Dagur - 19.05.1954, Blaðsíða 5

Miðvikudaginn 19. maí 1954
D A G U R
5
Finiralugun
Éftir Helga Snæbjörnsson, Grund.
Miðvikudaginn 14. apríl birt-
ist enn grein í Degi um sam-
göngumál Eyfirðinga og Þingey-
inga, eftir Gísla Jónsson, og á það
að vfera svar við grein, sem eg
skrifaði áður í sama blað. Eg vil
þakka Gísla fyrir og það sem
meira er, þótt grein hans sé skrif-
uð á öndverðum meiði við mitt
álit, þá rénna stoðir í grein hans
máli rnínu til sönnunar, að Dals-
mynnisleiðin sé þrautaleið. Læt
eg svo Gísla hafa orðið.
„Lengi getur vont versnað. Þó
Vaðlaheiði sé vond Iivað snjó-
þyngsli snertir, þá tekur þessi leið
henni svo langsamlega fram í því
efni.“ (Dalsmynnisleiðin).
Hef eg ekkert betra svar við
þessu en það sem Gísli gefur
sjálfur nokkru seinna í grein
sinni. Og læt eg hann hafa orðið
aftur.
„Haustið 1950 gcrði norðaustan
krapahríð svo mikla, að Vaðla-
heiðarvegur varð ófær bílum, þó
aldrei festi snjó niðri í byggðum.11
Mér hefur nú virzt að skeggið
væri skylt hökunni, og Víkur-
skarð væri skylt Vaðlaheiði og
efast eg ekki um, að það hefði
verið ófært líka, bó aðeins sé það
lægra en heiðarvegurinn. Þá
skeður það ólíklegasta, eftir lýs-
ÍQgu Gísla á Dalsmynnisleiðinni,
að hún er snjólaus og vel fær eft-
ii' mjög ófullkomnum végi. —
Þá er um Góusnjóinn, sem Gísli
talar um. Það var óvenju mikill
snjór sem kom á svo stuttum
tíma. Enda allflestir vegir hér við
Eýjafjörð og víðar ófærir. Þurfti
að moka þa. Enda getur enginn
með rettu talað um breiðan veg í
Fnjóskadal, frá Végeirsstöðúm
út í Þverá, og er þétta mjög vill-
andi lýsing hjá greinarhöfundi,
sVo að ekki sé meira sagt.
Skriðuhættan.
Þá bendir Gísli á þær hættur,
sem séu samfara Dalsmynnis-
leiðinni, og hef eg á engan hátt
gengið fram hjá þeim. Það var
haustið 1949, að eg var við fjár-
flutninga héðan vestur í Langa-
dal. Féllu þá stórskriður í Silfra-
staðafjalli. Eg var svo heppinn að
lénda vestur fyri'r, en næsti bíll,
sem var 10—15 mínútum á eftir,
lenti í skriðu og hef eg ekki heyrt
nokkurn mann tala um að leggja
þénnan veg niður, þótt svona
kæmi fyrir. Haustið 1946 féllu
skriður hér í Höfðahverfi og víð-
ar. Þá slapp Dalsmynnisleiðin að
austan, fyrir utan tvær skriður,
sem hvorug hefur gert til þessum
vegi, sem eg tala um. Aftur á
móti féllu þá nokkuð samfelldar
skriður að vestanverðu í Dals-
mynni og mun eg koma að því
síðar. Því hefur mér aldrei dottið
í hug að halda fram, að ekki geti
fallið snjóflóð eða skriður, sem
geti farið alla leið ofan í Fnjóská,
en það geta liðið heilir manns-
aldrar á milli, að slíkt komi fyrir.
Og er það á engan hátt til að
breyta þeirri staðreynd, að Dals-
mynnisleiðin sé rétta úrbótin, sé
bezti tengiliður á milli vestur- og '
austursveita S.-Þing.
Víkurskarðsleiðin.
