Dagur - 20.12.1950, Blaðsíða 16
16
JÓLABLAÐ DAGS
— íátæklingarnir, senr leitað hafa
athvarfs í bogaopum og sprungum
hinna fornu vatnsmúra frá dögum
rómverska heimsveldisins. Þar gef-
ur að líta fyrirbæri, sem að vísu má
sjá víðar um heim.
Eflaust hafa flestir af pílagrím-
um hins heilaga árs lagt leið sína
út úr helgidómunum, í úthverfin
þar scm olnbogabörn hafa búið
sér samastað. Ferðameitn eiga þess
sjaldnast kost að kynnast því, sem
rniður er. Hallir og skrauthýsi,
herbergi búin purpara og gylltir
samkvæmissalir, er það, sem ferða-
langar sækjast oftast eftir að sjá hjá
framandi þjóðum. Og þetta er það
eina, sem hver þjóð telur virðingu
sinni samboðið að sýna.
Undir inúrum Rómaborgar hef-
ur verið lifað og dáið í sorg og
gleði. Aldirnar líða liver af ann-
arri, en gangur lífsins er í.meginat-
riðum liinn sami.
Vatnsmúrarnir bera við himinn,
sums staðar er garðurinn heillegur
á lönguin köflum, en þegar lengra
dregur frá borginni eru það að-
eins mismunandi brot í óteljandi
myndum, sem standa eftir af hinu
forna mannvirki, sem á sínum tíma
markaði spor í byggingarlist og
tækni mannsandans.
Búd í holum og veggjum hinna íornu vatnsmúra
og haía sagt sig úr lögum við umheiminn og telja
þaðan engrar hjálpar að vænta
.' . HfFÆ ,/f.! ' * f •V;í'7 " . : '
Crein og myndir efiir Gnöna Þórðarson
RÓM er undarlegur eldstólpi i
í tilvérunni og engu öðru lík.
Mattug og fögUr í kllri sinni fá-
t;ekt og eynrd. Einmana og yíirgef-
in í veldi sínu og mikilleik.'
Hrundar hallir og brotnar mar-
marasúlur, sigurbogár og tröllauk-
in ferlíki hinnar fornu byggingar-
listar lýsa cins og kyndlar langt aft-
ur í fortíðina. Standa einrnana og
yfirgefin eins og nátttröll óg ferlíki,
sem dagað liafa uppi innan um
mannverur tuttugustu aldarinnar.
ElTT af hinum átakanlcgu fyrir-
b;erum nútímans á Ítalíu eru út-
lagar liinnar nýju Rómar undir
rústum hinnar gömlu heimsborgar,
Riki úlíagpina
Á LÖNíjtJÁf samfelldum kafla
í múrunum, þar sem þeir eru licil-
legir, hafa útlagarnir leitað sér
skjóls. Tötrum klædd þjóð, menn
og börti; sem hvérgi eiga höfði sínu
að halla neina í holum og sprung-
um hinna fornu vatnsmúfa. Þeir
voru á sínum tíma byggðir sem
eins konar brú, þar sem vatnið
rann ofaná, úr fjallahéruðum, til
Rómaborgar. Rómverjarnir byggðu
múrana úr steini og hlóðu þá þann-
ig, að þeir eru ækki samfelldur
grjótgarður, heldur alsettir bog-
um eftir sama lögmáli og boga-
brýr eru ríú hyggðar.
f