blaðsíða 32

32
JOLABLAÐ DAGS
,Bráðum koma blessuð jólin'
Það cr alllaf hdlíðlcg slund, jx’gar börnin fá /u) lila Ijósum
prýlt jólatréð i fyrsta sinn á aðfangadagskvöld. A pessmn
jólurn verða jólatré á mörgum íslenzkurn heimilum, en pví
rniður ekki d öllum.

U t um h v i p p i n n
og hvappinn
★
Vinur Katós hins gamla ságði eitt sinn
við hann: ..I'að er til skammar, að ekki
skuli hafa \erið rcist veglegt líkneski af
þér í Rótji! Eg a-tla að stofna nefnd.“ —
,,Nei,“ svaraði Kató. ,,Eg vil lieldnr, að
spurt sé: „Ilvcrs vegna er ekkert líkncski
af Kaió ", hekhir en: „Hvers vegna er
mynd al homun?“
k
Citcró segir lrá manni, sem kom grát-
arnli til vinar síns og sagði }>ær fréttir,
að konan sín hcfði Iiengt sig í fíkjutré i
garði þeirra. Vinurinn svaraði: „Caman
v:tri að vita, hvort eg gæti ekki fengið
græðling al þeiin meiði til að vaxa í mín-
uin garði.“
k
Tlcrra Kish í Búdapest var í miklu
áliti Itjá ,.flokknum“, sem öllu ræður, og
honum var því sýnt Jiað traust, að hann
var sendur úr landi til þess að gera inn-
kai' > l'yrir, ríkið.
f l'tir nokkrar fjarvistir sendi han'n sím-
skevti til Búkarest: „Innkattpum lokið.
I.engi lifi hin frjálsa Rúmenía!" Nokkru
seinna sendi liann cftirfarandi símskcvti
fr:t Sofia: „Hef gengið frá vörukaupum.
Eengi lifi hin frjálsa Búlgaría!"
Síðan frá Belgrad: „Kaup gerð. Lengi
lifi hin frjálsa Júgóslafíal"
Ekkert fréttisl af herra Kish í nokktar
vikur, eu svo harst eítirfarandi síniskcyfi
frá liomim: „Er í New York. f.engi lifi
liinn frjálsi KishI“
★
Elokksforingjarnir höfðu móttökuhátíð
fyrir fulltrúa lrá ljarlægum héruðum.
Stalin sjálfur gaf sig á tal við gamlan
hyltingarforingja frá Kákasus og sýndi
honun) vistarverurnar I Kreml. í cinu
herhergi benti hann á hljóðnema og sagði
unt leið: „hetta litla áhald er í sambandi
við allan umheiminn. Við hellutn áróðr-
inmn inn í það, og Iivert einasta manns-
harn heyrir til okkar.“ í
„Oll veröldin? Dásamlegt! Mér þætti
gaman að reyna."
„l>ú mátt það, en aðeins segja eitt orð.“
Kákasiumaðurinn greip hljóðnemann,
dró andann djúpt að sér og orgaði svo af
öllunt lífs og sálar kröftum: „ITJÁLP!“
k
Danskt hlað scgir eftirfarandi sögu:
Sænsk leikkona lék sem gesttir á dönsku
leikhúsi. hegar heim til Svíþjóðar kom
aftur, var hún spurð: „I lvernig gekk yður
að tala dönskuna?"
„Hræðilega," var svarið. „Danskan er
ckki tungumál. Húu er hálssjúkdómur!"
k
„Hér höfum við ljómandi fallega bókar-
kápu — iitprentaða — sem gekk af,“ sagði
hókaútgelandinn við rithöfundinn, sein
gekk á fund hans í von um atvinnu.
„Skrifíð þér svo sem 100.000 orð, til þess
að fylla út í hana!“
★
Gamall herramaður, auðugur, en mjög
heyrnarsljór, gekk á fund eyrnalækuis til
])css að fá sér ný og mjög umbætt heyrnar-
tæki. Eftir tvter viktir kom Itann aftur ,og
tilkynnti l'.t'knintiin, að liann gæti nú
mjög auðveldlega hcvrt sanutil fólks, jafn-
vel þótt í næsta herbergi væri:
„Vinir yðar og ættingjar hljóta að vcra
mjög bamingjusamir yfir því, að heyrá
yður liafa tekið svo miklum framförum,"
sagði læknirinn.
„Alia, — cn cg hef ekki sagt þeim frá
því," sagði gamli maðurinn, og lionum
var auðsjáanlega skemmt. „En cg hef setið
hcima við og hlustað — og vitið þér hvað?
Eg er búinn að breyta erfðaskránni roinni
tvisvar!"
★