Dagur - 02.11.1949, Blaðsíða 6

6
D A G U R
Miðvikudaginn 2. nóvember 1949
ÍÞRÓTTER OG ÚIILÍF
Eva eða Aníta?
Saga eftir Allan Vaughan Elston
8. DAGUR.
(Fi'amhald).
„Sú er ekki bangin“, sagði
Cawfield læknir. „Vitnar bara í
ritninguna til þess að hressa upp
á blekkingar sínar.“
Um leið og þau gengu út, sagði
Whipple: „Hún svaraði vel fyrir
sig, var það ekki? En þetta er nú
búið og nú verður hún afhent lög-
reglunni í Detroit. Eg verð fegin
að losna við hana. Hvert skal nú
halda, herra Marsh?“
„Við förum á hótel“, svaraði
Roger. „Gistum þar í nótt. Höld-
um heim á morgun.“
Effie, læknirinn og Roger fengu
sér bíl og óku á hótel. Á náttborð-
inu á hótelinu lá biblía. Roger
fletti upp í henni áMatteusarguð-
spjalli, 19. kapítula, 5. versi. Þar
stóð: „Fyrir því skal maður yfir-
gefa föður og móður og búa við
eiginkonu sína og þau tvö skulu
vera eitt hold.... “
Þegar leiguflugvél Rogers
Marsh settist á flugvöllinn í Balti-
more, sá hann þegar að fjöldi
manna beið hans hjá flugskýlinu.
Þar mundu blaðamennirnir
fremstir í flokki.
„Nei, og sjáðu, Roger“, hrópaði
Effie Foster. „Þarna eru Carey
föðurbróðir þinn og Harriet
frænka“.
„Það er víst allur bærinn
þarna“, stundi Roger. „Fari þeir
til fjandans! Aldrei fær maður að
vera í friði.“
Roger þrengdi sér áfram í gegn
um flugvallarhliðið og neitaði al-
gjörlega að svara nokkurri spurn-
ingu blaðamannanna. Hann lét
þeim Effie og lækninum það eftir,
að kljást við þá. Hann reyndi að-
eins að komast undan, en föður-
bróðir hans og frænka fylgdu fast
eftir. Carey föðurbróðir kvartaði
sárlega undan því, að blaðamenn-
irnir hefðu vakið sig klukkan
fjögur um morguninn.
„Og ég krefst þess að fá að vita,
hvað þú hyggst gera í málinu",
sagði hann og var þegar orðinn
ofsareiður. Carey var hnellinn
karl, sköllóttur og nokkuð harð-
legur á svip eins og ættin. Harriet
var aftur á móti há og grannvax-
in.
„Eg ætla ekkert að gera“, svar-
aði Roger.
„Þú átt við að þú ætlir að láta
þessa snápa draga nafn Marshfjöl
skyldunnar inn í svona glæpa-
mál?“
„Hættið þessu“, sagði Harriet
frænka.
„Já, hættið, hættið, þennan són
er ég búinn að heyra í fjörutíu ár.
En geturðu nú ekki verið svolítið
ákveðnari á svona tímum? Sérðu
ekki, manneskja, hvað þetta þýð-
ir fyrir okkur öll? Þetta er allt
saman til niðrunar fyrir ættina qg
fjölskylduna. Og þú Roger, hlust-
aðu nú á mig: Við förum öll
fjögur til Suður-Ameríku strax
á morgun og bíðum þar meðan ó-
veðrið gengur yfir. Þá geta þeir
ekki neytt okkur til þess að mæta
við réttarhöldin.“
„Þú getur flúið ef þú vilt“,
sagði Roger. „En ég vei'ð kyrr.“
í þessu augnabliki komu þau að
bíl Careys. Þar náði Leslie Pax-
ton, félagi Rogers á málafærslu-
skrifstofunni, þeim og hann
skýrði Roger frá því helzta, sem
blöðin hefðu sagt um málið þá um
morguninn. „Þau eru búin að fá
að vita um fortíð Jake Lang, sem
áður hét Jake Blythe. Hann var
svindlari og dó fyrir nokkrum
árum. Hann var ættaður frá Ari-
zona. Gamlar fæðingarskýrslur
sýna, að tvíburasystur fæddust
honum og konu hans fyrir 30 ár-
um. Systurnar voru skírðar Eve-
lyn og Aníta. Þetta eru stað-
reyndir, sem ekki er hægt að
komast fram hjá.“
„Mér er það þegar ljóst,“ svar,-
aði Roger. „Eva Lang er mágkona
min. Þar byrjar ævintýrið."
