Dagur - 07.10.1959, Qupperneq 5

Miðvikudaginn 7. október 1959
D A G U K
5
Jakob Frímannsson, kaupfélagsstjóri, sextugur í dag
Tíminn streymir áfram enda-
laust, þó að við tökum lítið eftir
því hversdagslega. Við sem tek-
in erum fast að eldast, eigum
jafnvel bágt með að trúa því að
svo sé, en svo erum við allt í
einu minnt á, að mikið yngri
menn en við erum, eru ííka fam-
ir að reskjast, og í dag (7. okt.)
er Jakob Frímannsson kaup-
félagsstjóri sextugur. — Það er
ótrúlegt í mínum augum, enda
ber hann það ekki á neinn hátt
með sér, að hann sé kominn á
■þann aldur, en staðreynd er það
eigi að síður.
Eg man að eg sá Jakob fyrst
þegar han.var drengur innan við
fermingu. Hann vann þá um
tíma við verzlun hér í bænum,
sem eg kom í, en ekki kynntumst
við neitt í það sinn.
Jakob gekk ungur í Gagnfræða
skólann á Akureyri (núverandi
Menntaskóla) og lauk gagn-
fræðaprófi vorið 1915. Eftir það
gekk hann í Verzlunarskóla ís-
lands og tók próf þaðan árið
1918. Sama át' réðiít hann Ttil
Kaupélags Eyfirðinga og hefur
starfað í þjónustu þess svo til
óslitið síðan, eða í meira en 40
ár. Öll þau ár hef eg haft kynni
af honum, og þó einkum eftir að
eg kom í kaupfélagsstjórnina
þrem árum síðar og mér hefur
jafnan fundist hann vaxa við
hvern nýjan vanda, sem hann
hefur tekizt á hendur.
Þegar Vilhjálmur Þór tók við
framkvæmdastjórastarfinu við‘
KEA við burtför Sigurðar Krist-
inssonar 1923, varð Jakob full-
trúi hans og síaðgengill og kom
þá í hans hlut að gegna fram-
kvæmdastjórastarfi, þegar Vil-
hjálmur var fjarverandi. Má svo
heita að Jakob tæki alveg við
framkvæmdastjórastarfinu 1938,
þegar Vilhjálmut' Þór fór til
Ameríku fyrir ríkisstjórnina, þó
að hann tæki ekki formlega við
því starfi fyrr en um áramótin
1939—1940.
Það var ails enginn vafi um
það, hvorki innan kaupfélags-
stjórnarinnar né meðal félags-
manna, hver ætti að verða eftir-
maður Vilhjálms Þórs þegar
hann fór héðan. Eg held að allir
hafi verið sammála um að Jakob
Frímannsson væri sjálfkjörinn í
það mikilsverða og erfiða starf.
Sú reynsla hafði þá þegar af
honum fengist, að enginn annar
kom neitt til greina. Hann var
þá enn tiltölulega ungur maður,
tæplega fertugur, einmitt á ]>eim
aldri þegar starfsþrekið er mest,
en hafði þó unnið í þjónustu fé-
lagsins í full 20 ár og getið sér
hinn bezta orðstír, enda þaul-
kunnugur öllum stai'fsgreinum
félagsins og starfsháttum.
Menn gerðu sér glæstar vonir
um Jakob Frímannsson þegar
hann tók við kaupfélagsstjóra-
stai'finu og þær vonir hafa íj
engu brugðizt. Þvert á móti hef-
ur þróun félagsins undii' forustu
hans orðið meiri og glæsilegri,
heldur en nokkurn gat óráð fyrir
þá. Þarf ekki að hafa fleiri orð
um það, því að það er öllum
kunnugt. Hitt mun síður al-
menningi full ljóst, hvílíkt feikna
starf það er, að vera fram-
kvæmdastjóri Kaupfélags Ey-
firðinga og rækja það á þann
hátt, sem Jakob Frímannsson
hefur gert, að hafa auga svo að
segja á hverjum fingri og umsjón
með öllum hinum margþætta
rekstri félagsins og verkstjórn
hins fjölmenna stai'fsliðs þess, að
vera síhugsandi um nýjar og
nýjar framkvæmdir, félaginu til
eflingar og félagsmönnum til
hagsbóta cg alla yfirumsjón
framkvæmdanna. Þetta hefur
hann þó leyst allt af hendi með
ágætum. Vinnudagur hans hlýt-
fyrir samstarfið, bæði í eigin
nafni og eg tel mér óhætt að
segja einnig fyrir hönd annarra
stjórnarnefndarmanna í KEA,
og fyrir öll hans miklu og ágætu
störf í þágu félagsins. Veit eg að
flesíir eða allir félagsmenn í
KEA taka undir þær þakkir.