Eg vil víkja nokkrum orðum að
Víkurskarðsleiðinni. Um það
verður sjálfsagt ekki deilt, að 6
km. munu vera á milli bæja. En
það er ekki nema hálfsögð saga.
Það þarf líka veg frá næstu bæj-
um við skarðið til að komast í
samband við aðalvegi. Eftir því
sem mér skilzt, fer vegurinn ekki
beint upp frá Miðvík, heldur þarf
að taka hann út af Svalbarðs-
strandarvegi, inn hjá Sveinbjarn-
argerði, og leggja hann út hjalla
ofan við Garðsvík. Verða þá tveir
samhliða vegir frá Garðsvík að
Miðvík. Þá mun vera þvergil á
Víkurskarði, sem þarf að brúa, og
mun sú brú losa um 200 m., svo
að hún komi að tilætluðum not-
um. Svo er leiðin frá Grímsgerði
nokkuð löng, suður og niður hjá
Víðivöllum, ef brú yrði staðsett
þar, og mun eg ekki ræða það.
Gísli talar um að Víkurskarðsleið
sé lítið hærri en Dalsmynnið. Eg
vil benda mönnum á, sem farið
hafa um Fnjóskadal og athugað
hafa leiðina frá Fnjóská og upp á
Víkurskarð, að hún er bæði löng
ög brött, og það sýnir Fnjóská
bezt, á leið sinni niður dalinn og
Dalsmynnið, að ekki hækkar
leiðin, og virðist mér ekki þurfa
að „þaulhugsa“ málið til að sjá
Svo augljósa staðreynd, hve Dals-
mynnið liggur mikið lægra.
Brú hjá Böðvarsnesi.
Hins vegar vil eg bendá á,
hvort ekki væri heppilegra fyrir
vestanverðan út-Fnjóskadal ,að
fara fram á að Fnjóská yrði brú-
uð hjá Böðvarsnesi, Végeirsstöð-
um eða Veisu með helmingi
styttri brú en þarf á Víkurskarði
yfir vatnslaust gil, og komast
þannig í samband við þjóðveginn
að austan, og mundi það verða
öllum til hagsbóta að þannig yrði
ráðið málum.
Dalsmynnisleioin vestari.
Það hafa margir spui't mig, því
að eg minntist ekki á leiðina að
vestanverðu í DalSmynni. Og cg
er fús að gefa á því skýringu. Þá
er fyrst að minnast þess, að
haustið 1946 féllu skriður á mikl-
um hluta leiðarinnar, frá Kergiii
(sem er á móti Litlagérði) og alla
leið fram hjá Skuggabjörgum. —
Hefði vegur á þessari leið eyði-
lagst að miklu leyti í þessum
skriðum. Svipaðar skriður féllu
haustið 1926. Þá vil eg staðnæm-
ast og athuga leiðina sín hvorum
megin við Gæsagil (sem er á
móti Skarði).
Það eru kallaðar Selbrekkur
norðan við gilið og er þar bratti
ofan í á. En það tekur mikið verra
við sunnan við gilið. Þar er brött,
skógivaxin hlíð, sem áin fellur al-
veg að, og sýnist mér ekki þægi-
legt að koma fyrir vegi, sem
snjólaus yrði þar, og verður sá
staður ekki umflúinn. Ann-
ars mun vera um tvær leiðir
að velja með veg eftir að kemur
suður fyrir skógarhjallann.
Nyrðri leiðin er suður Skugga-
bjargahagann meðfram ánni og
suður að Skuggabjörgum. Þá
þarf að fara suður og upp undir
Fögruhlíð, og yrði sá vegur mjög
erfiður, þar sem ekki kemur til
mála að fara með ánni frá
Skuggabjörgum að Melum, því að
á þeirri leið eru samfelldar skóg-
arhlíðar og klif, sem aldrei kemur
til mála að leggja veg eftir.