„Þeir eru búnir að flytja hana
til Detroit". hélt Paxton áfram.
„Og þar fara réttarhöldin fram.
Sérðu ekki, maður, hvernig mál-
ið liggur fyrir? Þú kemst ekki
hjá því að taka tillit til þess“.
! : :v'd. .,../•*>]\ -ij.fbb
„Mér hefur aldrei dottið annað
í hug er að taka tillit til þess.
Þess Vegná ætla ég að biðja þig
að koma með mér til Detroit."
„Mig? Hvers vegna mig?“
„Vegna þess að þú ert lögfræð-
ingur og félagi minn. Eg vil að þú
segir Evu Lang að þú sért minn
fulltrúi í málinu. Ennfremur að
ég, sem mágur hennar, bjóðist til
þess að útvega færasta lögfræð-
ing Detroit-borgar til þess að
taka mál hennar að sér. En taktu
það skýrt fram, að ég geri þetta
ekki sem eiginmaður hennar,
heldur sem mágur hennar.“
„En ef hún er sek“, spurði Pax-
ton, „er þá ekki betra að blanda
sér ekki í málið?“
bwwbt—
„Hvort sem hún er sek eða
sakaus, er hún systir Anítu. Og
Aníta mundi vilja að ég rétti
henni hjálparhönd."
Nú var Carey föðurbróðir nóg
boðið. Og hann andmælti þessari
ráðagerð kröftuglega. En Harriet
frænka tók orðið af honum.
„Þetta er reglulega fallega gert,
Roger,“ sagði hún, „og raunar
alltof manneskjulegt til þess að
líkjast Marshfjölskyldunni. Þú
ert heiðursmaður, Roger".
Leslie Paxton samþykkti loks-
ins ráðagerð Rogers. Hann mundi
fara til Detroit þegar þenna sama
dag.
(Framh.).
Skautafélag Akureyrar
berst nú fyrir því að fá ákveðið
svæði til skautaferða og þar sem
marga daga okkar langa vetrar
væri hægt að iðka þessa góðu
íþrótt. Tún Ræktunarfél. Norður-
lands, neðan við Gróðrarstöðina,
er eftirsótt í þessu augnamiði.
Gott væri vissulega, ef bæjar-
stjórn Ak. sæi sér og bænum
fært að útvega Skautafélaginu
blettinn til þessara afnota. Rækt-
unarfélagið verður vitanlega að
fá eitthvað — helzt landssvæði —
fyrir snúð sinn, svo að nokkru
verður hér til að kosta, en það er
og mikilsvert, að fólkinu í bænum
gefist kostur á að sækja hollan og
góðan skemmtistað þegar vetrar,
og laðist þá frekar frá öðru,
sem vafasamt gildi hefir, eða
skaðlegt er. Staðurinn er að vísu
nokkuð langt frá mörgum bæjar-
búum, en seinna verður vonandi
hægt að stunda skautaferðir á
hlaupabrautum nýja íþróttavall-
arins. En þess verður eitthvað að
bíða og þá enn þörf svæðis innan
við bæinn fyrir þá sem í Inn-
bænum búa. En reynslan sýnir að
þar vaxa upp fleiri áhugamenn
um vetraríþróttir en í öðrum bæj-
arhlutum. Bæði skautamenn og
skíðafólk hefir þar betri aðstöðu
til æfinga og er gott að afleiðing
þess sé skilin og viðurkennd.
Sundlaugin gamla og nýja.
Sundlaug Akureyrar er all-
mikið notuð þessa góu haust- og
vetrar-daga. Er það aðallega
skólafólk ,sem stundar á þessum
tíma sund í stað leikfimi.