Þó að rétt sé og skylt að þakka
störf Jakobs Frímannssonar, er
þó fleira, sem þalcka ber. Eg
þakka honum einnig öll persónu-
leg kynni frá því fyrsta. Hann
ann sér sjaldan hvíldar frá störf-
unum, en þegar það kemur fyrir
og hann er í kunningjahóp, er
hann hinn bezti félagi og hrókur
alls fagnaðar. Hann er kvæntur
þessa ekki kostur, þar sem hann til starfa en Jakob Frímannssyni.
dvelur fjarri heimili sínu, því
rita eg þessar fáu línur í von um
að þær nái honum iiman tíðar.
Þær eru ekki ritaðar sem afmæl-
isgrein heldur sem kveðja frá
mér persónulega, og fjalla því
aðeins um það er mér í dag er
ríkast í huga í sambandi við Jak-
ob Frímannsson.
Kynni mín af Jakob hófust
snemma, tæplega hálfvöxnum
sveini í Syðra-Garðshorni hér í
hreppi, hjá Júlíusi Ðaníelssyni
og Jóhönnu Björnsdóttur konu
hans, en hún var móðursystir
Jakobs. Hann á móðurætt sína
að telja til Svarfdælinga og eru
Jakob Frímannsson á skrifstofu sinni í Kaupfélagi Eyfirðinga.
ur oft að vera langur og hann
mun oft leggjast þreyttari til
hvíldar að kvöldi en flestir aðrir.
Kaupfélagsstjórastarfið við
KEA væri hverjum meðalmanni
of vaxið, þó að hann væri allur
af vilja gerður, það krefst af-
burðamanns, eins og Jakob er,
en þó hefur hann orðið að taka
að sér fleiri störf í þágu almenn-
ings. Þannig hefur hann lengi átt
sæti í bæjarstjóm Akureyrar-
kaupstaðar og á annan áratug í
stjórn SÍS. Mun hin mikla þekk-
ing hans á rekstri stærsta kaup-
félags landsins koma þar í góðar
þarfir. Fleiri trúnaðarstöi'f hefur
Jakob haft með höndum, en eg
er lítt kunnur störfum hans ut-
an kaupfélagsins og ræði því
ekki frekar um þau.
Vegna þess að eg hef lengi átt
sæti í stjórn Kaupfélags Eyfirð-
inga, hef eg verið náinn sam-
starfsmaður Jakcbs Frímanns-
sonar allt frá því að hann gerðist
fulltrúi framkvæmdastjórans fyr
ir 36 árum, og þó einkum þau
rúmlega 20 ár, sem hann sjálfur
hefur verið framkvæmdastjóri.
Flyt eg honum nú alúðar þakkir
ágætri konu, Borghildi Jóns- þeir stoltir af að eiga hann í sín-
dóttur. Það er gott að vera gest-
ur þeirra hjóna. Þar ríkir gest-
risni, alúð og glaðværð. Á heim-
ili þeirra hef eg lifað margar
ánægjustundir á liðnum árum og
fyrir þær þakka eg þeim hjónum
hjartanlega. Margir munu hafa
sömu sögu að 'segja.
Við eyfirzkir samvinnumenn
óskum Jakobi Frímannssyni til
hamingju með sextugsafmælið.
Við vonum og óskum að hann
verði enn um mörg ár í fylking-
arbrjósti okkar og eigi eftir að
ljúka mörgum nytjastörfum og
við biðjum honum, konu hans og
fjölskyldu allrar gæfu og bless-
unar á ókomnum árum.
Bernharð Stefánsson.
í dag þann 7. okt. verður Jak-
ob Frímannsson, framkvæmda-
stjóri Kaupél. Eyfirðinga,
sextugur. í tilefni af því hc; ji eg
sannarlega kosið að heimsækja
hann, taka í hlýja hendi hans og
færa honum mína hamingjuósk,
ásamt innilegu þakklæti fyrir
vináttu og 20 ára samstarf. Nú er
um hópi, að þessu leyti, þó fædd-
ur sé Akureyringur.
