Dagur - 26.02.1958, Blaðsíða 2

2
D A G U R
Miðvikudaginn 26. febrúar 1958
Gwen Teraski:
t>iit Iðnd er mift land
2.
Er eg lá alein í svefnherberg-
inu okkar þessa nótt — en eg sá
mann minn ekki fyrr en mörgum
dögum seinna — þá gat eg ekki
sofnað. Minningar frá hjóna-
bandsárunum svifu fyrir sjónum
mér. Við höfðum alltaf reynt að
byggja brú vináttu á milli land-
anna tveggja, sem okkur þótti
svo vænt um. Þetta höfðu verið
hamingjusöm og vonglöð ár, en
nú var kannske úti um allt.
Það voru liðin nær 11 ár, frá
því við hittumst fyrst. Eg ólst
upp í Johnson City, lítilli borg í
fjallahéruðum Tennesseeríkis. —
Vetrardag nokkurn árið 1930
settist eg inn í járnbraútarvagn;
eg var á leið í heimsókn til
frænku minnar í Washington. Á
meðan eg dvaldist þar í borginni,
var okkur boðið í tvö gestaboð er
vera skyldu sama daginn. Annað
boðið var frá franska sendiráð-
inriú, hitt frá því japanska. Við
ákváðum að taka heldur jap-
anska boðinu, því að frænka mín
hélt, að þar sæi eg frekar eitt-
ihvað óvenjulegt og spennandi.
Er viö ruddurn okkur braut
gegnum salinn til þess að heilsa
húsráðendum, þá tók eg eftir því,
að ungur og laglegur Japani gaf
gætur að okkur. Ilann var hár
vexti, jafnvel þótt rniðað væri
við landa mína, og gnæfði hátt
yfir sendiherrann, hinn lágvaxna
Debuchi, sem stóð við hlið hans.
Þessi ungi Japani var grannur og
mjög beinvaxinn. Augu hans
voru stór og.dökk, og eg fann það
einhvern veginn, að þau hvíldu
alltaf á mér. Er eg var kynnt
Hidemari Terasaki augnabliki
seinna, þá komst cg að því, að
: hann talaði ensku reiprennandi.
Hann sagði mér, að hann hefði
rétt lokið- ársnámi við Brown-
■háskólann og væri nú bókari í
sendiráðinu.
Eg hafði alltaf haldið, að stjórn
arerindrekar og sendiráðsmenn
töluðu af ákaflega mikilli gát, en
þessi gerði það ekki, hann sagði
það, sem hann meinti. Hann trúði
mér fyrir því, að hann væri orð-
:inn dauðþreyttur á því að snúast
:í kringum kerlingar og svara
heimskulegum spurningum
þeirra um Japan. Eg væri eina
unga stúlkan, sem komið hefði í
boð sendiráðsins um langt skeið.
Eg var þá 23 ára gömul. — Eg
hafa aldrei fyrr hitt mann frá
Japan og vissi ekkert um landið,
og áður en eg vissi af var eg far-
in að spyrja hann í þaula. En það
var eins og honum þætti spurn-
'tngarnar ekkert heimskulegar,
því að hans svaraði af eins mikl-
um ákafa og eg spurði. Þetta
.kvöld fór eg sárnauðug frá
sendiráðinu — og hr. Terasaki.
Daginn eftir sendi hann mér
gulan rósavönd. Hann langaði
auðsýnilega til þess að kenna
þessum nýja nemanda sínurn
meira um Japan, því að hann lét
ýmsar japanskar bækur og
myndir fylgja með rósunum. —
Frænka mín bauð honum til te-
drykkju, og eftir það hittumst
við oft. „Terry“ en eg tók brátt
að kalla hann því nafni, hafði
stundað nám við Hinn keisara-
lega háskóla í Tókíó, og hann
hafði valið ensku sem aðalfag,
af því að hann stefndi að því að
komast í utanríkisþjónustuna. —
Iionum þótti vænt um Banda-
ríkin, og eg fann brátt, að föður-
landsást hans hreif mig með sér.
Han var ákafur golfleikari, prýði
legur sundmaður, og hann gerði
mig oít lafhrædda í ökuferðum,
er hann var að reyna hve hratt
hann gæti ekið bifreið sinni á
beinum vegi.
Þegar Terry spurði mig eitt
sinn, hvort eg vildi giftast sér, þá
kom sú spurning mér ekki á
óvænt. Hann benti mér á, að
þetta yrði erfitt fyrir okkui'
bæði. Margir landar okkar, Jap-
anar og Bandar,íkjamenn, myndu
vafalaust líta okkur skilnings-
sljóum augum. Við yrðum að
vera við því búin að vera á stöð-
ugum faraldsfæti, umkringd
framandi mönnum, sem aðra siði
hefðu en við. En um leið og hann
benti mér á þetta, bað hann mig
innilega að' svara bónorðinu ját-
andi.
Eg gat ekki sv’arað strax. Að
vísu gat eg ekki hugsað mér að
hverfa frá honum heim til John-
son City, en eg vildi vera örugg
um sjálfa mig í þessu máli. Osk-
aði eg þess í rauninni að giftast
honum? Myndi mér ekki þykja
undarlegt að heita Gwen Tera-
saki?