En svo er jafnframt verið að
'vinna við nýju laugina og aðrar
viðbótarbyggingar. Þarna neðst
verður yfirbyggð æfingastund-
laug 6x12, reyndar ekki stór en
mjög þörf til notkunar að vetr-
inum. Yfir hana verður steypt
næstu daga og svo hægt að vinna
þar inni í vetur. Næsta vetur ætti
hún að vera til, ef ekki stendur á
einhverju sérstöku. Tvær hæðir
eiga að byggjast þarna ofan á, sú
næsta fyrir búningsklefa og sú
efri fyrir gufuböð o. fl. Sjálf stóra
laugin, sundhöll Akureyrar, sem
ætlaður er staður austur með
íþróttahúsinu að norðan, bíður
betri tíma og meiri sundáhuga
hjá bæjarbúum.
—o—
„Það er gaman í íþróttahúsinu".
Kynnið ykkur starfsemina í
íþróttahúsinu, talið við umsjón-
arfólkið eða kennara og þið mun-
ið komast að raun um að þar er
mögulegt að taka á móti ykkur
líka og að þar er gaman og gott
að vera stund og stund, einnig
fyrir ykkur.
Leiðrétting.
í síðasta þætti var þess getið að
Guðrún Georgsdóttir hefði hlaup
ið 100 m. á 30.8 sek. á innanfé-
lagsmóti Þórs. Þótti sumum það
lítið afrek! Vegalengdin átti að
vera 200 m.
—o—
Nýja íþróttasvæðið.
Það er nú ekkert fagurt yfir að
líta ennþá, en þó miðar í áttina.
Nú er búið að grjótleggja eða
„púkka“ hlaupabrautirnar, hring
inn, og byrjað að flytja í þær
rauðamöl. Hópar skáta og
íþi'óttafélaga — þó smærri en
skyldi — hafa mætt til sjálfboða-
vinnu, grafið ræsi, lagt rör og tínt
grjót á bíla úti við Glerá og
þannig ofurlítið flýtt fyrir því að
öllum hér í bæ verði léttara fyrir
að taka sér nokkura km. hlaupa-
sprett og stökkva hæð sína í létt-
um herklæðum o. s. frv. En nýja
svæðið, brautirnar þar o. fl. munu
beinlínis draga fólkið til sín,
knýja það, karla og konur á
aldrinum tveggja til níutíu og
tveggja ára til leiks og íþrótta —
bara eins og sleppt væri út kúm
og kálfum á vordegi! Við skulum
vona það a. m. k. — En margt er
ógert áður en sá leikur getui' haf-
izt og mjög mikilsvert að sem
flestir hjálpi til við framkvæmd-
irnar, komi til vinnu nokkra tíma,
ef óskað er sjálfboðaliða, greiði
nokkrar krónur í framkvæmdá-
sjóðinn eða styðji og flýti fyrir á
annan hátt. Þar ættu sem flestir
'að taka í strenginn.
—o—
„Fi rmakeppnin".
Fyrir fjórum árum síðan keypti
Golfklúbbur Akureyrar landið
„Nýrækt" hér ofan við bæinn,
með það fyrir augum, að breyta
því í golfvöll, en þá var að því
komið, að hinn gamli golfvöllur á
Gleráreyrum, sem auk þess var
allt of lítil, yrði tekinn til ann-
arra nota fyrir bæinn.
Auk kaupverðsins, sem var
mjög hátt, var fyrirsjáanlegt, að
verja yrði mjög miklu fé til þess
að breyta landinu í fyrsta flokks
golfvöll, þar sem m. a. væri hægt
að halda landsmót í golfi, en
klúbburinn fámennur og félítill.
Var þá það ráð tekið, að efna til
svonefndrar firmakeppni árlega,
þar sem raunverulegir þátttak-
endur voru ýms fyrirtæki í bæn-
um, sem svo greiddu kr. 200.00 í
þátttökugjald í hvert sinn. Var í
því skyni útveg. veglegur bikar
til verðlauna í keppni þessari. Er
hann að sjálfsögðu farandbikar,
sem aldrei vinnst til eignar, en
firma það, sem keppnina vinnur
hverfju sinni, fær lítinn bikar til
eignar.
