Dagur - 05.11.1958, Blaðsíða 8

8
Miðvikudaginn 5. nóvember 1958
Baguk
immmi
Söiubúðin, sem ler á miili sveitöbæja
Nú er gaman að lifa!
Einu sinni í viku fá húsmæðurnar í sveitunum
við Eyjafjörð brauðbíl á hjóluni heim í lilað
í Hafnarstræti stöðvaðist öll umferð, því að hringavitleysan lagði
undir sig götuna. — (Ljósmynd: Edvard Sigurgeirsson.)
„Flest dettur mönnum í hug,“
sagði ferðamaður einn í sumar,
er hann sá brauðbíl KEA nema
staðar við sveitabæ einn á af-
skekktum stað og líflega verzlun
hefjast þar á bæjarhlaðinu. Og
þetta var síður en svo nokkur
tilviljun. Brauðgerð KEA á Ak-
ureyri hóf þessa nýjung fyrir 63/á
ári og er hún því orðinn fastui'
liður í starfsemi hennar og við-
skiptaháttum sveitafólksins.
„Brauðbíllinn" er eins konar
sölubúð á hjólum, sem heimsækir
sveitabæina einu sinni í viku
hveri'i. Umdæmið er stórt og nær
yfir allar sveitir við Eyjafjörð.
Brauðbíllinn er alla virka daga
á ferðinni frá klukkan 10 að
morgni til klukkan 6 og 7 að
kveldi. Til sölu eru matarbrauð
og kaffibrauð alls konar, kringl-
ur og tvíbökur, ennfremur tóbak
og sælgætisvörur.
Klukkan er langt gengin 10 og
bíllinn er að leggja af stað, hlað-
inn vörum. í dag er áætlunin í
Hörgárdal og Öxnadal, en í
Svarfaðardal á morgun.
Má cg sjá, hvaða vörur þú
aetlar að selja?
Davíð Kristjánsson er bæði
bíistjóri og sölumaður, og hann
opnar hurðirnar upp á gátt og
■segir: „Gjörðu svo vel, hérna
sérðu þessar vanalegu vörur,
sem eg legg af stað með á hverj-
um morgni og sveitafólkið bíður
eftir.“
Ferðu svo heim í hlað á hverj-
um bæ íil að selja?
„Því miður get eg það ekki á
öllum bæjum. Það mundi tefja
mig alltof mikið og sums staðar
eru heimreiðar tæplega nægilega
góðar og hlið tefja, þar sem þau
eru. Þetta verður því að vera
eftir aðstöðu á hverjum stað.
Er þá fólkið ekki óánægt yfir
því að þú gerir ekki öllum jafn
Iiátt undir höfði?
„Eg hef lítið orðið var við það.
Sveitafólkið skilur þetta svo
ákaflega vel og veit að það vei'ð-
ur að koma til móts við mig til
að gera þessa starfsemi mögu-
lega.“
Af hverju selur þú mest?
Flest heimili kaupa eitt rúg-
brauð, tvö franskbrauð, kringlur,
tvíbökur og eitthvað af kaffi-
brauði. Sérstaklega er það áber-
andi á sumrin, á meðan heyskap-
ur stendur yfir, að konurnar
kjósa að kaupa brauðið í stað
þess að baka það sjálfar, en vinna
í þess stað meira úti. Svo þykir
mönnum gott að geta keypt sér
sígarettupakka eða neftóbaks-
dós.“
Og þér mun tekið opmim örm-
um víðast hvar?
„Já, það má nú segja. Eg á
kunningja á hverjum bæ, og það
er sannai'lega gleðilegt að finna,
að maður er alltaf velkominn. —
Þetta er nú sjöunda árið, sem eg
starfa við þetta, svo að eg er far-
inn að þekkja fólk á öllum bæj-
um og á alls staðar góða kunn-
ingja.“
Hvernig er svo fjárliagsafkom-
an af þessum söluferðum?
„Eg held, að á sumrin geti
þetta borgað sig, en heilt yfir alls
ekki. En þótt þetta sé enginn
gróðavegur, á það fullan rétt á
sér, vegna þess að það bætir að-
stöðu sveitafólksins ofurlítið."
Davíð Kristjánsson leggur af
stað. Húsmæður í Öxnadal og
Hörgárdal bíða hans, kannski er
líka einhver orðinn tóbakslaus og
hver veit nema telpuhnáta eða
drenghnokki hafi unnið til þess
að fá „gott“ þegar brauðbíllinn
kemur, og þá verður vel fylgzt
með fei'ðum hans.
Þessi starfsemi mun ekki
þekkjast annars staðar á landinu
en hér í Eyjafirði, og því er á
hana bent sérstaklega, að þetta er
veruleg þjónusta og vonandi að
liún verði ekki látin niður falla,
þó að hagnaðurinn sé hæpinn.
Þessi þáttur samvinnustarfsins
hefur notið þess frá upphafi, að
sölumaðurinn, Davíð Kristjáns-
son, er bæði röskur maður og
lipur.
DAVÍÐ KRISTJÁNSSON,
bifreiðastjóri og sölumaður.
(Ljósmynd: E. D.).