Þá er hin leiðin, að vegurinn
yrði tekinn suður og upp frá
Gæsagili, og er hjallarönd í hlíð-
ina, sem liggur suður, ofan við
Skuggabjörg, en sá hjalli er
skógivaxinn og sundurskorinn af
smágiljum og mundi verða erfitt
að tryggja þar veg vegna bratt-
ans. Þegar svo þessi vegur, eða
hvor leiðin sem farin yi'ði, er
komið upp undir Fögruhlíð. Þá
fer minnstu að muna á Víkur-
skarði og þessari leið, hvað hæð
snertir, og alltaf er meiri hætta
af snjó og krapa, eftir því sem
vegirnir liggja hærra. Eg var eitt
sinn þeirrar skoðunar, að veg ætti
að leggja að vestanverðu í Dals-
mynni, en þeirri trú hef ég tapað,
eftir því sem eg hef athugað þess-
ar leiðir og borið þær saman. Það
verða menn að hafa í huga, þegar
veg á að leggja, að velja beztu
leiðina, og tryggja að sem fléstir
geti notið hennar. Og þess er gætt
með Dalsmynnisleiðina að austan.
Helgi Snæbjarnarson.
f ramkvæmdast] óri
Einn af mætustu borgurum ' Akureyrar og er svo enn í dag,
þessa bæjar, Guðmundur Guð- j að hann stjórnar báðum þessum
laugsson framkvæmdastjóri, varð , fyrirtækjum. Guðmundur gerðist
fimmtugur í gær. Guðmurjdur
er Vestlendingur að ættum og' um
uppruna. Foreldrar hans voru
séra Guðlaugur Guðmundsson að
Skarðsþingum og síðar á Stað í
Steingrímsfirði, og kona hans,
Margrét Jónasdóttir, prests á
Staðarhrauni, Guðmundssonar,
og voru þau hjón víða kunn um
Vesturland fyrir rausn og mynd-
arskap. Var Guðlaugur prestur
menntamaður og skáldmæltur
vel, en Margrét kona hans var
li'stfeng og mikil húsfreyja. Börn
þeirra hjóna bera og vott um góð
ar ættir og gott uppeldi. Elst
þeirra var Jónas skáld, en yngst
Guðm. Þótt séttarbönd og uppruni j
tengi Guðmund við Vesturland
og Suðurland, hefur hann fest
rætur hér nyrðra. Hér hefur hann
átt heima síðan 1932 og hér átt
beztan hluta starfsævi sinnar.
Guðmundur vandist í æsku við
öll algeng störf í foreldrahúsum,
en gekk síðan í Vérzlunarskól-
ann í Reykjavík. Að námi loknu
starfaði hanii að verzlun og út-
gerð um hríð, unz hann gerði
kaffibætisframleiðslu að sérgrein
sinni og tók skömmu síðar við
stjórn. Freyju, nýstofnaðs fyrir-
snemma góður liðsmaður í ýms-
félagsskaþ hér í bænum.
tækis samvinnufélaganna hér í
bæ. Nokkru seinna varð hann og
framkvæmdastjóri Kaffibrennslu
Hann var skákmaður góður á
yngri árum og háði marga hildi
á þeim vettvangi. Haiin varð brátt
einn af beztu liðsmönnum Fram-
sóknarflokksins í bænum og um
árabil formaður flokksfélagsins
og var þá mikil grózka í starfi
flokksins og býr hann enn að því.
í bæjarstjórnarkosningum nokk-
ur undanfarin kjörtímabil hefur
hann skipað sæti ofarlega á lista
Framsóknarmanna, og nú síðast
3. Sæti og var kjörinn bæjarfull-
trúi. Áður hafði hann starfað
eyri um síðasfliðna hefgi
Fyrri dagur, laugardagurinn
15. maí síðasí liðinn.
100 m lilaup.
1. Leifur Tómasson K.A. 11.4 sek.
2. Stefán Hermannss. M.A. 11.4
sek.
3. Friðleifur Stefánss. M.A. 11.5
sek.