Eg minnist þess frá þessum ár-
um að Jakob vakti athygli mína,
svo að mér varð starsýnt á hann.
Hann átti strax ungur þann
persónuleika er lofaði góðu, svo
að eigi duldist þeim, er á annað
borð töldu unglinga þess virði að
þeim væri gaumur gefinn. Hinu
óraði mig ekki fyrir þá, að leiðir
okkar síðar ættu eftir að liggja
svo mjög saman sem varð, í
mjög nánu samstarfi og það einu
því elskulegasta og þroskavæn-
legasta samstarfi sem getur í sam
vinumálum. Þetta staðhæfi eg
hvaða skoðanir sem aðrir kunna
að hafa á þeim málum.
Það sem mig hafði órað fyrir
um Jakob ungan brást mer
sannarlega ekki er eg kynntist
honum sem fullþroska manni í
ábyrgðarstarfi.
Eg hef kynnzt mörgum vösk-
um og vel gerðum mönnum um
ævina, er eg met og virði að
verðleikum, en eg þykist engum
gera rangt til, þó að eg segi að
engum hafi eg kynnzt fjölhæfari
Mundi það ljóslega hafa komið
fram hvar sem hann hefði hazlað
sér starfsvöll. Það var hamingja
Kaupfélags Eyfirðinga að hann
ungur gerðist starfsmaður þess
og framkvæmdastjóri, eftir að
Vilhjálmur Þór lét af því starfi.
Það var ekki heiglum hent að
fylla það sæti, en það hefur Jak-
ob gert með ágætum.
Starfshæfni Jakobs Frímanns-
sonar sem framkvæmdastjóra
Kaupfélags Eyfirðinga er öllum
svo kunn að það væri allt að því
broslegt að fara að draga hér
fram einhver dæmi er sönnuðu
raunar þetta sem allir játa. Hitt
er skylt að draga fram og undir-
strika, að vinnuþolið og fjölhæfni
hans til starfa er alveg óvenjuleg
og undraverð. Hin fastmótaða,
rólega skapgerð og ljúfmannleg
framkoma vekur traust og trún-
að. Þetta munu allir votta er
þekkja manninn raunverulega og
vilja játa hið sanna. Það skiptir
því næsta litlu eða engu máli,
hvað þeir segja er af einum eða
öðrum persónulegum eða póli-
tískum ástæðum vilja og gera, að
snúa sannleika í lygi og ræða
málin og fella sína dóma út frá
þeim forsendum.
Starfshæfni Jakobs og það
traust, sem hann nýtur verðui'
naumast umdeilt í alvöru og
þetta sannar sig sjálft. Eg vil
benda á í því sambandi hversu
víða hann hefur komið við mik-
ilsvarðandi mál, bæði heima í
fæðingarbæ sínum, í héraði og •
víða um land, og það er segin
saga, a'lls staðar hefur hann áður
en varir verið kosinn til trúnað-
arstárfa, annað hvort sem
stjórnarnefndarmaður eða mikils
ráðandi starfsmaður. Þetta gerist
ekki án verðleika og sýnir hver
maðurinn er og hvers trausts
hann nýtur, og skal nú ekki fleiri
orðum um það farið.
Mér er Ijúft að játa það hér —
hef raunar gert það áður — að eg
tel mér mikil höpp í að hafa
fengið tækifæri til að vinna með
Jakob Frímannssyni og í gegnum
það starf fengið að kynnast hon-
um náið og eignast vináttu hans.
— Erindi mitt með þessum línum
var því einkum það, að færa
honum þakkir fyrir liðna tíð. En
úr því eg tók mér penna í hönd
veit eg að sveitungar mínir
munu telja mér skylt að færa
Jakob þeirra árnaðaróskir og
vinakveðju, þeir munu margir
hverjir ekki síður en eg hafa
kosið að flytja honum þær í eigin
persónu hefðu aðstæður leyft.
Það er mikil gæfa hverjum
þeim sem hlotið hefur mikla og
góða hæfileika í vöggugjöf, það
hefur Jakob Frímannsson þegið,
en hitt er þó enn meiri gæfa að
hafa þroskað þá hæfileika með
sér og notað þá í þarfir samferða
mannanna á líkan hátt og Jakob
hefur gert, enda mun nú hlýtt í
kringum hann sextugan, það
mun áreiðanlega margur hlýr
hugurinn til hans streyma
Þetta er mikil lífshamingja, og
Framhald á 7. siðu.