Keppni þessari er hagað þann-
ig, að hlutkesti ræður hvaða
kylfingur (golfleikari) leikur fyr-
ir hvert firma, en sjálf keppnin er
útsláttai'keppni, þannig, að hver,
sem einu sinni tapar, er úr leik.
Fyrstu firmakeppnina hér vann
Smjörlíkisgerð KEA og keppti
Vernharður Sveinsson fyrir hana.
Næstu keppni vann Sportvöru-
og hljóðfæraverzlun Akueryrar,
keppandi Jóhann Þorkelsson. í
þriðja sinn vann Bókabúð Akur-
eyrar, en Sigtryggur Júlíusson
keppti þá fyrir hana, og nú í
haust vann Bókabúð Akureyrar
einnig firmakeppnina, en nú
keppti Arnþór Þorsteinsson fyrir
hana.
Þess skal getið, að keppni þessi
er forgjafarkeppni, þannig, að
getumismunur keppendanna er
jafnaður fyrirfram með auka-
höggum, og standa þanmg allir
jafnt að vígi í byrjun.
—o—
Gaman og alvara.
• Kalle Lager skrifar gamansama
kafla um íþróttir o. fl. í Sænska
íþróttablaðið. Fyrir skömmu á
þessa leið: „Sumir fullyrða að það
vanti kímni og gaman í íþrótta-
lífið, segja að íþróttaleiðtogar og
þjálfarar séu álíka hláturmildir
og egypsk múmía, að íþrótta-
fréttirnar keppi við símaskrána
sem skemmtilestui', og að íþrótta
mennirnir sjálfir séu eins konar
vesturlenzkir „fakirar", sem sofa
á gaddadýnum, grafa sig lifandi
og séu hræðilegir hverjum fjör-
ugum félagsskap.
Hörð orð, sem sjálfsagt er að
reyna að hrekja. Bezt væri að
geta lokkað þá, sem svona tala,
inn í hópinn, sem er að æfa, láta
þá þar a. m. k. renna grun' í
íþróttanna ljómandi og glaða
„frímúrari". En hér verður annað
hendi nær. Við skulum reyna
með ofurlítið úr blöðunum: „f
knattspyrnukappleik í Cordoba í
Argentínu gerði annað liðið upp-
reisn gegn rangstöðuúrskurði
dómara á þann hátt að taka sér
sæti á vellinum og sitja til loka.
Hitt líðið hélt áfi'am leiknum og
sigraði með 20 : 0 mörkurn"!
Það var þó fyndið, svo að um
munaði! En við spyrjum, hvernig
þetta var eiginlega framkvæmt?
20 : 0 er vissulega mikið ,en ef allt
annað liðið og markmaður líka
situr afskiptalaust, ætti þó ekki
að vera ómögulegt að ná allt að
250 : 0 möi'kum, ef leikmenn eru
snarir , snúningum við knöttinn
tvo langa hálfleiki!
Dómarann getum við ekki
dæmt svo hart, þótt hann lofaði
þeim að halda áfram til enda.
Hann hefir sennilega verið ráðinn
upp í tímakaup og þurft á „tí-
kalli“ að halda!
Svo lesum við um vininn Zato-
pek, sem einhvers staðar var að
keppa í langhlaupi í landskeppni.
En allt í einu kom hann auga á
einn landa sinn, sem kominn var
upp á sigurvegarapallinn til að
taka á móti verðlaunum. Kapt.
Zatopek varð ör af gleði, geisaði
inn af hlaupabrautinni til að óska
landanum til hamingju, en sneri
síðan innan stundar aftur til
keppni sinnar, sem hann auðvitað
lauk með sigri!
Ef sagan er sönn gefur hún til—
efni margra skemmtilegra við-
horfa. Hlauparinn er þá ekki
lengur þrælbundinn við brautina
eins og galeiðuþrællinn við þóft-
una eða hlaupastelpan við rokk-
(Framhald á 7. síðu).