Mjög smitnæmur faraldur
gengur nú um bæinn, og er hann
íólginn í svo bráðri eftiröpun, að
furðu sætir. Hann lýsir sér ann-
ars í því, að unglingar hlaupa
þangað, sem seld eru plaströr og
kaupa þau. Rör þessi eru notuð
í hringa, sem unglingarnir hafa
um háls eða mjaðmir. Þeir eru
töluvert stórir, en eiga að haldast
uppi af hreyfingum líkamans. —
Þetta hefur verið nefnt húlagjörð
eða hringavitleysa. í gær og
fyrradag var látlaus ös og
ósköpin öll keypt af þessu
hringavitleysuefni. Brátt mun
árangurinn koma í ljós, þegar
þessir hringir prýða ungdóminn
úti og inni.
I Reykjavík, þar sem þessi far-
aldui' gekk auðvitað fyrst, voru
öll plaströr keypt upp á ör-
skömmum tíma, en húsbyggjend-
ur fengu að bíða. Sennilegt er, að
svo geti einnig farið hér, ef ekki
er að gáð í tíma.
Það virðist annars meinlaus
skemmtun og saklaus að veifa
líkamanum svo innan í gjörðinni,
að hún haldist uppi og snúizt
eðlilega. Mætti jafnvel ráðleggja
þeim, sem teknir eru að stirðna,
að hressa upp á kropp sinn með
hringavitleysunni.
Hitt getur verið íhugunarefni,
hvað veldur því, að unglingar í
heilum bæ verða samtímis eins
og dáleiddir af þessari nýung. —
Slík eftiröpunarhneigð er ærið
hjákátleg og<ber sannast að segja
ekki mikinn vott um íhygli eða
einstaklingshyggj u.
Brauðbíllinn að leggja af stað. — (Ljósmynd: E. D.).
AÐALFENDUR KENNARAFÉL. VESTFJARDA
Iveir meun brenndusl í púðureldi
r
Þriðji maðurinn, Jón Oskarsson, rniin hafa forð-
að liúsbónda sínum frá alvarlegum brunasárum
16. aðalfundur Kennarafélags
Vestfjarða var haldinn á ísa-
firði dagana 27. og 28. septem-
ber 1958.
í stjórn félagsins voru kosnir:
Guðni Jónsson, ísafii'ði, form.
Högni Egilsson, ísafirði, gjald-
keri.
Guðmundui' Ingi Kristjánsson,
ritari.
Erindi á fundinum fluttu:
Dr. Broddi Jóhannesson.
Þórleifur Bjarnason, námsstj.
Páll Aðalsteinsson, námsstjórif
Sveinn Gunnlaugsson, skólastj.
á Flateyri.
Meðal ályktana, er fundurinn
gerði, voru: (Framh. á 7. síðu.)
Það slys varð á föstudaginn,
24. október sl., að Þór O. Björns-
son, deildarstjóri Véla- og bús-
áhaldadeildar KEA á Akureyri,
og Knud Andersen, starfsmaður í
sömu deild, brenndust í púður-
eldi. Hafa þeir síðan legið í
Fjórðungssjúkrahúsinu, en eru á
góðum batavegi og líður ,vel.
Atvik voru í fáum orðum
þessi: Fyrrnefndir menn voru að
eyðileggja gamlar púður birgðir
verzlunarinnar upp við öskuhaug
ana við Glerárgil. Þá vildi svo
slysalega til, þrátt fyrir varkárni
þessara manna, sem ekki eru
neinir viðvaningar í að fara með
hvers konar sprengiefni, að eldur
komst í föt þeirra. Knud stökk
þegar í ána, en þriðji maðúr, sem
þarna var viðstaddur, Jón Osk-
arsson, einnig starfsmaður Véla-
deildar, reif logandi sloppinn af
Þór, kæfði í honum eldinn á
svipstundu og slökkti svo með
honum í fötum hans öðrum.
Með þessu snarræði mun Jón
Oskarsson hafa forðað húsbónda
sínum frá mjög alvarlegum
brunasárum eða jafnvel enn vá-
legri atburði.
Eftir þetta ók Þór O. Björnsson
bíl sínum í bæinn og gerði við-
vart um þennan atburð í deild
sinni og ók síðan í sjúkrahús. —
Bílslys við Bægisá í Öxnadal
Vt
Þrjú sláfurhús KEÁ fóku á móti
48 fjúsund fjár í sláfurfiðinni
Féð nokkru lélegra til frálags en í fyrra
Sauðfjárslátrun lauk á Akur-
eyri 22. f. m. — Sláturhús KEA
hafði þá tekið á móti rúmlega 34
þús. fjár.
A Dalvík var slátrað um 10
þús. og Grenivík hálft fjórða þús.
fjár. Samtals nær 48 þúsund.
Kroppþungi dilka var nokkru
minni en sl. haust, en hefur þó
ekki verið reiknaður út til fulls.
En þá var meðalvigtin 15,7 kg.
Slátrun stórgripa stendur yfir.
Bill frá Landssímanum valt á laugardaginn út af veginum rétt norð-
an við llægisá og rann niður að ánni við brúna. Hann var á súður-
lcið. Föl var á jörðu og hálka á veginum. Tveir farþegar, sem í bíln-
um voru meiddust, annar þó lítið, og voru fluttir í sjúkrahús. —
Bílstjórinn slapp ómeiddur. — Allir voru þessir menn starfsmenn
Landssímans. Bíllinn stórskemmdst. (Ljósm.: Björn Guðmundsson.)
Hinir fóru beina leið til sjúkra-
hússins í öðrum bíl, og var þegar
gert að sárum hinna slösuðu
manna. Knud Andersen var
nokkuð brenndur. á báðum hönd-
(Framhald á 7. síðu.)