Hvað eftir annað frestaði eg
ákvörðun í málinu. Það var þá
fyrst, ei' eg var í þann veginn að
stíga upp í járnbrautarvagn og
ætlaði heim, að allur efi hvarf.
Eg svaraði játandi þarna á jár.i-
brautarpallinum, og þá var fram-
tíð mín ákveðin.
En enn var ýmislegt eftir. Eg
vildi, að foreldrar mínir skildu
mig og samþykktu ákvörðun
mína. Báðir fo.reldrar Terrys
voru dánir, svo að Taro, eldri
bróðir hans, sem um þetta leyti
var varai'æðismaðui' í New York,
var samkvæmt japönskum venj-
um, oddviti ættarinnar. Þess
vegna vildi Terry að sínu leyti,
að Taro samþykkti hjónaband
okkar. Og svo varð loks að fá
leyfi japanska utanríkisráðu-
neytisins, sem ekki var sérlega
tilkippilegt í slíkum málum
fremur en önnur utanríkisráðu-
neyti og leit mjög óhýrum augum
öll milliþjóða-hjónabönd starfs-
manna sinna.
En við í'uddum hindrununum
úr vegi, einni á eftir annarri. —
Foreldrar mínir lofuðu að standa
með mér. Taro studdi bróður
sinn og lýsti auk þess yfir, að
einnig hann myndi hvei'fa úr ut-
anríkisþjónustunni, ef okkur
væri meinað að giftast. Stuðning-
ur Taros var okkur mjög dýr-
mætur, því að Debuchi sendi-
(Framhald á 7. síðu.)
NYKOMIÐ:
Eyrnalokkar
í fjölbr. úrvali.
Langar hálsfestar
nýjasta tízka.
Armbönd
Men *
Kafsel
Manchethnappar
Kapuskildir
Bókmerki
Ferðapelar
Sígarettukassar
Sígarettukveikjarar
(bæði borð og vasa-
kveikjarar).
Prjónagarn (Lukki)
50% ull og
50% perlon,
] 6 litir.
Sauml. nælonsokkar
Sokkapokar
Gluggatjaldaefni
(Bóbinet)
Breidd 150 cm.
á kr. 45.00 pr. m.
Ilvítt léreft, einbr. og
tvíbreitt.
Damask (röndótt)
Amerískir, vatteraðir
útigallar á börn.
Fallegur barnafatnað-
ur til sængurgjafa.
Verzlunin London
Sími 1359.
Þórsfélagar!
Innanfélagsmnt í sundi
vcrður þriðjud. 4. marz kl.
7.30 e. h. í sundiauginni.
Kcppt verður í öllum grein-
um karla, kvenna, drengja
og stúlkna.
SUNDDF.ILD.
Skíðamenn!
Stórhríðarrnót: Stökkkeppni
allir flokkar við Miðhúsa-
klappir n. k. laugardag kl.
4 e. h.
SKÍÐARÁÐ.
. 0 :
(M / / |
/'.'xinuRits!
Ncesta mynd:
A SVÍFRANNI
illeimsfræg, ný, amerísk j
stórmynd í litum og
íSagan hefur komið semj
:framhaldssaga í Fálkanumí
og Hjemmet. — Myndin er<
hekin í einu stærsta fjöl-|
’leikahúsi heimsins í París.j
■í myndinni leika listanrenn?
’frá Ameríku, Ítalíu, Ung-:
verjalandi, Mexico og
Spáni.
SOL-OÚA
SÓL-KREM
Verzl. Ásbyrgi lii.
KhkbWbKhWhKHKhKBKhKBS#^

Ðömutöskur
Dömubanzkar
Dömuliálskliitar
Fallegt úrval.
Verzl. Ásbyrgi hi.
Skipagötu 2.
Sími 1555.
KKHKBKHKBKHKHKHKBKBKíri-íK'
NYLON-
imgbarsiakjólar
tilvaldar sængur-
gjafir.
ÁGÆTIR
skírnarkjólar
Verðgkr. 130.00.
Enn fremur allskonar
ongbarna-
fatnaðnr.
r
Verzl. Asbyrgi b.f.
KfrirKHKHKHKHSrKHKKri-riÖÍHKH;.
íbúð til sölu
Uppl. í sima 1741.
Iðnaðarpláss
fyrir léttan iðnað tii leigu.
Uppl. i sima 1277.
Hin margeftirspurðu
ódýru dívanteppi
komin.
Óbreytt verð.
Rólstruð húsgögn Ii.f.
Nýkomnar eftirtaldar
stærðir af hinum heims-
þekktu W eed gadda-
keðjum. V.-gaddar:
550x15
590x15 *
550x16
640x15
700x14
600x16
670x15
750x14
650x16
670x16
825x20 Tvöf.
900x20 Tvöf.
Þverbönd:
700 - 750x20
825 - 900x20
1000 - 1100x20
550 - 590 - 640
600 - 650 - 670
Þverbandakrókar
Takmarkaðar birgðir af
hverri stærð.
Véla- og búsáhaldadeild