1500 m hlaup.
1. Einar Gunnlaugsson Þór 4.25.4
mín.
2. Kristinn Bergsson Þór 4.36.2
mín.
3. Ingimar Jónsson K.A. 4.42.0
mín.
Stangarstökk.
1. Valgarður Sigurðsson Þór
3.45 m (Akureyrarmet), gamla
metið átti hann sjálfur sem var
3.37 m.
Þrístökk,
1. Vilhjálmur Einai-sson M.A.
14.45 m (Austurlandsmet),
ísl. drengjamet.
2. Friðleifur Stefánss. M.A. 13.36
m.
3. Hörður Láruss. M.A. 12.57 m.
Spjótkast.
1. Friðleifur Stefánss. M.A. 50.00
m.
2. Haukur Jakobsson K.A. 48.10
3. Pálmi Pálmason Þór 47.50 m.
Seinni dagur, sunnudagurinn
16. maí síðast iiðinn.
110 m grindahlaup.
1. Vilhjálmur Éinarsson M.A.
16.4 sek.
2. Ingimar Jónsson K.A. 18.5 sek.
3. Gísli B. Hjartars. Þór 19.5 sek.
400 m hlaup.
1. Leifur Tómasson K.A. 55.0 sek
2. Haukur Jákobss. K.A. 55.7 sek
3. Kristinn Bergss. Þór 58.0 sek.
5000 m hlaup.
1. Kristján Jóhannsson U.M.S.E.
15.07.8 mín. (íslandsmet). —
Gamla metið sem var 15.11.8
mín átti Kristján sjálfur.
Langstökk.
1. Vilhjálmur Einarss; M.A. 6.65
m.
2. Friðleifur Stefánss. M.A. 6.61
m.
3. Leifur Tómasson K.A. 6.11 m.
Hástökk.
1. Leifur Tómasson K.A. 1.65 m.
2. Hörður Jóhannsson U.M.S.E.
l. 65 m.
3. Helgi Valdemarsson M.A. Í.65
m.
.mjkið í bæjarstjóm sem vara-
máður, og átt sæti í ýmsum
nefndum.'
Þegar Akureyrarbær keypti
Krossanesverksm. var Guðmund-
ur Guðlaugsson kjörinn í stjórn
verksmiðjímnár, og varð hann
form. stjórnarinnar og hefur verið
jafnan síðan. Hefur hann frá upp-
hafi og leýst þar af hendi vanda-
samt starf af miklum dugnaði og
fyrirhýggju; Ýmsum fleiri trún-
aðarstörfum hefur hann gegnt,
m. a. átti hann lengi sæti í skóla-
nefndum Gaghfræðaskólans og
Iðnskólahs og hefur setið á mörg-
um iðnþingúm. Nú á þessu ári
var hann kjöriiin af Alþingi í
nefnd þá, sem á að rannsaka fyr-
irkomulag brunatrygginga og
gera tillögur um nýskipun þeirra
mála. Þessi upptalning, þótt ófull-
komin sé, sýnir, að Guðmundur
nýtur trausts og álits innan bæj-
ar og utan. Enda hefur hann ekki
brugðizt því trausti, sem honum
hefur verið sýnt. Hann er óvenju-
lega farsæll maður í öllum störf-
um/ Þótt hann fylgi málum fast
i
fram, og standi óhvikull á skoð-
un sinni, veitist honum létt að
eiga góða samvirtnu við andstæð-
inga jafnt sem samherja, sakir
háttprýði og sanngirni.
Þeir, sem bezt þekkja hann,
vita, að hann er ekki aðeins hygg-
ihn framkvæmdamaður heldur
líka góðUr og skemmtilegur félagi
og hinn bezti drengur í öllum
skiptum.
Guðmundur ei' kvæntur Guð-
ríði AðaÍstéinsdóttur, stúdent, af
Akureýii, ágætri konu, og eiga
(Framhald á 11. síðu).-